Τσιν Τσών ή... Νικόλαος Ασάκης. Ο Ιάπωνας που λάτρεψε την Ελλάδα, είχε "λύσεις" για τα εθνικά θέματα και έβαλε υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος. Οι Αθηναίοι τον επευφημούσαν, αλλά στην κάλπη.. τον μαύρισαν

Ένας από τους γραφικούς, πλην όμως αγαπητούς "τύπους" στην Αθήνα των αρχών του 20ου αιώνα ήταν ο ιαπωνικής καταγωγής Τσιν Τσων. Έτσι τουλάχιστον τον αποκαλούσαν οι Αθηναίοι, που δεν ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με την κουλτούρα της Άπω Ανατολής. Αργότερα βέβαια ο Τσιν Τσων θα ενσωματωνόταν πλήρως στην ελληνική κουλτούρα, θα αποκτούσε ελληνικό όνομα, θα έκανε κατά καιρούς πολιτικές παρεμβάσεις (προς τέρψη των συμπολιτών του, που μάλλον διασκέδαζαν μαζί του) και θα έβαζε υποψηφιότητα ακόμη και για δημοτικός σύμβουλος. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Το ιατρικό λάθος που άλλαξε την ζωή μιας ηθοποιού προκαλώντας της δυσαυτονομία.

Η 7η Νοεμβρίου 2001 ήταν μια ημερομηνία που άλλαξε την ζωή της ηθοποιού Σαμπρίν Γκένετ. Μέχρι τότε ήταν γνωστή από τη συμμετοχή της στη σειρά "Ατίθασα Νιάτα", όπου επί τεσσεράμιση και πλέον χρόνια υποδυόταν την Τρίσια Ντένισσον, μια ηρωίδα που ξεκίνησε ως πολύ γλυκιά και ευαίσθητη και κατέληξε... ψυχοπαθής, κάτι όχι σπάνιο για χαρακτήρα αμερικάνικης σαπουνόπερας. Ήταν ο μοναδικός μεγάλος ρόλος της καριέρας της, που θα σταματούσε απότομα με αφορμή ένα ιατρικό λάθος, που θα της προκαλούσε μια σπάνια ασθένεια.

Πώς μια ελληνική εφημερίδα του 1921 διαφήμιζε ότι είχε... 7 σελίδες;

Τα απλά μαθηματικά λένε ότι εφόσον ένα φύλλο χαρτιού αποτελείται από δύο σελίδες, αποκλείεται ένα βιβλίο ή μια εφημερίδα να έχει μονό αριθμό σελίδων. Αυτές θα είναι πάντα 2, 4, 6, 8, 10 κ.ο.κ. μέχρι το... άπειρο - θεωρητικά μιλώντας. Στην Ελλάδα, όμως, τη χώρα του ανορθολογισμού και του φτηνού εντυπωσιασμού, όλα γίνονται κι έτσι υπήρξε μια εποχή, που μια εφημερίδα διαφήμιζε με μεγάλα γράμματα ότι ήταν... εφτασέλιδη! Πώς το κατάφερε αυτό;

4 (+1) γαλλόφωνες μπαλάντες για χωρισμένους καψούρηδες

Θα μπορούσε να είναι ερώτηση στο παλιό τηλεπαιχνίδι "Κόντρες" (ή "Κόντρα Πλακέ" ή "Άκου τι είπαν"): "Ρωτήσαμε 100 ανθρώπους να μας πούνε τον τίτλο μιας γαλλικής μπαλάντας". Η δημοφιλέστερη απάντηση με διαφορά θα ήταν το "Oh, mon amour" του Κριστόφ. Ε, δεν είναι όμως η μόνη γαλλική μπαλάντα που μιλάει για χωρισμούς και μπορείτε να προσθέσετε στο σχετικό playlist σας, αν θέλετε να κόψετε φλέβα, αλλά δεν αντέχετε τα ελληνικά κλαψοκαψουροτράγουδα και προτιμάτε τα γαλλικά - ή τα γαλλόφωνα έστω.

Ο μυστηριώδης Έλληνας ηθοποιός Κωνσταντίνος Κοντογιάννης, που το 1916 εκτελέστηκε από τους Γάλλους για κατασκοπεία υπέρ των Γερμανών

Η εκτέλεση του Κοντογιάννη στην πρώτη σελίδα της Le Petit Parisien στις 27.05.1916

Όταν μιλάμε για κατασκόπους την περίοδο του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, το μυαλό των περισσότερων πηγαίνει στη μνημειώδη Μάτα Χάρι. Ελάχιστοι ίσως γνωρίζουν την ύπαρξη κι ενός Έλληνα κατασκόπου, αν και όχι το ίδιο δαιμόνιου ή πετυχημένου στην κατασκοπευτική του δράση - εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, μιας και συνελήφθη από τους Γάλλους ως πράκτορας των Γερμανών! Ήταν ο Κωνσταντίνος Κοντογιάννης, ένας πρώην ηθοποιός, που τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα έζησε στο εξωτερικό κυνηγώντας μάταια κάποιον μεγάλο ρόλο, που ενίοτε ασχολήθηκε με το εμπόριο, για να καταλήξει να πέσει νεκρός από τις σφαίρες γαλλικού εκτελεστικού αποσπάσματος έχοντας καταδικαστεί για κατασκοπεία σε ηλικία 38 ετών.

Τα γράμματα 6χρονων παιδιών στον Ντόναλντ Τραμπ

Μετά τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, η δασκάλα Μαρί Κίτινγκ πρόσεξε ότι οι 6χρονοι μαθητές της της πρώτης τάξης του σχολείου Γούτλαντ στο Πορτόλα Βάλεϊ της Καλιφόρνια ήταν κουρασμένοι και αναστατωμένοι. Τα παιδιά σ' αυτήν την ηλικία δεν καταλαβαίνουν βέβαια πολλά από την πολιτική, όμως από τις συμπεριφορές των γονιών τους εισέπραξαν τόσο το πολωμένο κλίμα των προηγούμενων μηνών, όσο και την έκδηλη ανησυχία μετά την αναπάντεχη νίκη ενός ολωσδιόλου ακατάλληλου υποψηφίου, τα λόγια του οποίου δίχασαν βαθιά τους Αμερικανούς και προκάλεσαν - όχι αδικαιολόγητο - φόβο σε πολλούς για το τι μέλλει γενέσθαι τα επόμενα τέσσερα χρόνια - αν βέβαια ο Τραμπ δεν βαρεθεί το νέο του παιχνίδι κάπου στα μισά της προεκλογικής του θητείας ή αν δεν ευδοκιμήσουν οι ουκ ολίγες έρευνες κατά του νεοεκλεγέντα προέδρου, που βρίσκονται σε εξέλιξη. 

3 ανέκδοτα από την ζωή του Μαρκ Τουέιν

"Ήμασταν δυο δίδυμα αδέρφια, ο Μαρκ και ο Ουίλιαμ. Μοιάζαμε σαν δυο σταγόνες νερό! Όταν μας έκανε το πρώτο μας λουτρό, η μαμή αντιλήφθηκε ότι ο ένας από τους δυο μας είχε  επωφεληθεί μιας στιγμής αφηρημάδας της για να πνιγεί. Κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να εξακριβώσει ποιος από τους δυο μας είχε επιζήσει!. Να είμαι άραγε ο Μαρκ; Ή να είμαι ο Ουίλιαμ; Δεν ξέρω! Αυτή θα είναι η παντοτινή τραγωδία της ζωής μου"! Με αυτήν την ιστορία συνήθιζε ο διάσημος αμερικανός συγγραφέας Μαρκ Τουέιν να αφηγείται τη γέννησή του. Μια ιστορία χαρακτηριστική του μοναδικού χιούμορ, για το οποίο ήταν γνωστός καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του. 

10 κινέζικες παροιμίες που δίνουν τροφή για σκέψη

Ο πιο αυθεντικός τρόπος εκδήλωσης του τρόπου σκέψης ενός λαού αποτυπώνεται στις παροιμίες του, σ' αυτό που ονομάζεται λαϊκή θυμοσοφία. Μέσα από 10 τυχαίες, αλλά ενδεικτικές κινέζικες παροιμίες, μπορούμε να διαβάσουμε τον κόσμο με μια άλλη ματιά και να αναθεωρήσουμε ενδεχομένως κάποιες αξίες ή απλά να γνωρίσουμε έναν τρόπο σκέψης, μια ολόκληρη φιλοσοφία ζωής αρκετά διαφορετική - συχνά πιο συντηρητική είναι η αλήθεια, αλλά και περισσότερο συνδεδεμένη με τη φύση - σε σχέση με την ελληνική ή την ευρωπαϊκή γενικότερα.

Γιατί οι αμερικανικές εκλογές πραγματοποιούνται μόνο το Νοέμβριο και μόνο τις Τρίτες;

Στα περισσότερα κράτη, οι εκλογές πραγματοποιούνται τις Κυριακές. Η Κυριακή είναι κατά κανόνα ημέρα αργίας, επομένως οι ψηφοφόροι έχουν όλη την άνεση να περιμένουν στις ουρές των εκλογικών κέντρων για να ρίξουν την ψήφο τους. Ωστόσο, στον κανόνα της Κυριακής υπάρχουν εξαιρέσεις: άλλες χώρες έχουν ορίσει ως ημέρα εκλογών το Σάββατο, άλλες την Παρασκευή, οι Βρετανοί ψηφίζουν μόνο τις Πέμπτες, ενώ οι Αμερικανοί το κάνουν μόνο τις Τρίτες. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

Πώς ένας από τους μεγάλους χαμένους των αμερικανικών εκλογών (πριν καν κλείσουν οι κάλπες) είναι η αξιοπιστία των Wikileaks

Οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016 θα μείνουν στην ιστορία με τις πλέον αρνητικές εντυπώσεις. Λίγες μέρες πριν τις εκλογές και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της κάλπης, υπάρχουν ήδη αρκετοί χαμένοι: οι δύο βασικοί μονομάχοι (που δεν θα εκφράζουν καλά καλά ούτε το σύνολο των ψηφοφόρων τους, καθώς επενδύουν μάλλον στην αρνητική ψήφο παρά στη θετική προτίμηση των εκλογέων), οι υποψήφιοι των μικρότερων κομμάτων (οι οποίοι δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν τη σπάνια ευκαιρία να διασπάσουν τον παραδοσιακό δικομματισμό), η μακρά δημοκρατική παράδοση των ΗΠΑ (που δοκιμάζεται από μια προεκλογική διαδικασία επισκιασμένη από χτυπήματα κάτω από τη μέση, λεκτικές υπερβολές, ηθική αποδόμηση των υποψηφίων, λαϊκιστικές κορώνες χωρίς προηγούμενο κλπ.), ενώ μεταξύ των ηττημένων μπορεί να περιληφθούν - αυτό κι αν είναι έκπληξη - τα Wikileaks και ο Τζούλιαν Ασάνζ!