 |
| πηγή: daddydoinwork.com/dreamin/ |
Πόσο παράξενη σας φαίνεται μια φωτογραφία, όπου ένας άνδρας χτενίζει τα μαλλιά της μιας κόρης του, ενώ προσέχει και τη μικρότερή του; Και πόσο σας επηρεάζει το γεγονός ότι ο άνδρας αυτός είναι μαύρος; Η επιβίωση των κάθε είδους στερεοτύπων - φύλου και φυλής - στη σημερινή εποχή, αλλά και η τάση των ανθρώπων να σχολιάζουν αρνητικά κάθε τι που βλέπουν στο ίντερνετ, στα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα, επειδή τους φαίνεται παράξενο, αναδεικνύονται από την ιστορία του Ντογίν Ρίτσαρντς, ενός μπαμπά που μένει στο σπίτι για να μεγαλώσει τις κόρες του και ο οποίος βρέθηκε ξαφνικά στη δίνη κριτικής από αγνώστους, οι οποίοι ενοχλήθηκαν από μια αθώα φωτογραφία, αυτήν που βλέπετε πιο πάνω.
Ως σύγχρονος άνδρας, που δεν θεωρεί ότι το μεγάλωμα των παιδιών είναι αποκλειστική υπόθεση της μητέρας, ο Ντογίν πήρε άδεια από τη δουλειά του, ώστε να περάσει χρόνο με την ηλικίας 3 μηνών κόρη του, ενώ μοιράζεται την αγάπη του για την πατρότητα μέσω του μπλογκ του (daddydoinwork.com).
Ένα πρωινό, η σύζυγος του Ντογίν βιαζόταν να φύγει γρήγορα για τη δουλειά της, επειδή είχε αργήσει λίγο να ετοιμαστεί, χωρίς να προλάβει να χτενίσει τη μεγαλύτερη κόρη της οικογένειας, η οποία θα πήγαινε στο σχολείο. Ο Ντογίν την καθησύχασε ότι θα το χτένισμα θα το αναλάμβανε ο ίδιος, όπως κι έκανε. Μάλιστα, προκειμένου να την πείσει για τη στυλιστική του παρέμβαση - έτσι για την πλάκα δηλαδή - σκέφτηκε να τραβήξει μια φωτογραφία.
Στη φωτογραφία αυτή, ο Ντογίν φαίνεται να βουρτσίζει τα μαλλιά της μεγαλύτερης κόρης του, ενώ στο στήθος του "κρέμεται" το μωρό της οικογένειας. Αφού την έστειλε στη σύζυγό του μέσω mail και με το μονολεκτικό μήνυμα "Μπουμ", ο Ντογίν σκέφτηκε να την ανεβάσει στο facebook και στο τουίτερ. Μέσα σε λίγες ώρες, η φωτογραφία έγινε viral, με περισσότερα από 4.800 shares, πάνω από 3.000 σχόλια και 190.000 likes.
Ο ίδιος δεν έχει τόσους πολλούς φίλους, αλλά η φωτογραφία κοινοποιήθηκε πολλές χιλιάδες φορές, με αποτέλεσμα να γνωρίσει αυτήν την έκρηξη διασημότητας. Εδώ όμως άρχισαν και τα παρατράγουδα. Ενώ οι φίλοι του Ντογίν είχαν μόνο θετικά σχόλια να γράψουν για τον ίδιο και την πρωτοβουλία του να περιποιηθεί τα μαλλιά της κόρης του, όσο απλωνόταν το πράγμα, "χτύπησαν" οι συνήθεις haters του διαδικτύου, άνθρωποι που δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν από το να κατακρίνουν ό,τι βλέπουν βγάζοντας χολή, προσβάλλοντας και μεταδίδοντας αρνητική ενέργεια.
Μπορεί αριθμητικά οι κατ' επάγγελμα haters - συνήθως άνθρωποι χωρίς προσωπική ζωή, που τρέφονται με τις προσβολές τους - να είναι λίγοι, όμως είναι αρκετοί για να χαλάσουν μια ευχάριστη οικογενειακή στιγμή. Είτε επειδή ο Ντογίν έχει μαύρο χρώμα δέρματος ή επειδή απλά βρήκαν παράξενο γιατί ένας άνδρας χτενίζει ένα κοριτσάκι, ορισμένοι θεώρησαν ότι τα δυο κορίτσια ήταν νόθα, ότι δεν ήταν καν δικά του κλπ. Το ενδιαφέρον είναι ότι πολλά από τα αρνητικά σχόλια προέρχονταν από άνδρες που έχουν επίσης μαύρο χρώμα δέρματος και οι οποίοι είχαν ενοχληθεί, επειδή ο τύπος είχε παντρευτεί μια γυναίκα, που ήταν κατά το μισό λευκή και κατά το μισό ιαπωνικής καταγωγής.
Αυτά ήταν μερικά από τα άσχημα σχόλια:
- "Πιθανότατα νοίκιασε αυτά τα παιδιά. Δεν του μοιάζουν καν".
- "Βάζω στοίχημα ότι είσαι ρεμάλι"
- "Ok φίλε, ωραία φωτογραφία. Τώρα γιατί δεν δίνεις τα παιδιά πίσω στη μητέρα τους, ώστε να μπορέσεις να πας να πουλήσεις ναρκωτικά ή τα λαθραία ραπ cd σου;"
- "Αυτό το κάνεις για όλα τα νόθα παιδιά σου;"
- "Θα ήταν πολύ καλύτερο, αν αυτά τα παιδιά ήταν ΜΑΥΡΑ".
- "Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να υποστηρίξω έναν αδερφό που δεν παντρεύτηκε μαύρη γυναίκα".
Η απάντηση του Ντογίν ήρθε μέσω του μπλογκ του. Δανειζόμενος την ιστορική φράση του πρωτοπόρου αγωνιστή υπέρ των δικαιωμάτων των ανθρώπων, δρ. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Ντογίν έγραψε για το δικό του όνειρο:
"Έχω ένα όνειρο ότι οι άνθρωποι θα βλέπουν την αγάπη ενός άνδρα για την πατρότητα ως αυτό που είναι, αντί να σκέφτονται ότι κάτι περίεργο συμβαίνει...Σκεφτείτε τα μπλογκ των μαμάδων που αρέσκεστε ν' ακολουθείτε. Αν μοιράζονται την αγάπη τους για τη μητρότητα, πιθανόν δεν θα το σκεφτόσασταν διπλά, επειδή αυτό υποτίθεται ότι "πρέπει να κάνουν" οι μαμάδες, σωστά; Όμως αν ένας άνθρωπος με πέος μοιράζεται το ίδιο πάθος για το ότι είναι γονιός, με κάποιον τρόπο γίνεται περίεργο;....
Έχω ένα όνειρο ότι οι άνθρωποι θα βλέπουν μια φωτογραφία σαν αυτή και δεν θα σκεφτούν ότι είναι σπουδαία υπόθεση. Είναι μια πολύ όμορφη φωτογραφία και είναι κουλ όταν οι άνθρωποι το λένε. Ωστόσο, αρχίζω να νιώθω λίγο άβολα, όταν οι άνθρωποι θέλουν ν' αρχίζουν να οργανώνουν παρελάσεις για μένα εξαιτίας της (φωτογραφίας)... Τι θα γινόταν αν πόσταρα μια φωτογραφία της αγαπημένης μου γυναίκας να κάνει ακριβώς ότι έκανα εγώ σ' αυτήν τη φωτογραφία; Πολλοί πιθανόν θα σκέφτονταν ότι είναι γλυκό, όμως μετά από δέκα δευτερόλεπτα πιθανότατα θα προχωρούσαν στο επόμενο λαμπερό αντικείμενο τους newsfeed τους. Επειδή δεν ήταν μεγάλα υπόθεση για πολλούς ανθρώπους, αν το έκανε μια γυναίκα... Τέτοιες συμπεριφορές πρέπει να αναμένονται από μαμάδες και μπαμπάδες. Χωρίς εξαιρέσεις".
Βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και πολλαπλά διδακτική την ιστορία του Ντογίν Ρίτσαρντς. Μιλάμε για ισότητα των δύο φύλων, αλλά φαίνεται ότι έχουμε μια πολύ στενόμυαλη ιδέα του τι πραγματικά σημαίνει αυτό, περιορίζοντάς το μόνο στο χώρο της εργασίας και πάντως εξαιρώντας τις υποθέσεις του σπιτιού, όπου στερεοτυπικά επιβιώνει η αντίληψη ότι για όλα (πρέπει να) φροντίζει η μαμά.
Επίσης, η ιστορία του Ντογίν μας δείχνει πόσο επιβιώνουν τα ρατσιστικά στερεότυπα, όχι μόνο από τρίτους αλλά ακόμη και στο εσωτερικό των μειονοτήτων, όπου η προσωπικότητα μοιάζει να μην είναι παρά μια αδιάφορη λεπτομέρεια, που υποχωρεί μπροστά στην έννοια της φυλής και των στερεοτυπικών χαρακτηριστικών, που έχουμε δημιουργήσει με το μυαλό μας.
Τέλος, ένα τρίτο σημείο που πρέπει να επισημάνει κανείς είναι αυτή η μάστιγα των haters, των ανθρώπων εκείνων που θέλουν να αυτοεπιβεβαιωθούν και να τονώσουν τη χαμένη τους αυτοπεποίθηση προσβάλλοντας πρόσωπα που δεν γνωρίζουν ούτε και πρόκειται να συναντήσουν ποτέ από κοντά, σαν να νιώθουν μια εσωτερική χαρά ακόμη και στην ιδέα ότι ενδεχομένως μ' αυτόν τον τρόπο να προκαλούν αρνητικά συναισθήματα στους άλλους - αυτός είναι ο σκοπός τους άλλωστε.
Η αλήθεια είναι ότι το διαδίκτυο μας έφερε πιο κοντά, αλλά ταυτόχρονα ανέδειξε και το χειρότερο εαυτό πολλών, οι οποίοι πιστεύουν ότι μ' ένα "ψόφα!" που θα πληκτρολογήσουν με περισσή άνεση στην οθόνη του υπολογιστή τους γίνονται χρήσιμοι, ενώ απλά υποβιβάζουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Αλλά πού να το καταλάβει αυτό κάποιος που παρασύρεται από τα κόμπλεξ του;
Διαβάστε όλο το εξαιρετικό άρθρο του Ντόγιαν Ρίτσαρντς, όπως το έγραψε στο μπλογκ του, εδώ:
Ίσως σας ενδιαφέρει:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου