Γιατί η ελληνική τηλεόραση ΔΕΝ μιλάει ελληνικά;

Τι γλώσσα μιλάει η ελληνική τηλεόραση; Η ερώτηση δεν είναι τόσο αφελής, όσο φαίνεται σε πρώτη ανάγνωση. Και μπορεί οι παρουσιαστές, οι ηθοποιοί, όλοι όσοι εμφανίζονται στο γυαλί να μιλούν ελληνικά, για τους τηλεθεατές όμως τα πράγματα δεν είναι το ίδιο απλά τα πράγματα, αφού για να μπορέσουν να προφέρουν το όνομα του αγαπημένου τους προγράμματος πρέπει να ξέρουν καλά αγγλικά. 

Υπερβολές; Ας δούμε τους τίτλους των ψυχαγωγικών προγραμμάτων της σαιζόν, που αποτελούν τα "πουλέν" των καναλιών: Dancing with the stars, Just the two of us, Your face sounds familiar, The Voice of Greece, Celebrity Game Night και The biggest game show in the world. Άλλωστε, ακόμη και τα λίγα αμερικάνικα σίριαλ που προβάλλονται στην ελληνική τηλεόραση, διαφημίζονται με την αγγλική τους ονομασία: Two and a half men, Heart of Dixie, Drop Dead Diva κλπ. Και σ' αυτά να προσθέσουμε το πρωινό "Happy Day", που θα κάνει σύντομα πρεμιέρα στον Alpha, το πρωινό ενημερωτικό μαγκαζίνο του Σταρ με τίτλο Live U, τα ΑΝΤ1 News, όπως μετονομάστηκαν τα "Νέα του ΑΝΤ1" από τους υπεύθυνους του σταθμού, αλλά και τις ενότητες "ANT1 Vintage", "Mega Classics", "Weekend 4 Movies", αλλά και την ζώνη "Mega Cinema Made In Greece" για τις... ελληνικές ταινίες που προβάλλει το Μέγκα.

Υπάρχει κι ένα τελείως προσχηματικό επιχείρημα που προτάσσουν οι υπεύθυνοι των σταθμών, ειδικά σε ό,τι αφορά την προσαρμογή ξένων ψυχαγωγικών προγραμμάτων, ότι υπογράφοντας τις συμφωνίες για την απόκτηση των δικαιωμάτων των ξένων σόου είναι υποχρεωμένοι να χρησιμοποιήσουν τους ξένους τίτλους. Είναι, όμως, έτσι; Ευτυχώς υπάρχει η Wikipedia, η οποία μας βοηθάει να δούμε με ποιους τίτλους προβάλλονται αυτά τα σόου σε άλλες χώρες. 

Έτσι, στην αγγλική σελίδα του Just The Two of Us διαβάζουμε ότι το συγκεκριμένο τάλεντ σόου προβάλλεται ή έχει προβληθεί στο παρελθόν με αυτόν, τον αγγλόφωνο τίτλο - εκτός από τη Μ. Βρετανία φυσικά απ' όπου προέρχεται η ιδέα - μόνο στην Ελλάδα, το Βέλγιο και την Ολλανδία. Αντίθετα, στην Τουρκία έχει προβληθεί ως "Şarkı Söylemek Lazım", στην Πολωνία ως "Tylko nas dwoje", στην Κροατία ως "Zvijezde pjevaju", στην Εσθονία ως "Laulud tähtedega" κλπ.

Συνεχίζουμε με το Your Face Sounds Familiar. Εκτός από τη Μ. Βρετανία, μόνο στην Ελλάδα και την Ολλανδία χρησιμοποιείται ο αγγλικός τίτλος. Στην Ιταλία ονομάζεται "Tale e Quale Show", στην Ισπανία και τις λατινοαμερικανικές χώρες προβάλλεται ως "Tu cara me suena", ο βραζιλιάνικος τίτλος είναι "Esse Artista Sou Eu", ο βουλγαρικός είναι "Kato dve kapki voda", ο ρουμανικός είναι "Te cunosc de undeva!" κλπ.

Ας μην αναφέρω ένα προς ένα όλα τα σόου που προβάλλονται στην ελληνική τηλεόραση και βασίζονται σε ξένη ιδέα. Ψάξτε τα στην αγγλική Wikipedia και θα δείτε πώς στις υπόλοιπες χώρες προβάλλονται με διαφορετικούς τίτλους (το Voice αποτελεί κάπως εξαίρεση, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κι εδώ διαφοροποιήσεις σε ορισμένες χώρες), την ώρα που στην Ελλάδα οι υπεύθυνοι προγράμματος των τηλεοπτικών σταθμών επιμένουν... αγγλικά.

Ok, ας παραβλέψουμε ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν μιλάει καλά ξένες γλώσσες και ας συμβιβαστούμε με την άποψη που θέλει τους τηλεοπτικούς σταθμούς να ενδιαφέρονται μόνο για τα νεανικά κοινά και μάλιστα για τους νέους που ζουν στα μεγάλα αστικά κέντρα - και οι οποίοι έχουν αρκετές γνώσεις αγγλικών. Από πού κι ως πού, όμως, το ξενόγλωσσο είναι και πιο νεανικό ή δήθεν πιο φρέσκο;

Πραγματικά, πρέπει κάποιος να είναι απίστευτα κομπλεξικός με την ελληνική γλώσσα για να θεωρεί ότι θα φαίνεται πιο σύγχρονος ή πιο "cool" αν μιλάει με αγγλικές λέξεις. Είναι αυτό το πατροπαράδοτο αίσθημα κατωτερότητας που διαπνέει ένα τμήμα του ελληνικού πληθυσμού - συνήθως τους μεγαλοαστούς ή όσους ονειρεύονται να γίνουν κι αυτοί μεγαλοαστοί, δηλ. ν' αποκτήσουν σπίτι στα Β.Π. - απέναντι σε κάθε τι ξένο. 

Όχι, δεν είναι θέμα εθνικισμού ή υπερευαισθησίας για την ελληνική γλώσσα. Δεν ανησυχώ ότι η γλώσσα μας κινδυνεύει να εξαφανιστεί ή να αλλοιωθεί από την εισροή ξένων λέξεων. Για την ακρίβεια, θα το έβρισκα χαριτωμένο, αν υπήρχαν μια-δυο εκπομπές που να είχαν και ξένο τίτλο και να έκαναν τη διαφορά, να έδιναν μια αίσθηση ποικιλίας. Όμως εδώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. 

Όταν οι υπεύθυνοι προγράμματος των καναλιών ψάχνουν να βρουν τίτλους, το μυαλό τους πάει πρώτα σε ξένες λέξεις. Γιατί για παράδειγμα το τοκ σόου του Μουτσινά ονομάστηκε "Νικ Ο Κλοκ" κάνοντας λογοπαίγνιο με το αγγλικό "o' clock", ενώ θα μπορούσε να γίνει ένα πιο... ελληνικό λογοπαίγνιο, όπως "Ε(ν) Νίκο";  Γιατί θα πρέπει οι ελληνικές ταινίες να προμοτάρονται ως ταινίες "made in Greece", λες και πρόκειται να τις εξάγουμε στο εξωτερικό; 

Αντίστοιχα, όταν πρόκειται να μεταφέρουν ένα ξένο πρόγραμμα στην ελληνική πραγματικότητα, προτιμούν να κρατήσουν απείραχτο τον ξένο τίτλο, ακόμη κι αν είναι γλωσσοδέτης για πολλούς - από το αλήστου μνήμης So You Think You Can Dance μέχρι το τωρινό Your Face Sounds Familiar! - νομίζοντας ότι δημιουργούν στους τηλεθεατές μια ψευδαίσθηση αμερικανικού γκλάμουρ. Τρίχες!
Γιατί θα ήταν άσχημοι αισθητικά οι τίτλοι "Χορεύοντας με τους σταρ", "Κάτι μου θυμίζεις", "Παίζοντας με τους σταρ" κλπ; Θα ήταν άσχημη η ελληνική γραμματοσειρά στην οθόνη της τηλεόρασης; Είναι κακόηχη η λέξη "χορεύοντας" σε σχέση με το αγγλικό "dancing"; Ή μήπως θα αποκαλυπτόταν η γύμνια της ελληνικής τηλεόρασης, που σόου δύο ωρών - στην πρωτότυπη εκδοχή τους - τα μετατρέπει σε τηλεοπτικά "Μπεν Χουρ" τετράωρης διάρκειας; Η ψευδαίσθηση της αμερικανιάς που ανέφερα και πιο πάνω...

Είναι αλήθεια τόσο άσχημη η ελληνική γλώσσα ή είμαστε τόσο πιο "προχώ" σε σχέση με τους άλλους - τους δήθεν "κουτόφραγκους" και "καθυστερημένους" - Ευρωπαίους, οι οποίοι, χωρίς να είναι σωβινιστές, παρακολουθούν στις τηλεοράσεις τους εκπομπές που δεν έχουν αγγλικούς τίτλους;