Το μυστικό για έναν "οργασμό" ευτυχίας κρύβεται στην επιληψία;

Μαρτυρίες ασθενών που πάσχουν από επιληψία και οι οποίοι περιγράφουν συναισθήματα μιας υπέρτατης ευφορίας κατά τη διάρκειας μιας κρίσης δημοσιεύονται στο ιατρικό περιοδικό New Scientist. Δεν είναι κάτι που ισχύει για όλους τους επιληπτικούς, αλλά για ένα πολύ μικρό ποσοστό, που αντιστοιχεί μόλις στο 0.5% των ασθενών, σύμφωνα με τον Ελβετό νευρολόγο του πανεπιστημιακού νοσοκομείου της Γενεύης (UHG) Φαμπιέν Πικάρ, ο οποίος ανατρέχει στο διάσημο Ρώσο συγγραφέα Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, τον πρώτο που στα μυθιστορήματά του περιέγραψε αντίστοιχες εκρήξεις χαράς και ευτυχίας από επιληπτικούς σε κατάσταση κρίσης.

Μία ασθενής, η Σάντρα, εξομολογείται: "Με τον τρόπο που έρχεται (σ.σ. το αίσθημα της ευφορίας) μοιάζει με οργασμό. Ένας οργασμός δεν έρχεται κατευθείαν. Είναι κάτι που χτίζεται ορμητικά. Κατά τη διάρκεια μιας επιληπτικής κρίσης είναι το ίδιο πράγμα. Μετά από λίγο, όλα γίνονται καθαρά και συνεκτικά στο μυαλό μου. Αισθάνομαι να βρίσκομαι σε αρμονία με τον κόσμο". Η Σάντρα συγκρίνει επίσης την εμπειρία αυτή με τη χρήση LSD, αλλά και με τα όνειρα. "Όταν περιγράφεις σε κάποιον τα όνειρά σου, συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς πραγματικά να περιγράψεις τι ένιωσες", σημειώνει.

Με οργασμό παρομοιάζει την εμπειρία του κι ένας άλλος ασθενής, που πάσχει από επιληψία: ""Ο οργασμός είναι ίσως η πιο κοντινή αίσθηση που γνωρίζω. Όμως αυτό που ένιωσα δεν ήταν σεξουαλικό. Ήταν περισσότερο μυστικιστικό. Χάρη σ' αυτές τις εμπειρίες, δεν φοβάμαι πλέον το θάνατο". Αντίστοιχες αφηγήσεις από άλλους ασθενείς του επιβεβαιώνει και ο δρ. Πικάρ. "Είναι ένα αίσθημα πληρότητας, συνεκτικότητας, διύλισης του χρόνου, πνευματικής καθαρότητας και ολικής απουσίας αμφιβολίας. Μου λένε ότι ποτέ δεν είχαν κάποια καλύτερη εμπειρία, τόσο δυνατή.". 

Ποια, όμως, είναι η εξήγηση; Σύμφωνα με τον δρ. Πικάρ, το μυστικό μάλλον βρίσκεται στο νησιωτικό φλοιό (insula) του εγκεφάλου. Φαίνεται ότι κατά τη διάρκεια μιας επιληπτικής κρίσης, η συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου, που συνήθως κάνει προβλέψεις βάσει εσωτερικών και εξωτερικών ερεθισμάτων, εγκαταλείπει προσωρινά τη συγκεκριμένη αποστολή της, προκειμένου να ελέγξει κάθε τι που αποτελεί απειλή στην εσωτερική ισορροπία του οργανισμού.