Πήγαινε ακόμα σχολείο, όταν μ' ένα συμμαθητή του το έσκασαν από την Ιαπωνία για να γνωρίσουν τον κόσμο. Ανέβηκαν λοιπόν σ' ένα πλοίο και έφτασαν πρώτα μέχρι την Ινδία, αργότερα στην Αγγλία, στη Μασαλία και από εκεί, ο Τσιν Τσων ήρθε τελικά στην Ελλάδα, όπου βρήκε σταθερό λιμάνι. Αρχικά, επεδίωξε να βρει δουλειά στον κατασκευαζόμενο σιδηρόδρομο Πειραιά - Λάρισας. Ωστόσο τον ανακάλυψε ο δημοσιογράφος και διευθυντής της εφημερίδας Άστυ, Δημήτρης Κακλαμάνος, ο οποίος τον πήρε υπό την προστασία του.
Στην αρχή όλοι κοιτούσαν περίεργα το νεαρό άνδρα με την παράξενη κοτσίδα, που ήρθε από την εξωτική Άπω Ανατολή. Ήταν Κινέζος, Γιαπωνέζος; Ακόμη και πολλά χρόνια μετά, οι Αθηναίοι δεν ξεχώριζαν τη διαφορά ανάμεσα στους δυο λαούς. Ωστόσο, ο Τσιν Τσων γρήγορα προσαρμόστηκε και εντάχθηκε στις καλές και κακές ιδιοτροπίες της ελληνικής κοινωνίας, συμμετείχε σ' όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις (οπότε του έδινε και καταλάβαινε στο ποτό), ενώ στις εθνικές γιορτές ντυνόταν με φουστανέλα. Δεν είναι σαφές, όμως, αν αποχωριζόταν την πίπα του, που ήταν το σήμα κατατεθέν του.
Το κύριο επάγγελμά του ήταν πλανόδιος έμπορος και τριγυρνούσε συχνά στα κεντρικά αθηναϊκά καφενεία, όπου άνοιγε κουβέντες με τους θαμώνες έχοντας άποψη για όλα, έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για τις πολιτικές εξελίξεις, ενώ κατά καιρούς εξέφραζε την επιθυμία του ν' ασχοληθεί ενεργά με την πολιτική και να εκλεγεί ακόμη και βουλευτής!
Το 1908 εμφανιζόταν να περιμένει δύο ώρες στο υπουργείο Εσωτερικών για να συγχαρεί τον νέο υπουργό Λεβίδη, Φανατικά βενιζελικός τα πρώτα χρόνια πρωθυπουργίας του Ελευθέριου Βενιζέλου, το 1915 εμφανιζόταν οπαδός του βασιλιά και πρόθυμος να αναλάβει το υπουργείο Στρατιωτικών, έτοιμος να.. πάρει την Πόλη.
Το 1910, τρία χρόνια πριν την επίσημη ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, ο Τσιν Τσων πρότεινε το δικό του... "μεγαλοφυές" σχέδιο: Να δηλώσουν οι Κρητικοί ότι θέλουν να ζήσουν ανεξάρτητοι τόσο από τους Τούρκους όσο και από τους Έλληνες, ώστε οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής να επιτρέψουν τη δημιουργία ανεξάρτητου κρητικού κράτους. Και πώς θα γινόταν η Ένωση; Απλούστατο... Η Ελλάδα και η Κρήτη ως δύο ανεξάρτητα κράτη θα έβρισκαν μια αφορμή για να ψευτοσυγκρουστούν, η Κρήτη θα έχανε και η Ελλάδα θα ζητούσε αποζημίωση πολέμου και θα καταλάμβανε το νησί!
Το 1914 κατέβηκε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στην Αθήνα, αφού προηγουμένως πολιτογραφήθηκε Έλληνας και απέκτησε νέο όνομα: Νικόλαος Ασάκης. Ο πρώτος Ιάπωνας που αναμείχθηκε με τα κοινά στην Ελλάδα! Το επίθετο υποτίθεται ότι αντιπροσώπευε τη γενέτειρά του, όμως στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα κοινό ιαπωνικό επίθετο (Asaki), το οποίο εξελληνίστηκε ελαφρά, απλά με την προσθήκη ενός τελικού σίγμα. Μ' αυτό το ονοματεπώνυμο κατέβηκε ως υποψήφιος, αν και κάποιοι τον ανέφεραν και ως Νικόλαο Μπουκάο (μήπως αυτό ήταν το πραγματικό του επίθετο;) ή... Ατσακμάκη.
Το εκλογικό του κέντρο βρισκόταν στο "Πανελλήνιον" και καθημερινά γινόταν πανδαιμόνιο από τις εκδηλώσεις των θαυμαστών και εν δυνάμει "ψηφοφόρων". Τέτοια αίθουσα "δεν ωνειρεύθη κανείς εκ των λοιπών υποψηφίων", όπως σχολίαζε μια εφημερίδα και μάλλον του είχε παραχωρηθεί δωρεάν για διαφημιστικούς λόγους, αφού πολλοί συνέρρεαν για να... γελάσουν μαζί του!Δεν είναι τυχαίο ότι στα εγκαίνια του προεκλογικού κέντρου, η αίθουσα είχε γεμίσει ασφυκτικά, παρότι μόνο μία εφημερίδα είχε προαναγγείλει το γεγονός.
Στην πραγματικότητα, οι Αθηναίοι δεν έπαιρναν στα σοβαρά τον Τσιν Τσων ή Νικόλαο Ασάκη (πλέον) και τον κατέτασσαν στους γραφικούς τύπους της εποχής, αντιμετωπίζοντάς τον μάλλον με συμπάθεια και συγκατάβαση - υπερβολικά σε κάποιο βαθμό, επηρεασμένοι από έναν ασυνείδητο ρατσισμό ή στερεοτυπισμό απέναντι σ' έναν χαμογελαστό, λεπτό Ιάπωνα. Άλλωστε, ακόμη και στις μέρες μας επιβιώνει αυτό το στερεότυπο του δήθεν "αφελούς" Ασιάτη. Πάντως, η συμπάθεια που έτρεφαν για το πρόσωπό του, γλίτωσε τον Τσιν Τσων ή Ασάκη από τους αστυνομικούς ελέγχους, αφού κατά κανόνα τα προϊόντα που πωλούσε ήταν λαθραία.
Όχι ότι δεν έδινε και ο ίδιος αφορμές για περιπαικτικά σχόλια. Για παράδειγμα, το προεκλογικό του πρόγραμμα, αποτελούμενο από 120 άρθρα, περιελάμβανε υποσχέσεις, όπως ότι θα στέγαζε τους δρόμους για να μην βρέχονται και άρα να μην λασπώνονται οι διαβάτες ή ότι θα πάντρευε όλες τις γυναίκες μέχρι 25 και τους άνδρες μέχρι 30 ετών "Αν μην παντρεύεις πληρώνει μεγάλο φόρο" του έβαζαν στο στόμα οι χιουμοριστικές στήλες των εφημερίδων της εποχής, μιας και μόνο οι χιουμοριστικές στήλες ασχολούνταν με τον προεκλογικό του αγώνα.
Θα κατήγγειλε μάλιστα προεκλογικά και τον Εμμανουήλ Μπενάκη, που τελικά θα εκλεγόταν δήμαρχος, ότι του έκλεψε το προεκλογικό πρόγραμμα και ζητούσε αποζημίωση - στα λόγια μόνο - 250.000 φράγκων, με τα οποία θα έφτιαχνε σπίτια για τους φτωχούς.
Βέβαια, ο Τσιν Τσων δεν αντιλαμβανόταν τις όχι και τόσο ειλικρινείς εκδηλώσεις θαυμασμού στο πρόσωπό του και πίστευε ότι θα μπορούσε πράγματι να εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος και μάλιστα με μεγάλο αριθμό ψήφων, για να καταλήξει να πάρει μερικές... δεκάδες - ή μήπως δεν ήταν καν μερικές;.
Απογοητευμένος από την εκλογική αποτυχία, εμφανιζόταν έτοιμος να κατέβει υποψήφιος βουλευτής το 1915, όμως είναι αδιευκρίνιστο αν το τόλμησε ως ανεξάρτητος. Όταν μια εφημερίδα έγραψε ότι θα απέσυρε την υποψηφιότητά του, εκείνος αντέδρασε έντονα με επιστολή του στο Σκριπ - συνήθιζε άλλωστε να στέλνει κατά καιρούς επιστολές σε εφημερίδες.
"Όπως Ιαπωνία κρατεί Πορτ Άρθουρ έτσι και εγώ εκλογή. Ευχαριστώ εφημερίδα γράφει για μένα. Εγώ δεν παραιτηθεί. Εγώ μένει βουλευτής φωτίσει Κυβέρνησι, κάνει προγκράμ, πάρει Πόλι, πάρει Μικρά Ασία και κάνει σύνορα Ιαπωνία", έγραφε ανάμεσα στ' άλλα, ενώ υποσχόταν: "Εγώ δώσει προγκράμ Βενιζέλο, δώσει Βενιζέλο τι θέλει λαός, εγώ μαθαίνει Νικόλαο Ασάκη Τσιν Τσων, τρέχει όλη μέρα μαθαίνει. Εγώ κάνει Θεοτόκη, Ράλλη εργασθή μαζί Βενιζέλο, όχι μαλλωμένο, αγπαημένο χάρι μεγαλείο Πατρίδα. Θέλω σύντομα και Κωνσταντίνο ΙΒ΄ κυριεύσει Κωνσταντινούπολι πάρει θέσι Σουλτάνο, διότι γέρασε Σουλτάνο και δεν μπορεί να σταθή πια...".
Για την προσωπική του ζωή δεν γράφονταν πολλά, όμως υπήρχε η φημολογία ότι ήταν παντρεμένος, είχε μάλιστα και δυο παιδιά, όμως συχνά έπεφτε θύμα ξυλοδαρμού από την αυστηρή γυναίκα του. Αλήθεια ή μύθος, που ταίριαζε γάντι με το προφίλ του αφελούς ανθρώπου, που είχε εδραιωθεί στους Αθηναίους της εποχής σχετικά με τον Ασάκη;
Σιγά σιγά, το ενδιαφέρον για τον Τσιν Τσων ή Νικόλαο Ασάκη θα ξέφτιζε. Η Αθήνα άλλαζε, ενώ νέοι "τύποι", όπως ο Βδελόπουλος ή ο Δελαπατρίδης, τραβούσαν το ενδιαφέρον. Αλλά και ο Ασάκης άλλαξε ή μάλλον σταμάτησε να δίνει αφορμές - άθελά του - για αστεία σε βάρος του. Σταμάτησε να τριγυρνάει στους δρόμους της πρωτεύουσας πουλώντας την πραμάτεια του, πιθανόν να απογοητεύτηκε από τη Μικρασιατική καταστροφή (αν κρίνουμε από τις εθνικοπατριωτικές εξάρσεις που εμφάνιζε τα προηγούμενα χρόνια), ενώ το 1928 εργαζόταν πλέον ως υπάλληλος σε κάποιο κατάστημα. Πέθανε πριν την Κατοχή, αν και δεν είναι ξεκάθαρο πότε ακριβώς.
Παρεξηγημένος ή όντως υπερβολικά αφελής, ο πρώτος αυτός Ιάπωνας που πολιτογραφήθηκε Έλληνας, ήταν ένας εντελώς άκακος και καλοπροαίρετος άνθρωπος, κλέβοντας τις καρδιές των συγχρόνων του Αθηναίων. Μα και διαβάζοντας απλά ένα μικρό μόνο μέρος της ιστορίας του, για την οποία πραγματικά θα ήθελα να μάθω ακόμη περισσότερα, μπορεί κάποιος να μην τον λατρέψει;
Το κύριο επάγγελμά του ήταν πλανόδιος έμπορος και τριγυρνούσε συχνά στα κεντρικά αθηναϊκά καφενεία, όπου άνοιγε κουβέντες με τους θαμώνες έχοντας άποψη για όλα, έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για τις πολιτικές εξελίξεις, ενώ κατά καιρούς εξέφραζε την επιθυμία του ν' ασχοληθεί ενεργά με την πολιτική και να εκλεγεί ακόμη και βουλευτής!
Το 1908 εμφανιζόταν να περιμένει δύο ώρες στο υπουργείο Εσωτερικών για να συγχαρεί τον νέο υπουργό Λεβίδη, Φανατικά βενιζελικός τα πρώτα χρόνια πρωθυπουργίας του Ελευθέριου Βενιζέλου, το 1915 εμφανιζόταν οπαδός του βασιλιά και πρόθυμος να αναλάβει το υπουργείο Στρατιωτικών, έτοιμος να.. πάρει την Πόλη.
Το 1910, τρία χρόνια πριν την επίσημη ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, ο Τσιν Τσων πρότεινε το δικό του... "μεγαλοφυές" σχέδιο: Να δηλώσουν οι Κρητικοί ότι θέλουν να ζήσουν ανεξάρτητοι τόσο από τους Τούρκους όσο και από τους Έλληνες, ώστε οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής να επιτρέψουν τη δημιουργία ανεξάρτητου κρητικού κράτους. Και πώς θα γινόταν η Ένωση; Απλούστατο... Η Ελλάδα και η Κρήτη ως δύο ανεξάρτητα κράτη θα έβρισκαν μια αφορμή για να ψευτοσυγκρουστούν, η Κρήτη θα έχανε και η Ελλάδα θα ζητούσε αποζημίωση πολέμου και θα καταλάμβανε το νησί!
Το 1914 κατέβηκε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στην Αθήνα, αφού προηγουμένως πολιτογραφήθηκε Έλληνας και απέκτησε νέο όνομα: Νικόλαος Ασάκης. Ο πρώτος Ιάπωνας που αναμείχθηκε με τα κοινά στην Ελλάδα! Το επίθετο υποτίθεται ότι αντιπροσώπευε τη γενέτειρά του, όμως στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα κοινό ιαπωνικό επίθετο (Asaki), το οποίο εξελληνίστηκε ελαφρά, απλά με την προσθήκη ενός τελικού σίγμα. Μ' αυτό το ονοματεπώνυμο κατέβηκε ως υποψήφιος, αν και κάποιοι τον ανέφεραν και ως Νικόλαο Μπουκάο (μήπως αυτό ήταν το πραγματικό του επίθετο;) ή... Ατσακμάκη.
Το εκλογικό του κέντρο βρισκόταν στο "Πανελλήνιον" και καθημερινά γινόταν πανδαιμόνιο από τις εκδηλώσεις των θαυμαστών και εν δυνάμει "ψηφοφόρων". Τέτοια αίθουσα "δεν ωνειρεύθη κανείς εκ των λοιπών υποψηφίων", όπως σχολίαζε μια εφημερίδα και μάλλον του είχε παραχωρηθεί δωρεάν για διαφημιστικούς λόγους, αφού πολλοί συνέρρεαν για να... γελάσουν μαζί του!Δεν είναι τυχαίο ότι στα εγκαίνια του προεκλογικού κέντρου, η αίθουσα είχε γεμίσει ασφυκτικά, παρότι μόνο μία εφημερίδα είχε προαναγγείλει το γεγονός.
Στην πραγματικότητα, οι Αθηναίοι δεν έπαιρναν στα σοβαρά τον Τσιν Τσων ή Νικόλαο Ασάκη (πλέον) και τον κατέτασσαν στους γραφικούς τύπους της εποχής, αντιμετωπίζοντάς τον μάλλον με συμπάθεια και συγκατάβαση - υπερβολικά σε κάποιο βαθμό, επηρεασμένοι από έναν ασυνείδητο ρατσισμό ή στερεοτυπισμό απέναντι σ' έναν χαμογελαστό, λεπτό Ιάπωνα. Άλλωστε, ακόμη και στις μέρες μας επιβιώνει αυτό το στερεότυπο του δήθεν "αφελούς" Ασιάτη. Πάντως, η συμπάθεια που έτρεφαν για το πρόσωπό του, γλίτωσε τον Τσιν Τσων ή Ασάκη από τους αστυνομικούς ελέγχους, αφού κατά κανόνα τα προϊόντα που πωλούσε ήταν λαθραία.
Όχι ότι δεν έδινε και ο ίδιος αφορμές για περιπαικτικά σχόλια. Για παράδειγμα, το προεκλογικό του πρόγραμμα, αποτελούμενο από 120 άρθρα, περιελάμβανε υποσχέσεις, όπως ότι θα στέγαζε τους δρόμους για να μην βρέχονται και άρα να μην λασπώνονται οι διαβάτες ή ότι θα πάντρευε όλες τις γυναίκες μέχρι 25 και τους άνδρες μέχρι 30 ετών "Αν μην παντρεύεις πληρώνει μεγάλο φόρο" του έβαζαν στο στόμα οι χιουμοριστικές στήλες των εφημερίδων της εποχής, μιας και μόνο οι χιουμοριστικές στήλες ασχολούνταν με τον προεκλογικό του αγώνα.
Θα κατήγγειλε μάλιστα προεκλογικά και τον Εμμανουήλ Μπενάκη, που τελικά θα εκλεγόταν δήμαρχος, ότι του έκλεψε το προεκλογικό πρόγραμμα και ζητούσε αποζημίωση - στα λόγια μόνο - 250.000 φράγκων, με τα οποία θα έφτιαχνε σπίτια για τους φτωχούς.
Βέβαια, ο Τσιν Τσων δεν αντιλαμβανόταν τις όχι και τόσο ειλικρινείς εκδηλώσεις θαυμασμού στο πρόσωπό του και πίστευε ότι θα μπορούσε πράγματι να εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος και μάλιστα με μεγάλο αριθμό ψήφων, για να καταλήξει να πάρει μερικές... δεκάδες - ή μήπως δεν ήταν καν μερικές;.
Απογοητευμένος από την εκλογική αποτυχία, εμφανιζόταν έτοιμος να κατέβει υποψήφιος βουλευτής το 1915, όμως είναι αδιευκρίνιστο αν το τόλμησε ως ανεξάρτητος. Όταν μια εφημερίδα έγραψε ότι θα απέσυρε την υποψηφιότητά του, εκείνος αντέδρασε έντονα με επιστολή του στο Σκριπ - συνήθιζε άλλωστε να στέλνει κατά καιρούς επιστολές σε εφημερίδες.
"Όπως Ιαπωνία κρατεί Πορτ Άρθουρ έτσι και εγώ εκλογή. Ευχαριστώ εφημερίδα γράφει για μένα. Εγώ δεν παραιτηθεί. Εγώ μένει βουλευτής φωτίσει Κυβέρνησι, κάνει προγκράμ, πάρει Πόλι, πάρει Μικρά Ασία και κάνει σύνορα Ιαπωνία", έγραφε ανάμεσα στ' άλλα, ενώ υποσχόταν: "Εγώ δώσει προγκράμ Βενιζέλο, δώσει Βενιζέλο τι θέλει λαός, εγώ μαθαίνει Νικόλαο Ασάκη Τσιν Τσων, τρέχει όλη μέρα μαθαίνει. Εγώ κάνει Θεοτόκη, Ράλλη εργασθή μαζί Βενιζέλο, όχι μαλλωμένο, αγπαημένο χάρι μεγαλείο Πατρίδα. Θέλω σύντομα και Κωνσταντίνο ΙΒ΄ κυριεύσει Κωνσταντινούπολι πάρει θέσι Σουλτάνο, διότι γέρασε Σουλτάνο και δεν μπορεί να σταθή πια...".
Για την προσωπική του ζωή δεν γράφονταν πολλά, όμως υπήρχε η φημολογία ότι ήταν παντρεμένος, είχε μάλιστα και δυο παιδιά, όμως συχνά έπεφτε θύμα ξυλοδαρμού από την αυστηρή γυναίκα του. Αλήθεια ή μύθος, που ταίριαζε γάντι με το προφίλ του αφελούς ανθρώπου, που είχε εδραιωθεί στους Αθηναίους της εποχής σχετικά με τον Ασάκη;
Σιγά σιγά, το ενδιαφέρον για τον Τσιν Τσων ή Νικόλαο Ασάκη θα ξέφτιζε. Η Αθήνα άλλαζε, ενώ νέοι "τύποι", όπως ο Βδελόπουλος ή ο Δελαπατρίδης, τραβούσαν το ενδιαφέρον. Αλλά και ο Ασάκης άλλαξε ή μάλλον σταμάτησε να δίνει αφορμές - άθελά του - για αστεία σε βάρος του. Σταμάτησε να τριγυρνάει στους δρόμους της πρωτεύουσας πουλώντας την πραμάτεια του, πιθανόν να απογοητεύτηκε από τη Μικρασιατική καταστροφή (αν κρίνουμε από τις εθνικοπατριωτικές εξάρσεις που εμφάνιζε τα προηγούμενα χρόνια), ενώ το 1928 εργαζόταν πλέον ως υπάλληλος σε κάποιο κατάστημα. Πέθανε πριν την Κατοχή, αν και δεν είναι ξεκάθαρο πότε ακριβώς.
Παρεξηγημένος ή όντως υπερβολικά αφελής, ο πρώτος αυτός Ιάπωνας που πολιτογραφήθηκε Έλληνας, ήταν ένας εντελώς άκακος και καλοπροαίρετος άνθρωπος, κλέβοντας τις καρδιές των συγχρόνων του Αθηναίων. Μα και διαβάζοντας απλά ένα μικρό μόνο μέρος της ιστορίας του, για την οποία πραγματικά θα ήθελα να μάθω ακόμη περισσότερα, μπορεί κάποιος να μην τον λατρέψει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου