Tonight's the night. And it's going to happen again, and again.
Τι είναι αυτό που πρόκειται να συμβεί ξανά και ξανά; Μα, τι άλλο ... φόνος! Αρχίσατε να νιώθετε ανατριχίλες; Κι όμως ... ποτέ πριν δεν ήταν τόσο συμπαθής ένας σειριακός δολοφόνος. Μέχρι που ήρθε στις ζωές μας ο Dexter, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που προσφέρει κάθε πρωί με το τυποποιημένο χαμόγελο στα χείλη - σημα κατατεθέν της εποχής - τα περίφημα αμερικάνικα ντόνατς στους συναδέλφους του στο τμήμα Ανθρωποκτονιών της Αστυνομίας του Μαϊάμι. Ο Dexter όμως δεν είναι ένας απλός άνθρωπος της διπλανής πόρτας που όλοι τον αγαπάνε, όχι γιατί τον ξέρουν σαν χαρακτήρα αλλά γιατί "φαίνεται άκακος", ενώ παράλληλα αποτελεί το πρότυπο κάθε ψυχαναγκαστικού σίριαλ κίλερ που καταφέρνει να σβήνει τα ίχνη του. Βέβαια, δεν ξέρω πόσο συμπαθής μπορεί να γίνει από τον τηλεθεατή ένας χαρακτήρας κενός από οποιαδήποτε συναισθήματα χαράς, όπως ο ίδιος ο Dexter παραδέχεται, όμως σε κάθε περίπτωση αποτελεί ένα πρόσωπο οικείο για τους φανατικούς τηλεθεατές της σειράς. Άλλωστε, αρχή του είναι να σκοτώνει μόνο όσους έχουν επιδείξει εγκληματική συμπεριφορά, αν και τα έχει κάνει και αυτός τα λαθάκια του…Αυτή πάντως είναι η φράση με την οποία ο Dexter προκαλεί σε άλλους ανατριχίλες – ειδικά με τον υποχθόνιο, σχεδόν σιγανοπαπαδίστικο τρόπο που το λέει – και άλλους πάλι τους προετοιμάζει να απολαύσουν μοναδικές στιγμές τηλεοπτικής μυθοπλασίας…αν αντέχουν το αίμα! Εσύ αντέχεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου