Η ογδόη Σεπτεμβρίου δεν άλλαξε τον κόσμο, όμως έλαβαν χώρα κάποια γεγονότα που αξίζει να τα θυμηθούμε, είτε πρόκειται για τ' αποκαλυπτήρια ενός μνημείου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είτε για μια από τις τελευταίες γερμανικές θηριωδίες στην Ελλάδα πριν την απελευθέρωση είτε ακόμη ακόμη και για μια αγροτική διαδήλωση που βάφτηκε στο αίμα το 1962.
Στις 8 Σεπτεμβρίου 1919 πραγματοποιήθηκαν τ' αποκαλυπτήρια της στήλης πεσόντων φοιτητών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, εκείνων δηλαδή που είχαν σκοτωθεί κατά τους Βαλκανικούς πολέμους. Πρόκειται για τους: Νικόλαο Ι. Παπαστάθη από την Άμφισσα, Αντ. Κ. Καρυαμπά αό τη Χίο, Ηλία Μ. Κοντολέων από τη Χίο, Γ.Π. Ιγγλέση από την Αθήνα, Αρ. Κ. Τζιάτα από τη Θάσο, Αλ. Γ. Αλογοσκούφη από την Αράχωβα, Σωτήρη Θ. Γυφτάκη από την Πάτρα (γεννηθέντα στην Τεργέστη), Ευστράτιο Ν. Δυγάνη από τα Μαζέικα, Λεωνίδα Καρακουλάκη από τη Ναύπακτο, Νικ. Α. Καραφύλλη από τη Μυτιλήνη, Γ.Γ. Μιχαλακέα από το Αγρίνιο, Αθ. Μ. Μαλανδράκη από τον Πειραιά, Μ.Π. Χαλαμπόπουλο από το Ίσαρι, Εμμανουήλ Γ. Τζουτζουράκη από το Σέλινο Κρήτης, Αλέξανδρο Γ. Ρωμανιά από την Αθήνα, Νικ. Ι. Χρυσάφη από την Αγιά, Π.Ι. Κωτσηρέα από τη Μάνη και Στ. Δ. Χατζηκωνσταντή από τη Σάμο.
Στις 8 Σεπτεμβρίου 1944, λίγες μέρες πριν αρχίσει η αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, οι κατακτητές εκτέλεσαν κρατούμενους από το στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου, μεταξύ των οποίων η αγωνίστρια της Αντίστασης Λέλα Καραγιάννη.
Την επόμενη μέρα, η εφημερίδα "Ελευθερία", που κυκλοφορούσε παράνομα, έγραφε: "Σχετικώς με τους χθεσινούς τυφεκισμούς, εγνώσθησαν αι ακόλουθοι λεπτομέρειαι. Τα θύματα 63 τον αριθμόν μετεφέρθησαν πεζή εκ Χαϊδαρίου εις χώρον μεταξύ Δαφνιού και Πυριτιδοποιείου και εκεί εις απόστασιν 100 μέτρων από της Ιεράς οδού ετυφεκίσθησαν ομαδικώς διά πολυβόλων. Εις τους πυροβολισμούς προσέτρεξαν όργανα χωροφυλακής τα οποία και ειδοποίησαν τας Ελληνικάς αρχάς αι οποίαι την φοράν αυτήν δεν ειδοποιήθησαν υπό των γερμανών.
Όταν οι γερμανοί απεχώρησαν αφήσαντες έκθετα τα πτώματα, την φρούρησίν των ανέλαβον οι προστυχόντες χωροφύλακες του σταθμού Πυριτυδοποιείου. Εν τω μεταξύ προσήλθεν εκεί και πολύς κόσμος και γυναίκες, καταρώμενοι τους γερμανούς.
Ολίγον αργότερον κατέφθασεν επί τόπου η υπηρεσία Σημάνσεως, η οποία εφωτογράφησε τα πτώματα, άτινα διά της δημοτικής νεκροφόρου μετεφέρθησαν εις το Νεκροταφείον".
Σε άλλη στήλη, η ίδια εφημερίδα σχολίαζε: "Αι χθεσιναί νέαι εκτελέσεις μόνον ως έργον εκφύλων σαδιστών ημπορούν να χαρακτηρισθούν. Χωρίς κανένα λόγον, χωρίς να δοθή καμμία δικαιολογία, εβδομήντα περίπου Έλληνες, εσύρθησαν από το Χαϊδάρι εις το Δαφνί και εξετελέσθησαν ομαδικώς. Σταματά ο ους του ανθρώπου εμπρός εις το μέγεθος αυτό της αγριότητος και την νοσηρότητα του εγκεφάλου που το ενέπνευσε. Θέλουν να μας δείξουν, μήπως οι Γερμανοί, ποιοί είναι και τι αισθήματα έχουν; Περιττόν. Τους εγνωρίσαμε πολύ καλά. Και αν επιδιώκουν το βραβείον της βαρβαρότητος, το έχουν κερδίσει από καιρό. Το μόνον που ημπορεί να ειπή κανείς είναι ότι αντιλαμβανόμενοι επί τέλους ότι χάνουν τα πάντα και για πάντα, κατελήφθησαν από λύσσαν και υστερικήν δίψαν ανθρωπίνου αίματος".
Στις 8 Σεπτεμβρίου 1945, ο στρατηγός ΜακρΆρθουρ ύψωσε την αμερικανική σημαία στο Τόκιο "ως σύμβολο της ελπίδας των πιεζομένων και ως άγγελο της νίκης του Δικαίου", όπως δήλωσε ο ίδιος. Η συμβολική αυτή ενέργεια, θεωρήθηκε ως ο επίλογος της νίκης των Συμμάχων, που έθετε και τυπικά τέλος στον πόλεμο.
Στις 8 Σεπτεμβρίου 1962 σοβαρά επεισόδια σημειώθηκαν στο Ξηρόμερο Αιτωλοακαρνανίας κατά τη διάρκεια αγροτικών κινητοποιήσεων καπνοπαραγωγών της περιοχής για τη πολύ χαμηλή τιμή διάθεσης των προϊόντων τους. Ένας 27χρονος αγρότης από το χωριό Λέπενο έχασε την ζωή του κατά τη διάρκεια των πολύωρων συγκρούσεων με άνδρες της χωροφυλακής, ενώ τριάντα περίπου ήταν οι τραυματίες (διαδηλωτές και χωροφύλακες). Μεταξύ των τραυματιών ήταν κι ένα ενδεκάχρονο αγόρι από το χωριό Σφήνα, που είχε τραυματιστεί από σφαίρα στην κοιλιακή χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου