ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:
Ένας από τους σπουδαιότερους κλασσικούς συνθέτης, ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, γεννήθηκε σαν σήμερα το 1685.
Πολλά χρόνια αργότερα, στις 21 Μαρτίου 1921, γεννήθηκε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες - και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού - ο Μανώλης Χιώτης, ο οποίος πέθανε πρόωρα, ανήμερα των γενεθλίων του το 1970.
Στους γεννημένους την 21η Μαρτίου περιλαμβάνεται και ένας από τους καλύτερους οδηγούς όλων των εποχών της Φόρμουλα 1, ο Άιρτον Σένα (1960-1994).
Επίσης, γενέθλια έχουν σήμερα οι ηθοποιοί Γκάρι Όλντμαν (55 ετών), Τίμοθι Ντάλτον και Μάθιου Μπρόντερικ (51), ο αιρετικός Σλοβένος φιλόσοφος Σλαβόι Ζίσεκ (63 ετών), που έχει χαρακτηριστεί από το περιοδικό Foreign Policy και ως "φιλόσοφος σελέμπριτ", ο Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής Ροναλντίνιο (33), αλλά και ο Έλληνας προπονητής μπάσκετ Κώστας Πολίτης (71), που οδήγησε την εθνική ομάδα στο θρίαμβο του Γιουρομπάσκετ το 1987.
Τέλος, στις 21 Μαρτίου 2006 "γεννήθηκε και το τουίτερ, όταν ο Τζακ Ντόρσεϊ έστειλε το πρώτο τουίτ του κόσμου ("Just setting up my twttr"). (Βλ. επίσης: 8 πράγματα που ίσως δεν γνωρίζατε για το τουίτερ)
ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΕΟΡΤΕΣ:
Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Φυλετικών Διακρίσεων. Η συγκεκριμένη ημερομηνία επελέγη με αφορμή τη "σφαγή του Σάρπβιλ" στη Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία σαν σήμερα το 1960, όταν 69 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους και εκατοντάδες τραυματίστηκαν στα πλαίσια διαμαρτυρίας κατά του ρατσιστικού καθεστώτος του απαρτχάιντ, που είχε επιβληθεί στη χώρα. Η μαύρη αυτή επέτειος τιμάται και από τη Δημοκρατία της Νοτίου Αφρικής, που έχει ορίσει την 21η Μαρτίου ως Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και αποτελεί εθνική αργία.
Η Ναμίμπια γιορτάζει την Ημέρα της Ανεξαρτησίας. Από τα μέσα της δεκαετίας του '60, η χώρα τελούσε υπό ιδιαίτερο καθεστώς κατοχής από τη Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία - παρά τις καταγγελίες της διεθνούς κοινότητας - μέχρι τις 21 Μαρτίου 1990, οπότε έγινε ανεξάρτητο κράτος.
Στο Ιράν, στο Αφγανιστάν, αλλά και στις περισσότερες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της κεντρικής Ασίας (Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν) γιορτάζεται το Νοβρούζ ή η περσική πρωτοχρονιά. Σε πολλές από τις χώρες αυτές, η εορταστική περίοδος κρατάει μια εβδομάδα.
Στις περισσότερες αραβικές χώρες σήμερα είναι - άτυπα - η Γιορτή της Μητέρας. Η συγκεκριμένη γιορτή καθιερώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του '50 ύστερα από πρωτοβουλία δύο Αιγυπτίων δημοσιογράφων, των Μουσταφά και Αλί Αμίν, οι οποίοι λάμβαναν πολλά γράμματα από μητέρες, παραπονούμενες ότι τα παιδιά τους μεγαλώνοντας τις εγκατέλειπαν. Η γιορτή, που είναι ανεπίσημη, ξεκίνησε στην Αίγυπτο το 1956, επεκτάθηκε και στις υπόλοιπες αραβικές χώρες, ενώ γιορτάζεται ως αργία μόνο στη Συρία.
Επίσης, σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης, αλλά και η Παγκόσμια Ημέρα του Συνδρόμου Ντάουν. Γιατί σήμερα; Πρόκειται για μια ιδέα του Έλληνα καθηγητή Στυλιανού Αντωναράκη, γενετιστής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γενεύης, καθώς με την εμφάνιση της ασθένειας ντάουν συνδέεται ο τριπλασιασμός του γονιδίου 21.
(Βλ. σχετικά και το θέμα: 8 ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΝΤΑΟΥΝ)
(Βλ. σχετικά και το θέμα: 8 ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΝΤΑΟΥΝ)
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:
Σαν σήμερα, παραμονές δύο εθνικών καταστροφών, συνέβησαν δύο σημαντικά γεγονότα, που εκ των υστέρων μπορούν να αξιολογηθούν και ως προάγγελοι τους.
Στις 21 Μαρτίου 1897, παραμονές του ελληνοτουρκικού πολέμου, οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφασίζουν τον ναυτικό αποκλεισμό της Κρήτης και ορισμένων λιμανιών της Ελλάδας, προκειμένου να διακοπεί η επικοινωνία και η στρατιωτική ενίσχυση των επαναστατών του νησιού, που επιθυμούσαν την ένωση με την Ελλάδα. Η απόφαση περί αποκλεισμού ανακλήθηκε - πλην της Κρήτης - λίγες μέρες αργότερα, στις 25 Μαρτίου, με διακοίνωση των δυνάμεων που δήλωναν ότι θα καθιστούσαν υπεύθυνη για τον ενδεχόμενο πόλεμο, όποια από τις δύο χώρες τον ξεκινούσε.
Στις 21 Μαρτίου 1922, λίγους μήνες πριν τη στρατιωτική πανωλεθρία του ελληνικού στρατού στη μ. Ασία και την καταστροφή της Σμύρνης, η οικονομική κρίση στη χώρα είχε επιδεινωθεί στο μέγιστο βαθμό και ο υπουργός οικονομικών, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης ανακοίνωσε στη Βουλή την απόφαση για καταναγκαστικό δάνειο ύψους 1.5 δις δραχμών. Προκειμένου ν' αποφύγει την έκδοση νέου χαρτονομίσματος, που θα ισοδυναμούσε με τεράστια υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, προσέφυγε σε μια πρωτότυπη μέθοδος κόβοντας το χαρτονόμισμα στα δυο. Στην αγόρευση του από το βήμα της Βουλής, ο Πρωτοπαπαδάκης ανέφερε χαρακτηριστικά:
"Έχω αυτήν την στιγμήν ανάγκην 1.500 εκατομμυρίων και απεφάσισα να φέρω εις την Βουλήν Νομοσχέδιον περί εκδόσεως νέου χαρτονομίσματος 1500 εκατομμυρίων, διότι δεν είναι δυνατόν να αποφύγω μεν την εύρεσιν αμέσως 1500 εκατομμυρίων, εφ' όσον έχομεν 220 χιλιάδας στρατού εκεί όπου τον εστείλαμεν, διά να εκτελέση το έργον το οποίον του ανεθέσαμεν. Αυτά τα 1500 εκατομμύρια πρέπει να τα έχω αμέσως, και θα εκδώσω σήμερον χαρτονόμισμα 1500 εκατομ. διότι δεν είναι δυνατόν άλλως.... Και τι συμβαίνει εν τοιαύτη περιπτώσει; Εκείνος ο οποίος έχει σήμερον εις την τσέπην του 100 δρχ. και με αυτάς δύναται να μεταβή εις εμπορικόν τι και αγοράση εν καπέλο, αύριον θα θέλει 200 δρχ. διά να αγοράση το ίδιον καπέλλο, δηλαδή αι 100 δραχμαί τας οποίας είχεν έγιναν πραγματικώς 50".
Επειδή όμως το διάστημα που θα μεσολαβούσε από την έκδοση της απόφασης μέχρι την κοπή νέου χρήματος θα υπήρχε κίνδυνος για κερδοσκοπικά παιχνίδια, ο υπουργός σκέφτηκε την πρωτότυπη ιδέα να "κόψει" τα χρήματα στη μέση μειώνοντας την αξία τους κατά το ήμιση. Από τις εφημερίδες της εποχής, διαβάζουμε και το θεατρικό τρόπο με τον οποίο έκανε επίδειξη του νέου, "μισού" χαρτονομίσματος ("Εμπρός", 22.03.1922):
"... εξάγει εκατοντάδραχμον εκ του θυλακίου του και επιδεικνύον αυτό προς τους κ.κ. Πληρεξουσίους λέγει
- Έχω εν εκατοντάδραχμον... Αυτό λοιπόν το εκατοντάδραχμον το κόβω εις δύο.
Και ο κ. επί των Οικονομικών υπουργός κόπτει εις δύο το εκατοντάδραχμον υπό την γενικήν θυμωδίαν των ... Πληρεξουσίων και θεατών.
ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΔΑΚΗΣ (συνεχίζων). Αυτό λοιπόν το εκατοντάδραχμον το έχομεν εις δύο πεντηκοντάδραχμα. Εκ τούτων, το μεν εν τεμάχιον το φέρον την εικόνα του Γεωργίου Σταύρου θα είναι χρήματα, το έτερον το φέρον το Στέμμα θα είναι ομολογία.
Την κατάπληξιν διαδέχεται αίσθημα ιλαρότητος και υπό τας επιφωνήσεις "Αμίμητον" χειροκροτείται ο κ. Πρωτοπαπαδάκης εκ της αιθούσης και των θεωρείων...."
Το οικονομικό αυτό μέτρο, που πολλοί θαύμασαν, στην ουσία ήταν κατάφωρα άδικο, διότι έπληττε εξ ίσου τους φτωχούς και τους πλούσιους, ενώ αποκάλυπτε τη γύμνια των κυβερνώντων, που αθετώντας τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις, ενέπλεξαν ακόμη βαθύτερα τη χώρα στον πόλεμο. Την επόμενη μέρα σχολίασε εύστοχα η εφημερίδα "Έθνος" (22.03):
"Και εάν μεν επρόκειτο η αναγκαστική αυτή εισφορά των πολιτών να χρησιμοποιηθή διά την άμυναν των Εθνικών μας δικαίων, και την διάσωσιν του μεγάλου οικοδομήματος, όπερ κατέλιπεν ως δυσβάστακτον κληρονομίαν εις μικρούς διαδόχους ο μέγας Δημιουργός (σ.σ.: εννοεί τον Ελ. Βενιζέλο), πας Έλλην θα κατεσίγα το αίσθημα της οδύνης, όπερ συνεπάγεται μίαν τόσον βαρείαν αφαίμαξις, και θα υπετάσσετο εις την Εθνικήν αδυσώπητον ανάγκην.
Περί τοιούτου τινός όμως δυστυχώς δεν πρόκειται. Το καταναγκαστικόν δάνειον, είνε το αμείλικτον επακολούθημα της ασκηθείσης από δεκαπέντε μηνών πολιτικής της αυτοτελείας. Αψηφήσαντες τας προειδοποιήσεις των Συμμάχων, αψηφήσαντες τον οικονομικόν αποκλεισμόν, αρνηθέντες έντιμον ειρήνην προ ενός έτους, κατασπαταλήσαντες το αίμα του Ελληνικού λαού και το χρήμα αυτού, εξαντλήσαντες την πίστιν του Κράτους, περιέστημεν εις απόλυτον αδυναμίαν ταμειακήν, και το μέχρι της 1ης Νοεμβρίου (σ.σ.: 1920) ενημερώτατον Δημόσιον Ταμείον κατήντησε να θεωρείται νυν ο μάλλον αφερέγγυος οφειλέτης".
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - cinema:
Στις 21 Μαρτίου 1997, η ιταλική ταινία "La vitta e bella" ("Η Ζωή είναι ωραία") κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και ο σκηνοθέτης της, Ρομπέρτο Μπενίνι, έδωσε ρεσιτάλ με τον πιο αστείο ευχαριστήριο λόγο που ακούσαμε ποτέ σε βραδιά Όσκαρ.
"Σας ευχαριστώ. Αυτό είναι ένα τρομερό λάθος, επειδή χρησιμοποίησα όλα μου τα αγγλικά. Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να εκφράσω όλη μου την ευγνωμοσύνη, επειδή τώρα το σώμα μου είναι σε ταραχή, επειδή είναι μια κολοσσιαία στιγμή χαράς, έτσι όλα βρίσκονται σ' ένα τρόπο που δεν μπορώ να εκφράσω. Θα ήθελα να ήμουν ο Δίας και να σας απαγάγω όλους και να σας ξαπλώσω στον ουράνιο θόλο και να κάνω έρωτα με τον καθένα, επειδή δεν ξέρω πώς να εκφραστώ. Είναι ένα θέμα αγάπης. Είστε πραγματικά... Αυτό είναι ένα βουνό από χιόνι, τόσο γλυκό.. η μειλιχιότητα και η ευγένεια είναι κάτι που δεν μπορώ να ξεχάσω από τα βάθη της καρδιάς μου. Και σας ευχαριστώ για τα βραβεία της Ακαδημίας, για τα... που πραγματικά αγαπήσατε την ταινία. Σας ευχαριστώ όλους στην Ιταλία, για το ιταλικό σινεμά, grazie al Italia που με έφτιαξε. Είμαι αλήθεια... τους χρωστάω όλο μου το είναι, αν έκανα κάτι καλό. Επομένως grazie al Italia e grazie al America, τη γη των πολλών πραγμάτων εδώ. Σας ευχαριστώ πολύ. Και ελπίζω, πραγματικά δεν το αξίζω αυτό, αλλά ελπίζω να κερδίζω και κάποια Όσκαρ ακόμη! Σας ευχαριστώ! Σας ευχαριστώ πολύ! Σας ευχαριστώ!".
[Βλ. σχετικά και στο θέμα: 15 ατάκες από βραδιές Όσκαρ που "έγραψαν"! ]
Σαν σήμερα, παραμονές δύο εθνικών καταστροφών, συνέβησαν δύο σημαντικά γεγονότα, που εκ των υστέρων μπορούν να αξιολογηθούν και ως προάγγελοι τους.
Στις 21 Μαρτίου 1897, παραμονές του ελληνοτουρκικού πολέμου, οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφασίζουν τον ναυτικό αποκλεισμό της Κρήτης και ορισμένων λιμανιών της Ελλάδας, προκειμένου να διακοπεί η επικοινωνία και η στρατιωτική ενίσχυση των επαναστατών του νησιού, που επιθυμούσαν την ένωση με την Ελλάδα. Η απόφαση περί αποκλεισμού ανακλήθηκε - πλην της Κρήτης - λίγες μέρες αργότερα, στις 25 Μαρτίου, με διακοίνωση των δυνάμεων που δήλωναν ότι θα καθιστούσαν υπεύθυνη για τον ενδεχόμενο πόλεμο, όποια από τις δύο χώρες τον ξεκινούσε.
Στις 21 Μαρτίου 1922, λίγους μήνες πριν τη στρατιωτική πανωλεθρία του ελληνικού στρατού στη μ. Ασία και την καταστροφή της Σμύρνης, η οικονομική κρίση στη χώρα είχε επιδεινωθεί στο μέγιστο βαθμό και ο υπουργός οικονομικών, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης ανακοίνωσε στη Βουλή την απόφαση για καταναγκαστικό δάνειο ύψους 1.5 δις δραχμών. Προκειμένου ν' αποφύγει την έκδοση νέου χαρτονομίσματος, που θα ισοδυναμούσε με τεράστια υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, προσέφυγε σε μια πρωτότυπη μέθοδος κόβοντας το χαρτονόμισμα στα δυο. Στην αγόρευση του από το βήμα της Βουλής, ο Πρωτοπαπαδάκης ανέφερε χαρακτηριστικά:
"Έχω αυτήν την στιγμήν ανάγκην 1.500 εκατομμυρίων και απεφάσισα να φέρω εις την Βουλήν Νομοσχέδιον περί εκδόσεως νέου χαρτονομίσματος 1500 εκατομμυρίων, διότι δεν είναι δυνατόν να αποφύγω μεν την εύρεσιν αμέσως 1500 εκατομμυρίων, εφ' όσον έχομεν 220 χιλιάδας στρατού εκεί όπου τον εστείλαμεν, διά να εκτελέση το έργον το οποίον του ανεθέσαμεν. Αυτά τα 1500 εκατομμύρια πρέπει να τα έχω αμέσως, και θα εκδώσω σήμερον χαρτονόμισμα 1500 εκατομ. διότι δεν είναι δυνατόν άλλως.... Και τι συμβαίνει εν τοιαύτη περιπτώσει; Εκείνος ο οποίος έχει σήμερον εις την τσέπην του 100 δρχ. και με αυτάς δύναται να μεταβή εις εμπορικόν τι και αγοράση εν καπέλο, αύριον θα θέλει 200 δρχ. διά να αγοράση το ίδιον καπέλλο, δηλαδή αι 100 δραχμαί τας οποίας είχεν έγιναν πραγματικώς 50".
Επειδή όμως το διάστημα που θα μεσολαβούσε από την έκδοση της απόφασης μέχρι την κοπή νέου χρήματος θα υπήρχε κίνδυνος για κερδοσκοπικά παιχνίδια, ο υπουργός σκέφτηκε την πρωτότυπη ιδέα να "κόψει" τα χρήματα στη μέση μειώνοντας την αξία τους κατά το ήμιση. Από τις εφημερίδες της εποχής, διαβάζουμε και το θεατρικό τρόπο με τον οποίο έκανε επίδειξη του νέου, "μισού" χαρτονομίσματος ("Εμπρός", 22.03.1922):
"... εξάγει εκατοντάδραχμον εκ του θυλακίου του και επιδεικνύον αυτό προς τους κ.κ. Πληρεξουσίους λέγει
- Έχω εν εκατοντάδραχμον... Αυτό λοιπόν το εκατοντάδραχμον το κόβω εις δύο.
Και ο κ. επί των Οικονομικών υπουργός κόπτει εις δύο το εκατοντάδραχμον υπό την γενικήν θυμωδίαν των ... Πληρεξουσίων και θεατών.
ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΔΑΚΗΣ (συνεχίζων). Αυτό λοιπόν το εκατοντάδραχμον το έχομεν εις δύο πεντηκοντάδραχμα. Εκ τούτων, το μεν εν τεμάχιον το φέρον την εικόνα του Γεωργίου Σταύρου θα είναι χρήματα, το έτερον το φέρον το Στέμμα θα είναι ομολογία.
Την κατάπληξιν διαδέχεται αίσθημα ιλαρότητος και υπό τας επιφωνήσεις "Αμίμητον" χειροκροτείται ο κ. Πρωτοπαπαδάκης εκ της αιθούσης και των θεωρείων...."
Το οικονομικό αυτό μέτρο, που πολλοί θαύμασαν, στην ουσία ήταν κατάφωρα άδικο, διότι έπληττε εξ ίσου τους φτωχούς και τους πλούσιους, ενώ αποκάλυπτε τη γύμνια των κυβερνώντων, που αθετώντας τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις, ενέπλεξαν ακόμη βαθύτερα τη χώρα στον πόλεμο. Την επόμενη μέρα σχολίασε εύστοχα η εφημερίδα "Έθνος" (22.03):
"Και εάν μεν επρόκειτο η αναγκαστική αυτή εισφορά των πολιτών να χρησιμοποιηθή διά την άμυναν των Εθνικών μας δικαίων, και την διάσωσιν του μεγάλου οικοδομήματος, όπερ κατέλιπεν ως δυσβάστακτον κληρονομίαν εις μικρούς διαδόχους ο μέγας Δημιουργός (σ.σ.: εννοεί τον Ελ. Βενιζέλο), πας Έλλην θα κατεσίγα το αίσθημα της οδύνης, όπερ συνεπάγεται μίαν τόσον βαρείαν αφαίμαξις, και θα υπετάσσετο εις την Εθνικήν αδυσώπητον ανάγκην.
Περί τοιούτου τινός όμως δυστυχώς δεν πρόκειται. Το καταναγκαστικόν δάνειον, είνε το αμείλικτον επακολούθημα της ασκηθείσης από δεκαπέντε μηνών πολιτικής της αυτοτελείας. Αψηφήσαντες τας προειδοποιήσεις των Συμμάχων, αψηφήσαντες τον οικονομικόν αποκλεισμόν, αρνηθέντες έντιμον ειρήνην προ ενός έτους, κατασπαταλήσαντες το αίμα του Ελληνικού λαού και το χρήμα αυτού, εξαντλήσαντες την πίστιν του Κράτους, περιέστημεν εις απόλυτον αδυναμίαν ταμειακήν, και το μέχρι της 1ης Νοεμβρίου (σ.σ.: 1920) ενημερώτατον Δημόσιον Ταμείον κατήντησε να θεωρείται νυν ο μάλλον αφερέγγυος οφειλέτης".
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - cinema:
Στις 21 Μαρτίου 1997, η ιταλική ταινία "La vitta e bella" ("Η Ζωή είναι ωραία") κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και ο σκηνοθέτης της, Ρομπέρτο Μπενίνι, έδωσε ρεσιτάλ με τον πιο αστείο ευχαριστήριο λόγο που ακούσαμε ποτέ σε βραδιά Όσκαρ.
"Σας ευχαριστώ. Αυτό είναι ένα τρομερό λάθος, επειδή χρησιμοποίησα όλα μου τα αγγλικά. Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να εκφράσω όλη μου την ευγνωμοσύνη, επειδή τώρα το σώμα μου είναι σε ταραχή, επειδή είναι μια κολοσσιαία στιγμή χαράς, έτσι όλα βρίσκονται σ' ένα τρόπο που δεν μπορώ να εκφράσω. Θα ήθελα να ήμουν ο Δίας και να σας απαγάγω όλους και να σας ξαπλώσω στον ουράνιο θόλο και να κάνω έρωτα με τον καθένα, επειδή δεν ξέρω πώς να εκφραστώ. Είναι ένα θέμα αγάπης. Είστε πραγματικά... Αυτό είναι ένα βουνό από χιόνι, τόσο γλυκό.. η μειλιχιότητα και η ευγένεια είναι κάτι που δεν μπορώ να ξεχάσω από τα βάθη της καρδιάς μου. Και σας ευχαριστώ για τα βραβεία της Ακαδημίας, για τα... που πραγματικά αγαπήσατε την ταινία. Σας ευχαριστώ όλους στην Ιταλία, για το ιταλικό σινεμά, grazie al Italia που με έφτιαξε. Είμαι αλήθεια... τους χρωστάω όλο μου το είναι, αν έκανα κάτι καλό. Επομένως grazie al Italia e grazie al America, τη γη των πολλών πραγμάτων εδώ. Σας ευχαριστώ πολύ. Και ελπίζω, πραγματικά δεν το αξίζω αυτό, αλλά ελπίζω να κερδίζω και κάποια Όσκαρ ακόμη! Σας ευχαριστώ! Σας ευχαριστώ πολύ! Σας ευχαριστώ!".
[Βλ. σχετικά και στο θέμα: 15 ατάκες από βραδιές Όσκαρ που "έγραψαν"! ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου