25 Νοεμβρίου 2013

Πώς η Τζάκι είχε αφηγηθεί τη δολοφονία του Τζον Κένεντι στις ανακριτικές αρχές


Τη δική της εικόνα για τη δολοφονική επίθεση που είχε δεχτεί ο σύζυγος της Τζον έδωσε η Τζάκι Κένεντι ενώπιον της ανακριτικής επιτροπής του δικαστή Ουόρεν, που συστάθηκε για να διερευνήσει τις συνθήκες της δολοφονίας του Αμερικανού προέδρου στο Ντάλας, στις 22 Νοεμβρίου 1963. Τα πρακτικά της Επιτροπής Ουόρεν δόθηκαν στη δημοσιότητα από την αμερικανική κυβέρνηση την πρώτη επέτειο της δολοφονίας και δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες. Η χήρα του Αμερικανού προέδρου δεν είχε πολλά να προσθέσει, που θα διαφώτιζαν τις αρχές, όμως η περιγραφή της ήταν συγκλονιστική, όταν αναφέρθηκε στη στιγμή που είχε συνειδητοποιήσει ότι ο σύζυγός της ήταν νεκρός, ενώ ένα ήταν το παράπονό της, οι τύψεις που κουβαλούσε μέσα της ένα χρόνο μετά την επίθεση: "Αν κοιτούσα προς αυτόν, όταν δέχθηκε την πρώτη σφαίρα, θα μπορούσα να τον είχα σώσει ρίχνοντάς τον κάτω". 

Έτσι αφηγήθηκε τη σκηνή της δολοφονίας η Τζάκι Κένεντι:
"Ήταν τόσος ο θόρυβος γύρω μας από την πομπή των αυτοκινήτων και των μοτοσυκλετών που μας συνόδευαν, ώστε δεν άκουσα καθαρά τον πρώτο πυροβολισμοί. Εκείνη τη στιγμή κοιτούσα έξω από το αυτοκίνητο από την αριστερή πλευρά. Ήταν οι γοερές φωνές του κυβερνήτη Κόναλι - είχε τραυματισθεί κι αυτός από την πρώτη σφαίρα - που με έκαναν να στρέψω το κεφάλι μου προς τα δεξιά. Και είδα τότε - το μόνο πράγμα που θυμάμαι - τον άνδρα μου να κρατά το κεφάλι του με το αριστερό χέρι, σαν να υπέφερε από πονοκέφαλο. Πρόλαβα να δω το κρανίο του ανοιχτό και μετά έγειρε στην αγκαλιά μου. Εκείνη η στιγμή που φάνηκε αιώνας. 
Φαίνεται ότι είχε ριφθεί και δεύτερος πυροβολισμός. Θυμάμαι μόνο ότι έπεσα πάνω του και φώναξα: "Ω, Θεέ μου, χτύπησαν τον άνδρα μου. Σ' αγαπώ Τζακ". Έτσι όπως ήμουν πεσμένη πάνω από το χτυπημένο σύζυγό μου δεν θυμάμαι τι άλλο έκανα. Τέλος, άκουσα μια φωνή από πίσω μου. Ναι, θυμάμαι ήταν κάτι τέτοιο... μια φωνή. Μετά μου έρχονται στη μνήμη τα πρόσωπα που ήταν στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου. Και μετά άκουσα μια φωνή να ουρλιάζει: Στο νοσοκομείο! Ναι, τώρα θυμάμαι - νομίζω - πως ήταν η φωνή του κ. Κέλερμαν, μυστικού αστυνομικού που καθόταν δίπλα στον οδηγό. Τότε κατάλαβα ότι κάτι κακό είχε συμβεί".



Σχετικά θέματα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου