Ήρθε η ώρα για το αγγελούδι σας να πέσει για ύπνο, κουρασμένο από το παιχνίδι και τις δραστηριότητες της ημέρας που πέρασε. Ευκαιρία για λίγη ηρεμία και χαλάρωση ίσως να σκέφτεστε, όμως, ενώ παραδίδεται στην τρυφερή αγκαλιά του Μορφέα, ένας δυνατός θόρυβος διαταράσσει την ηρεμία του σπιτιού. Ο μικρός διαβολάκος σας... ροχαλίζει! Γιατί συμβαίνει αυτός και πώς μπορεί να συνδέεται με τη γενικότερη συμπεριφορά ενός παιδιού;
Τον περασμένο Μάρτιο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Pediatrics μια μελέτη, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της οποίας, η ποιότητα του ύπνου ενός μωρού, όπως για παράδειγμα το ροχαλητό, ενδεχομένως να αυξάνει τις πιθανότητες για το αγγελούδι σας να γίνει ένα υπερκινητικό παιδί μεγαλώνοντας. Στην έρευνα συμμετείχαν 7.000 παιδιά από την Αγγλία ηλικίας μέχρι 7 ετών, οι γονείς των οποίων κλήθηκαν να απαντήσουν σε ορισμένες ερωτήσεις σχετικά με την ποιότητα του ύπνου των παιδιών τους, αλλά και σ' ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με τη συμπεριφορά τους, το αποκαλούμενο τεστ SDQ (Strengths and Difficulties Questionnaire), όσοι είχαν παιδιά ηλικίας μεταξύ 4 και 7 ετών.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας, τα παιδιά που στα πρώτα χρόνια της ζωής τους εμφάνιζαν διαφόρων ειδών διαταραχές κατά τη διάρκεια του ύπνου τους (ροχαλητό, αναπνοή από το στόμα ή άπνοια), παρουσίασαν έως και 1.5 φορές αυξημένες πιθανότητες να γίνουν υπερκινητικά σε ηλικίες μεταξύ 4 και 7 ετών ή να εμφανίσουν άλλους είδους προβλήματα συμπεριφοράς: εμφάνιση συναισθηματικών διαταραχών, όπως άγχος ή κατάθλιψη, αλλά και επιθετικότητα. Σε κάθε περίπτωση, όπως σπεύδει να διευκρινίσει η Karen Bonuck, ερευνήτρια στο Albert Einstein College of Medicine της Νέας Υόρκης και επικεφαλής της ομάδας που υπέγραψε την παραπάνω μελέτη, "υπάρχει πάντα η πιθανότητα στην επιδημιολογική έρευνα να υπάρχουν χαρακτηριστικά που δεν έχουν ληφθεί υπόψη", όπως η πρόωρη γέννηση, το κάπνισμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή το χαμηλό κοινωνικο-οικονομικό στάτους μιας οικογένειας, παράγοντες που επίσης επηρεάζουν.
Πρακτικά πώς εξηγείται αυτή η επίδραση του ροχαλητού στη δημιουργία υπερκινητικών παιδιών; Ενδεχομένως να σχετίζεται με υποξία ή μειωμένη παροχή οξυγόνου στον εγκέφαλο του παιδιού. Το ροχαλητό θα μπορούσε να είναι μια ένδειξη ότι δεν είναι αρκετός ο αέρας που εισέρχεται στον εγκέφαλο, κάτι που μπορεί να σημαίνει φλεγμονή ή ακόμη και αλλαγές στον εγκεφαλικό ιστό. Υπάρχει, ωστόσο, κάποιο μέτρο σύγκρισης που να μας επιτρέπει να υπολογίσουμε την επίδραση του ροχαλητού βάσει της συχνότητας του στην πρόκληση προβλημάτων συμπεριφοράς;
Πριν λίγες ημέρες, μια νέα μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Pediatrics. Οι ερευνητές παρακολούθησαν 249 μητέρες με τα παιδιά τους ηλικίας 2 και 3 ετών, ρωτώντας τους γονείς πόσο συχνά άκουγαν τα παιδιά τους να ροχαλίζουν δυνατά. Με βάση τις απαντήσεις διαμόρφωσαν τρεις κατηγορίες: α) τα παιδιά που δε ροχαλίζουν, όσα δηλαδή ροχαλίζουν λιγότερο από μία φορά την εβδομάδα, β) τα παιδιά που ροχαλίζουν παροδικά, εάν οι γονείς αντιλαμβάνονταν ροχαλητό περισσότερες από δύο φορές την εβδομάδα είτε στην ηλικία των 2 είτε στην ηλικία των 3 ετών, και γ) τα παιδιά που ροχαλίζουν συστηματικά, όσα δηλαδή ροχαλίζουν περισσότερες από 2 φορές την εβδομάδα τόσο στην ηλικία των 2 όσο και στην ηλικία των 3 ετών. Παράλληλα, το ερωτηματολόγιο περιελάμβανε ερωτήσεις σχετικά με τη γενικότερη συμπεριφορά των παιδιών.
Με βάση τις απαντήσεις των γονιών διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά της τρίτης κατηγορίες, εκείνα δηλαδή που ροχαλίζουν συστηματικά, εμφάνιζαν σημαντικότερα προβλήματα συμπεριφοράς στην ηλικία των 3 ετών σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά, κυρίως σε θέματα υπερκινητικότητας, κατάθλιψης και προσοχής. Συγκεκριμένα, το 35% των παιδιών αυτής της ομάδας ήταν εκτεθειμένο στον κίνδυνο εμφάνισης προβλημάτων συμπεριφοράς.
Συχνά δε γίνεται εύκολα αντιληπτό πώς μπορεί ένα παιδί που έχει έλλειψη ύπνου ως αποτέλεσμα της κακής ποιότητας του ύπνου που κάνει το βράδυ, να είναι υπερβολικά δραστήριο. Όπως εξηγεί η δόκτορ Σέλμπι Χάρις, διευθύντρια σχετικού ιατρικού προγράμματος στο Ιατρικό Κέντρο Μοντεφιόρε, μιλώντας στο ABC, "Ένα νυσταγμένο παιδί δε φαίνεται πάντοτε νυσταγμένο, αλλά μπορεί να δείχνει πιο υπερκινητικό. Σαν αποτέλεσμα, ένα υπερβολικά κουρασμένο παιδί μπορεί να μοιάζει περισσότερο σαν παιδί που πάσχει από Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και να προκαλέσει μεγαλύτερη σύγχυση στη διάγνωση". Σύμφωνα με τη δόκτορα Χάρις, "δεν πρέπει να αγνοούμε το ροχαλητό, ειδικά στα παιδιά", ενώ συστήνει τους γονείς να απευθύνονται στον παιδίατρο, εάν αντιληφθούν ότι το παιδί τους ροχαλίζει δυνατά και επίμονα.
[Πηγή: abcnews.com]
Πρακτικά πώς εξηγείται αυτή η επίδραση του ροχαλητού στη δημιουργία υπερκινητικών παιδιών; Ενδεχομένως να σχετίζεται με υποξία ή μειωμένη παροχή οξυγόνου στον εγκέφαλο του παιδιού. Το ροχαλητό θα μπορούσε να είναι μια ένδειξη ότι δεν είναι αρκετός ο αέρας που εισέρχεται στον εγκέφαλο, κάτι που μπορεί να σημαίνει φλεγμονή ή ακόμη και αλλαγές στον εγκεφαλικό ιστό. Υπάρχει, ωστόσο, κάποιο μέτρο σύγκρισης που να μας επιτρέπει να υπολογίσουμε την επίδραση του ροχαλητού βάσει της συχνότητας του στην πρόκληση προβλημάτων συμπεριφοράς;
Πριν λίγες ημέρες, μια νέα μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Pediatrics. Οι ερευνητές παρακολούθησαν 249 μητέρες με τα παιδιά τους ηλικίας 2 και 3 ετών, ρωτώντας τους γονείς πόσο συχνά άκουγαν τα παιδιά τους να ροχαλίζουν δυνατά. Με βάση τις απαντήσεις διαμόρφωσαν τρεις κατηγορίες: α) τα παιδιά που δε ροχαλίζουν, όσα δηλαδή ροχαλίζουν λιγότερο από μία φορά την εβδομάδα, β) τα παιδιά που ροχαλίζουν παροδικά, εάν οι γονείς αντιλαμβάνονταν ροχαλητό περισσότερες από δύο φορές την εβδομάδα είτε στην ηλικία των 2 είτε στην ηλικία των 3 ετών, και γ) τα παιδιά που ροχαλίζουν συστηματικά, όσα δηλαδή ροχαλίζουν περισσότερες από 2 φορές την εβδομάδα τόσο στην ηλικία των 2 όσο και στην ηλικία των 3 ετών. Παράλληλα, το ερωτηματολόγιο περιελάμβανε ερωτήσεις σχετικά με τη γενικότερη συμπεριφορά των παιδιών.
Με βάση τις απαντήσεις των γονιών διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά της τρίτης κατηγορίες, εκείνα δηλαδή που ροχαλίζουν συστηματικά, εμφάνιζαν σημαντικότερα προβλήματα συμπεριφοράς στην ηλικία των 3 ετών σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά, κυρίως σε θέματα υπερκινητικότητας, κατάθλιψης και προσοχής. Συγκεκριμένα, το 35% των παιδιών αυτής της ομάδας ήταν εκτεθειμένο στον κίνδυνο εμφάνισης προβλημάτων συμπεριφοράς.
Συχνά δε γίνεται εύκολα αντιληπτό πώς μπορεί ένα παιδί που έχει έλλειψη ύπνου ως αποτέλεσμα της κακής ποιότητας του ύπνου που κάνει το βράδυ, να είναι υπερβολικά δραστήριο. Όπως εξηγεί η δόκτορ Σέλμπι Χάρις, διευθύντρια σχετικού ιατρικού προγράμματος στο Ιατρικό Κέντρο Μοντεφιόρε, μιλώντας στο ABC, "Ένα νυσταγμένο παιδί δε φαίνεται πάντοτε νυσταγμένο, αλλά μπορεί να δείχνει πιο υπερκινητικό. Σαν αποτέλεσμα, ένα υπερβολικά κουρασμένο παιδί μπορεί να μοιάζει περισσότερο σαν παιδί που πάσχει από Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και να προκαλέσει μεγαλύτερη σύγχυση στη διάγνωση". Σύμφωνα με τη δόκτορα Χάρις, "δεν πρέπει να αγνοούμε το ροχαλητό, ειδικά στα παιδιά", ενώ συστήνει τους γονείς να απευθύνονται στον παιδίατρο, εάν αντιληφθούν ότι το παιδί τους ροχαλίζει δυνατά και επίμονα.
[Πηγή: abcnews.com]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου