Οι εκπρόσωποι της Ρωσίας στη φετινό διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον, που θα διεξαχθεί στην πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, Μπακού, είναι έξι γιαγιάδες. Πρόκειται για τις Buranovskiye Babushki (ή "Γιαγιάδες από το Μπουράνοβο", όπως μεταφράζεται το όνομα τους στα ελληνικά), οι οποίες θα τραγουδήσουν το "Party For Everybody", μια συμμετοχή που έχει διχάσει, καθώς πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν διασκεδαστικό θέαμα να βλέπουν έξι γυναίκες άνω των εβδομήντα να τραγουδούν και να χορεύουν ένα αδιάφορο ποπ τραγουδάκι, ενώ κάποιοι άλλοι θεωρούν την όλη ιδέα απλά γραφική.
Στην πραγματικότητα, οι Buranovskiye Babushki αποτελούνται από οκτώ μέλη, εκ των οποίων οι εφτά είναι άνω των εβδομήντα, ενώ το όγδοο μέλος του γκρουπ μάλλον καθ' υπερβολή συμμετέχει στο γκρουπ, καθώς είναι μόλις 56 ετών. Επειδή όμως ο κανονισμός της Γιουροβίζιον επιτρέπει μόνο έξι άτομα πάνω στη σκηνή, οι δύο από τις γιαγιάδες δε θα ανεβούν στη σκηνή του Μπακού, η μία εκ των οποίων ενδεχομένως να είναι η 86χρονη Ελιζαμπέτα Ζαρμπάντοβα, η μεγαλύτερη σε ηλικία, η οποία δεν ακολουθεί ποτέ σε περιοδείες. Οι ρωσίδες "γιαγιάδες" έχουν τραβήξει το ενδιαφέρον των φινλανδικών μέσων ενημέρωσης, όχι μόνο λόγω της απόφασής τους να συμμετάσχουν στη Γιουροβίζιον σε αυτήν την ηλικία, αλλά επειδή ένα μέρος των στίχων του τραγουδιού τους - οι μη αγγλικοί στίχοι δηλαδή - είναι στη φινο-ουγγρικής προέλευσης γλώσσα Ουντμούρτ, η οποία μιλιέται στη δημοκρατία της Ουντμουρτίας, η οποία βρίσκεται στα Ουράλια όρη. Δημοσιογράφος της φινλανδικής εφημερίδας Helsingin Sanomat επισκέφτηκε τις "γιαγιάδες" αυτές στο Μπουράνοβο και μίλησε μαζί τους. Το Μπουράνοβο είναι ένα μικρό χωριουδάκι 650 μόλις κατοίκων, το οποίο έγινε διάσημο σε όλη την Ευρώπη χάρη στις ταλαντούχες "γιαγιάδες". Απέχει 30 χιλιόμετρα από το Ιζέβσκ, που είναι η πρωτεύουσα της Ουντμουρτίας, περίπου 1.000 χιλιόμετρα ανατολικά της Μόσχας.
Όλα τα μέλη του γκρουπ κατοικούν στο μικρό αυτό ημιορεινό χωριό φροντίζοντας τα ζώα που θρέφουν στις αυλές των σπιτιών τους, κυρίως κατσίκες, κοτόπουλα και αγελάδες. Η μία από αυτές, η 73χρονη Γκαλίνα Κονέβα εργαζόταν παλαιότερα σε παιδικό σταθμό. Σήμερα, εκτός από το τραγούδι ασχολείται με το σπίτι της, στον κήπο του οποίου καλλιεργεί τις τομάτες που έχει φυτέψει. Στη συνέντευξή της η ίδια θυμάται πόσο δύσκολη ήταν η δουλειά της ως νηπιαγωγού την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος, όταν η γλώσσα Ουντμούρτ ήταν απαγορευμένη και το κράτος υποχρέωνε τους δασκάλους να διδάσκουν τα παιδιά μόνο στη ρωσική γλώσσα. Κάτι τέτοιο όμως ήταν πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη, καθώς σχεδόν κανένα παιδί της περιοχής δε μιλούσε ρωσικά. "Οι δάσκαλοι και ο διευθυντής με επέπλητταν. Ήμουν ήσυχη και σκέφτηκα να τους αφήσω να το κάνουν (να με επιπλήττουν), αλλά οι άνθρωποι δεν πρέπει να ξεχνούν τη δική τους γλώσσα. Φυσικά έχουμε ένα όνειρο, ότι η γλώσσα Ουντμούρτ θα γίνει πιο δημοφιλής χάρη στο τραγούδι μας". Δεν ξέρω πόσο δημοφιλής θα γίνει η γλώσσα τους, σίγουρα πάντως θα ακουστεί για πρώτη φορά στα σπίτια εκατομμύρια Ευρωπαίων.
Η Γκράνια Μπαισάροβα, ένα μέλος του γκρουπ, εκμυστηρεύεται ότι όλες οι γυναίκες ήταν μεταξύ τους φίλες από παλιά, ενώ πάντοτε τραγουδούσαν σε ερασιτεχνικό επίπεδο, μόνο που την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης όλα τα τραγούδια ήταν γραμμένα στα ρωσικά. Το χόμπι έγινε γι' αυτές επάγγελμα στα τέλη της δεκαετίας του '90, όταν η μετέπειτα μάνατζερ τους Όλγα Τουκτάρεβα (η οποία σήμερα είναι μόλις 43 χρονών), παρακολούθησε μια παράστασή τους στο πνευματικό κέντρο της περιοχής. Είχε εντυπωσιαστεί από το μεγάλο αριθμό νέων ανθρώπων που περίμεναν με ανυπομονησία να ακούσουν τις γιαγιάδες και σκέφτηκε πόση ώθηση έδινε η παρουσία των γιαγιάδων στους νέους. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να ανανεωθεί το μουσικό τους ρεπερτόριο. Όπως δηλώνει η ίδια "τα παραδοσιακά τραγούδια είναι μεγάλα σε διάρκεια και όταν μεταφερθούν στη σκηνή χάνουν από την αυθεντικότητά τους". Η προσαρμογή των γιαγιάδων σε πιο σύγχρονα μουσικά μονοπάτια δεν ήταν εύκολη υπόθεση και οι γιαγιάδες χρειάζονταν κάποιο χρόνο για να συνηθίσουν την αλλαγή, ενώ πολλοί δυσφορούσαν για τους μοντέρνους μουσικούς ρυθμούς. Μέχρι σήμερα έχουν διασκευάσει παγκόσμιες επιτυχίες, όπως τραγούδια των Μπιτλς και των Ντιπ Πέρπλ τραγουδώντας τα στην τοπική τους γλώσσα. Το ιδιαίτερο στοιχείο τους όμως είναι ότι καταφέρνουν και τα κάνουν να ακούγονται σαν παραδοσιακά τραγούδια, όπως δηλώνει η μάνατζερ τους.
Όπως είναι φυσικό, οι γιαγιάδες αποτελούν και αντικείμενο κριτικής - ορισμένες φορές σφοδρής. Ορισμένοι κάτοικοι της περιοχής θεωρούν ότι με τα ποπ τραγούδια τους πλήττουν το κύρος της τοπικής παράδοσης, ενώ άλλοι θεωρούν ότι οι γιαγιάδες έχουν απλά πέσει θύματα εμπορικής εκμετάλλευσης. Οι ίδιες πάντως μοιάζουν να απολαμβάνουν πραγματικά αυτό που κάνουν. Με τα έσοδα που έχουν μαζέψει από τις παραστάσεις τους σκοπεύουν να βοηθήσουν στην ανέγερση και πάλι μιας εκκλησίας στο Μπουράνοβο, η οποία είχε καταστραφεί την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης. Μέχρι σήμερα το χωριό δεν έχει εκκλησία, αλλά οι λειτουργίες γίνονται σε ένα παλιό μαγαζί του χωριού. Η ανέγερση της αναμένεται να ξεκινήσει τον ερχόμενο Μάιο, το μήνα δηλαδή που θα εμφανιστούν και οι ίδιες στο διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον. Άραγε το χτίσιμο της εκκλησίας θα τις φέρει τύχη στο διαγωνισμό; Οι ρωσίδες γιαγιάδες πάντως δηλώνουν ότι δεν ενδιαφέρονται σώνει και καλά για τη νίκη, αλλά αυτό που επιθυμούν είναι να σταθούν στη σκηνή με αξιοπρέπεια και χωρίς να χάσουν κάτι από την ειλικρίνεια τους. Καλή τύχη, λοιπόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου