Σαν σήμερα: 19 Ιουλίου

Σήμερα είναι Παρασκευή, 19 Ιουλίου 2013.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:

Στις 19 Ιουλίου γεννήθηκε ένας από τους γνωστούς και πιο δημοφιλείς άγιους της ρωσικής εκκλησίας, ο μοναχός Σεραφείμ του Σαρώφ (1754-1833).

Άλλοι σημαντικοί άνθρωποι που γεννήθηκαν σαν σήμερα, υπήρξαν: ο ιδρυτής της Mayo Clinin, Τσαρλς Όρας Μάγιο (1865-19390, αλλά και η βραβευμένη με το Νόμπελ Ιατρικής 1977 "για την ανάπτυξη τεχνικής ραδιοανοσομέτρησης μεγάλης ακρίβειας για την ανίχνευση και τον ποσοτικό προσδιορισμό βιολογικών ουσιών στο αίμα", Ρόζαλιν Γιάλοου (1921-2001).

Γενέθλια έχει και ο καταξιωμένος Καναδός σκηνοθέτης αρμενικής καταγωγής, Ατόμ Εγκογιάν, που γεννήθηκε σαν σήμερα το 1960.

ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:

Η Ημέρα της Απελευθέρωσης γιορτάζεται στη Νικαράγουα, η επέτειος από την είσοδο των ανταρτών Σαντινίστας στην πρωτεύουσα Μανάγκουα και την ανατροπή του δικτάτορα Σαμόζα στις 19 Ιουλίου 1979.

Στη Μιανμάρ γιορτάζεται η Ημέρα των Μαρτύρων. Πρόκειται για το πρωθυπουργό και έξι ακόμη υπουργούς της φιλειρηνικής, μεταβατικής κυβέρνησης που είχε συσταθεί εν όψει της ανεξαρτησίας της χώρας και οι οποίοι δολοφονήθηκαν στις 19 Ιουλίου 1947 από τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:

Στις 19 Ιουλίου 1991 πραγματοποιήθηκε η πρώτη επίσημη επίσκεψη Αμερικανού προέδρου στην Ελλάδα ύστερα από 32 χρόνια με την επίσκεψη του Τζορτζ Μπους, η οποία συνοδεύτηκε με διαδηλώσεις και -κλασσικά- συγκρούσεις με την αστυνομία.

Στις 19 Ιουλίου 2010, ερωτηματικά προκάλεσε η δολοφονία του 39χρονου δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια, διαχειριστή του μπλογκ "troktiko", το πρώτο δημοφιλές ιστολόγιο του ελληνικού κυβερνωχόρου, που άνοιξε το δρόμο για την άνθιση του ελληνικού ίντερνετ. Ο Γκιόλιας δέχτηκε 15 πυροβολισμούς από μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης "Σέχτα Επαναστατών" έξω από την πολυκατοικία που διέμενε στην Ηλιούπολη. 

Γιατί, όμως, ν' αποτελέσει στόχο των τρομοκρατών ένας δημοσιογράφος, την ύπαρξη του οποίου οι μισοί Έλληνες, όσοι δεν ασχολούνταν με το ίντερνετ, την αγνοούσαν; Ίσως επειδή ήταν εύκολος στόχος, χωρίς σωματοφύλακες και αυξημένα μέτρα ασφαλείας. Ίσως επειδή είχαμε ήδη μπει στην εποχή της απόλυτης επικράτησης του ίντερνετ έναντι των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης, όπου ο διαχειριστής ενός μπλογκ ή ο σχολιαστής μιας οποιασδήποτε δημοφιλούς ιστοσελίδας θεωρείται πιο σημαντικός στόχος για τη νέα γενιά τρομοκρατών.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:

Πριν από πολλές δεκαετίες, από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ου, οι Έλληνες θεατές, που δεν έμεναν ευχαριστημένοι από μια θεατρική παράσταση, δεν γιούχαραν σφυρίζοντας ή φωνάζοντας "Αίσχος", όπως συμβαίνει σήμερα, αλλά... μαξιλάρωναν τους ηθοποιούς, που βρίσκονταν στο σανίδι. Συγκεκριμένα, έπαιρναν τα μαξιλάρια από τα καθίσματα και τα έριχναν στη σκηνή. Από ένα σημείο και μετά, το μαξιλάρωμα έγινε αγαπημένη συνήθεια, ένα είδος χόμπι κάθε βαριεστημένου που ήθελε ν' ανάψουν λιγάκι τα αίματα. 

Το.. έθιμο αυτό σχολίαζε σε χρονογράφημα του ο συγγραφέας Ιωάννης Κονδυλάκης (με το ψευδώνυμο ΔΙΑΒΑΤΗΣ) στο πρωτοσέλιδο του "Εμπρός" στις 19 Ιουλίου 1907.

"Ταθηναϊκά θέαρα έχουν δύο ειδών επιτυχίας. Την επιτυχίαν των χειροκροτημάτων και την επιτυχίαν του μαξιλαρώματος. Αυτήν την τελευταίαν επιτυχίαν, ήτις πραγματοποιεί το περίφημον οξύμωρον "εν τη επιτυχία ή αποτυχία" είχε κατά την προχθεσινήν εσπέραν το θέατρον της οδού Πατησίων μετά του ποιητού κ. Νέη. Η παράστασις εμαξιλαρώθη, αλλ' η παράστασις επέτυχεν υπό την οικονομικήν της έποψιν, ήτις δεν είνε ή ολιγώτερον σπουδαία δι' εν θέατρον. Το θέατρον ήτο υπερπληρωμένον.

Το ελάττωμα της επιτυχίας αυτού του είδους είνε ότι δεν έχει διάρκειαν. Είνε εξηδφαλισμένη διά μίαν ή δύο παραστάσεις, αλλά και τούτο πάλιν είνε προτιμότερον από την πλήρη αποτυχίαν, από την οποίαν οι ολιγάριθμοι θεαταί φεύγουν χασμώμενοι και λέγοντες: "Να παρ' ο διάβολος! Εχάσαμε τη βραδειά μας".

Προχθές από το "Αθήναιον" κανείς δεν έφυγε θυμωμένος και κανείς δεν είπεν ότι έχασε το χρήμα του και την βραδειάν του. Εξ εναντίας όλοι οι θεαταί απήλθον ευχαριστημένοι και εύθυμοι.... Ό,τι εζήτουν οι Αθηναίοι οίτινες έτρεξαν εις την πρώτην της "Χιμαίρας" το εύρον. Και τι άλλο ήθελον διά να φύγουν ευχαριστημένοι; Ήλπιζον να γελάσουν και εγέλασαν. Επερίμεναν μαξιλάρωμα και το μαξιλάρωμα δεν έλειψε...."