Ο πιο γνωστός Έλληνας τραγουδιστής με το όνομα Γιώργος, που είναι διάσημος σ' όλη την οικουμένη, δεν είναι άλλος από τον Τζορτζ Μάικλ. Και το πιο χαρακτηριστικό τραγούδι της πολυετούς καριέρας του δεν είναι άλλο από την all time classic ερωτική μπαλάντα "Careless Whisper" - από την εποχή των Wham! ακόμη, στα μέσα της δεκαετίας του ΄80. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι - που αναφέρονται οι στίχοι, πώς ο Μάικλ εμπνεύστηκε τη μελωδία - όπως την έχει αφηγηθεί ο ίδιος.
Το 1991, από τον εκδοτικό οίκο Penguin Books κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του Τζορτζ Μάικλ υπό τον τίτλο "Bare", την οποία δεν είχε γράψει μόνος του, αλλά από κοινού με τον Τόνι Πάρσονς. Προφανώς, το βιβλίο έχει πολλά κενά, αλλά και ανακρίβειες, αφού εκείνη την εποχή ο Τζορτζ Μάικλ δεν είχε ακόμη παραδεχτεί δημοσίως ότι είναι ομοφυλόφιλος. Ωστόσο, άλλα σημεία δίνουν απαντήσεις σε πολλά στοιχεία τόσο της προσωπικής ζωής, όσο και της επαγγελματικής πορείας του Ελληνοκύπριου - κατά το ήμισυ - τραγουδιστή. Μεταξύ αυτών δίνονται και πληροφορίες για το πώς γράφτηκε η υπέροχη και διαχρονική μπαλάντα "Carelesse Whisper", που έχει σηματοδοτήσει την καριέρα του Τζορτζ Μάικλ.
Στις σελίδες 56 και 57 του "Bare" διαβάζουμε πώς η έμπνευση της μελωδίας ήρθε πάνω σ' ένα λεωφορείο:
"Ήμουν στο δρόμο για να κάνω τον DJ στο Μπελ Αιρ, όταν έγραψα το "Carelesse Whisper". Πάντοτε έγραφα πάνω σε λεωφορεία, τρένα και μέσα σε αυτοκίνητα. Τώρα γίνεται σε αεροπλάνα, αλλά για μένα το γράψιμο πάντοτε έχει σχέση με τη βαρεμάρα και την κίνηση. Πάντοτε συμβαίνει σε ταξίδια. Με το "Carelesse Whisper" θυμάμαι ΑΚΡΙΒΩΣ πού μου ήρθε για πρώτη φορά η έμπνευση για τη γραμμή του σαξοφώνου. Θυμάμαι πολύ αόριστα πού βρισκόμουν, όταν έγραψα πράγματα με τους Wham!, όμως με το "Carelesse Whisper" θυμάμαι ακριβώς τη στιγμή και το μέρος. Ξέρω ότι ακούγεται πολύ περίεργο και κάπως ρομαντικό, όμως θυμάμαι ακριβώς πού συνέβη, πού καθόμουν στο λεωφορείο, πώς συνέχισα και τα πάντα. Θυμάμαι ότι έδινα τα χρήματα στον τύπο πάνω στο λεωφορείο (σ.σ. προφανώς εννοεί τον εισπράκτορα) και μου ήρθε αυτή η αλληλουχία, η αλληλουχία του σαξοφώνου: ντερ-ντερ-ντερ-ντερ, ντερ-ντερ-ντερ-ντερ. Μετά εκείνος απομακρύνθηκε και εγώ συνέχισα να το γράφω μέσα στο κεφάλι μου. Το έγραψε ολοκληρωτικά μέσα στο κεφάλι μου. Το δούλεψα περίπου τρεις μήνες μέσα στο κεφάλι μου..."
Σύντομα, οι υπεύθυνοι εκείνου του κλαμπ στο Μπελ Αιρ, όπου ο Τζορτζ Μάικλ εργαζόταν ως dj, απέλυσαν τον τραγουδιστή, επειδή πάντα αργούσε και δεν έπαιζε τα κομμάτια που ήθελε ο υπεύθυνος. Αργότερα, έκανε την ίδια δουλεία σ' ένα εστιατόριο, όπου επίσης δεν διέπρεψε σ' αυτόν τον ρόλο, ωστόσο, την τελευταία του βραδιά εκεί, έπαιξε για πρώτη φορά στο κοινό το "Carelesse Whisper":
"Την τελευταία νύχτα που δούλεψα ως dj, έπαιξα το ντέμο του "Carelesse Whisper". Ήξερα ότι δεν πείραζα, αν έμπλεκα σε μπελάδες, επειδή είχα ήδη υποβάλλει την προειδοποιητική μου παραίτηση μια εβδομάδα νωρίτερα. Έτσι, ακριβώς στο τέλος της βραδιάς το έπαιξα και... η πίστα γέμισε. Δεν το είχαν ακούσει πριν και.. η πίστα γέμισε. Θυμάμαι που σκέφτηκα ότι αυτό είναι καλός οιωνός. Και αναρωτήθηκα τι επρόκειτο να συμβεί μ' αυτό το τραγούδι αργότερα".
Όσον αφορά τους στίχους, η ιστορία που διηγείται ο Τζορτζ Μάικλ σε άλλο σημείο του βιβλίου (σελ. 128-129) σχετίζεται με την πολυτάραχη ερωτική του ζωή, την περίοδο της εφηβείας του:
"Η ιστορία πίσω από το "Carelesse Whisper" είναι πολύ απλή.
Όταν ήμουν δώδεκα, δεκατρία, συχνά συνόδευα την αδερφή μου, που ήταν δυο χρόνια μεγαλύτερη, σ' ένα παγοδρόμιο στο Κουίνσγουεϊ στο Λονδίνο. Εκεί ήταν ένα κορίτσι με μεγάλα, ξανθά μαλλιά, το όνομα της οποίας ήταν Τζέιν. Ήμουν ένα χοντρό αγόρι με γυαλιά και ήμουν πολύ ερωτευμένος μαζί της, παρόλο που δεν είχα την παραμικρή ελπίδα. Η αδερφή μου συνήθως πήγαινε κι έκανε ό,τι ήθελε, όταν πηγαίναμε στο παγοδρόμιο, και εγώ περνούσα το απόγευμα τρώγοντας με τα μάτια μου αυτό το κορίτσι, την Τζέιν.
Λίγα χρόνια αργότερα, όταν ήμουν δεκάξι, είχα την πρώτη μου σχέση με μια κοπέλα, που λεγόταν Έλεν. Είχαν μόλις αρχίσει να ηρεμούν κάπως τα πράγματα, όταν ανακάλυψα ότι το ξανθό κορίτσι από το Κουίνσγουεϊ είχε μετακομίσει στη γωνία από το σχολείο μου. Είχε μετακομίσει δίπλα ακριβώς από το σημείο που συνήθιζα να στέκομαι και να περιμένω τον γείτονά μου, που με πήγαινε στο σπίτι με το αυτοκίνητο από το σχολείο. Και μια μέρα την είδα να περπατάει στο μονοπάτι δίπλα μου και σκέφτηκε: από πού ήρθε τώρα; Δεν ήξερε ότι ήμουν εγώ. Είχαν περάσει μερικά χρόνια και έδειχνα τελείως διαφορετικός.
Τότε παίζαμε σε μια σχολική ντίσκο με τους The Executive και εκείνη με είδε να τραγουδώ και αποφάσισε να με φλερτάρει. Εκείνη την εποχή ήταν πολύ μεγαλύτερη και πολύ χυμώδης και τελικά αρχίσαμε να βλεπόμαστε. Μια μέρα με προσκάλεσε στο σπίτι της, ενόσω περίμενα το αυτοκίνητο για να με πάει στο σπίτι και ήμουν... στον παράδεισο.
Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι όλα τα όνειρά μου γίνονταν πραγματικότητα. Δεν φορούσα πια γυαλιά. Με προσκαλούσαν στα πάρτι. Και το κορίτσι, που δεν με είχε καν δει όταν ήμουν δώδεκα, με προσκάλεσε στο σπίτι της. Έτσι, βγήκα μαζί της μερικούς μήνες, όμως δεν σταμάτησα να βλέπω την Έλεν. Νόμιζα ότι ήμουν έξυπνος. Εκεί που ήμουν ένας μεγάλος λούζερ, το έπαιζα σε διπλό ταμπλό. Και θυμάμαι ότι οι αδερφές μου μου έκαναν την ζωή δύσκολη,επειδή το ανακάλυψαν και συμπαθούσαν πραγματικά το πρώτο κορίτσι. Η όλη ιδέα του "Careless Whisper" ήταν για το πρώτο κορίτσι που έμαθε για το δεύτερο - που ποτέ δεν συνέβη. Όμως ξεκίνησα μια άλλη σχέση μ' ένα κορίτσι που λεγόταν Αλέξις, χωρίς να έχω τελειώσει με την Τζέιν. Όλα έγιναν λίγο περίπλοκα. Η Τζέιν έμαθε για εκείνη και με παράτησε...
Συνέχεια νόμιζα ότι ήμουν κουλ, που το παιζα σε διπλό ταμπλό, όμως στην πραγματικότητα δεν υπήρχε πολύ συναίσθημα. Στ' αλήθεια ένιωσα ένοχος για το πρώτο κορίτσι - και την έχω δει από τότε - και η ιδέα του τραγουδιού ήταν για κείνη. Το "Careless Whisper" ήμασταν εμείς να χορεύουμε, επειδή χορέψαμε πολύ, και η ιδέα ήταν ότι εμείς χορεύουμε... όμως εκείνη ξέρει... και τελείωσε..."
Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι όλα τα όνειρά μου γίνονταν πραγματικότητα. Δεν φορούσα πια γυαλιά. Με προσκαλούσαν στα πάρτι. Και το κορίτσι, που δεν με είχε καν δει όταν ήμουν δώδεκα, με προσκάλεσε στο σπίτι της. Έτσι, βγήκα μαζί της μερικούς μήνες, όμως δεν σταμάτησα να βλέπω την Έλεν. Νόμιζα ότι ήμουν έξυπνος. Εκεί που ήμουν ένας μεγάλος λούζερ, το έπαιζα σε διπλό ταμπλό. Και θυμάμαι ότι οι αδερφές μου μου έκαναν την ζωή δύσκολη,επειδή το ανακάλυψαν και συμπαθούσαν πραγματικά το πρώτο κορίτσι. Η όλη ιδέα του "Careless Whisper" ήταν για το πρώτο κορίτσι που έμαθε για το δεύτερο - που ποτέ δεν συνέβη. Όμως ξεκίνησα μια άλλη σχέση μ' ένα κορίτσι που λεγόταν Αλέξις, χωρίς να έχω τελειώσει με την Τζέιν. Όλα έγιναν λίγο περίπλοκα. Η Τζέιν έμαθε για εκείνη και με παράτησε...
Συνέχεια νόμιζα ότι ήμουν κουλ, που το παιζα σε διπλό ταμπλό, όμως στην πραγματικότητα δεν υπήρχε πολύ συναίσθημα. Στ' αλήθεια ένιωσα ένοχος για το πρώτο κορίτσι - και την έχω δει από τότε - και η ιδέα του τραγουδιού ήταν για κείνη. Το "Careless Whisper" ήμασταν εμείς να χορεύουμε, επειδή χορέψαμε πολύ, και η ιδέα ήταν ότι εμείς χορεύουμε... όμως εκείνη ξέρει... και τελείωσε..."
Όχι ότι υπάρχει περίπτωση να μην έχετε ακούσει το τραγούδι έστω για μια φορά, αλλά απολαύστε το "Careless Whisper" για ακόμη μια φορά:
Διαβάστε επίσης:
Όταν ο Γιώργος Παναγιώτου έγινε... Τζορτζ Μάικλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου