Μια τηλεοπτική σαιζόν έχει τελειώσει και η αλήθεια είναι ότι η γεύση που μας άφησε ήταν καλύτερη απ' ό,τι περιμέναμε στις αρχές, αν και είναι σαφές ότι τα οικονομικά των τηλεοπτικών σταθμών εξακολουθούν να μην βρίσκονται σε πολύ καλά επίπεδα. Ωστόσο, η φαντασία και το ρίσκο έδωσαν κάποιες ανάσες στο κουρασμένο τηλεοπτικό σκηνικό.
Η σαιζόν 2013-2014 ήταν αναμφίβολα η χρονιά του ΑΝΤ1, που επανήλθε στην κορυφή της τηλεθέασης ύστερα από πολλά χρόνια. Ωστόσο, αυτό το κατάφερε κυρίως χάρη στο πρόγραμμα του daytime - όλη η πρωινή ζώνη, η απίθανη ανθεκτικότητα που επιδεικνύουν οι χιλιοστές επαναλήψεις παλιότερων κωμικών σειρών τα μεσημέρια και οι καλές επιδόσεις του "Μπρούσκο", που πάντως οφείλει ν' αναγνωρίσει κανείς ότι ουσιαστικά έπαιζε χωρίς αντίπαλο.
Πολύ μεγάλη επιτυχία του σταθμού η κατάκτηση της πρώτης θέσης του κεντρικού δελτίου ειδήσεων με τη Μαρία Χούκλη, δείχνοντας το δρόμο για το τέλος των ελληνικής πατέντας τηλεκαφενείων, όπου οι προσωπικές απόψεις δυο-τριών δημοσιογράφων, που ούτε λίγο ούτε πολύ υποδύονται τους φωτεινούς παντογνώστες, έχουν υποκαταστήσει την ενημέρωση του τηλεθεατή, ο οποίος θέλει να σχηματίζει μόνος του άποψη για τα γεγονότα και όχι να του την υπαγορεύουν άλλοι.
Αγκάθι του σταθμού εξακολουθεί να παραμένει το σχεδόν ανύπαρκτο prime-time, από το οποίο λείπουν οι ελληνικές σειρές - οι "Καλές δουλειές" ήταν μια πρόχειρη δουλειά σε όλα τα επίπεδα - και ο σταθμός συνέχισε να επενδύει στα τούρκικα σίριαλ, που πλέον έχουν κουράσει και τους πιο φανατικούς οπαδούς τους, καθώς και σε ψυχαγωγικές εκπομπές με φάρσες, που θα ταίριαζαν περισσότερο στην απογευματινή ζώνη του σαββατοκύριακου. (Ακόμη και τα Καρντάσιανς θα ταίριαζαν περισσότερο ας πούμε το βράδυ του Σαββάτου).
Βέβαια, για την πρωτιά του πολλά οφείλει ο ΑΝΤ1 και στα τάλεντ σόου με τους σελέμπριτι, όπως και στο "Voice", το οποίο ήταν ό,τι πιο φρέσκο και ενδιαφέρον έχουμε δει την τελευταία δεκαετία σε παρόμοια προγράμματα αναζήτησης νέων τραγουδιστών. Και ενώ το "Voice" έχει ευοίωνες προοπτικές για να συνεχίσει και του χρόνου, καλό θα ήταν ο σταθμός να το ξανασκεφτόταν για τα σόου διασήμων, καθώς η υπερπληθώρα αυτών των προγραμμάτων σε μια χώρα με λίγους πραγματικούς σελέμπριτι, όπως η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, κινδυνεύει σύντομα να οδηγηθεί σε εκφυλισμό με διάσημους δεύτερης και τρίτης κατηγορίας. Αντίθετα, με δεδομένο ότι η οικονομική κρίση έχει αυξήσει την αναζήτηση του εύκολου κέρδους (χρήματα ή δώρα), θα μπορούσε ο σταθμός να στραφεί σε τέτοιου είδους σόου ή τηλεπαιχνίδια - όχι βέβαια σαν τα τηλεκουίζ, που περισσότερο εισπράττουν χρήματα παρά μοιράζουν.
Για το Mega η σαιζόν ήταν εξαρχής χαμηλών προσδοκιών, όμως μετά την πρωτοχρονιά ο σταθμός έκανε την έκπληξη επενδύοντας σε νέα προγράμματα στο prime-time, που κατάφεραν να δώσουν μεγαλύτερη ποικιλία στο πρόγραμμα του σταθμού και να διασώσουν το κύρος του σταθμού, που κινδύνευε να βγάλει τη σαιζόν με ξένες ταινίες. Δεν πέτυχαν όλα τα νέα εγχειρήματα από άποψη τηλεθεάσης, κυρίως επειδή βγήκαν εσπευσμένα και χωρίς καλή προετοιμασία, ωστόσο ξεχώρισε το "Κάτω Παρτάλι", που αναμφίβολα ανακηρύχτηκε η κωμωδία της χρονιάς.
Από την άλλη, τεράστιο είναι το πρόβλημα που έχει ο σταθμός στο daytime, καθώς από τη 1 μία το μεσημέρι μέχρι τις 8 το βράδυ (με εξαίρεση το μεσημεριανό δελτίο) παίζει συνέχεια επαναλήψεις ελληνικών σίριαλ, πολλά από τα οποία είχαν μέτριες τηλεθεάσεις σε πρώτη προβολή. Κι όμως, μια ματιά να ρίξουν στη διεθνή αγορά, οι υπεύθυνοι του σταθμού θ' ανακαλύψουν πολλά φθηνά κόνσεπτ, που θα έδιναν μεγαλύτερη ποικιλία στο πρόγραμμα του Mega και θα ενδιέφεραν περισσότερο τους τηλεθεατές.
Μεγάλη ήττα για το κανάλι ήταν και η αποτυχία του βραδινού δελτίου ειδήσεων, που χάνει σταθερά τηλεθεατές με αποκορύφωμα την προεκλογική περίοδο του Μαΐου, όταν συνήθως τερμάτιζε τρίτο. Αρνούμενοι να δουν την πραγματικότητα και να παραδεχτούν ότι το συγκεκριμένο μοντέλο ειδήσεων κούρασε - και πολύ κράτησε είναι η αλήθεια! - οι αρμόδιοι άρχισαν να επικαλούνται το χαμηλό lead-in για να δικαιολογήσουν την πτώση, με αποτέλεσμα ν' αναρωτιέται ο μέσος τηλεθεατής: Δηλαδή όταν το δελτίο ήταν πρώτο, οι υψηλές τηλεθεάσεις του οφείλονταν στα υψηλά lead-in των καθημερινών σίριαλ που προβάλλονταν τότε και όχι στην πραγματική αξία του περιεχομένου του;
Μεταξύ των αποτυχιών του σταθμού ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στο "Just the 2 of us", ένα πρόγραμμα που κανείς δεν κατάλαβε γιατί προβλήθηκε. Αντίθετα με ό,τι γράφεται κατά κόρον, το Mega έχει παράδοση στα σόου - άλλωστε το δημοφιλέστερο σόου της ελληνικής τηλεόρασης ήταν το "Μπράβο", που προβαλλόταν από το συγκεκριμένο κανάλι. Επομένως, δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία, δεν τιμά την ιστορία του καναλιού, αυτό που τελικά προβλήθηκε. Οι περισσότεροι "διάσημοι" ήταν άσημοι, τα τεχνικά προβλήματα κούραζαν τον τηλεθεατή, ενώ ενδεικτική της προχειρότητας ήταν και η αδυναμία της κριτικής επιτροπής να πείσει, ενώ ένα μέλος της αντικαταστάθηκε στα μισά του σόου. Από την άλλη, θεωρώ ότι ήταν άδικη η επίθεση που δέχτηκε η Ρούλα Κορομηλά, η οποία μπορεί να άργησε να προσαρμοστεί, αλλά τουλάχιστον στάθηκε με αξιοπρέπεια και θα μπορούσε να επεκτείνει τη συνεργασία της με το σταθμό και την επόμενη σαιζόν σε κάτι πιο ενδιαφέρον και ταιριαστό για εκείνη.
Δεν έχω να κάνω κανένα απολύτως σχόλιο για το πρωινό μαγκαζίνο του σταθμού, το οποίο ήταν απλά αδιάφορο. Ο μεν Κωστόπουλος κέρδισε το προσωπικό στοίχημα με μια αξιοπρεπή παρουσίαση, ενός προγράμματος που ήταν έξω από τα νερά του, απρόβλεπτα καλή ήταν και η Μπαλατσινού ως συμπαρουσιάστρια, όμως συνολικά η εκπομπή σαν στήσιμο ήταν μια ανούσια επανάληψη των ίδιων και των ίδιων, που δεν μπορούσε να κάνει τη διαφορά στη συγκεκριμένη ζώνη.
Μια πρόταση προς το Mega: την επόμενη σαιζόν να συμπεριλάβει στο πρόγραμμα του και παλιότερες ελληνικές ταινίες - με μέτρο. Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, αυτές οι χιλιοειδωμένες ταινίες του '50, του '60 και του '70 έκαναν μεγαλύτερες τηλεθεάσεις από τις αντίστοιχες του νεώτερου ελληνικού κινηματογράφου, που επέλεξε να προβάλλει ο σταθμός. Και πώς όχι, αφού το κανάλι συμπεριέλαβε στον προγραμματισμό του και ταινίες με μέτριες έως πολύς κακές επιδόσεις, όταν είχαν προβληθεί στον κινηματογράφο, κι επομένως ήταν εύλογο να μην συγκινήσουν και τους τηλεθεατές.
Ο Alpha ήταν ο δεύτερος μεγάλος κερδισμένος της χρονιάς. Χωρίς το άγχος ν' αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί επάξια απέναντι στο Mega και τον ΑΝΤ1, όπως συνέβαινε παλιότερα, φέτος το κατάφερε επάξια. Σχεδόν όλες οι νέες προτάσεις του σταθμού (από τη "Μουρμούρα" και την "Ελληνοφρένεια" μέχρι το "Happy Day" και το "Άκου τι είπαν") στέφθηκαν με επιτυχία, ενώ εκπομπές με πολύχρονη παρουσία στην τηλεόραση ("Πάμε Πακέτο", "Φως στο τούνελ", "Στην υγείας σας" κλπ.) έδειξαν ότι δεν έχουν κουράσει ακόμη.τους τηλεθεατές.Αυτό που μένει να γίνει την επόμενη τηλεοπτική σαιζόν είναι να εμπλουτιστεί σταδιακά το πρόγραμμα του σταθμού με καινούριες ιδέες, να καλύψει το κενό του "Δέστε τους" σε περίπτωση που σταματήσει οριστικά η εκπομπή, αλλά πάνω απ' όλα να προσέξει σε ποια πρόσωπα προτίθεται να επενδύσει για το μέλλον. Κάποια πράγματα είναι σκανδαλωδώς οφθαλμοφανή ακόμη κι από τον τελευταίο τηλεθεατή και ο σταθμός κινδυνεύει εκεί που καλύπτει παλιές τρύπες ν' ανοίγει καινούριες.
Το Star πέτυχε το στοίχημα με τη στροφή στην ενημέρωση, αν και ήταν μεγαλύτερη απ' όση αντέχει πλέον ο τηλεθεατής. Την επόμενη σαιζόν χρειάζεται να βρεθεί μια μεγαλύτερη ισορροπία μεταξύ ψυχαγωγίας και ενημέρωσης και κυρίως να μην χάσει ο σταθμός τον νεανικό του χαρακτήρα. Αυτό δεν σημαίνει περισσότερο κουτσομπολιό, κάθε άλλο. Το κουτσομπολιό πλέον αφορά περισσότερο τις γιαγιάδες. Χρειάζεται εκπομπές με σπιρτάδα, φρέσκες ιδέες, διασκεδαστικές και - γιατί όχι; - ας ξαναεπενδύσει ο σταθμός στη σάτιρα και την ελληνική μυθοπλασία ύστερα από πολλά χρόνια.
Ο ΣΚΑΪ ήταν ίσως ο μεγάλος χαμένος της χρονιάς. Για να λέμε αλήθειες, ποτέ δεν ήταν πραγματικά κερδισμένος. Αποτελούσε μια καλή εναλλακτική λύση για το καλοκαίρι και τις αρχές του φθινοπώρου, όταν τα υπόλοιπα κανάλια δεν είχαν ακόμη έτοιμο το πρόγραμμά τους, όμως αυτό δεν είναι και για καύχημα. Χωρίς σαφή προσανατολισμό και με ψευδοελιτίστικη διάθεση, ο σταθμός νομίζει ότι προσφέρει ποιοτική ενημέρωση, όταν απλά ανακυκλώνει κουρασμένες αντιλήψεις και πρακτικές με ξεκάρφωμα δυο-τρία πρόσωπα που προβάλλονται ως "σοβαρές φωνές", ενώ οι προσπάθειες ψυχαγωγίας είναι εξίσου παλιακές στον πυρήνα τους.
Για το "ελληνικό BBC", τη ΝΕΡΙΤ, δεν έχω τίποτε απολύτως να γράψω. Ούτε στο ελάχιστο δεν μπορεί να συγκριθεί με το βρετανικό δίκτυο, ενώ κατά τ' άλλα θυμίζει έντονα ΕΡΤ με πιο απροκάλυπτα φιλοκεβυρνητικό προφίλ. Αποκορύφωμα η επίσκεψη του Κινέζου προέδρου, που αναμεταδόθηκε ζωντανά στιγμή προς στιγμή με πομπώδεις εκφράσεις, κάτι που δεν θα γινόταν σε κανένα σοβαρό κράτος του κόσμου.
Για τα μικρά κανάλια πανελλαδική εμβέλειας, επίσης λίγα είναι τα σχόλια που μπορεί να κάνει κάποιος. Το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV έχει εγκλωβιστεί στο ατέρμονο τελεμάρκετινγκ, που δεν ξέρω πόσο ενισχύει τα οικονομικά του σταθμού, καθώς και στην ανακύκλωση ξένων σίριαλ, που προβλήθηκαν παλιότερα από τον ΑΝΤ1. Έκανε κάποιες προσπάθειες με νέες εκπομπές εγχώριας παραγωγής, όμως χρειάζονται πολύ περισσότερες προσπάθειες για ν' αρχίσουν οι τηλεθεατές να το παίρνουν πιο σοβαρά και πάνω απ' όλα πρέπει ν' αποκτήσει συγκεκριμένη ταυτότητα.
Από την άλλη, το νεοεμφανισθέν Ε ήταν μια τεράστια απογοήτευση. Οι επιδόσεις του ήταν σχετικά καλές, αν σκεφτεί κανείς ότι έφτασε να κάνει μέσο εβδομαδιαίο όρο γύρω στο 3%, χωρίς να έχει τις αναγκαίες υποδομές και το προσωπικό που απαιτείται, όμως το πρόγραμμα του σταθμού είναι εξαιρετικά παλιακό, αναμασά παλιές τηλεοπτικές συνταγές, που είχαν αρχίσει να ξεπερνιούνται και προ κρίσης, ζει από την ανακύκλωση των εκπομπών των μεγάλων καναλιών και εν τέλει απευθύνεται στις μεγαλύτερες ηλικίες. Θα μπορέσει να παρουσιάσει ένα διαφορετικό προφίλ την επόμενη τηλεοπτική σαιζόν; Δυστυχώς, πολύ δύσκολα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου