Το 1936 δεν ήταν σύνηθες φαινόμενο να εκδίδονται βιβλία με συμβουλές για ερωτικά θέματα. Από αυτήν την άποψη, το βιβλίο του Χιου Μόρις με τίτλο "The Art of Kissing" (Η τέχνη του φιλιού) θα μπορούσε να θεωρηθεί πρωτοποριακό για την εποχή του. Αρκετά προχωρημένες όμως ήταν για τα δεδομένα της εποχής και οι συμβουλές που έδινε στους άνδρες, στους οποίους και απευθυνόταν με το βιβλίο του, παρόλο που η γλώσσα ήταν αρκετά συγκρατημένη, δήθεν ρομαντική με πολλά υπονοούμενα, που θα έκαναν κάθε ρομαντική κοπέλα να κοκκινίσει.
"Ένας άντρας πρέπει να είναι σε θέση ν' αρπάξει μια γυναίκα με τα δυνατά του χέρια, να είναι ψηλότερος από εκείνη, να την κοιτάει κατευθείαν στα μάτια, να πιάσει με τα δάχτυλά του το πηγούνι της και στη συνέχεια να σκύψει πάνω από το πρόσωπό της και να βάλει με δύναμη τα πρόθυμα, αρρενωπά χείλη του στα δικά της [που είναι] υγρά, ελαφρώς ανοιχτά και δελεαστικά".
Αυτός ήταν ο κατά τον Χιού Μόρις ορισμός του ιδανικού φιλιού, που θα έπρεπε να αποτελεί πρωτοβουλία του άνδρα. Για τον συγγραφέα, ο άνδρας πρέπει οπωσδήποτε να είναι ψηλότερος από τη γυναίκα. Σε αντίθετη περίπτωση, το φιλί που θα της δώσει δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από μια "γελοία κοινοτυπία", όπως έγραφε στο βιβλίο του.
Επίσης, εφιστούσε την προσοχή των ανδρών που θέλουν να φιλήσουν μια γυναίκα χωρίς ιδιαίτερη εμπειρία. Δεν θα πρέπει απλά να την αρπάξουν και ν' αρχίσουν να τη φιλούν με πάθος, καθώς θα φανούν "απολύτως ανόητοι". Η συμβουλή του; Να την ξελογιάσουν με μεγαλοστομίες: "Διώξε τους φόβους της με ευγενικά, καθησυχαστικά λόγια. Το επόμενο βήμα σου είναι να την κολακέψεις με κάποιον τρόπο. Σ' όλες τις γυναίκες αρέσει να τις κολακεύουν. Αρέσκονται ν' ακούν ότι είναι όμορφες, ακόμη κι όταν ο καθρέφτης αντανακλά το ψέμα πίσω στα άσχημα πρόσωπά τους".
Γενικά, ο Μόρις φαίνεται να ήταν υπέρμαχος της λογικής ότι ένας άνδρας πρέπει να "στριμώχνει" μια γυναίκα για να εξασφαλίσει το φιλί της, όπως φαίνεται και από τις εικόνες του βιβλίου.
Αυτός ήταν ο κατά τον Χιού Μόρις ορισμός του ιδανικού φιλιού, που θα έπρεπε να αποτελεί πρωτοβουλία του άνδρα. Για τον συγγραφέα, ο άνδρας πρέπει οπωσδήποτε να είναι ψηλότερος από τη γυναίκα. Σε αντίθετη περίπτωση, το φιλί που θα της δώσει δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από μια "γελοία κοινοτυπία", όπως έγραφε στο βιβλίο του.
Επίσης, εφιστούσε την προσοχή των ανδρών που θέλουν να φιλήσουν μια γυναίκα χωρίς ιδιαίτερη εμπειρία. Δεν θα πρέπει απλά να την αρπάξουν και ν' αρχίσουν να τη φιλούν με πάθος, καθώς θα φανούν "απολύτως ανόητοι". Η συμβουλή του; Να την ξελογιάσουν με μεγαλοστομίες: "Διώξε τους φόβους της με ευγενικά, καθησυχαστικά λόγια. Το επόμενο βήμα σου είναι να την κολακέψεις με κάποιον τρόπο. Σ' όλες τις γυναίκες αρέσει να τις κολακεύουν. Αρέσκονται ν' ακούν ότι είναι όμορφες, ακόμη κι όταν ο καθρέφτης αντανακλά το ψέμα πίσω στα άσχημα πρόσωπά τους".
Γενικά, ο Μόρις φαίνεται να ήταν υπέρμαχος της λογικής ότι ένας άνδρας πρέπει να "στριμώχνει" μια γυναίκα για να εξασφαλίσει το φιλί της, όπως φαίνεται και από τις εικόνες του βιβλίου.
Ωστόσο, δεν είναι όλα τα στόματα ίδια, επομένως δεν μπορούν να είναι ίδια και τα φιλιά. Αν το στόμα μιας γυναίκας είναι μεγάλο, η τεχνική του φιλιού διαφέρει, ώστε να μην μείνουν ανέγγιχτες "μεγάλες εκτάσεις των χειλιών". Τι θα πρέπει να κάνει ο άντρας; "Να μαζέψει τα χείλη του σαν τρούφα", να κάνει "έναν πλήρη κύκλο γύρω από τα χείλη" της γυναίκας και στη συνέχεια να "επιστρέψει στο κεντρικό μπουμπούκι και να γιορτάσει εκεί" - ο συγγραφέας είχε και ποιητικές εξάρσεις.
Τέλος, "όπως μια μέλισσα που εγκαθίσταται στον αρωματικό ύπερο ενός λουλουδιού και αργοπίνει το νέκταρ για το μέλι", έτσι και ο άνδρας που φιλάει μια γυναίκα, θα πρέπει "να αργοπιεί το νέκταρ ανάμεσα από τα χείλη" της γυναίκας.που ποθεί. Άλλωστε, ο Μόρις ήταν ένθερμος υποστηρικτής του γαλλικού φιλιού, καθώς συμβούλευε τους άνδρες να "ερευνήσουν περισσότερο" με τις γλώσσες τους, αλλά και να "χαϊδέψουν απαλά" τις γλώσσες των συντρόφων τους, καθώς με αυτόν τον τρόπο "οι ψυχές γίνονται ένα"!
Αν έχουμε κάτι ν' αναγνωρίσουμε στον Μόρις είναι ότι τουλάχιστον ο άνθρωπος αυτός αγαπούσε τα φιλιά. Από κει και μετά, αν κάποιος σύγχρονος άνδρας κινηθεί με τη λογική ότι απέναντί του βρίσκεται κάποιο εύθραυστο πλάσμα, το οποίο θα ρουφήξει σιγανοπαπαδίστικα σαν μελισσούλα, μάλλον έχει ξεχάσει πόσο πολύ έχουν αλλάξει οι σχέσεις των δύο φύλων από το 1936.
Τέλος, "όπως μια μέλισσα που εγκαθίσταται στον αρωματικό ύπερο ενός λουλουδιού και αργοπίνει το νέκταρ για το μέλι", έτσι και ο άνδρας που φιλάει μια γυναίκα, θα πρέπει "να αργοπιεί το νέκταρ ανάμεσα από τα χείλη" της γυναίκας.που ποθεί. Άλλωστε, ο Μόρις ήταν ένθερμος υποστηρικτής του γαλλικού φιλιού, καθώς συμβούλευε τους άνδρες να "ερευνήσουν περισσότερο" με τις γλώσσες τους, αλλά και να "χαϊδέψουν απαλά" τις γλώσσες των συντρόφων τους, καθώς με αυτόν τον τρόπο "οι ψυχές γίνονται ένα"!
Αν έχουμε κάτι ν' αναγνωρίσουμε στον Μόρις είναι ότι τουλάχιστον ο άνθρωπος αυτός αγαπούσε τα φιλιά. Από κει και μετά, αν κάποιος σύγχρονος άνδρας κινηθεί με τη λογική ότι απέναντί του βρίσκεται κάποιο εύθραυστο πλάσμα, το οποίο θα ρουφήξει σιγανοπαπαδίστικα σαν μελισσούλα, μάλλον έχει ξεχάσει πόσο πολύ έχουν αλλάξει οι σχέσεις των δύο φύλων από το 1936.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου