Ο "αληθινός Ταρζάν" του Βιετνάμ. Από μωρό βρέθηκε στην ζούγκλα, όπου έζησε 41 χρόνια. Τρία χρόνια μετά την επιστροφή του στο σύγχρονο πολιτισμό, ακόμη προσπαθεί να ενσωματωθεί

πηγή: Youtube

Το 1972, ο πόλεμος στο Βιετνάμ βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Μια βόμβα σκότωσε τη σύζυγο και δύο από τα τέσσερα παιδιά του Χο Βαν Θανχ και εκείνος πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει τον πολιτισμό (για ποιον πολιτισμό άλλωστε μιλάμε εν μέσω βομβών και καταστροφών;). Έφυγε για την ζούγκλα παίρνοντας μαζί το μικρότερο από τα παιδιά του, τον Λανγκ, ο οποίος ήταν ακόμη μωρό. Εκεί - στην ζούγκλα του Βιετνάμ - θα μεγάλωνε και θα ζούσε μακριά από τους ανθρώπους για 41 χρόνια, ώστε ο Λανγκ να θεωρείται ένας "σύγχρονος Ταρζάν", η ζωή του οποίου βέβαια δεν έχει καμία σχέση με εκείνη που έπλασε η φαντασία του Αμερικανού συγγραφέα Έντγκαρ Ράις Μπάροουζ το 1912.

Πώς η μόλυνση του περιβάλλοντος και η ηχορύπανση συνδέονται με την υπέρταση

Η μόλυνση της ατμόσφαιρας δεν επηρεάζει μόνο το περιβάλλον, αλλά έχει επιπτώσεις και στην υγεία του ανθρώπου, που άλλωστε αποτελεί απλά έναν από τους κρίκους μιας αλυσίδας διαφόρων παραγόντων. Δεν γράφω καμιά σοφία ή κάτι άγνωστο. Το θέμα είναι ότι συνήθως προσεγγίζουμε τις όποιες επιπτώσεις από τη μόλυνση του περιβάλλοντος στην ανθρώπινη υγεία σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο. Έρχεται τώρα μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στο European Heart Journal και επιχειρεί να μας δώσει μια πιο ξεκάθαρη και πιο πρακτική εικόνα για το πώς το μολυσμένο περιβάλλον επηρεάζει την καρδιακή λειτουργία.

Το πρώτο θεατρικό έργο που ανέβηκε στις ΗΠΑ με θέμα την κατοχή της Ελλάδας από τους Γερμανούς. Το έγραψε Έλληνας συγγραφέας, παρουσιάστηκε το 1943, όμως θεωρήθηκε το "χειρότερο" θεατρικό έργο της χρονιάς

Στα χρόνια της Κατοχής, ο δημοσιογράφος Νίκος Νικολαΐδης, γνωστός με το ψευδώνυμο Πωλ Νορ, βρισκόταν ήδη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί θα γνωριζόταν με τη μετέπειτα σύζυγό του, ηθοποιό Αλίκη Θεοδωρίδη (η πρώτη Αλίκη - έτσι απλά, χωρίς επώνυμο - του ελληνικού θεάτρου), όπου και θα παρέμεναν για πολλά χρόνια. Στο διάστημα αυτό, οι δυο τους συνεργάστηκαν θεατρικά ανεβάζοντας μια παράσταση με τίτλο "God Strikes Back" (ας πούμε "Ο Θεός ανταποδίδει με το ίδιο νόμισμα"), η οποία διαπραγματευόταν τη γερμανική κατοχή στην Ελλάδα. 

Η ιστορία πίσω από την "Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ". Πώς ο Άγγελος Τερζάκης έγραψε το πιο γνωστό βιβλίο του τον δύσκολο χειμώνα του 1941

Όταν ήταν μικρός, ήθελε να γίνει ζωγράφος. Μετά ονειρευόταν να γίνει αστρονόμος, όμως δεν είχε αρκετή αγάπη για τα μαθηματικά και εγκατέλειψε κι αυτό του το όνειρο. Ο καθηγητής του των μαθηματικών τον αποκαλούσε "Κούτσουρο πάνω στο κούτσουρο", όμως ο Άγγελος Τερζάκης θα τον διέψευδε κάποια χρόνια αργότερα, όταν θα διέπρεπε ως ένας από τους πιο αναγνωρισμένους Έλληνες λογοτέχνες της γενιάς του. Ένα από τα πιο γνωστά του μυθιστορήματα, αν όχι το πιο γνωστό, είναι η "Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ", εάν από το λίγα ελληνικά μυθιστορήματα που τοποθετούνται χρονικά στη μεσαιωνική εποχή. Πίσω από το σημαντικό αυτό βιβλίο κρύβεται μια ενδιαφέρουσα ιστορία, όπως τη διηγήθηκε ο ίδιος ο Τερζάκης σε συνέντευξή του το 1949, στην οποία εκμυστηρεύτηκε τι τον ενέπνευσε εξ αρχής να ασχοληθεί με την ιστορία, αλλά και πώς ολοκλήρωσε με μια πνοή το ογκώδες αυτό μυθιστόρημα την περίοδο της μεγάλης πείνας κατά τη διάρκεια της Κατοχής.

Το θεατρικό "Ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο" το Μάρτιο του 1944. Οι διαφορές σε σχέση με την κινηματογραφική ταινία

Μια από τις πρώτες, αλλά και από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη ήταν το "Ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο" του Αλέκου Σακελλάριου. Η ταινία γυρίστηκε και προβλήθηκε το 1959, λίγοι όμως γνωρίζουν ότι πρόκειται για διασκευή ενός θεατρικού έργου του Σακελλάριου (με τον ίδιο τίτλο), που έκανε πρεμιέρα στις 17 Μαρτίου 1944 στο θέατρο Κυβέλης σημειώνοντας εισπράξεις... 65 εκατομμυρίων δραχμών! (μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στην περίοδο της γερμανικής Κατοχής, όταν η αξία του νομίσματος βρισκόταν στα τάρταρα). 

Το παράξενο Νησί με τις Κούκλες που κρέμονται από τα δέντρα και η παράξενη ιστορία που τις συνοδεύει.

Λίγα χιλιόμετρα νότια του Μέξικο Σίτι, στα κανάλια Σοτσιμίκο της λίμνης Τεσουίλο βρίσκεται ένα πολύ μικρό νησάκι, που τα τελευταία χρόνια αποτελεί τουριστικό προορισμό, λόγω της περίεργης ιστορίας που το συνοδεύει. Είναι το Νησί με τις Κούκλες (Isla de las Munecas), το οποίο, όπως προδίδει και το όνομά του, είναι γεμάτο από κούκλες παιχνίδια, οι οποίες κρέμονται από τα κλαδιά των δέντρων. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

Πώς το εργασιακό στρες σκοτώνει τους Ιάπωνες

Οι Ιάπωνες είναι εργατικοί. Μάλιστα, είναι τόσο πολύ εργατικοί, ώστε κι όταν ακόμη απεργούν... συνεχίζουν να εργάζονται. Πολλοί Έλληνες θαυμάζουν αυτόν τον "προκομμένο λαό", που όχι απλά δεν σκέφτεται πώς θα γλιτώσει καμιά ώρα δουλειάς για χάρη του καφέ και του κουτσομπολιού, αλλά  αντιθέτως αφιερώνονται ολοκληρωτικά στην εργασία τους. Και καλά, το ότι φροντίζουν να είναι παραγωγικοί και όχι λουφαδόροι, αυτό είναι κάτι πάρα πολύ θετικό και αξιομίμητο. (Κανονικά, θα έπρεπε να θεωρείται στοιχειώδης κανόνας, αλλά ας μην ανοίγουμε άλλες συζητήσεις..) Το πρόβλημα με τους Ιάπωνες, όμως, είναι ότι δίνονται τόσο πολύ στη δουλειά, ώστε δίνουν ακόμη και την ίδια τους την ζωή - στην κυριολεξία!

Τα πολύχρωμα σκουπιδιάρικα των Ιαπώνων

Οι Έλληνες νταλικιέρηδες και φορτηγατζήδες συνηθίζουν να παραφορτώνουν το εσωτερικό των οχημάτων τους με κάθε λογής μπιχλιμπίδια: από κασκόλ της αγαπημένης τους ομάδας μέχρι κομπολόγια, χάντρες για το "κακό μάτι" κι ένα σωρό άλλα αντικείμενα φετίχ. Οι Ιάπωνες συνάδελφοί τους, πάλι, επικεντρώνονται στο εξωτερικό μέρος των φορτηγών τους, τα οποία και κάνουν αγνώριστα. Πολύχρωμα σχέδια, εμπνευσμένα κυρίως από τη μακρά ιαπωνική παράδοση των anime, διακοσμούν πολλά φορτηγά που κυκλοφορούν στους δρόμους της μακρινής αυτής χώρας, ενώ από τη μανία αυτή δεν έχουν ξεφύγει ούτε τα απορριματοφόρα! Και ενώ στην Ελλάδα, αν βλέπαμε κάποια νταλίκα Hello Kitty ή κανένα σκουπιδιάρικο με δεντράκια και παιδικές φάτσες, θα νομίζαμε ότι το τέλος του κόσμου πλησιάζει, οι ακομπλεξάριστοι Ιάπωνες μοιράζονται φωτογραφίες των πρωτότυπων βαρέων οχημάτων στο τουίτερ. Πάρτε μια ιδέα!

Τέσσερα ποιήματα για το φθινόπωρο

Το φθινόπωρο είναι μια εποχή που εμπνέει τους ποιητές. Εδώ που τα λέμε, ακόμη κι ένα γυμνό κλαδί με αγκάθια μπορεί να εμπνεύσει έναν αληθινό ποιητή, πόσο μάλλον μια μεταβατική εποχή γεμάτη εικόνες και συναισθήματα. Συνήθως είναι ταυτισμένο με το πέσιμο των φύλλων και το τέλος μιας εποχής, όμως για κάποιον το φθινόπωρο μπορεί να είναι απλά η συνέχεια της καλοκαιρινής ανεμελιάς. Τέσσερα ποιήματα για το φθινόπωρο από τέσσερις Έλληνες ποιητές, που εκφράζουν τέσσερις διαφορετικές ψυχικές διαθέσεις. Τέσσερα ποιήματα εμπνευσμένα από το φθινόπωρο για όλους.

Οι βουκολικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.

Ένα ιδιαίτερο ελληνικό κινηματογραφικό είδος, ξεχασμένο σήμερα αφού οι συγκεκριμένες ταινίες έχουν σταματήσει εδώ και χρόνια να παίζονται στην τηλεόραση, ήταν τα βουκολικά δράματα - αλλιώς τα "φουστανελάτα". Οι ταινίες αυτές είχαν εξαιρετικά μεγάλη απήχηση στην επαρχία και μάλιστα, τα παρασκήνια των στούντιο στις αρχές της δεκαετίας του 60 υποστήριζαν ότι οι παραγωγοί από την επαρχία ήταν πρόθυμοι να δώσουν ακόμη και 5000 δραχμές για την ενοικίαση μιας ταινίας με φουστανέλες έναντι 3000 δραχμών για ταινίες με μανάδες και μόλις 2000 δραχμών για τις υπόλοιπες ανεξάρτητα της όποιας εμπορικής τους επιτυχίας στους κεντρικούς αθηναϊκούς κινηματογράφους.