Σ' ένα εκτενές άρθρο για την ληστεία στην Ελλάδα, που δημοσιεύτηκε στο Ημερολόγιο Σκόκου του έτους 1896, ο Γ. Π. Κρεμός παρέθεσε ορισμένους από τους πιο χαρακτηριστικούς, ποινικούς "κλέφτικους νόμους", που ίσχυαν μεταξύ των Κλεφτών στην εποχή της Τουρκοκρατίας. Αν και οι νόμοι εκείνοι ήταν άγραφοι, ο συγγραφέας είχε υπάρξει αυτήκοος μάρτυρας πολεμικών παραγγελμάτων και άλλων παραδόσεων της ληστρικής ζωής στον Παρνασσό, τον Ελικώνα, την Οίτη, την Πίνδο και τον Όλυμπο. Οι νόμοι που μετέφερε στο άρθρο του - και αναπαράγονται εδώ - ήταν εξαιρετικά σκληροί, θα μπορούσε κανείς να τους χαρακτηρίσει "δρακόντειους" χωρίς υπερβολή, ενώ αφορούσαν τις περιπτώσεις που κάποιος Κλέφτης πρόδιδε ή παραβίαζε με οποιονδήποτε τρόπο (εσκεμμένα ή από ανικανότητα) τους κανόνες της οργάνωσης. (Εδώ, οι "κλέφτικοι νόμοι" μεταφέρονται στη δημοτική γλώσσα)
- Κάθε προδότης οποιασδήποτε φυλής, γλώσσας και θρησκείας, ο οποίος προδίδει οποιονδήποτε κλέφτη ή το λημέρι ή τους τροφοδότες των κλεφτών, θανατώνεται από τους παθόντες ή από κάθε άλλον κλέφτη.
- Κάθε προδότης οποιασδήποτε φυλής, γλώσσας και θρησκείας, ο οποίος προδίδει οποιονδήποτε κλέφτη ή το λημέρι ή τους τροφοδότες των κλεφτών, θανατώνεται από τους παθόντες ή από κάθε άλλον κλέφτη.
- Το όνομα του προδότη γίνεται γνωστό σε όλες τις συμμορίες, ώστε να εκδικηθούν τους αδελφούς που προδόθηκαν.
- Ο κλέφτης, που τυχόν γίνει φίλος προδότη, αποκηρύσσεται απ' όλους τους κλέφτες ως προδότης, ο οποίος δεν φονεύεται μεν, αλλά περιφρονείται και διώχνεται από κάθε συμμορία, εκτός αν φονεύσει προδότη.
- Ο κλέφτης, που προδίδει κλέφτη, κατακρεουργείται και κόβεται σε τεμάχια ενώπιον όλων των συμμοριτών, παρόντος και εισηγούμενου ως εισαγγελέα του ίδιου του αρχιληστή, το δε πτώμα του ρίχνεται άταφο, βορά των πτηνών και άγριων θηρίων. Κατά τον ίδιο τρόπο θανατώνεται και ο φονιάς συμμορίτη, ο δε φονιάς του αρχηγού, μετά από διαπόμπευση υποχρεώνεται να διέλθει διά μέσου των συμμοριτών, που είναι παρατεταγμένοι σε δύο στίχους και από τους οποίους πετσοκόβεται με μαχαίρια (γιαταγάνια) υπό τις κατάρες τους.
- Κανείς δεν γίνεται δεκτός σε κάποια συμμορία, αν δεν διέπραξε φόνο ή τουλάχιστον αν δεν εκτέλεσε μεγάλη ποινική πράξη (έγκλημα). Όποιος δεν εκτέλεσε τέτοια πράξη, μένει πάντοτε υπό επιτήρηση και υπό δοκιμασία, έως ότου κακουργήσει παρουσία αξιόπιστων συμμοριτών.
- Όποιος μόλυνε γυναίκα παντρεμένη, χριστιανή αποβάλλεται αμελητί από τη συμμορία και αποκηρύσσεται ως άτιμος, ενώ όποιος (μόλυνε) Τούρκισσα μισείται ως μαγαρισμένος. Όποιος δε διέφθειρε παρθένα αιχμάλωτη, Χριστιανή, σκοτώνεται.
- Ο κλέφτης που έκτισε εκκλησία τιμάται ιδιαίτερα και γίνεται διαιτητής συμμοριτών που μαλώνουν ή για πάρα πολύ σπουδαίες υποθέσεις. Όποιος δε σύλησε εκκλησία υποχρεώνεται ν' αποδώσει τα διπλάσια από τα συληθέντα και συγχρόνως (υποβάλλεται) σε πολύ βαριές κι επικίνδυνες αγγαρείες και σε θρησκευτικές υποχρεώσεις και εξομολόγηση από κάποιον πνευματικό και σε ελεημοσύνες. Όποιος δε απέκρυψε κάποιο ιερό κειμήλιο από τα πουληθέντα θεωρείται αφορισμένος και τον αποφεύγουν όλοι.
- Ο κλέφτης που άφησε ελεύθερο Τούρκο αιχμάλωτο, εάν μεν το έκανε εκούσια, φονεύεται, εάν όμως το έκανε ακουσίως, αποβάλλεται από τη συμμορία. Εάν σκοτώσει ακούσια Χριστιανό αιχμάλωτο υποβάλλεται σε πειθαρχικές ποινές, εάν όμως τον σκοτώσει εκούσια, υποβιβάζεται στην ευτελή θέση των άσημων δοκίμων, δηλαδή στο να φέρνει το νερό, να προετοιμάζει τις στοίβες των κλαδιών ως στρώματα (γατάκια) για να κοιμηθούν οι συμμορίτες, στο να κερνάει και εν γένει στο να εκτελεί έργα υπηρέτη, το οποίο θεωρείται πάρα πολύ κακό για τους ληστές ως πάρα πολύ εξευτελιστικό.
- Κλέφτης που διατάχθηκε από τον αρχηγό του να εκτελέσει φόνο, εάν δεν αποδειχθεί ικανός να τον διαπράξει, υποβιβάζεται χλευαζόμενος στη θέση του άσεμνου δοκίμου. Εάν παρακούσει από φόβο ή από ανικανότητα ή από συμπάθεια, αποβάλλεται από τη συμμορία, αφού πρώτα αφοπλισθεί. Εάν (παρακούσει) από συμφέρον, τιμωρείται αναλόγως κι έπειτα τίθεται υπό έλεγχο, έως ότου φανεί ευπειθής στο φόνο άλλου ή σε άλλη, μεγάλη, αξιόποινη πράξη.
- Ο κλέφτης, που τυχόν γίνει φίλος προδότη, αποκηρύσσεται απ' όλους τους κλέφτες ως προδότης, ο οποίος δεν φονεύεται μεν, αλλά περιφρονείται και διώχνεται από κάθε συμμορία, εκτός αν φονεύσει προδότη.
- Ο κλέφτης, που προδίδει κλέφτη, κατακρεουργείται και κόβεται σε τεμάχια ενώπιον όλων των συμμοριτών, παρόντος και εισηγούμενου ως εισαγγελέα του ίδιου του αρχιληστή, το δε πτώμα του ρίχνεται άταφο, βορά των πτηνών και άγριων θηρίων. Κατά τον ίδιο τρόπο θανατώνεται και ο φονιάς συμμορίτη, ο δε φονιάς του αρχηγού, μετά από διαπόμπευση υποχρεώνεται να διέλθει διά μέσου των συμμοριτών, που είναι παρατεταγμένοι σε δύο στίχους και από τους οποίους πετσοκόβεται με μαχαίρια (γιαταγάνια) υπό τις κατάρες τους.
- Κανείς δεν γίνεται δεκτός σε κάποια συμμορία, αν δεν διέπραξε φόνο ή τουλάχιστον αν δεν εκτέλεσε μεγάλη ποινική πράξη (έγκλημα). Όποιος δεν εκτέλεσε τέτοια πράξη, μένει πάντοτε υπό επιτήρηση και υπό δοκιμασία, έως ότου κακουργήσει παρουσία αξιόπιστων συμμοριτών.
- Όποιος μόλυνε γυναίκα παντρεμένη, χριστιανή αποβάλλεται αμελητί από τη συμμορία και αποκηρύσσεται ως άτιμος, ενώ όποιος (μόλυνε) Τούρκισσα μισείται ως μαγαρισμένος. Όποιος δε διέφθειρε παρθένα αιχμάλωτη, Χριστιανή, σκοτώνεται.
- Ο κλέφτης που έκτισε εκκλησία τιμάται ιδιαίτερα και γίνεται διαιτητής συμμοριτών που μαλώνουν ή για πάρα πολύ σπουδαίες υποθέσεις. Όποιος δε σύλησε εκκλησία υποχρεώνεται ν' αποδώσει τα διπλάσια από τα συληθέντα και συγχρόνως (υποβάλλεται) σε πολύ βαριές κι επικίνδυνες αγγαρείες και σε θρησκευτικές υποχρεώσεις και εξομολόγηση από κάποιον πνευματικό και σε ελεημοσύνες. Όποιος δε απέκρυψε κάποιο ιερό κειμήλιο από τα πουληθέντα θεωρείται αφορισμένος και τον αποφεύγουν όλοι.
- Ο κλέφτης που άφησε ελεύθερο Τούρκο αιχμάλωτο, εάν μεν το έκανε εκούσια, φονεύεται, εάν όμως το έκανε ακουσίως, αποβάλλεται από τη συμμορία. Εάν σκοτώσει ακούσια Χριστιανό αιχμάλωτο υποβάλλεται σε πειθαρχικές ποινές, εάν όμως τον σκοτώσει εκούσια, υποβιβάζεται στην ευτελή θέση των άσημων δοκίμων, δηλαδή στο να φέρνει το νερό, να προετοιμάζει τις στοίβες των κλαδιών ως στρώματα (γατάκια) για να κοιμηθούν οι συμμορίτες, στο να κερνάει και εν γένει στο να εκτελεί έργα υπηρέτη, το οποίο θεωρείται πάρα πολύ κακό για τους ληστές ως πάρα πολύ εξευτελιστικό.
- Κλέφτης που διατάχθηκε από τον αρχηγό του να εκτελέσει φόνο, εάν δεν αποδειχθεί ικανός να τον διαπράξει, υποβιβάζεται χλευαζόμενος στη θέση του άσεμνου δοκίμου. Εάν παρακούσει από φόβο ή από ανικανότητα ή από συμπάθεια, αποβάλλεται από τη συμμορία, αφού πρώτα αφοπλισθεί. Εάν (παρακούσει) από συμφέρον, τιμωρείται αναλόγως κι έπειτα τίθεται υπό έλεγχο, έως ότου φανεί ευπειθής στο φόνο άλλου ή σε άλλη, μεγάλη, αξιόποινη πράξη.
Δείτε και το πρωτότυπο κείμενο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου