Σαν σήμερα, ο περίφημος λήσταρχος Γιαγκούλας έπεφτε νεκρός μαζί με συντρόφους του στην περιοχή του Ολύμπου ύστερα από ενέδρα της χωροφυλακής. Σαν σήμερα ξεκίνησε το πρώτο φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, πέθανε ο πολύ σημαντικός ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης, ενώ το 1989 η πολιτική αντιπαράθεση χτυπούσε "κόκκινο".
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1925 τίτλοι τέλους έπεσαν για έναν από τους διασημότερους ληστές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, του λήσταρχου Φώτη Γιαγκούλα στην περιοχή του Ολύμπου. Στις 22.09, η εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος" δημοσίευε το τηλεγράφημα, που είχε λάβει μια μέρα νωρίτερα και το οποίο ανήγγειλε την είδηση:
"ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, επείγον, ώρα 10.30΄
Η συμμορία των Γιαγκούλα και Μπαμπάνη εξωντώθη τελείως. Αι κεφαλαί των αρχιληστών Γιαγκούλα και Μπαμπάνη και του ληστού Τσαμίσκα ταύτην την στιγμήν ευρίσκονται εις κοινήν θέαν. Ο λαός της Αικατερίνης πανηγυρίζει αποθεών τον μοίραρχον Πετράκην, ευρισκόμενον επί κεφαλής του καταδιωκτικού αποσπάσματος και κατορθώσαντα να περικυκλώση την συμμορίαν και την εξοντώση. Διαρκώς συρρέουν πλήθη εκ των πέριξ της Αικατερίνης εν ενθουσιασμώ".
Λεπτομέρειες των γεγονότων που οδήγησαν στην εξάρθρωση των δύο ληστρικών συμμοριών και το θάνατο του Γιαγκούλα, δημοσίευσε η ίδια εφημερίδα στις 23 Σεπτεμβρίου, βάσει των πληροφοριών του τηλεγραφήματος που απέστειλε ο πρόεδρος της κοινότητας Κατερίνης (τότε Αικατερίνης), Κουρκουμπέτης.
"Ο μοίραρχος Πετράκης επί κεφαλής τριάκοντα ανδρών και άλλων αξιωματικών και υπαξιωματικών και βοηθούμενος υπό του ποιμένος έφθασε κατόπιν πορείας τεσσάρων ωρών πλησίον του κρυσφυγέτου και διέταξε τους άνδρας του να χωρισθούν εις τέσσαρα τμήματα και καταλάβωσιν επίκαιρα σημεία και να αναμένωσι. Την εννάτην πρωινήν της Κυριακής κατήλθε ο Τζαμίτας εις την Κλεφτόβρυση διά να προμηθευθή ύδωρ, το δε απόσπασμα δεν επυροβόλησε θέλον να παρακολουθήση αυτόν. Ο Τζαμίτας αφού εκόμισεν εις τους ληστάρχους ύδωρ, εξήλθεν εις καραούλι, αντιληφθείς δε το απόσπασμα επυροβόλησε και αντεπυροβολήθη. Οι λησταί ακούσαντες τους πυροβολισμούς εξήλθον και ο μοίραρχος Πετράκης πυροβολεί τον Γιαγκούλαν. Η σφαίρα ευρίσκει όμως το κλεισιοσκόπιον του όπλου του Γιαγκούλα τραυματίσασα αυτόν εις τας χείρας.
Συγχρόνως ο Τζαμήτας πληγωθείς υπό του Πετράκη πίπτει. Ο μοίραρχος θέλων να παραπλανήση τους ληστάς, οι οποίοι ωχυρωμένοι ημύνοντο, εφώναξε τον ενωμοτάρχην Καλογιούραν να σπεύση εις το κάτω μέρος. Οι λησταί εξαπατηθέντες εφορμούν και πίπτουν εις ενέδραν εκ τριών χωροφυλάκων, του ποιμένος και του ενωμοτάρχου, ο δε Γιαγκούλας έξω φρενών πυροβολεί και πληγώνει θανασίμως τον χωροφύλακα Σαλιώραν και ελαφρώς τον ιδιώτην Θεόδωρον Αγριοκώτσιον. Ο ενωμοτάρχης πυροβολεί εναντίον του Γιαγκούλα, ο οποίος πληγείς εις το στήθος πίπτει. Ο χωροφύλαξ Νικολάου πυροβολεί κατά του Πάντου Μπαμπάνη και τον τραυματίζει εις την κεφαλήν, ο δε ενωμοτάρχης πυροβολεί δις εις την κοιλίαν τον ζώντα εισέτι Γιαγκούλαν.
Ο έτερος των αδελφών Μπαμπάνη Λεωνίδας εξηντλήσας τα φυσίγγιά του ηναγκάσθη να παραδοθή. Κατά την συμπλοκήν ο διασωθείς ληστής εφόνευσε τον αιχμάλωτον Δημ. Ράπτην εκδικούμενος τον φόνον του αδελφού του και λοιπών συντρόφων του. Ο έτερος των αιχμαλώτων αντισταθείς, ετραυματίσθη υπό του ιδίου εις το πρόσωπον και τας χείρας, εσώθη δ' ως εκ θαύματος, τη επεμβάσει του αποσπάσματος.
Ο Λεωνίδας Μπαμπάνης μεταφερόμενος δέσμιος εις Αικατερίνην κατώρθωσεν καθ' οδόν να διαφύγη ρηφθείς εις τινα χαράδραν...".
Αυτή ήταν και η ανατριχιαστική φωτογραφία με τα κομμένα κεφάλια των τριών ληστών, η οποία δημοσιεύτηκε σ' όλες τις εφημερίδες της εποχής:
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1960 ξεκίνησε η "Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου", όπως ονομαζόταν τότε το φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Τα εγκαίνια του φεστιβάλ πραγματοποιήθηκαν στις 10 το βράδυ στον κινηματογράφο "Ολύμπιον". Η πρώτη ταινία, που προβλήθηκε το ίδιο κιόλας βράδυ, ήταν το έργο "Μια του κλέφτη" του Δημήτρη Ιωαννόπουλου, με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Χορν.
Διαβάστε περισσότερα: ΤΟ 1ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1925 τίτλοι τέλους έπεσαν για έναν από τους διασημότερους ληστές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, του λήσταρχου Φώτη Γιαγκούλα στην περιοχή του Ολύμπου. Στις 22.09, η εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος" δημοσίευε το τηλεγράφημα, που είχε λάβει μια μέρα νωρίτερα και το οποίο ανήγγειλε την είδηση:
"ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, επείγον, ώρα 10.30΄
Η συμμορία των Γιαγκούλα και Μπαμπάνη εξωντώθη τελείως. Αι κεφαλαί των αρχιληστών Γιαγκούλα και Μπαμπάνη και του ληστού Τσαμίσκα ταύτην την στιγμήν ευρίσκονται εις κοινήν θέαν. Ο λαός της Αικατερίνης πανηγυρίζει αποθεών τον μοίραρχον Πετράκην, ευρισκόμενον επί κεφαλής του καταδιωκτικού αποσπάσματος και κατορθώσαντα να περικυκλώση την συμμορίαν και την εξοντώση. Διαρκώς συρρέουν πλήθη εκ των πέριξ της Αικατερίνης εν ενθουσιασμώ".
Λεπτομέρειες των γεγονότων που οδήγησαν στην εξάρθρωση των δύο ληστρικών συμμοριών και το θάνατο του Γιαγκούλα, δημοσίευσε η ίδια εφημερίδα στις 23 Σεπτεμβρίου, βάσει των πληροφοριών του τηλεγραφήματος που απέστειλε ο πρόεδρος της κοινότητας Κατερίνης (τότε Αικατερίνης), Κουρκουμπέτης.
"Ο μοίραρχος Πετράκης επί κεφαλής τριάκοντα ανδρών και άλλων αξιωματικών και υπαξιωματικών και βοηθούμενος υπό του ποιμένος έφθασε κατόπιν πορείας τεσσάρων ωρών πλησίον του κρυσφυγέτου και διέταξε τους άνδρας του να χωρισθούν εις τέσσαρα τμήματα και καταλάβωσιν επίκαιρα σημεία και να αναμένωσι. Την εννάτην πρωινήν της Κυριακής κατήλθε ο Τζαμίτας εις την Κλεφτόβρυση διά να προμηθευθή ύδωρ, το δε απόσπασμα δεν επυροβόλησε θέλον να παρακολουθήση αυτόν. Ο Τζαμίτας αφού εκόμισεν εις τους ληστάρχους ύδωρ, εξήλθεν εις καραούλι, αντιληφθείς δε το απόσπασμα επυροβόλησε και αντεπυροβολήθη. Οι λησταί ακούσαντες τους πυροβολισμούς εξήλθον και ο μοίραρχος Πετράκης πυροβολεί τον Γιαγκούλαν. Η σφαίρα ευρίσκει όμως το κλεισιοσκόπιον του όπλου του Γιαγκούλα τραυματίσασα αυτόν εις τας χείρας.
Συγχρόνως ο Τζαμήτας πληγωθείς υπό του Πετράκη πίπτει. Ο μοίραρχος θέλων να παραπλανήση τους ληστάς, οι οποίοι ωχυρωμένοι ημύνοντο, εφώναξε τον ενωμοτάρχην Καλογιούραν να σπεύση εις το κάτω μέρος. Οι λησταί εξαπατηθέντες εφορμούν και πίπτουν εις ενέδραν εκ τριών χωροφυλάκων, του ποιμένος και του ενωμοτάρχου, ο δε Γιαγκούλας έξω φρενών πυροβολεί και πληγώνει θανασίμως τον χωροφύλακα Σαλιώραν και ελαφρώς τον ιδιώτην Θεόδωρον Αγριοκώτσιον. Ο ενωμοτάρχης πυροβολεί εναντίον του Γιαγκούλα, ο οποίος πληγείς εις το στήθος πίπτει. Ο χωροφύλαξ Νικολάου πυροβολεί κατά του Πάντου Μπαμπάνη και τον τραυματίζει εις την κεφαλήν, ο δε ενωμοτάρχης πυροβολεί δις εις την κοιλίαν τον ζώντα εισέτι Γιαγκούλαν.
Ο έτερος των αδελφών Μπαμπάνη Λεωνίδας εξηντλήσας τα φυσίγγιά του ηναγκάσθη να παραδοθή. Κατά την συμπλοκήν ο διασωθείς ληστής εφόνευσε τον αιχμάλωτον Δημ. Ράπτην εκδικούμενος τον φόνον του αδελφού του και λοιπών συντρόφων του. Ο έτερος των αιχμαλώτων αντισταθείς, ετραυματίσθη υπό του ιδίου εις το πρόσωπον και τας χείρας, εσώθη δ' ως εκ θαύματος, τη επεμβάσει του αποσπάσματος.
Ο Λεωνίδας Μπαμπάνης μεταφερόμενος δέσμιος εις Αικατερίνην κατώρθωσεν καθ' οδόν να διαφύγη ρηφθείς εις τινα χαράδραν...".
Αυτή ήταν και η ανατριχιαστική φωτογραφία με τα κομμένα κεφάλια των τριών ληστών, η οποία δημοσιεύτηκε σ' όλες τις εφημερίδες της εποχής:
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1960 ξεκίνησε η "Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου", όπως ονομαζόταν τότε το φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Τα εγκαίνια του φεστιβάλ πραγματοποιήθηκαν στις 10 το βράδυ στον κινηματογράφο "Ολύμπιον". Η πρώτη ταινία, που προβλήθηκε το ίδιο κιόλας βράδυ, ήταν το έργο "Μια του κλέφτη" του Δημήτρη Ιωαννόπουλου, με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Χορν.
Διαβάστε περισσότερα: ΤΟ 1ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1971 έφυγε από την ζωή ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης σε ηλικία 71 ετών. Ο Σεφέρης, που επί δύο μήνες νοσηλευόταν στον "Ευαγγελισμό", ήταν ο πρώτος Έλληνας ποιητής στον οποίο απονεμήθηκε το νόμπελ Λογοτεχνίας το (1963), ενώ είχε προκαλέσει αίσθηση με τη δήλωσή του κατά της χούντας από το μικρόφωνο του BBC στις 28 Μαρτίου 1969. Δεν προκάλεσε έκπληξη η τυπική δήλωση του τότε υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ, ο οποίος περιορίστηκε να εκφράσει τη βαθύτατη θλίψη του "διά τον θάνατον του πνευματικού ανδρός και του πρώην διπλωμάτου". Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε δυο μέρες αργότερα, χωρίς επικήδειους και πολλές τιμές, όμως εξελίχθηκε σε μια ήπια εκδήλωση διαμαρτυρίας κατά του καθεστώτος από τους χιλιάδες πολίτες που παρευρέθηκαν, τραγούδησαν μελοποιημένους στίχους του Σεφέρη από τον απαγορευμένο Μίκη Θεοδωράκη, ενώ φώναξαν συνθήματα όπως "ελευθερία" και "δημοκρατία" σύμφωνα με την ανταπόκριση του πρακτορείου Ρώυτερς - οι ελληνικές εφημερίδες ήταν απόλυτα ελεγχόμενες στα ρεπορτάζ που μετέδωσαν.
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1989, η ελληνική Βουλή αποφάσισε την παραπομπή του πρώην πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο για το αδίκημα των τηλεφωνικών υποκλοπών. Υπέρ της παραπομπής ψήφισαν 169 βουλευτές σε σύνολο 173 παρόντων. Από την ψηφοφορία απείχαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ενώ στη συνεδρίαση δεν προσήλθε ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος είχε δικαίωμα "απολογίας". Τελικά, η δίωξη κατά του πρώην πρωθυπουργού ανεστάλη με απόφαση της Βουλής το 1992, μετά την πανηγυρική αθώωση του Παπανδρέου για την υπόθεση του σκανδάλου Κοσκωτά, στην οποία επίσης είχε εμπλακεί από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1920, ο όχι ιδιαίτερα γνωστός σήμερα ποιητής Άγγελος Δόξας, που υπέγραφε το καθημερινό χρονογράφημα στην εφημερίδα "Εμπρός" σχολίαζε τη "σαπονοφοβία" των Ελλήνων, ένα αγαπημένο θέμα πολλών χρονογραφημάτων από πολύ παλιά. Το βρήκα αρκετά διασκεδαστικό και αναπαράγω ορισμένα, εκτενή αποσπάσματα. Πάντως, η αλήθεια είναι ότι η σχέση μας σαν λαός με τους κανόνες υγιεινής έχει αλλάξει πολύ από τότε.
"Το σαπούνι διά τον Νεοέλληνα είνε ό,τι και το λιβάνι διά τον Διάβολον... Δεν εννοεί να πλησιάση νερόν πολλώ δε μάλλον σαπούνι. Πιστεύει εις την απλυσιάν και ορκίζεται εις την λύγδαν, αδιαφορών αν τα άκρα των κάτω άκρων του μεταβάλλονται εις εξατμιστήρας όχι ευαρίστων οσμών. Δυστυχώς το θέαμα αυτό επεκτείνεται και εις το ωραίον φύλλον...
Το λουτρόν εις την Ελλάδα θεωρείται εξωτική πολυτέλεια. εις κανέν ξενοδοχείον δεν θα βρήτε λουτρόν, τα δε ειδικά καταστήματα των λουτρών είνε δύο ή τρία δι' ολόκληρον την πρωτεύουσαν και αυτά δεν είνε καθόλου ευχαριστημένα από την κίνησιν της πελατείας των. Αν ειπήτε και διά τας επαρχίας, εκεί πλέον το λουτρόν ευρίσκεται μόνον εις τα λεξικά. Αν έχετε την ελαφρότητα να ρωτήσετε, θα σας κυττάξουν με περιέργειαν και θα μειδιάσουν ειρωνικά διότι θα τους ομιλήτε Κινέζικα. Είχα την αφέλειαν εις πρωτεύουσαν νομού τον περυσινόν χειμώνα να ερωτήσω τον διευθυντήν του ξενοδοχείου πού είνε τα λουτρά.
- Τι λουτρά; μου απήντησε.
- Λουτρά που πλένεται ο κόσμος.
- Κάνετε θεραπεία;
- Όχι, αλλά πού πλενόσαστε εδώ πέρα;
- Χειμώνας καιρός και λουτρό γίνεται ποτέ; Τι λέτε κύριε; Το καλοκαίρι πάει ο κόσμος στη θάλασσα και παίρνει το λουτρό του.
... Εις την οπισθοδρομικήν Τουρκίαν ακόμη... εις κάθε πέντε βήματα και της μικροτέρας πόλεως θα συναντήσετε από ένα λουτρόν. Και εις κάθε δωμάτιον, κάθε σπιτιού και του μικροτέρου Τουρκικού χωριού θα εύρετε ένα λουτήρα. Είναι απλούστατος και πρακτικώτατος. Δηλαδή ένα ντουλάπι εις τον τοίχον με μίαν τρύπαν εις το κέντρον της βάσεώς του για να τρέχουν τα νερά..... Εδώ εις τα μικρότερα χωριά φθάνουν μέχρι του να σας ειπούν και άθεον, άμα μάθουν ότι ελουστήκατε. Διότι με το λουτρόν επλύνατε το άγιον μύρον του βαπτίσματος και ησεβήσατε τοιουτοτρόπως προς τα θεία. Ενώ εκείνοι, Χριστιανοί Νεοέλληνες, φυλάττουν άθικτον το μύρον του βαπτίσματος διά πυκνής επιδερμίδος, σχηματισθείσης από την εφ' όρον ζωής των αποχήν από το νερό".
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1920, ο όχι ιδιαίτερα γνωστός σήμερα ποιητής Άγγελος Δόξας, που υπέγραφε το καθημερινό χρονογράφημα στην εφημερίδα "Εμπρός" σχολίαζε τη "σαπονοφοβία" των Ελλήνων, ένα αγαπημένο θέμα πολλών χρονογραφημάτων από πολύ παλιά. Το βρήκα αρκετά διασκεδαστικό και αναπαράγω ορισμένα, εκτενή αποσπάσματα. Πάντως, η αλήθεια είναι ότι η σχέση μας σαν λαός με τους κανόνες υγιεινής έχει αλλάξει πολύ από τότε.
"Το σαπούνι διά τον Νεοέλληνα είνε ό,τι και το λιβάνι διά τον Διάβολον... Δεν εννοεί να πλησιάση νερόν πολλώ δε μάλλον σαπούνι. Πιστεύει εις την απλυσιάν και ορκίζεται εις την λύγδαν, αδιαφορών αν τα άκρα των κάτω άκρων του μεταβάλλονται εις εξατμιστήρας όχι ευαρίστων οσμών. Δυστυχώς το θέαμα αυτό επεκτείνεται και εις το ωραίον φύλλον...
Το λουτρόν εις την Ελλάδα θεωρείται εξωτική πολυτέλεια. εις κανέν ξενοδοχείον δεν θα βρήτε λουτρόν, τα δε ειδικά καταστήματα των λουτρών είνε δύο ή τρία δι' ολόκληρον την πρωτεύουσαν και αυτά δεν είνε καθόλου ευχαριστημένα από την κίνησιν της πελατείας των. Αν ειπήτε και διά τας επαρχίας, εκεί πλέον το λουτρόν ευρίσκεται μόνον εις τα λεξικά. Αν έχετε την ελαφρότητα να ρωτήσετε, θα σας κυττάξουν με περιέργειαν και θα μειδιάσουν ειρωνικά διότι θα τους ομιλήτε Κινέζικα. Είχα την αφέλειαν εις πρωτεύουσαν νομού τον περυσινόν χειμώνα να ερωτήσω τον διευθυντήν του ξενοδοχείου πού είνε τα λουτρά.
- Τι λουτρά; μου απήντησε.
- Λουτρά που πλένεται ο κόσμος.
- Κάνετε θεραπεία;
- Όχι, αλλά πού πλενόσαστε εδώ πέρα;
- Χειμώνας καιρός και λουτρό γίνεται ποτέ; Τι λέτε κύριε; Το καλοκαίρι πάει ο κόσμος στη θάλασσα και παίρνει το λουτρό του.
... Εις την οπισθοδρομικήν Τουρκίαν ακόμη... εις κάθε πέντε βήματα και της μικροτέρας πόλεως θα συναντήσετε από ένα λουτρόν. Και εις κάθε δωμάτιον, κάθε σπιτιού και του μικροτέρου Τουρκικού χωριού θα εύρετε ένα λουτήρα. Είναι απλούστατος και πρακτικώτατος. Δηλαδή ένα ντουλάπι εις τον τοίχον με μίαν τρύπαν εις το κέντρον της βάσεώς του για να τρέχουν τα νερά..... Εδώ εις τα μικρότερα χωριά φθάνουν μέχρι του να σας ειπούν και άθεον, άμα μάθουν ότι ελουστήκατε. Διότι με το λουτρόν επλύνατε το άγιον μύρον του βαπτίσματος και ησεβήσατε τοιουτοτρόπως προς τα θεία. Ενώ εκείνοι, Χριστιανοί Νεοέλληνες, φυλάττουν άθικτον το μύρον του βαπτίσματος διά πυκνής επιδερμίδος, σχηματισθείσης από την εφ' όρον ζωής των αποχήν από το νερό".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου