Η ιστορία του Αμπολφάζι και του Βαχίντ από το Αφγανιστάν, που μας αφορά όλους.

www.thelocal.dk

Μπορεί η Ευρώπη να αντέξει εκατομμύρια πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή; Με αυστηρά τεχνοκρατικά κριτήρια, η απάντηση εύκολα είναι όχι. Αρκεί όμως μια τέτοια τεχνοκρατική απάντηση; Τι είμαστε; Απλοί αριθμοί ή άνθρωποι, που απολαμβάνουμε το προνόμιο μιας ήσυχης ζωής - ακόμη και με τις όποιες οικονομικές δυσκολίες - μακριά από πολέμους και βία, για τους οποίους όμως μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν τα ευρωπαϊκά κράτη; Και αν πολλοί από εμάς εμφανιζόμαστε ευγνώμονες, επειδή απολαμβάνουμε αυτό το προνόμιο της ζωής, γιατί είμαστε τόσο θετικοί στο να στερήσουμε το προνόμιο αυτό σε ανθρώπους που απλά έτυχε να γεννηθούν σε λάθος τόπο τη λάθος εποχή και υφίστανται τα απόνερα των δικών μας λαθών;

Δυο αδέλφια: ο 11χρονος Αμπολφάζι και ο 18χρονος Βαχίντ Βαζινίρ από το Αφγανιστάν ζήτησαν άσυλο στη Δανία το 2010. Δεν ήταν Ταλιμπάν ούτε επιθυμούσαν να εξαπλώσουν το Ισλάμ στην Ευρώπη, όπως οι ακραίοι (μεταξύ των οποίων πολλοί φορούν την προσωπίδα της δήθεν λογικής και μετριοπάθειας) κραυγάζουν. Τα δυο αδέρφια αντιμετώπιζαν ψυχολογικά προβλήματα, ενώ δεν είχαν συγγενείς στη χώρα τους, ανθρώπους που θα μπορούσαν να τους φροντίσουν. 

Έμειναν πέντε χρόνια στη Δανία και επί πέντε χρόνια οι ανθρωπιστικέ οργανώσεις έκαναν ό,τι περνούσε από τη δικαιοδοσία τους για να αποδείξουν ότι τα δυο αδέρφια δικαιούνταν χορήγησης ασύλου. Όμως η Επιτροπή Μετανάστευσης της χώρας έκρινε τελικά ότι ο - 23χρονος πλέον - Βαχίντ μπορούσε να φροντίσει τον εαυτό του και μαζί το μικρότερο αδερφό του, με αποτέλεσμα ν' απορριφθεί η αίτησή τους και τα δυο αδέρφια να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Η δανέζικη αστυνομία τους συνέλαβε και τους έβαλε σ' ένα αεροπλάνο με προορισμό την Καμπούλ. 

Λίγο καιρό αφότου τα δυο αδέρφια επέστρεψαν στην αφγανική πρωτεύουσα, που θεωρείται ασφαλής από τη δράση των Ταλιμπάν, ο Βαχίντ και ο Αμπολφάζι έπεσαν θύματα ληστείας κι έχασαν όλα τους τα χρήματα. Γρήγορα οι δρόμοι τους χώρισαν, μέχρι που πριν λίγες μέρες ο Βαχίντ εντόπισε το πτώμα του 16χρονου αδερφού του σ' ένα σπίτι γεμάτο από 20-25 πτώματα - όλα θύματα των Ταλιμπάν. Ποιο ήταν το έγκλημά του; Ανήκε στη φυλή των Χαζάρα, η οποία μπορεί να είναι η τρίτη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα του Αφγανιστάν (από πληθυσμιακής άποψης), όμως τα μέλη της είναι μισητά από τους Ταλιμπάν. Και ειδικά ο Αμπολφάζι 

Ο Βαχίντ έμεινε για δυο μέρες αιχμάλωτος των Ταλιμπάν, όμως τελικά κατάφερε να γλιτώσει από την επικίνδυνη ζώνη και πλέον βρίσκεται στο Ιράν. Έτσι κατάφερε να επικοινωνήσει με μια γυναίκα, που κατά κάποιον τρόπο αποτελούσε τον σύνδεσμο των δύο αδερφών (κάτι σαν εκπρόσωπος, υπεύθυνη να ενημερώνεται για την πορεία των δυο νέων), την οποία ενημέρωσε σχετικά και αυτή με τη σειρά της θεώρησε καλό - και σωστά έπραξε - να ενημερώσει την κοινή γνώμη της Δανίας με συνέντευξή της στην εφημερίδα Politiken.

Ίσως κάποιος κυνικός πει "αυτά συμβαίνουν". Ναι, είναι ένα απλό συμβάν για όποιον δεν λογαριάζει την αξία της ανθρώπινης ζωής, για όποιον δεν συνειδητοποιεί το μερίδιο της δικιάς του - έμμεσης ή και αναλογικά μικρής, όμως υπαρκτής - ευθύνης για την κατάσταση βίας που επικρατεί όχι μόνο στο Αφγανιστάν, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Είναι απλό συμβάν για όποιον ενδιαφέρεται μονάχα πώς θα κοιμάται ο ίδιος ήσυχα τα βράδια, ασφαλής από ανύπαρκτους, φαντασιόπληκτους κινδύνους (ότι και καλά προστατεύει την εθνική και τη θρησκευτική καθαρότητα της γειτονιάς του) αδιαφορώντας για την ανυπέρβλητα πολύτιμη αξία κάθε ανθρώπινης ζωής ανεξαρτήτως εθνικής ή θρησκευτικής προέλευσης. 

Ας συνεχίσουμε να κοιμόμαστε λοιπόν, ονειρευόμενοι ανύπαρκτους εχθρούς και κλείνοντας τα μάτια στην αμείλικτη πραγματικότητα του δράματος των προσφύγων. Στο κάτω κάτω, για τον "ανώτερο" δυτικό πολιτισμό οι πρόσφυγες έχουν χάσει κάθε ανθρώπινοι στοιχείο και αποτελούν είτε απλούς αριθμούς σ' ένα τεχνοκρατικό πλάνο που τρέμει τα θεοποιημένα ελλείμματα των προϋπολογισμών είτε σάκους του μποξ ανθρώπων τόσο ανασφαλών, που νομίζουν ότι θα αποδείξουν τον όποιο πατριωτισμό ή την όποια χριστιανικότητά τους συμπεριφερόμενοι με τον πλέον αντιχριστιανικό τρόπο - έτσι, γιατί θέλουν ν' αποδείξουν στους εαυτούς τους ότι είναι σημαντικοί, γαλουχημένοι από την ψευδαίσθηση ότι σημαντικός είναι όποιος επιβάλλεται στον αδύναμο.  

Ή μήπως πρέπει να ξυπνήσουμε (σαν άνθρωποι, σαν Ευρωπαίοι) και να αντιμετωπίσουμε τους πρόσφυγες με την ειλικρίνεια και το σεβασμό που τους αξίζει, με την ειλικρίνεια και το σεβασμό που δικαιούνται ως άνθρωποι ίσοι μ' εμάς;