4 Οκτωβρίου 2014

Παροιμίες των λαών για... άλλους λαούς

Οι παροιμίες δεν εκφράζουν απαραίτητα τη λαϊκή σοφία, αλλά ορισμένες φορές ανακυκλώνουν τα κάθε είδους στερεότυπα, που έχουν αναπτυχθεί στους κόλπους μιας κοινωνίας. Έχοντας δημιουργηθεί σε πολύ παλιότερες εποχές, όταν οι κοινωνίες ήταν πιο συντηρητικές, εκφράζουν προκαταλήψεις έναντι κοινωνικών ομάδων ή ακόμη και ολόκληρων λαών. Καθώς διανύουμε την περίοδο της κατάρριψης των τειχών, που όχι απλά χώριζαν τους λαούς, αλλά δημιουργούσαν και συνθήκης οιωνεί αντιπαράθεσης, οι περισσότερες από τις παροιμίες αυτές σήμερα θεωρούνται ξεπερασμένες από τους λαούς που τις ανέπτυξαν. Έχουν, όμως, πολλά να μας πουν για τις ιστορικές σχέσεις των κρατών, ενώ η παράθεσή τους εδώ μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε ότι τα στερεότυπα διαμορφώνονται σε συγκεκριμένες εποχές, για να καταρριφθούν στη συνέχεια.

Οι Ρώσοι για τους Έλληνες:
"Ο τσιγγάνος εξαπατάται από τον Εβραίο, ο Εβραίος από τον Έλληνα και ο Έλληνας από τον διάβολο".

Οι Γάλλοι για τους Γερμανούς:
"Ο Αττίλας υπήρξε η μάστιγα του Θεού και οι Γερμανοί είναι αδελφοί του".

Οι Γερμανοί για τους Γάλλους: 
"Πρέπει να δέχεσαι τους Γάλλους ως φίλους, όχι ως γείτονες".

Οι Γερμανοί για τους Ρώσους:
"Ξύσε τον Ρώσο και η αρκούδα θ' αρχίσει να γρυλίζει. 

Οι Γάλλοι για τους Ρώσους:
"Ξύσε τον Ρώσο κι από κάτι θα βρεις τον Κοζάκο".

Οι Δανοί για όλους τους άλλους:
"Πάρε ένα νησί: ο Ισπανός θα χτίσει αμέσως μια εκκλησία, ο Γάλλος μια χαρτοπαικτική λέσχη, ο Γερμανός ένα στρατώνα και ο Άγγλος ένα εργοστάσιο".

Οι Πολωνοί για όλους τους άλλους:
"Εκείνο που επινοεί ο Ιταλός το κάνει πράξη ο Γάλλος, το πουλά ο Γερμανός, το αγοράζει ο Πολωνός και του ο κλέβει ο Ρώσος".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου