Από τη δεκαετία του 1920 μέχρι το 1952, το μέγαρο Μαξίμου, που από το 1982 αποτελεί την έδρα του πρωθυπουργικού γραφείου, ήταν η ιδιωτική κατοικία του Δημήτρη Μαξίμου - πάλαι ποτέ τραπεζίτης, αλλά και πρωθυπουργός για σύντομο διάστημα μεταξύ 24 Ιανουαρίου και 29 Αυγούστου 1947. Τότε, το ελληνικό δημόσιο ζήτησε ν' αγοράσει το κτίριο και ο Μάξιμος το παραχώρησε έναντι 5,75 δισεκατομμυρίων δραχμών, δηλαδή λίγο παραπάνω από το μισό του τιμήματος, που το Δημόσιο ήταν πρόθυμο να καταβάλει.
Αφού έγιναν κάποιες μικρές επεμβάσεις στο εσωτερικό του, επί σειρά ετών το κτίριο αποτέλεσε ένα είδος ξενώνα για τους επίσημους, υψηλούς προσκεκλημένους του ελληνικού κράτους. Ο πρώτος φιλοξενούμενος ήταν ο πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας, Τζελάλ Μπαγιάρ, ο οποίος έφτασε στην Αθήνα στις 27 Νοεμβρίου 1952. Την ίδια ημέρα, με ρεπορτάζ που υπέγραφε η δημοσιογράφος Άντζελα Κατραμάδου, η εφημερίδα Εμπρός ξεναγούσε τους αναγνώστες της στο εσωτερικό του μεγάρου, την ανακαίνιση του οποίου είχαν επιβλέψει ο Σωτήρης Καρτάλης και ο ειδικός διακοσμητής Ανδρέας Γεράκης του Οίκου Σαρίδη. Η δημοσιογράφος περιέγραφε:
"Μπαίνοντας από τον κήπο που τα δένδρα του είναι κατάφορτα από πορτοκάλια και λεμόνια αντίκρισα ένα απέραντο χολ 30 μέτρα μάκρος, που τελειώνει σ' ένα θαυμάσιο τζάκι αληθινής ρωμαϊκής τέχνης, ενώ μία τζαμαρία από πάνω με καλλιτεχνικό φωταγωγό φωτίζει δύο αντίγραφα εφήβων του Εθνικού Μουσείου. Χαλιά περσικής και ελληνικής τέχνης και πολυθρόνες συμπληρώνουν το σύνολο.
Πάνω στο γραφείο του μεγάρου, βλέπω ένα θαυμάσιο πακέτο δεμένο προσεκτικά με κόκκινη κορδέλα. Είναι δώρο του κ. Α. Μπενάκη για τον κ. Τζελάλ Μπαγιάρ, καθώς επίσης βλέπω και πολλά άλλα αντικείμενα αξίας, τα οποία προσέφερε το Μουσείο Μπενάκη για την διακόσμηση του μεγάρου.
Αμέσως μετά περνούμε στο πρώτο σαλόνι, όπου τα βαριά χαλιά και οι θαυμάσιες κουρτίνες τραβούν αμέσως την προσοχή μας.
Μία υπέροχη ελαιογραφία του Ισπανού Βελασκέζ στολίζει το σαλόνι, ενώ μερικά κεντήματα μπουχάρες, επίσης προσφορά του κ. Μπενάκη, στολίζουν τα τραπέζια του δωματίου.
Τελείως πρωτότυπος φωτισμός που βγαίνει από μεταλλικές χύτρες ή κιούπια, προσθέτουν ακόμη περισσότερη χάρη.
Περνούμε τώρα στο δεύτερο σαλόνι. Ένα ωραίο γύψινο προφίλ αντίγραφο του Εθνικού μουσείου, βρίσκεται πάνω στο τραπέζι. Κι εδώ υπάρχουν θαυμάσια χαλιά ελληνικής κατασκευής και πολύ ωραίες κουρτίνες (έργα απόρων γυναικών) στολίζουν τη βεράντα που βρίσκεται ακριβώς αντίκρυ στην αίθουσα του θρόνου των Ανακτόρων. Ένα τεράστιο ταμπλό του Σαλβατόρ Ροζέ γεμίζει το επάνω μέρος του τοίχου, ενώ στο κάτω υπάρχει ένα τεράστιο τρεσουάρ, πάνω στο οποίο υπάρχουν δύο παλαιά κηροπήγια.
Και τώρα στην κρεβατοκάμαρα. Νομίζω πως είναι και το πιο επιβλητικό δωμάτιο όλου του μεγάρου. Το κόκκινο χρώμα επικρατεί παντού. Κόκκινη μεταξωτή κουρτίνα στολίζει τον τοίχο επάνω από το κρεβάτι, ενώ άλλες κόκκινες μεταξωτές κουβέρτες σκεπάζουν το πελώριο κρεβάτι. Γύρω όλα τα απαραίτητα: Τηλέφωνο, γραφείο με κόκκινο στυπόχαρτο και με ένα θαυμάσιο ρολόι, που από τη μια έχει ένα βαρόμετρο και από την άλλη ένα ημερολόγιο.
Η κρεβατοκάμαρα συνδέεται με το ιδιαίτερο λουτρό κατασκευασμένο από κατάλευκο μάρμαρο. Κατάλευκες κουρτίνες με ασημί βούλες από νάιλον, τις οποίες [...] τις έχει στείλει η Ελληνική πρεσβεία του Λονδίνου.
Κατά τον ίδιο τρόπο είναι επίσης στολισμένα και τα υπόλοιπα δωμάτια ύπνου και λουτρού, που προορίζονται γα την κόρη και τους λοιπούς ακολούθους του προέδρου.
Στην κουζίνα υπάρχουν θαυμάσια σερβίτσια του Κεραμεικού ελληνικής κατασκευής με το εθνόσημο σε μπλε χρώμα και χρυσές ρίγες.
Τα ποτήρια είναι ελληνικής κατασκευής με το ελληνικό εθνόσημο. Επίσης και το σερβίτσιο τσαγιού του Κεραμεικού σε Σκυριανό στυλ [...]"
Από τότε, βέβαια, το κτίριο άλλαξε σημαντικά. Την περίοδο της δικτατορίας προστέθηκε ένας ακόμη όροφος στο μέχρι τότε ισόγειο μέγαρο, ενώ νέα ανακαίνιση έγινε το 1982, όταν πλέον το μέγαρο Μαξίμου μετατράπηκε στην επίσημη πρωθυπουργική κατοικία - ουσιαστικά το γραφείο του πρωθυπουργού με δυνατότητα διανυκτέρευσης και διαμονής.
Θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ένα σύγχρονο φωτορεπορτάζ - γιατί όχι και τηλεοπτικό ρεπορτάζ - από το εσωτερικό του κτιρίου, ενός από τα λίγα νεοκλασικά που στολίζουν την Αθήνα, ώστε να έχουμε μια εικόνα από το μέγαρο, όπως είναι πλέον σήμερα και όχι όπως ήταν πριν 60 χρόνια. Ας το σκεφτούν τα περιοδικά ή οι τηλεοπτικοί σταθμοί.
Αφού έγιναν κάποιες μικρές επεμβάσεις στο εσωτερικό του, επί σειρά ετών το κτίριο αποτέλεσε ένα είδος ξενώνα για τους επίσημους, υψηλούς προσκεκλημένους του ελληνικού κράτους. Ο πρώτος φιλοξενούμενος ήταν ο πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας, Τζελάλ Μπαγιάρ, ο οποίος έφτασε στην Αθήνα στις 27 Νοεμβρίου 1952. Την ίδια ημέρα, με ρεπορτάζ που υπέγραφε η δημοσιογράφος Άντζελα Κατραμάδου, η εφημερίδα Εμπρός ξεναγούσε τους αναγνώστες της στο εσωτερικό του μεγάρου, την ανακαίνιση του οποίου είχαν επιβλέψει ο Σωτήρης Καρτάλης και ο ειδικός διακοσμητής Ανδρέας Γεράκης του Οίκου Σαρίδη. Η δημοσιογράφος περιέγραφε:
"Μπαίνοντας από τον κήπο που τα δένδρα του είναι κατάφορτα από πορτοκάλια και λεμόνια αντίκρισα ένα απέραντο χολ 30 μέτρα μάκρος, που τελειώνει σ' ένα θαυμάσιο τζάκι αληθινής ρωμαϊκής τέχνης, ενώ μία τζαμαρία από πάνω με καλλιτεχνικό φωταγωγό φωτίζει δύο αντίγραφα εφήβων του Εθνικού Μουσείου. Χαλιά περσικής και ελληνικής τέχνης και πολυθρόνες συμπληρώνουν το σύνολο.
Πάνω στο γραφείο του μεγάρου, βλέπω ένα θαυμάσιο πακέτο δεμένο προσεκτικά με κόκκινη κορδέλα. Είναι δώρο του κ. Α. Μπενάκη για τον κ. Τζελάλ Μπαγιάρ, καθώς επίσης βλέπω και πολλά άλλα αντικείμενα αξίας, τα οποία προσέφερε το Μουσείο Μπενάκη για την διακόσμηση του μεγάρου.
Αμέσως μετά περνούμε στο πρώτο σαλόνι, όπου τα βαριά χαλιά και οι θαυμάσιες κουρτίνες τραβούν αμέσως την προσοχή μας.
Μία υπέροχη ελαιογραφία του Ισπανού Βελασκέζ στολίζει το σαλόνι, ενώ μερικά κεντήματα μπουχάρες, επίσης προσφορά του κ. Μπενάκη, στολίζουν τα τραπέζια του δωματίου.
Τελείως πρωτότυπος φωτισμός που βγαίνει από μεταλλικές χύτρες ή κιούπια, προσθέτουν ακόμη περισσότερη χάρη.
Περνούμε τώρα στο δεύτερο σαλόνι. Ένα ωραίο γύψινο προφίλ αντίγραφο του Εθνικού μουσείου, βρίσκεται πάνω στο τραπέζι. Κι εδώ υπάρχουν θαυμάσια χαλιά ελληνικής κατασκευής και πολύ ωραίες κουρτίνες (έργα απόρων γυναικών) στολίζουν τη βεράντα που βρίσκεται ακριβώς αντίκρυ στην αίθουσα του θρόνου των Ανακτόρων. Ένα τεράστιο ταμπλό του Σαλβατόρ Ροζέ γεμίζει το επάνω μέρος του τοίχου, ενώ στο κάτω υπάρχει ένα τεράστιο τρεσουάρ, πάνω στο οποίο υπάρχουν δύο παλαιά κηροπήγια.
Και τώρα στην κρεβατοκάμαρα. Νομίζω πως είναι και το πιο επιβλητικό δωμάτιο όλου του μεγάρου. Το κόκκινο χρώμα επικρατεί παντού. Κόκκινη μεταξωτή κουρτίνα στολίζει τον τοίχο επάνω από το κρεβάτι, ενώ άλλες κόκκινες μεταξωτές κουβέρτες σκεπάζουν το πελώριο κρεβάτι. Γύρω όλα τα απαραίτητα: Τηλέφωνο, γραφείο με κόκκινο στυπόχαρτο και με ένα θαυμάσιο ρολόι, που από τη μια έχει ένα βαρόμετρο και από την άλλη ένα ημερολόγιο.
Η κρεβατοκάμαρα συνδέεται με το ιδιαίτερο λουτρό κατασκευασμένο από κατάλευκο μάρμαρο. Κατάλευκες κουρτίνες με ασημί βούλες από νάιλον, τις οποίες [...] τις έχει στείλει η Ελληνική πρεσβεία του Λονδίνου.
Κατά τον ίδιο τρόπο είναι επίσης στολισμένα και τα υπόλοιπα δωμάτια ύπνου και λουτρού, που προορίζονται γα την κόρη και τους λοιπούς ακολούθους του προέδρου.
Στην κουζίνα υπάρχουν θαυμάσια σερβίτσια του Κεραμεικού ελληνικής κατασκευής με το εθνόσημο σε μπλε χρώμα και χρυσές ρίγες.
Τα ποτήρια είναι ελληνικής κατασκευής με το ελληνικό εθνόσημο. Επίσης και το σερβίτσιο τσαγιού του Κεραμεικού σε Σκυριανό στυλ [...]"
Από τότε, βέβαια, το κτίριο άλλαξε σημαντικά. Την περίοδο της δικτατορίας προστέθηκε ένας ακόμη όροφος στο μέχρι τότε ισόγειο μέγαρο, ενώ νέα ανακαίνιση έγινε το 1982, όταν πλέον το μέγαρο Μαξίμου μετατράπηκε στην επίσημη πρωθυπουργική κατοικία - ουσιαστικά το γραφείο του πρωθυπουργού με δυνατότητα διανυκτέρευσης και διαμονής.
Θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ένα σύγχρονο φωτορεπορτάζ - γιατί όχι και τηλεοπτικό ρεπορτάζ - από το εσωτερικό του κτιρίου, ενός από τα λίγα νεοκλασικά που στολίζουν την Αθήνα, ώστε να έχουμε μια εικόνα από το μέγαρο, όπως είναι πλέον σήμερα και όχι όπως ήταν πριν 60 χρόνια. Ας το σκεφτούν τα περιοδικά ή οι τηλεοπτικοί σταθμοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου