Ξενοδοχεία για φανατικούς αναγνώστες. Θα κοιμόσασταν ποτέ στα ράφια μιας βιβλιοθήκης; [εικόνες]

Είναι μια πολύ καλή πρόταση για όσους αγαπούν τα ταξίδια (και έχουν τόσο τα χρήματα όσο και τη διάθεση να ταξιδέψουν μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου), αλλά και για όσους ψάχνουν μια ξεχωριστή επιχειρηματική ιδέα να την κάνουν πράξη εδώ στην Ελλάδα. Άλλωστε ζούμε σε μια εποχή, κατά την οποία η ανατροπή και οι καινοτόμες ιδέες κάνουν τη διαφορά και προσφέρουν μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Ο λόγος για ένα πανδοχείο πολύ διαφορετικό από τα συνηθισμένα, που απευθύνεται σε όσους αγαπούν τόσο πολύ τα βιβλία, ώστε θα ήθελαν να κοιμούνται ανάμεσα σ' αυτά - αλλά στην κυριολεξία.

Γιατί τα ζώα αγαπούν τις αγκαλιές;

Το γουργουρητό της γάτας και τα κλειστά μάτια του σκύλου, ενώ παράλληλα ανοιγοκλείνει ευχαριστημένος το στόμα του, απόλυτα παραδομένος στο χάδι του δίποδου φίλου του, δείχνουν πόσο πολύ τα ζώα αγαπούν την εκδήλωση της αγάπης μέσω της επαφής. Όμως δεν είναι μόνο τα εξημερωμένα από αιώνες κατοικίδια που επιζητούν την επαφή αυτή, η οποία δεν περιορίζεται μόνο σ' ένα σύντομο χάιδεμα. Στο youtube υπάρχουν πολλά βίντεο που δείχνουν διάφορα "άγρια" - αν προτιμάτε, μη εξημερωμένα - ζώα, τα οποία επιζητούν ή μοιάζουν να επιζητούν την ανθρώπινη αγκαλιά. Τι ακριβώς συμβαίνει και πώς ερμηνεύεται αυτό;

Ο έγχρωμος "Μπακαλόγατος" και άλλες ασπρόμαυρες ελληνικές που θα μπορούσαν επίσης να επιχρωματιστούν

Αν το εγχώριο κινηματογραφικό γεγονός του 2016 ήταν η έγχρωμη επαναπροβολή μιας κλασικής, ασπρόμαυρης ελληνικής ταινίας, όπως το "Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα", πολύ πιθανόν το εγχώριο κινηματογραφικό γεγονός της χρονιάς που έρχεται, θα είναι η έγχρωμη επαναπροβολή μιας άλλης κλασικής, ασπρόμαυρης ελληνικής ταινίας, όπου γίνεται "Της Κακομοίρας". 

Η ιστορία πίσω από ένα ποίημα: Μια Σπαρτιάτισσα του 20ου αιώνα, που μ' ένα γράμμα στον πολεμιστή γιο της ξύπνησε μνήμες των Σπαρτιατισσών μανάδων της αρχαιότητας.

Οι αρχαίες Σπαρτιάτισσες, πριν αποχαιρετήσουν τα παιδιά τους για τον πόλεμο, τους έδιναν την ασπίδα και μαζί έλεγαν μια ευχή, που ταυτόχρονα έμοιαζε και κατάρα: "Ή ταν ή επί τας", δηλαδή "Ή μ' αυτήν ή πάνω σ' αυτήν". Ή να γυρίσουν νικητές ή να πολεμήσουν μέχρι θανάτου για την πατρίδα τους. 

Τσιν Τσών ή... Νικόλαος Ασάκης. Ο Ιάπωνας που λάτρεψε την Ελλάδα, είχε "λύσεις" για τα εθνικά θέματα και έβαλε υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος. Οι Αθηναίοι τον επευφημούσαν, αλλά στην κάλπη.. τον μαύρισαν

Ένας από τους γραφικούς, πλην όμως αγαπητούς "τύπους" στην Αθήνα των αρχών του 20ου αιώνα ήταν ο ιαπωνικής καταγωγής Τσιν Τσων. Έτσι τουλάχιστον τον αποκαλούσαν οι Αθηναίοι, που δεν ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με την κουλτούρα της Άπω Ανατολής. Αργότερα βέβαια ο Τσιν Τσων θα ενσωματωνόταν πλήρως στην ελληνική κουλτούρα, θα αποκτούσε ελληνικό όνομα, θα έκανε κατά καιρούς πολιτικές παρεμβάσεις (προς τέρψη των συμπολιτών του, που μάλλον διασκέδαζαν μαζί του) και θα έβαζε υποψηφιότητα ακόμη και για δημοτικός σύμβουλος. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Το ιατρικό λάθος που άλλαξε την ζωή μιας ηθοποιού προκαλώντας της δυσαυτονομία.

Η 7η Νοεμβρίου 2001 ήταν μια ημερομηνία που άλλαξε την ζωή της ηθοποιού Σαμπρίν Γκένετ. Μέχρι τότε ήταν γνωστή από τη συμμετοχή της στη σειρά "Ατίθασα Νιάτα", όπου επί τεσσεράμιση και πλέον χρόνια υποδυόταν την Τρίσια Ντένισσον, μια ηρωίδα που ξεκίνησε ως πολύ γλυκιά και ευαίσθητη και κατέληξε... ψυχοπαθής, κάτι όχι σπάνιο για χαρακτήρα αμερικάνικης σαπουνόπερας. Ήταν ο μοναδικός μεγάλος ρόλος της καριέρας της, που θα σταματούσε απότομα με αφορμή ένα ιατρικό λάθος, που θα της προκαλούσε μια σπάνια ασθένεια.

Πώς μια ελληνική εφημερίδα του 1921 διαφήμιζε ότι είχε... 7 σελίδες;

Τα απλά μαθηματικά λένε ότι εφόσον ένα φύλλο χαρτιού αποτελείται από δύο σελίδες, αποκλείεται ένα βιβλίο ή μια εφημερίδα να έχει μονό αριθμό σελίδων. Αυτές θα είναι πάντα 2, 4, 6, 8, 10 κ.ο.κ. μέχρι το... άπειρο - θεωρητικά μιλώντας. Στην Ελλάδα, όμως, τη χώρα του ανορθολογισμού και του φτηνού εντυπωσιασμού, όλα γίνονται κι έτσι υπήρξε μια εποχή, που μια εφημερίδα διαφήμιζε με μεγάλα γράμματα ότι ήταν... εφτασέλιδη! Πώς το κατάφερε αυτό;

4 (+1) γαλλόφωνες μπαλάντες για χωρισμένους καψούρηδες

Θα μπορούσε να είναι ερώτηση στο παλιό τηλεπαιχνίδι "Κόντρες" (ή "Κόντρα Πλακέ" ή "Άκου τι είπαν"): "Ρωτήσαμε 100 ανθρώπους να μας πούνε τον τίτλο μιας γαλλικής μπαλάντας". Η δημοφιλέστερη απάντηση με διαφορά θα ήταν το "Oh, mon amour" του Κριστόφ. Ε, δεν είναι όμως η μόνη γαλλική μπαλάντα που μιλάει για χωρισμούς και μπορείτε να προσθέσετε στο σχετικό playlist σας, αν θέλετε να κόψετε φλέβα, αλλά δεν αντέχετε τα ελληνικά κλαψοκαψουροτράγουδα και προτιμάτε τα γαλλικά - ή τα γαλλόφωνα έστω.

Ο μυστηριώδης Έλληνας ηθοποιός Κωνσταντίνος Κοντογιάννης, που το 1916 εκτελέστηκε από τους Γάλλους για κατασκοπεία υπέρ των Γερμανών

Η εκτέλεση του Κοντογιάννη στην πρώτη σελίδα της Le Petit Parisien στις 27.05.1916

Όταν μιλάμε για κατασκόπους την περίοδο του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, το μυαλό των περισσότερων πηγαίνει στη μνημειώδη Μάτα Χάρι. Ελάχιστοι ίσως γνωρίζουν την ύπαρξη κι ενός Έλληνα κατασκόπου, αν και όχι το ίδιο δαιμόνιου ή πετυχημένου στην κατασκοπευτική του δράση - εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, μιας και συνελήφθη από τους Γάλλους ως πράκτορας των Γερμανών! Ήταν ο Κωνσταντίνος Κοντογιάννης, ένας πρώην ηθοποιός, που τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα έζησε στο εξωτερικό κυνηγώντας μάταια κάποιον μεγάλο ρόλο, που ενίοτε ασχολήθηκε με το εμπόριο, για να καταλήξει να πέσει νεκρός από τις σφαίρες γαλλικού εκτελεστικού αποσπάσματος έχοντας καταδικαστεί για κατασκοπεία σε ηλικία 38 ετών.

Τα γράμματα 6χρονων παιδιών στον Ντόναλντ Τραμπ

Μετά τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, η δασκάλα Μαρί Κίτινγκ πρόσεξε ότι οι 6χρονοι μαθητές της της πρώτης τάξης του σχολείου Γούτλαντ στο Πορτόλα Βάλεϊ της Καλιφόρνια ήταν κουρασμένοι και αναστατωμένοι. Τα παιδιά σ' αυτήν την ηλικία δεν καταλαβαίνουν βέβαια πολλά από την πολιτική, όμως από τις συμπεριφορές των γονιών τους εισέπραξαν τόσο το πολωμένο κλίμα των προηγούμενων μηνών, όσο και την έκδηλη ανησυχία μετά την αναπάντεχη νίκη ενός ολωσδιόλου ακατάλληλου υποψηφίου, τα λόγια του οποίου δίχασαν βαθιά τους Αμερικανούς και προκάλεσαν - όχι αδικαιολόγητο - φόβο σε πολλούς για το τι μέλλει γενέσθαι τα επόμενα τέσσερα χρόνια - αν βέβαια ο Τραμπ δεν βαρεθεί το νέο του παιχνίδι κάπου στα μισά της προεκλογικής του θητείας ή αν δεν ευδοκιμήσουν οι ουκ ολίγες έρευνες κατά του νεοεκλεγέντα προέδρου, που βρίσκονται σε εξέλιξη.