Ακόμη και σήμερα, ο γυμνισμός αποτελεί έναν μάλλον παρεξηγημένο τρόπο ζωής, που έχουν επιλέξει να ακολουθούν πολλοί άνθρωποι στον πλανήτη (κυρίως βέβαια στις δυτικές κοινωνίες), χωρίς όμως να αποτελούν την πλειοψηφία. Φαντάζεστε βέβαια πόσο πολύ πιο παρεξηγημένοι ήταν οι γυμνιστές εκεί στις αρχές της δεκαετίας του '30, όταν άρχισε να εξαπλώνεται στην Ευρώπη και μέσω Γαλλίας και Γερμανίας να έρχεται ο γυμνισμός και στην Ελλάδα. Ας μην ξεχνάμε ότι το 1930 γυρίστηκε και η πρώτη ευρωπαϊκή ταινία που περιείχε σκηνές γυμνού και αυτή δεν ήταν άλλη από την ελληνική ταινία "Δάφνης και Χλόη" σε σκηνοθεσία Ορέστη Λάσκου. Την ίδια περίοδο άλλωστε (1931) έκανε την εμφάνισή της και η πρώτη απόπειρα οργάνωσης των Ελλήνων γυμνιστών με την ίδρυση σχετικού σωματείου.
Το πρώτο σωματείο των Ελλήνων γυμνιστών είχε την επωνυμία "Γυμνική Φυσιολατρεία" και τα γραφεία του βρίσκονταν στην οδό Απέλλου 4 στην Αθήνα, ενώ παραρτήματα λειτουργούσαν και σε επαρχιακές πόλεις, όπως ο Βόλος και η Καλαμάτα. Ιδρυτής και πρόεδρος του συλλόγου ήταν ο Τ. (ή Γ.) Ξενόπουλος, ο οποίος το 1931 φερόταν να είναι περίπου 32 ετών, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μέχρι τότε το είχε ζήσει στη Γαλλία, όπου άλλωστε εξοικειώθηκε με το κίνημα του γυμνισμού.
Το πρώτο σωματείο των Ελλήνων γυμνιστών είχε την επωνυμία "Γυμνική Φυσιολατρεία" και τα γραφεία του βρίσκονταν στην οδό Απέλλου 4 στην Αθήνα, ενώ παραρτήματα λειτουργούσαν και σε επαρχιακές πόλεις, όπως ο Βόλος και η Καλαμάτα. Ιδρυτής και πρόεδρος του συλλόγου ήταν ο Τ. (ή Γ.) Ξενόπουλος, ο οποίος το 1931 φερόταν να είναι περίπου 32 ετών, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μέχρι τότε το είχε ζήσει στη Γαλλία, όπου άλλωστε εξοικειώθηκε με το κίνημα του γυμνισμού.
Σε συνέντευξή του, ο Ξενόπουλος θυμόταν πώς οι αρχές τον αντιμετώπισαν ως "το αξιοπεριεργότερο των φαινομένων", όταν για πρώτη φορά επιχείρησε να εισαγάγει την ιδέα του γυμνισμού στην Ελλάδα. "Θέλετε από ψευτοαιδώ, θέλετε από πραγματική σεμνοτυφία, ένοιωσαν ότι θέλω να εισαγάγω καινά δαιμόνια εις τον τόπον μας και να σκορπίσω την διαφθοράν. Ευτυχώς, επείσθησαν βραδύτερον περί του σοβαρού και ωφελίμου των πραγμάτων και έτσι η ιδέα μας ήρχισε να λαμβάνει σάρκα και οστά".
Στην ίδια συνέντευξη ανέπτυσσε και το σκοπό του σωματείου, που δεν ήταν άλλος από την φροντίδα "για την αγάπη του υπαίθρου από τον άνθρωπο, για την πληρεστέρα σωματική διάπλαση, για τη φυσική ζωή. Θέλουμε να νικήσωμε ορισμένας προλήψεις και ν' αφήσωμε τον άνθρωπο να ζήση μια ωραία ζωή απλούστερη, πιο αθώα και ειλικρινή στο βάθος της". Άλλωστε, ο κανονισμός του σωματείου προέβλεπε την αποβολή όσων μελών παρέβαιναν κάποιους ηθικούς κανόνες.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, το Σεπτέμβριο του 1931 η "Γυμνική Φυσιολατρεία" αριθμούσε περί τα 150 μέλη, εκ των οποίων η συντριπτική πλειοψηφία (οι 120) ήταν άνδρες. Ανάμεσα σ' αυτούς περιλαμβανόταν και ο σκηνοθέτης Στέλιος Τατασόπουλος, ο οποίος μάλιστα ήταν γενικός γραμματέας του σωματείου και ετοιμαζόταν να γυρίσει σειρά κινηματογραφικών έργων χάριν μεγαλύτερης προπαγάνδας υπέρ του γυμνισμού. Δεν είναι όμως σαφές αν όντως γυρίστηκαν σχετικές ταινίες ή τι απέγιναν αυτές (π.χ. αν προβάλλονταν σε εκδηλώσεις του σωματείου).
Ελλείψει ειδικού χώρου (αν και ο τότε δήμαρχος της Αθήνας, Σπύρος Μερκούρης, φερόταν να είχε υποσχεθεί την παραχώρηση ενός γηπέδου στους γυμνιστές την πρωτεύουσας για την εκτέλεση των ασκήσεων και των φυσιολατρικών επιδείξεών τους), το πρώτο διάστημα οι συγκεντρώσεις των μελών της "Γυμνικής Φυσιολατρείας" πραγματοποιούνταν κάθε Κυριακή στη βίλα ενός εξ αυτών στην περιοχή του Παλαιού Φαλήρου.
Δημοσιογράφος της εφημερίδας Ελεύθερος Άνθρωπος έδωσε το παρόν και περιέγραψε εκστασιασμένος την πεντάωρη (από τις 8.30 το πρωί μέχρι τη 1.30 το μεσημέρι) συγκέντρωση 25 μελών του σωματείου, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν και παιδιά:
"Σε μιάν άκρη του κήπο οι γυμνισταί μας απηλλάγησαν από τα οχληρά ρούχα τους. Δεν άφισαν τίποτε επάνω των, ούτε το ελάχιστον κουρελάκι, σύμφωνα με τας αρχάς του γυμνισμού. Κι έπειτα έτρεξαν και εσκορπίσθησαν μέσα στον κήπον, μέσα στην απόλαυσι της χαράς, του ήλιου και του αέρα.
Το θέαμα ήτο αρχαιοπρεπές και είχε κάποιαν εξαιρετικήν αγνότητα. Τα γυμνά κορμιά, κάτω από το φως του ηλίου, κινούμενα και τρέχοντα άνετα, χωρίς πονηρία και δόλον, είχαν κάτι το πρωτόγονο και ωραίο, που μετέφερε τον θεατή στην αρχαιότητα, ή μάλλον σε κάποια φανταστική υπερβολικά πολιτισμένην αρχαιότητα...
Τα ξεροψημένα χάλκινα ανδρικά κορμιά με τους σκληρούς των μυς, πλάι στα γυναικεία που αι καμπυλότητές των εγλύκαιναν το θέαμα, παρουσίαζαν ένα θέαμα γοητευτικά γραφικό μέσα στις πρασινάδες του εκτεταμένου κήπου.
Οι άνδρες, σε σύνολα αθλητικά, έκαμαν ομαδικάς ασκήσεις κάτω από τον ήλιο και αι γυναίκες έπαιξαν με τα παιδάκια. Όλα τα γκρουπ είχαν κάτι το υπερβολικά πρωτόγονο και αφελές...
Το μυαλό του αγνού φυσιολάτρη γυμνιστού δεν επήγαινε σε καμμιά πονηρά λάγνα σκέψη. Κι έτσι όλη η συγκέντρωσις έγινε ήσυχη, χαρούμενη, γεμάτη με ομορφιά και απλότητα.
Μάλιστα όταν η κα Δ.Β. εμάζευσε γύρω της τα όμορφα παιδάκια, κοριτσάκια λεπτά και σπαθάτα σαν λαμπάδες και παιδάκια παχουλά και ροδοκόκκινα, παρουσίασεν ένα γκρουπ που θα το ζήλευε και ζωγράφος της Αναγεννήσεως...
Όλα αυτά θα θεάματα, καθώς ήσαν λουσμένα με το φως του ηλίου έπαιρναν ένα τόνο πιο γραφικό, πιο αναγλυφικό. Εφαίνοντο σαν να άλλαζαν την αιωνιότητα!....".
Δημοσιογράφος της εφημερίδας Ελεύθερος Άνθρωπος έδωσε το παρόν και περιέγραψε εκστασιασμένος την πεντάωρη (από τις 8.30 το πρωί μέχρι τη 1.30 το μεσημέρι) συγκέντρωση 25 μελών του σωματείου, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν και παιδιά:
"Σε μιάν άκρη του κήπο οι γυμνισταί μας απηλλάγησαν από τα οχληρά ρούχα τους. Δεν άφισαν τίποτε επάνω των, ούτε το ελάχιστον κουρελάκι, σύμφωνα με τας αρχάς του γυμνισμού. Κι έπειτα έτρεξαν και εσκορπίσθησαν μέσα στον κήπον, μέσα στην απόλαυσι της χαράς, του ήλιου και του αέρα.
Το θέαμα ήτο αρχαιοπρεπές και είχε κάποιαν εξαιρετικήν αγνότητα. Τα γυμνά κορμιά, κάτω από το φως του ηλίου, κινούμενα και τρέχοντα άνετα, χωρίς πονηρία και δόλον, είχαν κάτι το πρωτόγονο και ωραίο, που μετέφερε τον θεατή στην αρχαιότητα, ή μάλλον σε κάποια φανταστική υπερβολικά πολιτισμένην αρχαιότητα...
Τα ξεροψημένα χάλκινα ανδρικά κορμιά με τους σκληρούς των μυς, πλάι στα γυναικεία που αι καμπυλότητές των εγλύκαιναν το θέαμα, παρουσίαζαν ένα θέαμα γοητευτικά γραφικό μέσα στις πρασινάδες του εκτεταμένου κήπου.
Οι άνδρες, σε σύνολα αθλητικά, έκαμαν ομαδικάς ασκήσεις κάτω από τον ήλιο και αι γυναίκες έπαιξαν με τα παιδάκια. Όλα τα γκρουπ είχαν κάτι το υπερβολικά πρωτόγονο και αφελές...
Το μυαλό του αγνού φυσιολάτρη γυμνιστού δεν επήγαινε σε καμμιά πονηρά λάγνα σκέψη. Κι έτσι όλη η συγκέντρωσις έγινε ήσυχη, χαρούμενη, γεμάτη με ομορφιά και απλότητα.
Μάλιστα όταν η κα Δ.Β. εμάζευσε γύρω της τα όμορφα παιδάκια, κοριτσάκια λεπτά και σπαθάτα σαν λαμπάδες και παιδάκια παχουλά και ροδοκόκκινα, παρουσίασεν ένα γκρουπ που θα το ζήλευε και ζωγράφος της Αναγεννήσεως...
Όλα αυτά θα θεάματα, καθώς ήσαν λουσμένα με το φως του ηλίου έπαιρναν ένα τόνο πιο γραφικό, πιο αναγλυφικό. Εφαίνοντο σαν να άλλαζαν την αιωνιότητα!....".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου