Η νευρική ανορεξία είναι μια χρόνια εγκεφαλική διαταραχή χωρίς κάποια συγκεκριμένα, ξεκάθαρα αίτια. Αν και κυρίως παρατηρείται σε ενήλικες γυναίκες, ωστόσο κρούσματα εντοπίζονται και σε μικρά παιδιά. Μάλιστα, στις ΗΠΑ παρατηρήθηκε μια εντυπωσιακή αύξηση των κρουσμάτων παιδικής νευρικής ανορεξίας κατά 72% μεταξύ 1999 και 2009.
Μία περίπτωση παιδικής νευρικής ανορεξίας είναι και της Σόφι (ψεύτικο όνομα), που προβλήθηκε από το δημοφιλές αμερικανικό τοκ σόου "Good Morning America" του δικτύου ABC. Η Σόφι άρχισε να έχει τα πρώτα προβλήματα ήδη από την περίοδο που πήγαινε στο νηπιαγωγείο, οπότε το κοριτσάκι περιόριζε σταδιακά την ποσότητα του φαγητού που κατανάλωνε - ξεκινώντας από τα γλυκά. Οι γονείς της αρχικά δεν ανησύχησαν, επειδή η αναλογία ύψους και βάρους ήταν μέσα στα πλαίσια του χάρτη ανάπτυξης του παιδιάτρου. Η Σόφι "ήταν λεπτή, αλλά όχι σκελετωμένη", σύμφωνα με τη μητέρα της.
Ωστόσο, το κοριτσάκι εμφάνιζε όλα τα συμπτώματα που παραπέμπουν σε κακή διατροφή. Παραπονιόταν για ζαλάδες, φαγούρα στο δέρμα και για δυσκοιλιότητα, ενώ τελικά, κάποια στιγμή, ομολόγησε στους γονείς της ότι πετούσε τα σνακ και τα γεύματα που έπαιρνε για το σχολείο. Μάλιστα, ένα βράδυ η Σόφι παραδέχτηκε στη μητέρα της, "Μαμάκα, έχω ένα πρόβλημα... πεινάω όλη την ώρα και δεν μπορώ να φάω. Μια φωνή στο κεφάλι μου λέει να μη φάω".
Το κοριτσάκι διαγνώστηκε με νευρική ανορεξία, όταν πήγαινε στην πρώτη τάξη και ενώ δεν είχε πάρει ούτε ένα κιλό για 10 ολόκληρους μήνες. Όπως επισημαίνουν παιδίατροι, στα παιδιά η νευρική ανορεξία λειτουργεί τελείως διαφορετικά απ' ό,τι στους ενήλικες. Δεν φοβούνται μήπως παχύνουν, ούτε θέλουν ν' αδυνατίσουν. Δεν έχουν την ικανότητα, άλλωστε, να καταστρώσουν διατροφικά σχεδιαγράμματα.
Η αιτία δεν μπορεί εύκολα να προσδιοριστεί, κάτι που ισχύει ακόμη και για τους ενήλικες, ενώ ορισμένοι γιατροί υποστηρίζουν ότι θα ήταν λάθος να κατηγορήσουμε για όλα τα πρότυπα της τηλεόρασης και των περιοδικών, καθώς κρούσματα νευρικής ανορεξίας παρατηρούνται ακόμη και σε παιδιά απομακρυσμένων, αγροτικών περιοχών. Αντίθετα, πιστεύεται ότι πρόκειται για μια πάθηση που κληρονομείται, καθώς διαπιστώθηκε ότι ένα ποσοστό μεταξύ 56 έως 70% όσων είναι ανορεξικοί, έχουν κάποιο συγγενή που έχει προβλήματα με το φαγητό είτε γενικά παρουσιάζει υπερβολικό άγχος.
Στην περίπτωση της Σόφι δεν μπορούσε να αξιολογηθεί ο παράγοντας της κληρονομικότητας, καθώς το κορίτσι είναι υιοθετημένο. Ωστόσο, η (θετή) μητέρα της, δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια, αλλά απευθύνθηκε σε ειδικούς, οι οποίοι την καθησύχασαν ότι "οι γονείς δεν είναι μέρος του προβλήματος, αλλά μέρος της λύσης".
Αυτό που έπρεπε να κάνει ήταν να "ξανα-ταΐσει" την κόρη της δημιουργώντας ένα περιβάλλον, όπου το φαγητό ήταν απαραίτητη προϋπόθεση. Συγκεκριμένα, η μητέρα της Σόφι έμαθε τεχνικές "ανάληψης ευθύνης" για τη διατροφή του κοριτσιού, ζητώντας π.χ. από τη Σόφι να τελειώσει το φαγητό και τα σνακ της πριν το παιχνίδι ή όποια άλλη δραστηριότητα της αρέσει.
Όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, είναι πολύ σημαντικό να διαγνωστούν τα συμπτώματα το συντομότερο δυνατό, ώστε να πετύχει η θεραπεία. Όσο περισσότερο διάστημα ένα άτομο πάσχει από νευρική ανορεξία, τόσο δυσκολότερη είναι η θεραπεία του, ενώ η ασθένεια αυτή μπορεί να επιφέρει ακόμη και το θάνατο του πάσχοντα.
Ειδικά για τα ανορεξικά παιδιά, το κλειδί βρίσκεται στην εποπτεία που δέχονται την ώρα του φαγητού. Ακόμη και στο σχολείο, το ρόλο αυτό μπορεί να τον αναλάβει ο δάσκαλος. Το σημαντικό, όμως, είναι η όποια επίβλεψη από την πλευρά του γονιού - ή οποιουδήποτε έχει αναλάβει αυτό το καθήκον - να μην γίνεται με επιθετικό τρόπο, αλλά με συστηματικότητα και υπομονή για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Πηγή: ABC News
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου