Πώς μια απόφαση του γερμανικού συνταγματικού δικαστηρίου δείχνει το δρόμο για την απαγκίστρωση της κρατικής τηλεόρασης από τον κυβερνητικό έλεγχο

Πόσο μεγάλος είναι ο βαθμός παρέμβασης της γερμανικής κυβέρνησης στην κρατική τηλεόραση της Γερμανίας; Μεγαλύτερη από το επιτρεπόμενο βάσει του γερμανικού συντάγματος, όπως έκρινε το Συνταγματικό δικαστήριο της Καρλσρούης, που ζήτησε από το διοικητικό συμβούλιο να έχει συμμορφωθεί με το περιεχόμενο της απόφασης μέχρι το 2015. Κι επειδή η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει ότι κόπτεται για την ανεξαρτησία της ελληνικής δημόσιας τηλεόρασης, θα μπορούσε να παραδειγματιστεί από τη συγκεκριμένη απόφαση, ώστε να εφαρμόσει ένα παρόμοιο μοντέλο και εδώ - αν έχει την πραγματική βούληση δηλαδή...

Τι ήταν αυτό που ενόχλησε το Συνταγματικό δικαστήριο της Καρλσρούης; Το γεγονός ότι το 44% των μελών του διοικητικού συμβουλίου της γερμανικής κρατικής τηλεόρασης βρίσκεται "κοντά στην κυβέρνηση". Αν και πρόκειται για μειοψηφία, οι δικαστές κρίνουν ότι το ποσοστό αυτό πρέπει να μειωθεί ακόμη περισσότερο και να περιοριστεί στο 33%, ενώ στην απόφαση επισημαίνεται ότι οι πολιτικοί δεν μπορούν να έχουν "οποιαδήποτε αποφασιστική επιρροή" στην επιλογή των μελών του συμβουλίου. 

Στην Ελλάδα; Μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, στην εποχή της ΝΕΡΙΤ, το εποπτικό και το διοικητικό συμβούλιο της νέας εταιρίας απαρτίζονται από "ανεξάρτητες προσωπικότητες", που διορίζονται από τον... αρμόδιο υφυπουργό. Η βασική διαφορά είναι ότι στην Ελλάδα μια διαβεβαίωση περί ανεξαρτησίας αρκεί, χωρίς να μας ενδιαφέρει το νομικό πλαίσιο - ποιος εγγυάται ότι ένας επόμενος υπουργός δεν θα χρησιμοποιήσει την πολιτική του επιρροή, αν θεωρήσουμε ότι δεν έχει ασκηθεί στην προκειμένη περίπτωση; Και φυσικά, στην Ελλάδα δεν υπάρχει περίπτωση κάποιο ανώτατο δικαστήριο ν' ασχοληθεί με θέματα ουσίας αναφορικά με το πώς πρέπει να εξειδικεύονται οι όποιες προβλέψεις του ελληνικού Συντάγματος. Αρκεί να γίνει απλά μια τυπική αναγνώριση της συνταγματικότητας επί τη βάσει προθέσεων και λόγων. Αρκεί όμως;