15 Ιουλίου 2013

Σαν σήμερα:15 Ιουλίου


Σήμερα είναι Δευτέρα, 15 Ιουλίου 2013.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ -  γενέθλια:
Ημέρα γέννησης κατόχων Νόμπελ είναι η 15η Ιουλίου. Ο λόγος για τους:
- Μπέρτραμ Μπροκχάους (1918-2003), Νόμπελ Φυσικής 1994 "για την ανάπτυξη της φασματοσκοπίας των νετρονίων"
- Ρόμπερτ Μπρους Μέριφιλντ (1921-2006), Νόμπελ Χημείας 198 "για την ανάπτυξη μεθοδολογίας χημικής σύνθεσης επί στερεάς μήτρας"
- Λέον Λέντερμαν (σήμερα 92 ετών), Νόμπελ Φυσικής 1988, το οποίο μοιράστηκε με δύο συναδέλφους του, "για τη μέθοδο ακτινοβολίας νετρίνου και για την αποσαφήνιση της διπλέτας των λεπτονίων μέσω της ανακάλυψης του νετρίνου του μιονίου".
Ένας ακόμη σημαντικός άνθρωπος της παγκόσμιας διανόησης, που γεννήθηκε επίσης στις 15 Ιουλίου, ήταν και ο Ζακ Ντεριντά (193--2004).
Σαν σήμερα όμως γεννήθηκαν και ορισμένοι δυναμικοί αθλητές, όπως ο Αμερικανός παλαιστής Τζέσε Βεντούρα (62 ετών) και ο δικός μας Μιχάλης Ζαμπίδης, ο "Iron Mike", που γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου 1980.
Πενήντα εννιά ετών γίνεται σήμερα ο  δήμαρχος της Αθήνας, Γιώργος Καμίνης, τα 63 κλείνει ο συγγραφέας Δημοσθένης Κούρτοβικ, ενώ ένα χρόνο μικρότερη του είναι η διάσημη Ελληνοαμερικανίδα συγγραφέας και ιδιοκτήτρια της ηλεκτρονικής εφημερίδας The Huffington Post, η Αριάνα (Στασινοπούλου) Χάφιγκτον. 
Χρόνια πολλά δέχονται επίσης οι ηθοποιοί Φόρεστ Γουίτακερ (52 ετών), Νταιάν Κρούγκερ (37), Μπριγκίτε Νίσλεν (50) και ο Μπράιαν Όστιν Γκριν (ο "Ντέιβιντ Σίλβερ" από τα Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς), ο οποίος σαρανταρίζει.
Τέλος, σαν σήμερα το 1962 γεννήθηκε και ο παλαίμαχος μπασκετμπολίστας, μέλος της χρυσής εθνικής μας ομάδας, που θριάμβευσε στο Γιουρομπάσκετ του 1987, Νίκος Φιλίππου. 

ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:
Σήμερα είναι η τρίτη Δευτέρα του Ιουλίου και στην Ιαπωνία γιορτάζεται η Ημέρα της Θάλασσας. Σκοπός της πρωτότυπης αυτής γιορτής είναι να τονιστεί η σημασία του ωκεανού για την Ιαπωνία.
Στο Παλέρμο της Ιταλίας σήμερα διοργανώνεται το ετήσιο φεστιβάλ προς τιμήν της αγίας Ροζαλίας, γνωστής και ως La Santuzza ("μικρή αγία") - θεωρείται η προστάτιδα της σικελικής πόλης. Η αγία έζησε ως ερημίτισσα σε μια σπηλιά του λόφου Πελεγκρίνο το 12ο αιώνα, ενώ λέγεται ότι έσωσε τους κατοίκους του Παλέρμο από επιδημία πανώλης που έπληξε την περιοχή το 1624, όταν εμφανίστηκε στο όνειρο ενός ντόπιου, του υπέδειξε πού βρίσκονται θαμμένα τα κόκαλα της και του ζήτησε να τα περιφέρει στη χτυπημένη από την επιδημία πόλη. Σύμφωνα με το έθιμο, τη σημερινή ημέρα οι κάτοικοι του Παλέρμο διανύουν με τα πόδια και χωρίς παπούτσια την απόσταση από την πόλη τους μέχρι το Πελεγκρίνο προς τιμήν της αγίας Ροζαλίας.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:
Στις 15 Ιουλίου 1899, στις 11 το βράδυ, έφυγε από την ζωή ο εθνικός ευεργέτης Γεώργιος Αβέρωφ, ο τελευταίος "των μεγάλων ευεργετών του Έθνους και του Γένους εν γένει", όπως σχολίασε δύο μέρες μετά το "Εμπρός".
"Η υγεία του Αβέρωφ από τινος είχεν αρχίσει να κλονίζεται, ουδείς όμως υπώπτευεν, ότι το τέλος θα ήτο τόσον ταχύ", έγραφε την επομένη του θανάτου του το "Άστυ". Δυο μέρες μετά (17.07), η ίδια εφημερίδα αποκάλυπτε μια από τις τελευταίες επιθυμίες του εκλιπόντος, την οποία είχε εκμυστηρευθεί σε στενό συγγενή του, αλλά δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει: "Επιθυμούσα να έβλεπα τας Αθήνας, την πόλιν που λατρεύει η ψυχή μου!". Εν τω μεταξύ, ανάμιξη πραγματικών περιστατικών και μύθων περιείχε η περιγραφή της εφημερίδας σχετικά με το θάνατο του εθνικού ευεργέτη:
"Ως εξάγεται εξ επιστολής ην προ ημερών είχεν αποστείλει ο θανών προς τον ενταύθα ανεψιόν του κ. Παπάγον και εξ άλλων αυθεντικών πληροφοριών, ο θάνατος επήλθεν εξ υποτροπιάσεως της ελαφράς πνευμονίας, υφ' ης προ δύο μηνών είχε προσβληθή.
Προ δύο μηνών ο Αβέρωφ είχε πάθει μικρόν κρυολόγημα, το οποίον μετετράπη εις ελαφράν πνευμονίαν, ης ένεκα ηναγκάσθη να υποβληθή εις ιατρικήν θεραπείαν. Και ιάθη μεν της παθήσεως, αλλ' η υγεία του υπέστη, ιδία ένεκα του γήρατος, σφοδρόν κλονισμόν.
Οι ιατροί τον συνεβούλευσαν άμα τη αναρρώσει να ταξειδεύση εις Ευρώπην. Έχων όμως πρόληψιν ότι εάν μακρυνθή της Αιγύπτου θαποθάνη, δεν υπήκουσεν εις τας συμβουλάς των ιατρών του.
Την πρόληψιν ταύτην είχε συνεπεία προφητείας μιας Τουρκογύφτισσας, ήτις τω προεμάντευσεων, ότι "εάν φύγη εξ Αιγύπτου, θαποθάνη". Ίσως δ' ένεκα της προσλήψεως του ταύτης δεν παρέστη και κατά την τέλεσιν των Ολυμπιακών Αγώνων".


Στις 15 Ιουλίου 1965, ύστερα από δύο εβδομάδες έντονου πολιτικού παρασκηνίου, η υποβόσκουσα πολιτική κρίση εξερράγη μετά την πλήρη ρήξη του τότε βασιλιά με τον πρωθυπουργό, Γεώργιο Παπανδρέου. Η εμμονή του ανώτατου άρχοντα να εμπλακεί στην πολιτική διαχείριση και στη λειτουργία της κυβέρνησης οδήγησε τον Παπανδρέου στην απόφαση να υποβάλει την παραίτηση του την επόμενη μέρα το πρωί, κάτι που επεδίωκε άλλωστε και ο ίδιος ο βασιλιάς. Δεν είναι τυχαίο ότι ελάχιστα μόλις λεπτά μετά την γνωστοποίηση της πρόθεσης του πρωθυπουργού να υποβάλει την παραίτησή του -και προτού καν αυτή υποβληθεί επισήμως!- νέος πρωθυπουργός ορκίστηκε αιφνιδιαστικά ο μέχρι τότε πρόεδρος της Βουλής, Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας. (Η συνάντηση του Παπανδρέου με το βασιλιά ήτα προγραμματισμένη στις 7 το απόγευμα, διήρκεσε ένα δεκάλεπτο, ενώ γύρω στις 8.30΄ το βράδυ έγινε η ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης.
Σε δηλώσεις του, ο Γεώργιος Παπανδρέου σημείωσε μεταξύ άλλων:
"Συνετελέσθη σήμερον παραβίασις του Πολιτεύματος. Η Κυβέρνησις του Λαού εξηναγκάσθη εις παραίτησιν. Και εκλήθη να κυβερνήση μία ομάς προδοτών της Ενώσεως Κέντρου. 
Αλλά δεν συνέβη μόνον παραβίασις του Πολιτεύματος. Συνέβη επίσης και διακωμώδησις. Ο τρόπος της καταλήψεως της Αρχής από την Κυβέρνησιν των ανδρεικέλων έχει προσλάβει τον χαρακτήρα φαιδρού πραξικοπήματος. 
Εις τα Ανάκτορα ενήδρευεν ο ακατανόμαστος Πρόεδρος, διά να ορκισθή αμέσως μετά την αναχώρησίν μου. Και ωρκίσθη, χωρίς την ιδικήν μου παρουσίαν, κατά παράβασιν της κοινοβουλευτικής τάξεως. Και οι νέοι υπουργοί του Βασιλέως ανέλαβον χωρίς την παρουσίαν των Υπουργών του Λαού.
Καταγγέλλω προς τον Δημοκρατικόν κόσμον της Χώρας την ομάδα των προδοτών και των καλώ εις πάνδημον ειρηνικήν εκδήλωσιν εναντίον της προδοσίας. Και του παρέχω την βεβαίωσιν ότι θα επανέλθωμεν, διότι ημείς εκφράζομεν την θέλησιν του κυριάρχου Λαού. 
Αρχίζει από σήμερον νέος ανένδοτος αγών υπέρ της Δημοκρατίας..... Και θα νικήσωμεν. Θα επνάλθωμεν συντομώτατα θριαμβευταί. Και πάλιν η Δημοκρατία θα νικήση". 
Μόνο που η Δημοκρατία τελικά δεν νίκησε....

Στις 15 Ιουλίου 1974, υποκινούμενες από την ελληνική χούντα, δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ σε συνεργασία με μέλη της οργάνωσης ΕΟΚΑ Β' ανέτρεψαν τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄, τον οποίο μάλιστα επιχείρησαν να δολοφονήσουν, ενώ νέος πρόεδρος διορίστηκε ο Νίκος Σαμψών, ο οποίος προχώρησε σε ραδιοφωνικό διάγγελμα στις 3.40΄ το μεσημέρι. Λίγη ώρα αργότερα, από την Πάφο, όπου είχε καταφύγει, ο Μακάριος έδωσε βροντερό παρών: "Ελληνικέ Κυπριακέ λαέ! Γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις ποίος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος. Είμαι εκείνος τον οποίον συ εξέλεξες διά να είναι ηγέτης σου. Δεν είμαι νεκρός, όπως η χούντα των Αθηνών και οι εδώ εκπρόσωποί της θα ήθελαν".
Η αντίστροφη μέτρηση για την τουρκική εισβολή είχε μόλις αρχίσει....

Στις 15 Ιουλίου 1998, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Γεράσιμος Γιακουμάτος έκανε τηλεοπτικό σόου βγάζοντας το πιστόλι του στο χώρο του Κοινοβουλίου και καλώντας τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης "να κάνει χαρακίρι", επειδή κακοποιοί είχαν εισβάλει στο σπίτι του την προηγούμενη νύχτα.
Τι ακριβώς συνέβη τότε και το δικό μου σχόλιο εδώ: Ο πρώτος βουλευτής που έβγαλε πιστόλι μέσα στο Κοινοβούλιο (γιατί κάποια πράγματα καλό είναι να τα θυμόμαστε και σήμερα).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου