Σαν σήμερα: 18 Ιουλίου

Σήμερα είναι Πέμπτη, 18 Ιουλίου 2013.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:

Ο πιο σημαντικός άνθρωπος που γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου είναι ο 95χρονος Νέλσον Μαντέλα, μια εμβληματική φυσιογνωμία στον αγώνα κατά του φυλετικού ρατσισμού με παγκόσμια απήχηση. [Διαβάστε επίσης: Απόσπασμα από την ιστορική ομιλία του Νέλσον Μαντέλα κατά τη δίκη του το 1964: Η κοινωνική διάσταση του φυλετικού διαχωρισμού.]

Εξάλλου, σαν σήμερα γεννήθηκαν τρεις Νομπελίστες:

- ο Ολλανδός φυσικός Χέντρικ Λόρεντζ (1853-1928), Νόμπελ Φυσικής 1902 από κοινού με τον συμπατριώτη του Πήτερ Ζέιμαν για τις έρευνές τους στην επίδραση του μαγνητισμού στις ακτινοβολίες

- ο Αμερικανός θεωρητικός χημικός Ρόαλντ Χόφμαν (σήμερα 76 ετών), Νόμπελ Χημείας 1981 από κοινού με τον Ιάπωνα Φουκούι Κινίτσι για την ερμηνεία της τροχιακής συμμετρίας χημικών αντιδράσεων

- ο Γερμανός βιοχημικός Χάρτμουτ Μίχελ (65 ετών), Νόμπελ Χημείας 1988 μαζί με δύο ακόμη συμπατριώτες του για την ανακάλυψη της δομής των πρωτεϊνών, που είναι απαραίτητες κατά τη φωτοσύνθεση. 

Από το χώρο του κινηματογράφου, γενέθλια έχουν σήμερα ο Ολλανδός σκηνοθέτης του "Ρόμποκοπ" και του "Βασικού Ενστίκτου" Πολ Βερχόβεν (75 ετών), όπως και ο "fast and furious" Βιν Ντίζελ, που γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1967. 

ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:

Στις 18 Ιουλίου 1830, περίπου δυο χρόνια μετά την ανεξαρτησία της, η Ουρουγουάη απέκτησε Σύνταγμα για πρώτη φορά και σε ανάμνηση αυτού του σημαντικού γεγονότος σήμερα γιορτάζεται η Ημέρα του Συντάγματος. 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:

Στις 18 Ιουλίου 1875 ξεκίνησαν βουλευτικές εκλογές, που θα διαρκούσαν.. .τέσσερις μέρες (18-21 Ιουλίου), όπως άλλωστε γινόταν μέχρι.... Οι εκλογές διενεργήθηκαν με πρωθυπουργό το Χαρίλαο Τρικούπη, ο οποίος ένα χρόνο μετά τη δημοσίευση του άρθρου του "Τις πταίει" είχε πλέον αναδειχτεί σε σημαντικό παράγοντα της πολιτικής ζωής, ενώ όλοι ομολόγησαν ότι επρόκειτο για τις πρώτες πραγματικές δίκαιες εκλογές. Μέχρι τότε, πέραν των επεισοδίων και των νοθειών, υπήρχε το καταπληκτικό φαινόμενο να κερδίζουν τις εκλογές πάντοτε τα κόμματα εκείνου που ασκούσε την πρωθυπουργία, κάτι που ανατράπηκε για πρώτη φορά με τις εκλογές του Ιουλίου 1875, κατά τις οποίες επικράτησε η παράταξη του Κουμουνδούρου με 80 βουλευτές σε σύνολο 190. Ακολούθως, 30 βουλευτές εξέλεξε η παράταξη του Δεληγιώργη, από 25 εκείνες του Τρικούπη και του Ζαΐμη, 12 ο Βούλγαρης, ενώ 18 ήταν οι ανεξάρτητοι.

Ωστόσο, αρχικά οι προσδοκίες ήταν χαμηλές, λόγω και των απανωτών εκλογικών αναμετρήσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι επρόκειτο για τη δέκατη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε 7 χρόνια, από το Μάιο του 1865. "Βλέπομεν ένα λαόν απατώμενον ως προς τους εκλεκτούς του και περιπέπτοντα από τούτων εις εκείνους, ους αύριον δεν θα εύρη ως ήλπιζε, και θ' αποκρούση πάλιν, ίνα νέους θηρεύση. Τοιαύτην εικόνα παρέχουσιν αι συχναί διαλύσεις της βουλής, αι κατ' έτος σχεδόν επαναλαμβανόμεναι βουλευτικαί εκλογαί", σχολίαζε στις 18.07.1875 η "Εφημερίς". Πάντως, η Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές του Ιουλίου 1875 ήταν η πρώτη έπειτα από δεκαετίες που ολοκλήρωσε την τετραετή θητεία της. 

Στις 18 Ιουλίου 1902, μια τρομερή φωτιά στο κέντρο της Αθήνας τρόμαξε τους κατοίκους της πρωτεύουσας, οι οποίοι είχαν σπεύσει κατά δεκάδες χιλιάδες για να παρακολουθήσουν την εξέλιξη της. Η φωτιά ξεκίνησε στις 8 το απόγευμα από το παντοπωλείο Θανόπουλου επί της οδού Αιόλου και γρήγορα επεκτάθηκε στα παρακείμενα κτίρια παίρνοντας εφιαλτικές διαστάσεις. Μάλιστα, εξερράγη κι ένα βυτίο γεμάτο οινόπνευμα σπέρνοντας τον πανικό στο πλήθος, ενώ πολλοί ποδοπατήθηκαν ή λιποθύμησαν από την αναστάτωση που προκλήθηκε. 

Η φωτιά ξεκίνησε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, ενώ οι αρχές εξέταζαν όλα τα ενδεχόμενα. Στις 20 Ιουλίου, η εφημερίδα "Άστυ" απαριθμούσε τα κατεστραμμένα κτίρια (μαγαζιά και σπίτια): 

"Κατάστημα Θανοπούλου, μετά των άνωθεν αυτού γραφείων της εφημερίδος "Νεολόγος". Κτήμα Σταμπολοπούλου.

Παραπλεύρως της στοάς. Οικία χήρας Θεοδωρίδου. Υελοποωλείον Πτί ντεπό και ραφείον Μαντίκα. Οικία Πολιτικού Νοσοκομείου. Οικία και γραφείον Καλάρκου και πιλοπωλείον Τσίλια. Οικία Νικολοπούλου. Ραφείον Οικονομίδου και εις το όποισθεν μέρος οινοπωλείον Κανάκη και κρεοπωλείον Γ. Κύρκου.

Εντός της στοάς. Αλαντοπωλείον Θανοπούλου, αρτοπωλείον Πιπινάκη, οπωροπωλείον Π. Λορέντζου, τυροπωλείον Χριστ. Μελίτη, αποθήκη οίνων Μιχαλάκη, τυροπωλείον Βουρνάζου και το μέγα κρεοπωλείον Βουρνάζου. Τα εντός της στοάς οικήματα ανήκοντα εις προς το δεξιόν μέρος της την κ. Θεοδωρίδου, τα δε αριστερόθεν αυτής εις τον κ. Σταμπολόπουλον".
Τις επόμενες μέρες, όσοι υπέστησαν ζημίες από την πυρκαγιά στράφηκαν δικαστικά κυρίως κατά του Θανόπουλου ζητώντας αποζημίωση 60.000 δραχμών ισχυριζόμενοι ότι "ευθύνεται ούτος όχι μόνον διά την ιδικήν του αμέλειαν, αλλά και διά την των υφισταμένων, διότι η μετάγγισις του οινοπνεύματος δεν γίνεται εν καιρώ νυκτός, ούτε διά κηρίου κατέρχεται τις εις το υπόγειον του καταστήματός του, αλλά, ως και εν τοις μετά των ασφαλιστικών εταιριών συμβολαίοις συμφωνία γίνεται, διά υαλοφράκτου φανού, όπως προλαμβάνηται πάσα απρόοπτος ανάφλεξις" (Άστυ, 22.07.1902).

Στις 18 Ιουλίου 1922, λίγες μόνο εβδομάδες πριν την πανωλεθρία του στρατού στο μικρασιατικό μέτωπο και την καταστροφή της Σμύρνης, η ελληνική κυβέρνηση δέχτηκε ένα ηχηρό ράπισμα από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες απάντησαν αρνητικά στην πρόταση της Ελλάδας για προέλαση του ελληνικού στρατού στην Κωνσταντινούπολη. Και μόνο που η ελληνική πλευρά σκέφτηκε να υποβάλλει μια τέτοια πρόταση -και μάλιστα με πιθανολογούμενη απόρριψή της- σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία, όπου είχε ανοιχτό ένα τεράστιο πολεμικό μέτωπο στα βάθη της Μικράς Ασίας, φανερώνει τον ερασιτεχνισμό των κυβερνώντων εκείνη την εποχή. 

Ειδικότερα, η απάντηση των επιτετραμμένων Αγγλίας, Γαλλίας και Ιταλίας, που συνήλθαν στη γαλλική πρεσβεία και την επέδωσαν στον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών στις 6.30΄ το απόγευμα, είχε ως εξής (το κείμενο στην καθαρεύουσα, όπως δημοσιεύτηκε στις ελληνικές εφημερίδες):

"Κατ' εντολήν της Κυβερνήσεώς του και αναφερόμενος εις την υπό της Ελληνικής Βασιλικής Κυβερνήσεως προς τας Κυβερνήσεις των Συμμάχων Δυνάμεων απευθυνθείσαν αίτησιν, όπως δοθώσι διαταγαί εις τα στρατεύματα αυτών ν' αφεθή ελευθέρα εις τον Ελληνικόν στρατόν η προς την Κωνσταντινούπολιν δίοδος, ο επιτετραμμένος της Γαλλίας έχει την τιμήν να φέρη εις γνώσιν της Αυτού Εξοχότητος του επί των Εξωτερικών υπουργού ότι αι Σύμμαχοι Κυβερνήσεις αρνούνται να λάβωσι το μέτρον τούτο και ότι εδόθησαν διαταγαί εις τον αρχηγόν των Συμμαχικών στρατιωτικών δυνάμεων ν' αποκρούση βία πάσαν κατά της υπό των στρατευμάτων αυτών κατεχομένης ζώνης στρατιωτικήν κίνησιν".

Στις 18 Ιουλίου 1975, ο τότε υπουργός Βιομηχανίας, Κονοφάγος, έκανε... σοβαρότατες ανακοινώσεις σχετικά με το πετρέλαιο, που βέβαια έμειναν γράμμα κενό. Ο υπουργός ανακοίνωσε ότι τα ακαθάριστα έσοδα της Ελλάδας από την εκμετάλλευση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων, που εντοπίστηκαν στον Πρίνο της Θάσου, θα ανέρχονταν σε 2,24 δισ. δολάρια μέσα στα επόμενα 17 χρόνια. Φυσικά, από τότε έχουν περάσει πολύ περισσότερα χρόνια, αλλά η χώρα δεν είδε ούτε ένα δολάριο, όπως δεν είδε και πετρέλαιο, για να είμαστε ειλικρινείς.

Στις 18 Ιουλίου 1989, ύστερα από διήμερη συζήτηση, η ελληνική Βουλή αποφάσισε την παραπομπή σε Ειδικό Δικαστήριο του πρώην πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου και των πρώην υπουργών Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα, Δημήτρη Τσοβόλα, Γιάννη Πέτσου και Π. Ρουμελιώτη για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν υπέρ της παραπομπής των Κουτσόγιωργα και Πέτσου, ενώ αίσθηση προκάλεσαν οι τρεις διαρροές (1 παρών - 2 λευκά) στην κάλπη για την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου. Λίγα χρόνια μετά, οι παραπομπές θα αποδεικνύονταν φιάσκο. 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:

Είδαμε πιο πάνω τις υπεραισιόδοξες προβλέψεις της ελληνικής κυβέρνησης του 1975 για τον πακτωλό χρημάτων που θα προέκυπτε από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων "μαύρου χρυσού". Το θέμα δεν προχώρησε τελικά, μέχρι που τον Ιούλιο του 1997, η τότε κυβέρνηση Σημίτη το.. ξαναθυμήθηκε Στις 18 Ιουλίου 1997, η "Καθημερινή" είχε ως κύριο θέμα τις "Έρευνες για πετρέλαιο σε Δ. Ελλάδα και Ιόνιο".

Όπως έγραφε η εφημερίδα, "Είκοσι πέντε, σχεδόν, χρόνια μετά την ανακάλυψη των κοιτασμάτων του Πρίνου, ξαναρχίζουν στις αρχές Αυγούστου οι έρευνες μεγάλων δυτικών εταιριών για την ανακάλυψη πετρελαίου σε ελληνικές θάλασσες. Αυτή τη φορά οι έρευνες εστιάζονται στη Δυτική Ελλάδα, σε μια θαλάσσια και τρεις χερσαίες περιοχές που, βάσει των ενδείξεων, θεωρούνται -κατά το νεολογισμό των ασχολουμένων με τον τομέα- "εξαιρετικά πετρελαιοπιθανές"..... Το σύνολο των επενδύσεων για έρευνες πετρελαίου στη Δυτική Ελλάδα εκτιμάται ότι θα πλησιάσει τα 30 δισ. δρχ. Στην περίπτωση ανακάλυψης κοιτάσματος ανάλογου με του Πρίνου, θα ακολουθήσουν επενδύσεις για την εκμετάλλευσή του, που θα υπερβούν τα 125 δισ. δρχ. Βάσει των στοιχείων που έχουν συγκεντρωθεί, η Δυτική Ελλάδα είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρα, όπως προδίδει άλλωστε το ενδιαφέρον των πετρελαϊκών εταιριών να αναλάβουν το σχετικό εγχείρημα. Με λίγη τύχη -πάντα απαραίτητη στις έρευνες πετρελαίου- είναι δυνατόν να αποδώσει κοιτάσματα που θα καλύψουν το 20% των ετήσιων αναγκών της χώρας σε πετρέλαιο".

Δεκάεξι χρόνια μετά, το ερώτημα παραμένει: Πού είναι το πετρέλαιο οέο;