Στα τέλη Δεκεμβρίου του 1939, με αφορμή την Παγκόσμια Έκθεση που διοργανωνόταν στη Νέα Υόρκη, στο ξενοδοχείο St. Regis, πραγματοποιήθηκε επίδειξη 39 φορεμάτων, που είχε σχεδιάσει ο νεαρός - τότε - σχεδιαστής μόδας Γιάννης Ευαγγελίδης, ο οποίος είχε αντλήσει την έμπνευσή του από παραδοσιακές ενδυμασίες.
Αρχικά, είχαν αποσταλεί φωτογραφίες, οι οποίες επιδεικνύονταν στο χώρο του ελληνικού περιπτέρου, ωστόσο στις 26 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε και επίδειξη με πραγματικά μοντέλα, υπό την αιγίδα του ελληνικού υφυπουργείου Τύπου και Τουρισμού, καθώς και του Γενικού Προξένου της χώρας μας στην έκθεση της Νέας Υόρκης. Τις επόμενες μέρες, φωτογραφίες των ρούχων εκείνων δημοσιεύτηκαν σε αμερικανικές εφημερίδες και περιοδικά, όπως οι "New York Times" και το "New Yorker", συνοδευόμενες από ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια.
"Η Αθήνα συναγωνίζεται το Παρίσι, όπως φαίνεται από τα σχέδια, τα οποία στάλθηκαν από την Ελλάδα με την ευκαιρία της έκθεσης", υπογράμμιζαν οι New York Times στις 27.12.1939, ενώ στο εκτενές αφιέρωμα αναφερόταν ότι "η έμπνευση των σχεδιαστών προέρχεται από τα αγάλματα των ελληνικών ναών και τα πρόσχαρα εθνικά φορέματα των χωρικών διαφόρων επαρχιών".
Την ίδια μέρα, σχετικό αφιέρωμα υπήρχε και στη New York Journal, όπου τα σχόλια ήταν ακόμη πιο διθυραμβικά: "Οι Έλληνες όχι μόνο γνώριζαν τι σημαίνει, αλλά είχαν και διαίσθηση όσον αφορά τη γραμμή της γυναικείας ενδυμασίας... Τα φορέματα με κλασσικές γραμμές, τις οποίες υπογράμμιζαν ασυνήθιστες αποχρώσεις του γαλάζιου και του πράσινου, είχαν ως αποτέλεσμα να σχηματιστεί ένας χορός θαυμαστικών επιφωνημάτων μεταξύ του γυναικείου κοινού, πράγμα δυσοίωνο για την παρισινή μόδα...".
Ορισμένες από τις φωτογραφίες των ρούχων του Ευαγγελίδη, που δημοσίευσαν τα αμερικανικά έντυπα, αναπαρήχθησαν στη συνέχεια από ελληνικές εφημερίδες. Οι φωτογραφίες, που θα δείτε στη συνέχεια, είναι ασπρόμαυρες, αλλά από τις περιγραφές των χρωμάτων, μπορείτε ν' αποκτήσετε μια καλύτερη εικόνα.
Η παρακάτω φωτογραφία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό New Yorker. Η λεζάντα γράφει: "ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ, ένα προφητικό φόρεμα δείπνου, που συνδυάζει την αιώνια απλότητα του Χρυσού Αιώνα με τη χαρά των αυτοχθόνων ελληνικών κοστουμιών. Τρίχρωμοι συνδυασμοί που κόβουν την ανάσα, πλεκτό πουλόβερ Celanese από ρεγιόν, που από πάνω συνοδεύεται από μια χρυσή, κεντημένη ζακέτα..."
Η πιο κάτω φωτογραφία προέρχεται από τη New York Journal, που περιέγραφε: "Η Γιούνι Κοξ παρουσιάζει ελληνικό φόρεμα από σιφόν, χρώματος γαλάζιου υακίνθου..."
"Τίποτε δεν χαρακτήριζε καλύτερα τη χώρα προέλευσης των φορεμάτων αυτών, παρά ένα βραδινό σύνολο (ανσάμπλ), αποτελούμενο από μια άσπρη μπλούζα πλισέ και μια ψηλά ζωσμένη φούστα πολύ φαρδιά προς τα κάτω, από κρεπ πορτοκαλί σκούρο. Πάνω στην μπλούζα φοριέται ένα κοντό μπολερό, πράσινο-σκούρο με ίσια φαρδιά μανίκια και με χρυσά κεντήματα μπροστά", περιέγραφαν οι New York Times για την παρακάτω ενδυμασία
Περιγραφές για άλλα φορέματα συμπλήρωνε το αφιέρωμα των NYT: "Βραδινά φορέματα από μεταξωτό κρεπ, από διαφανή σιφόν και από σχεδιασμένα οργαντί, βρήκαν λαμπρή υποδοχή, η οποία εκφράστηκε με θερμά χειροκροτήματα.... Πολλά από τα φορέματα έδιναν την εντύπωση κορμιών αγαλμάτων με φούστα πελώριας περιφέρειας, με ζώνη στενή. Ένα από τα εκθέματα, που αμέσως κατέκτησε το κοινό, ήταν από κρεπ χρώματα τέρρα-κόττα και με χρυσή ζώνη. Μακριά εσάρπα από το ίδιο ύφασμα κάλυπτε το κεφάλι και τους ώμους του μοντέλου, στο οποίο έδινε την εμφάνιση Ταναγραίας.
Ένα βραδινό φόρεμα χρώματος μπλε του μεσονυκτίου είχε μια μακριά και φαρδιά εσάρπα του ίδιου υφάσματος, ριγμένη ελεύθερα πάνω στους ώμους. Άλλο βραδινό φόρεμα, χρώματος ρόδινου-χλωμού ήταν διακοσμημένο με αστραφτερά χρυσά φλουριά κατά μήκος της φαρδιάς φούστας. Ένα φόρεμα χορού για νεαρή δεσποινίδα από κολλαριστό ύφασμα χρώματος πολύ ανοιχτού μπλε είχε οριζόντιες γραμμές σ' όλο το μήκος της κυματιστής του φούστας και ένα τετράγωνο άνοιγμα με κορδόνι στους ώμους.
Άλλο βραδινό φόρεμα από μαλακό μαύρο μεταξωτό κρεπ είχε μια λωρίδα υφάσματος στολισμένη με χρυσά φλουριά, την οποία το μανεκέν φορούσε σαν ζώνη και η οποία φοριόταν επίσης ως εσάρπα και με τα φλουριά της προσέθετε στην ωραιότητα του φορέματος".
Προφανώς, η αισθητική των ρούχων αυτών θεωρείται ξεπερασμένη σήμερα. Ωστόσο, ήταν μεγάλη υπόθεση που ένας Έλληνας σχεδιαστής μόδας, ο οποίος μάλιστα αργότερα θα έκανε καριέρα στο εξωτερικό, κατάφερε εκείνη την εποχή να επιδεικνύει τα ρούχα του σ' ένα σημαντικό γεγονός, όπως η Έκθεση της Νέας Υόρκης, και μάλιστα να εισπράττει εγκωμιαστικά σχόλια. Δεν είναι πολλοί οι σύγχρονοι Έλληνες σχεδιαστές, που μπορούν να καταφέρουν κάτι αντίστοιχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου