Οι πρώην πρωθυπουργοί πάνε στα σπίτια τους ή μήπως μπορούν να πάνε και στη φυλακή;

Στην Ελλάδα, κάθε φορά που γίνεται έστω κουβέντα για ενδεχόμενη ποινική ευθύνη νυν και πρώην πρωθυπουργών, το πιο κοινότυπο, δημοσιογραφικό σχόλιο είναι μια φράση που είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με αφορμή - αν δεν κάνω λάθος - την υπόθεση Κοσκωτά και το "βρώμικο '89": "οι πρωθυπουργοί δεν πάνε στη φυλακή, αλλά στο σπίτι τους". 

Φυσικά, θα ήταν ακραίο να υποστήριζε κανείς ότι ένας πρωθυπουργός μπορεί να υπέχει ποινική ευθύνη απλά για τις πολιτικές αποφάσεις του ή απλά επειδή έτσι το θέλει ο τάδε ή ο δείνα "αγανακτισμένος". Όμως, το αναμάσημα της παραπάνω φράσης του Καραμανλή, που ειπώθηκε σε δεδομένη εποχή και για δεδομένη υπόθεση, οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια, υπονοώντας ότι ποτέ και για κανέναν λόγο δεν μπορεί να διωχθεί ποινικά ένας πρωθυπουργός, πόσο μάλλον να φυλακιστεί. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ταίριαζε σε βαλκανική χώρα και όχι σύγχρονη ευρωπαϊκή, σύμφωνα με την "φωνή της λογικής". 

Εν τω μεταξύ, στη Γαλλία, μόλις χθες ο πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί συνελήφθη και κρατήθηκε στα πλαίσια της ανακριτικής διαδικασίας, κατηγορούμενος για αθέμιτη άσκηση επιρροής σε σκάνδαλο διαφθοράς, που ήδη διερευνάται εναντίον του. Να θυμίσω ότι πριν λίγα χρόνια, ο πρώην πρόεδρος της χώρας αυτής, Ζακ Σιράκ, μετά τη λήξη της προεδρικής του θητείας είχε καταδικαστεί για οικονομικές ατασθαλίες από την εποχή ακόμα που ήταν δήμαρχος στο Παρίσι. Δεν μπήκε βέβαια στη φυλακή, καταδικάστηκε σε κατ' οίκον περιορισμό, αλλά η ουσία είναι ότι η ανεξάρτητη γαλλική δικαιοσύνη έκρινε ότι ένας πρώην πρόεδρος, ο αρχηγός του γαλλικού κράτους, μπορεί να καταδικάζεται και δεν αρκεί να πηγαίνει σπίτι του ως ηττημένος πολιτικά. 

Και η απορία είναι απλή: Αφού, σύμφωνα με τις "σοβαρές φωνές" της ελληνικής δημοσιογραφίας αποτελεί δείγμα δείγμα οπισθοδρόμησης και παρακμής κάθε ιδέα για άσκηση ποινικής δίωξης σ' έναν πρωθυπουργό, με τη Γαλλία τι συμβαίνει; Βαλκανοποιηθήκε ξαφνικά ή μήπως πολύ απλούστατα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον σύγχρονο χαρακτήρα ενός κράτους το αν η ανεξάρτητη δικαιοσύνη αποφασίσει να κινήσει ποινική διαδικασίας σε βάρος κάποιου προέδρου ή - πολύ περισσότερου - πρωθυπουργού;

Διευκρίνιση: Σκοπός του σύντομου αυτού άρθρου δεν είναι το ν' αναφερθώ σε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο της ελληνικής πολιτικής σκηνής, ούτε βέβαια να υποδείξω στην ανεξάρτητη, ελληνική δικαιοσύνη τι θα κάνει. Μ' απασχολεί η ποιότητα της ελληνικής δημοσιογραφίας, της αποκαλούμενης - και πολλές φορές όντως - "σοβαρής", που, π.χ. όταν πριν λίγα χρόνια είχε τεθεί απλά θέμα εξέτασης ενός πρώην πρωθυπουργού σε εξεταστική επιτροπή της Βουλής ή σύστασης μιας προανακριτικής επιτροπής - όχι καν δίκης! - σε βάρος του ίδιου προσώπου, είχε βγει στα κάγκελα υπενθυμίζοντας την περίφημη, όσο και παρεξηγημένη πιο πάνω φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το ότι οι Γάλλοι δημοσιογράφοι δεν εκφράζουν μια παρόμοια, ακραία και επικίνδυνη για ένα δημοκρατικό κράτος άποψη σημαίνει ότι είναι λιγότεροι σοβαροί; Καημένη Γαλλική δημοσιογραφία...