ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:
Χαρές και πανηγύρια σήμερα στο Μπάκιγχαμ, καθώς η Βρετανή μονάρχης Ελισάβετ Β΄ φορτώνεται ακόμη ένα χρόνο στην πλάτη και κλείνει τα 87.
Ένας σημαντικός άνθρωπος που γεννήθηκε σαν σήμερα ήταν ο Γερμανός κοινωνιολόγος Μαρξ Βέμπερ (1864-1920), ο άνθρωπος που διαμόρφωσε με τη θεωρία του το λεγόμενο "προτεσταντικό καπιταλισμό" (στο βιβλίο του "Η Προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού"), ο οποίος διαπνέει τη σημερινή γερμανική πολιτική, ενώ κυρίαρχο στοιχείο του είναι η ασκητική αποχή από κάθε μορφή απόλαυσης του κέρδους και η συσσώρευση κεφαλαίου μέσω της συνεχούς εργασίας.
Νομπελίστες που γεννήθηκαν στις 21 Απριλίου υπήρξαν ο Δανός πολιτικός Φρέντρικ Μπάγερ (1837-1922, Νόμπελ Ειρήνης 1908 ως επίτιμος πρόεδρος της Διεθνούς Οργάνωσης Ειρήνης), ο Ελβετός χημικός Πάουλ Κάρερ (1889-1971, Νόμπελ Χημείας 1937 για τις εργασίες του επί των καροτινοειδών, φλαβινών και των βιταμινών A και Β2) και ο Αμερικανός φυσικός Πέρσι Ουίλιαμς Μπρίτζμαν (1882-1961, Νόμπελ Φυσικής 1946).
Σαν σήμερα γεννήθηκε ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους σκηνοθέτες, ο Μαρσέλ Καμούς (1912-1982), ο Αμερικανός τραγουδιστής Ίγκι Ποπ (66 ετών), ο ηθοποιός Άντονι Κουίν (1915-2001) και η Άντι Μακντάουελ (55).
Νομπελίστες που γεννήθηκαν στις 21 Απριλίου υπήρξαν ο Δανός πολιτικός Φρέντρικ Μπάγερ (1837-1922, Νόμπελ Ειρήνης 1908 ως επίτιμος πρόεδρος της Διεθνούς Οργάνωσης Ειρήνης), ο Ελβετός χημικός Πάουλ Κάρερ (1889-1971, Νόμπελ Χημείας 1937 για τις εργασίες του επί των καροτινοειδών, φλαβινών και των βιταμινών A και Β2) και ο Αμερικανός φυσικός Πέρσι Ουίλιαμς Μπρίτζμαν (1882-1961, Νόμπελ Φυσικής 1946).
Σαν σήμερα γεννήθηκε ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους σκηνοθέτες, ο Μαρσέλ Καμούς (1912-1982), ο Αμερικανός τραγουδιστής Ίγκι Ποπ (66 ετών), ο ηθοποιός Άντονι Κουίν (1915-2001) και η Άντι Μακντάουελ (55).
ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΕΟΡΤΕΣ:
Στη Βραζιλία είναι η Ημέρα του Tiradentes, δηλαδή του... "Οδοντοβγάλτη". Αυτό ήταν το παρατσούκλι ενός εθνικού ήρωα των Βραζιλιάνων, του Ζοακίμ Ζοσε ντα Σίλβα Ξαβιέρ, ο οποίος ήταν και οδοντίατρος. Συμμετείχε στο κίνημα Inconfidência Mineira (1789) με αίτημα την ανεξαρτησία της Βραζιλίας. Τελικά, ο Tiradentes συνελήφθη από τις πορτογαλικές αρχές, που κυβερνούσαν τη Βραζιλία, ενώ καταδικάστηκε σε θάνατο δι' απαγχονισμού. Η ποινή εκτελέστηκε στις 21 Απριλίου 1792.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:
Στις 21 Απριλίου 1912 (π.η.), κατά τη διάρκεια του ιταλοτουρκικού πολέμου, οι Ιταλοί κατέλαβαν τη Ρόδο. Ειδικότερα, ο ιταλικός στόλος υπό το ναύαρχο Βιαλέ αποβίβασε στρατιωτικές δυνάμεις στον όρμο των Καλαθιών. Η ανακοίνωση έγινε από τον Ιταλό πρωθυπουργό Τζιολίττο κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του ιταλικού Κοινοβουλίου.
Στις 21 Απριλίου 1929, πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες εκλογές για τη Γερουσία, το δεύτερο νομοθετικό σώμα που είχε θεσμοθετηθεί με το Σύνταγμα του 1927. Όπως ήταν αναμενόμενο, οκτώ μόλις μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές, στις οποίες το κόμμα των Φιλελευθέρων είχε θριαμβεύσει, επικράτησαν οι φιλοβενιζελικοί υποψήφιοι γερουσιαστές - 78 σε σύνολο 92 αιρετών, ενώ 12 ήταν οι γερουσιαστές του Λαϊκού κόμματος και 2 εκείνου του Αγροτικού.
Στις 21 Απριλίου 1945, ο σοβιετικός στρατός εισέβαλε στο Βερολίνο επιτείνοντας τον ασφυκτικό κλοιό γύρω από το ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ. Σύμφωνα με το γερμανικό πρακτορείο, ο "κόκκινος στρατός" εισήλθε στα προάστια του Βερολίνου τις μεσημβρινές ώρες, έχοντας ημικυκλώσει την πόλη. Εξάλλου, σύμφωνα με το ανακοινωθέν του σοβιετικού στρατιωτικού επιτελείου, "Τα σοβιετικά στρατεύματα ενεπλάκησαν σε μάχη με τον εχθρό στα προάστια του Βερολίνου. Στην περιοχή της Δρέσδης κατελήφθη το Μπάουτσεν και το Καλλάου. Επίσης κατελήφθησαν οι πόλεις Λάντερβερκ και Κάμεντς. Στην Τσεχοσλοβακία κατελήφθη η πόλη Βάρχιτσε. Ισχυρές σοβιετικές αεροπορικές δυνάμεις κατ' επανάληψη βομβάρδισαν σήμερα το Βερολίνο, όπου ξέσπασαν περισσότερες από 30 μεγάλες πυρκαγιές. Κατά τη χθεσινή ημέρα καταστράφηκαν 120 γερμανικά τανκς και καταρρίφθηκαν 103 αεροπλάνα".
Στις 21 Απριλίου 1949, ο δημοσιογράφος Γρηγόρης Στακτόπουλος καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση για συμμετοχή στη μυστηριώδη δολοφονία του αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ το Μάιο του 1948. Η υπόθεση Πολκ ήταν και παραμένει ένα μεγάλο μυστήριο, ένα εγκληματολογικό όσο και πολιτικό θρίλερ, καθώς ο δημοσιογράφος είχε πολλούς εχθρούς στην Ελλάδα, καταφερόμενος εναντίον τόσο των κομμουνιστών ανταρτών όσο και του επίσημου ελληνικού κράτους. Τελικά, ως υπαίτιος συνελήφθη ο φιλοκομμουνιστικών πεποιθήσεων δημοσιογράφος Γρηγόρης Στακτόπουλος, ο οποίος φερόταν να ομολόγησε την ενοχή του και να υπέδειξε τους συνενόχους/συγκατηγορουμένους του, αν και αργότερα ο ίδιος θα αναιρούσε την κατάθεση του δηλώνοντας ότι αποσπάστηκε διά της βίας.
Η απόφαση του δικαστηρίου ανακοινώθηκε στις 2.30' το απόγευμα από το Κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης. Η μητέρα του, που ήταν συγκατηγορούμενή του, κρίθηκε αθώα, ενώ η θανατική ποινή επιβλήθηκε στους φερόμενους ως φυσικούς αυτουργούς Αδάμ Μουζενίδη και Βαγγέλη Βασβανά. Οι δύο αυτοί είχαν υποδειχτεί από τον ίδιο το Στακτόπουλο στα πλαίσια της προανάκρισης, Πολύ σημαντική λεπτομέρεια: Κατά το χρόνο δολοφονίας του Πολκ, ο Μουζενίδης ήταν ήδη νεκρός, ενώ ο Βασβανάς βρισκόταν στο εξωτερικό. Το 1960, απονεμήθηκε χάρη στον Στακτόπουλο, ο οποίος μέχρι το θάνατο του το 1998 ισχυριζόταν την αθωότητα του.
Πολλοί είχαν συμφέρον να δολοφονήσουν τον "ενοχλητικό" Τζορτζ Πολκ. Ποιος πραγματικά το έκανε, μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Την ίδια μέρα, 21 Απριλίου 1949, το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων "Άστρα" μετέδωσε ότι οι αντάρτες ου ΕΑΜ απηύθυναν μέσω του ραδιοφωνικού τους σταθμού έκκληση προς τον ΟΗΕ για την ειρήνη στην Ελλάδα. δηλώνοντας έτοιμοι να θέσουν "τέρμα στον πόλεμο, μόλις αποκατασταθεί η δυνατότητα διαβιώσεως χωρίς το φόβο του θανάτου και των ομαδικών εκτελέσεων και μόλις αποκατασταθούν τα στοιχειώδη δικαιώματα του ανθρώπου".Επίσης, εκφραζόταν η πρόθεση περί συμμετοχή του ΚΚΕ στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές της Ελλάδας.
Η έκκληση εκείνη έδειχνε τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονταν πλέον οι αντάρτες του ΕΑΜ ύστερα από τρία χρόνια εμφυλίου πολέμου, όμως η ελληνική πλευρά, που γνώριζε ότι είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων σε στρατιωτικό επίπεδο, προτίμησε να αρνηθεί την πρόταση ειρήνης μέχρι την πλήρη εξόντωση των ανταρτών και την άνευ όρων παράδοση τους. Ο εμφύλιος πόλεμος θα τελείωνε σύντομα, όμως ο εμφυλιοπολεμικός διχασμός θα συνεχιζόταν για πολλά χρόνια ακόμη καταλήγοντας στην επιβολή της χούντας των συνταγματαρχών ύστερα από 18 χρόνια.
Στις 21 Απριλίου 1955, ισχυρότατος σεισμός, που εκδηλώθηκε στις 9.18΄ το πρωί, ισοπέδωσε την πόλη του Βόλου. Έξι νεκροί, εξήντα τουλάχιστον τραυματίες, 55.000 άστεγοι και ζημιές 350 εκατομμυρίων δραχμών ήταν ο απολογισμός. Η περιοχή "χόρευε" στο ρυθμό των Ρίχτερ και τις προηγούμενες ημέρες και μάλιστα, δυο μέρες νωρίτερα ένας άνθρωπος είχε χάσει την ζωή του, ενώ είχαν υπάρξει επίσης αρκετές καταστροφές. Συνολικά, μόλις το 9% των κτιρίων παρέμειναν άθικτα, το 34% κρίθηκαν ετοιμόρροπα, ενώ το 43% είχε υποστεί βαριές ζημιές.
Στις 21 Απριλίου 1959, έφυγε από την ζωή ο γλωσσολόγος Μανόλης Τριανταφυλλίδης, υπερασπιστής της δημοτικής γλώσσας και της ένταξης της στο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και ο συγγραφέας της "Νεοελληνικής Γραμματικής", που αποτελεί τη βάση της ελληνικής γλώσσας, όπως είναι διαμορφωμένη σήμερα.
Στις 21 Απριλίου 1960, η Βραζιλία απέκτησε νέα πρωτεύουσα, την... Μπραζίλια. Τα μεσάνυχτα, 200.000 άνθρωποι μπήκαν στην πόλη και προσευχήθηκαν "για την ευτυχία και την ευημερία της νέας πρωτεύουσας", ενώ ο πρόεδρος της χώρας παρέλαβε τα κλειδιά της νέας πρωτεύουσας, όπου και εγκαταστάθηκε, παρόλο που δεν είχαν ολοκληρωθεί ακόμη όλες οι εργασίες. Η Μπραζίλια κατασκευάστηκε ειδικά για να αποτελέσει πρωτεύουσα της Βραζιλίας, δεν προϋπήρχε, ενώ θεωρείτο "πρότυπο πόλης του 20ου αιώνα", καθώς είχαν εφαρμοστεί όλες οι σύγχρονες τάσεις της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής.
Στις 21 Απριλίου 1967, η Δημοκρατία καταλύθηκε και ο στρατός ανέλαβε την εξουσία, σε μια από τις πιο μαύρες μέρες της εξουσίας. Και η 21η Απριλίου 1967 ήταν μαύρη, όχι απλά γιατί κάποιοι παράφρονες αξιωματικοί πίστεψαν ότι είχαν δικαίωμα να ανατρέψουν την πολιτική και κοινωνική ομαλότητα και να επιβάλλουν ετσιθελικά - καταπατώντας τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα - τις προσωπικές τους ιδεολογικές εμμονές, αλλά κυρίως γιατί οι πολίτες ανέχτηκαν το απριλιανό καθεστώς και δεν αντέδρασαν για την ανατροπή του εν τη γενέσει του.
Στις 22 Απριλίου δεν κυκλοφόρησαν εφημερίδες, εκτός από τις πρωινές, που έγραφαν σ' ένα μονόστηλο - και αν... - την είδηση. Η "Καθημερινή", που θα έκλεινε ύστερα από απόφαση της εκδότριας της Ελένης Βλάχου να μη δεχτεί την επιβολή της λογοκρισίας, έγραφε:
"Την 2.30΄ πρωινήν δύναμις τεθωρακισμένων κατέλαβεν το κέντρον των Αθηνών. Υπό τα έκπληκτα βλέμματα των ολίγων Αθηναίων, που εκυκλοφόρουν, την προκεχωρημένην αυτήν ώραν, τεθωρακισμένα απέκλεισαν τα Παλαιά Ανάκτορα, ενώ στρατιωτικαί δυνάμεις κατελάμβανον τον Ο.Τ.Ε., τους ραδιοφωνικούς θαλάμους του Ε.Ι.Ρ. εις το Ζάππειον και τα Υπουργεία..."
Στις 21 Απριλίου 2002, ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία έκρυβε εκπλήξεις, καθώς για πρώτη φορά υποψήφιος της Άκρας Δεξιάς, ο Ζαν Μαρί Λεπέν, πέρασε στο δεύτερο γύρο υποσκελίζοντας το Σοσιαλιστή υποψήφιο Λιονέλ Ζοσπέν. Η Ευρώπη τρόμαξε, καθώς συνειδητοποίησε ότι ο ρατσισμός έχει απήχηση σε μεγάλη μερίδα των λαϊκών στρωμάτων και ότι αποτελεί απειλή για το μέλλον της ευρωπαϊκής ηπείρου, όπως όμως συμβαίνει πάντοτε, η ανησυχία αυτή εξαντλήθηκε σε λόγους καταδίκης, χωρίς την ανάληψη καμίας απολύτως πολιτικής πρωτοβουλίας, που να διερευνά τα αίτια που ένα ακραίο κήρυγμα μισαλλοδοξίας βρίσκει απήχηση στην κοινή γνώμη. Όμως ποτέ κανένα πρόβλημα δεν λύνεται απλά με ευχές, προτροπές και καταδικαστικά κείμενα, που αποφεύγουν να θέσουν το πρόβλημα "επί τον τύπον των ήλων". Όσο η Ευρώπη δεν το συνειδητοποιεί αυτό, τόσο το πρόβλημα της ακροδεξιάς ρητορικής θα γιγαντώνεται.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Πέντε μόλις μέρες μετά την ταπεινωτική ήττα στις εκλογές της 16.04.1895, κατά τις οποίες ο πρώην πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης δεν εξελέγη καν για δυο ψήφους, στις 21 Απριλίου 1895, η εφημερίδα "Το Άστυ" δημοσίευσε μια αμφιλεγόμενη ιδιωτική συνομιλία του Τρικούπη με φίλους του σχετικά με τα αίτια της εκλογικής του ήττας και με την πρόθεση του να αποσυρθεί οριστικά από τον πολιτικό βίο της χώρας, την οποία άλλωστε είχε ήδη ανακοινώσει μέσω της εφημερίδας "Εωθινή", διευθυντής της οποίας ήταν ο ίδιος ο Τρικούπης, στο τελευταίο της φύλλο.
Σύμφωνα με την - αληθινή ή φανταστική - ιδιωτική εκείνη συνομιλία, Τρικούπης φερόταν να απέδιδε τα αίτια της ήττας στους "εκ φύσεως αγνώμονες" Μεσολογγίτες, αλλά και στις διαβολές "αίτινες πανταχόθεν κατ' εμού επεσωρεύοντο. Εν τούτοις και μεθ' όλα ταύτα πάλιν θα εξελεγόμην βουλευτής, εάν η κυβέρνησις δεν απεδίωκεν εκ Μεσολογγίου πολλούς φίλους μου αξιωματικούς κατά τας παραμονάς των εκλογών και εάν εντεύθεν δεν ημποδίζοντο διά της γνωστής ανοήτου εγκυκλίου υπάλληλοι φίλοι μου να έλθωσιν εις Μεσολόγγιον και εξασκήσωσι το δικαίωμα των".
Επίσης, ο Τρικούπης φερόταν να δήλωνε ότι η απόφαση του να αποσυρθεί ήταν αμετάκλητη, καθώς "ο ελληνικός λαός τρις ήδη απεδοκίμασε την πολιτικήν μου, επομένως ουδείς λόγος υπάρχει να εξακολουθήσω πολιτευόμενος, μη έχων ούτε την υποστήριξιν του Λαού, ούτε την υποστήριξιν του Στέμματος. .... Πάντοτε, οσάκις αποφασίζω τι μετά ώριμον σκέψιν, το αποφασίζω οριστικώς, ουδέποτε δε εις τας αποφάσεις μου απέτυχον. Μόνον είδον την αποτυχίαν, όταν εναντίον της γνώμης μου ηναγκάσθην να πράξω τι παρασυρθείς υπό των πολιτικών μου φίλων. Τούτο μοι συνέβη, ότε μετά την αποτυχίαν της αποστολής του κ. Θεοτόκη εις Λονδίνον και την πρωθυπουργίαν του κ.Σωτηροπούλου εναντίον της γνώμης μου, αλλά συμφώνως προς την γνώμην των φίλων μου, λίαν προώρως ανέλαβον και πάλιν την αρχήν. Και επήλθεν η αποτυχία".
Η διάψευση από τον Χαρίλαο Τρικούπη την ίδια κιόλας μέρα με επιστολή του, που δημοσιεύτηκε στην απογευματινή εφημερίδα "Εστία" (16.04.1895). Όπως έγραφε η εφημερίδα, οι διάλογοι που δημοσιεύονταν στο "Άστυ" ήταν "εντελώς ανύπαρκτοι και επινοήματα της φαντασίας του γράψαντος". Μάλιστα, ο Τρικούπης δήλωσε ότι δεν επρόκειτο να δώσει συνέντευξη για εύλογο διάστημα - θα το έκανε "μόνον όταν κατά την κρίσιν του δύναται αβλαβώς προς την χώρα να ομιλήση περί του θέματος" - και αυτό γιατί "τοιαύται εξηγήσεις διδόμεναι σήμερον θα ήσαν επιβλαβείς εις την χώραν".
Στις 21 Απριλίου 1896, η εφημερίδα "Το Άστυ" ενημέρωνε για την ανακάλυψη του αγάλματος του Ηνιόχου στους Δελφούς. Συγκεκριμένα, το δημοσίευμα αναφερόταν στην ανακάλυψη του πάω μέρους (κεφάλι), τρις μέρες μετά τον εντοπισμό του κορμού.
"Τηλεγραφικώς ανηγγέλθη χθες εκ Δελφών ότι ευρέθη, απώτερον του μέρους όπου τριών ημερών είχεν ανακαλυφθή κορμός ορειχαλκίνου αγάλματος, κεφαλή νεανίου μετά της δεξιάς χειρός κρατούσης ίσως ηνία μετά μέρους του θώρακος. Το εύρημα τούτον, όπερ διατηρείται εις αρίστην κατάστασιν, δοκιμασθέν προσαρμόζεται ακριβώς, επί του ευρεθέντος προ ημερών κορμού. Τοιουτοτρόπως το άγαλμα τούτο, όπερ είνε αρίστης τέχνης, φυσικού δε μεγέθους, προσκτάται ήδη αξίαν ανυπολόγιστον. Κατά πρόχειρον εξέτασιν πιστεύεται ότι τούτον ανήκει εις την 5ην π.Χ. εκατονταετηρίδα, αποτελεί δ' ίσως μέρος μεγαλοπρεπούς αναθήματος, διότι το ευρεθέν άγαλμα παριστάνει ηνίοχον. Λεπτομερέστεραι έρευναι του πέριξ χώρου θα φέρουν ίσως εις το φως και τ' άλλα συμπληρωματικά μέρη του τούτου ευρήματος, όπερ και όπως ευρέθη αποτελεί πολύτιμον απόκτημα".
Για τη "μόδα Μουσολίνι", που κατέκτησε τις γυναίκες της ιταλικής αριστοκρατίας, έγραφε η εφημερίδα "Βραδυνή" στη δεύτερη σελίδα της στις 21 Απριλίου 1929, ενώ παρέθετε και μια φωτογραφία της δεσποινίδας Αρλέτε, "η πρώτη που ελάνσαρε την "μόδαν Μουσσολίνι"". Τι φορούσε; "ένα τυρμπάν από μαύρο βελούδο με πλατύ τοπάζι εις τη μέση και φόρεμα από μαύρο βελούδο και κίτρινο σατέν με μακρυά μανίκια και ψηλό γιακά". Δείτε την:
Στις 21 Απριλίου 1912 (π.η.), κατά τη διάρκεια του ιταλοτουρκικού πολέμου, οι Ιταλοί κατέλαβαν τη Ρόδο. Ειδικότερα, ο ιταλικός στόλος υπό το ναύαρχο Βιαλέ αποβίβασε στρατιωτικές δυνάμεις στον όρμο των Καλαθιών. Η ανακοίνωση έγινε από τον Ιταλό πρωθυπουργό Τζιολίττο κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του ιταλικού Κοινοβουλίου.
Στις 21 Απριλίου 1929, πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες εκλογές για τη Γερουσία, το δεύτερο νομοθετικό σώμα που είχε θεσμοθετηθεί με το Σύνταγμα του 1927. Όπως ήταν αναμενόμενο, οκτώ μόλις μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές, στις οποίες το κόμμα των Φιλελευθέρων είχε θριαμβεύσει, επικράτησαν οι φιλοβενιζελικοί υποψήφιοι γερουσιαστές - 78 σε σύνολο 92 αιρετών, ενώ 12 ήταν οι γερουσιαστές του Λαϊκού κόμματος και 2 εκείνου του Αγροτικού.
Στις 21 Απριλίου 1945, ο σοβιετικός στρατός εισέβαλε στο Βερολίνο επιτείνοντας τον ασφυκτικό κλοιό γύρω από το ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ. Σύμφωνα με το γερμανικό πρακτορείο, ο "κόκκινος στρατός" εισήλθε στα προάστια του Βερολίνου τις μεσημβρινές ώρες, έχοντας ημικυκλώσει την πόλη. Εξάλλου, σύμφωνα με το ανακοινωθέν του σοβιετικού στρατιωτικού επιτελείου, "Τα σοβιετικά στρατεύματα ενεπλάκησαν σε μάχη με τον εχθρό στα προάστια του Βερολίνου. Στην περιοχή της Δρέσδης κατελήφθη το Μπάουτσεν και το Καλλάου. Επίσης κατελήφθησαν οι πόλεις Λάντερβερκ και Κάμεντς. Στην Τσεχοσλοβακία κατελήφθη η πόλη Βάρχιτσε. Ισχυρές σοβιετικές αεροπορικές δυνάμεις κατ' επανάληψη βομβάρδισαν σήμερα το Βερολίνο, όπου ξέσπασαν περισσότερες από 30 μεγάλες πυρκαγιές. Κατά τη χθεσινή ημέρα καταστράφηκαν 120 γερμανικά τανκς και καταρρίφθηκαν 103 αεροπλάνα".
Στις 21 Απριλίου 1949, ο δημοσιογράφος Γρηγόρης Στακτόπουλος καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση για συμμετοχή στη μυστηριώδη δολοφονία του αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ το Μάιο του 1948. Η υπόθεση Πολκ ήταν και παραμένει ένα μεγάλο μυστήριο, ένα εγκληματολογικό όσο και πολιτικό θρίλερ, καθώς ο δημοσιογράφος είχε πολλούς εχθρούς στην Ελλάδα, καταφερόμενος εναντίον τόσο των κομμουνιστών ανταρτών όσο και του επίσημου ελληνικού κράτους. Τελικά, ως υπαίτιος συνελήφθη ο φιλοκομμουνιστικών πεποιθήσεων δημοσιογράφος Γρηγόρης Στακτόπουλος, ο οποίος φερόταν να ομολόγησε την ενοχή του και να υπέδειξε τους συνενόχους/συγκατηγορουμένους του, αν και αργότερα ο ίδιος θα αναιρούσε την κατάθεση του δηλώνοντας ότι αποσπάστηκε διά της βίας.
Η απόφαση του δικαστηρίου ανακοινώθηκε στις 2.30' το απόγευμα από το Κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης. Η μητέρα του, που ήταν συγκατηγορούμενή του, κρίθηκε αθώα, ενώ η θανατική ποινή επιβλήθηκε στους φερόμενους ως φυσικούς αυτουργούς Αδάμ Μουζενίδη και Βαγγέλη Βασβανά. Οι δύο αυτοί είχαν υποδειχτεί από τον ίδιο το Στακτόπουλο στα πλαίσια της προανάκρισης, Πολύ σημαντική λεπτομέρεια: Κατά το χρόνο δολοφονίας του Πολκ, ο Μουζενίδης ήταν ήδη νεκρός, ενώ ο Βασβανάς βρισκόταν στο εξωτερικό. Το 1960, απονεμήθηκε χάρη στον Στακτόπουλο, ο οποίος μέχρι το θάνατο του το 1998 ισχυριζόταν την αθωότητα του.
Πολλοί είχαν συμφέρον να δολοφονήσουν τον "ενοχλητικό" Τζορτζ Πολκ. Ποιος πραγματικά το έκανε, μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Την ίδια μέρα, 21 Απριλίου 1949, το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων "Άστρα" μετέδωσε ότι οι αντάρτες ου ΕΑΜ απηύθυναν μέσω του ραδιοφωνικού τους σταθμού έκκληση προς τον ΟΗΕ για την ειρήνη στην Ελλάδα. δηλώνοντας έτοιμοι να θέσουν "τέρμα στον πόλεμο, μόλις αποκατασταθεί η δυνατότητα διαβιώσεως χωρίς το φόβο του θανάτου και των ομαδικών εκτελέσεων και μόλις αποκατασταθούν τα στοιχειώδη δικαιώματα του ανθρώπου".Επίσης, εκφραζόταν η πρόθεση περί συμμετοχή του ΚΚΕ στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές της Ελλάδας.
Η έκκληση εκείνη έδειχνε τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονταν πλέον οι αντάρτες του ΕΑΜ ύστερα από τρία χρόνια εμφυλίου πολέμου, όμως η ελληνική πλευρά, που γνώριζε ότι είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων σε στρατιωτικό επίπεδο, προτίμησε να αρνηθεί την πρόταση ειρήνης μέχρι την πλήρη εξόντωση των ανταρτών και την άνευ όρων παράδοση τους. Ο εμφύλιος πόλεμος θα τελείωνε σύντομα, όμως ο εμφυλιοπολεμικός διχασμός θα συνεχιζόταν για πολλά χρόνια ακόμη καταλήγοντας στην επιβολή της χούντας των συνταγματαρχών ύστερα από 18 χρόνια.
Στις 21 Απριλίου 1955, ισχυρότατος σεισμός, που εκδηλώθηκε στις 9.18΄ το πρωί, ισοπέδωσε την πόλη του Βόλου. Έξι νεκροί, εξήντα τουλάχιστον τραυματίες, 55.000 άστεγοι και ζημιές 350 εκατομμυρίων δραχμών ήταν ο απολογισμός. Η περιοχή "χόρευε" στο ρυθμό των Ρίχτερ και τις προηγούμενες ημέρες και μάλιστα, δυο μέρες νωρίτερα ένας άνθρωπος είχε χάσει την ζωή του, ενώ είχαν υπάρξει επίσης αρκετές καταστροφές. Συνολικά, μόλις το 9% των κτιρίων παρέμειναν άθικτα, το 34% κρίθηκαν ετοιμόρροπα, ενώ το 43% είχε υποστεί βαριές ζημιές.
Στις 21 Απριλίου 1959, έφυγε από την ζωή ο γλωσσολόγος Μανόλης Τριανταφυλλίδης, υπερασπιστής της δημοτικής γλώσσας και της ένταξης της στο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και ο συγγραφέας της "Νεοελληνικής Γραμματικής", που αποτελεί τη βάση της ελληνικής γλώσσας, όπως είναι διαμορφωμένη σήμερα.
Στις 21 Απριλίου 1960, η Βραζιλία απέκτησε νέα πρωτεύουσα, την... Μπραζίλια. Τα μεσάνυχτα, 200.000 άνθρωποι μπήκαν στην πόλη και προσευχήθηκαν "για την ευτυχία και την ευημερία της νέας πρωτεύουσας", ενώ ο πρόεδρος της χώρας παρέλαβε τα κλειδιά της νέας πρωτεύουσας, όπου και εγκαταστάθηκε, παρόλο που δεν είχαν ολοκληρωθεί ακόμη όλες οι εργασίες. Η Μπραζίλια κατασκευάστηκε ειδικά για να αποτελέσει πρωτεύουσα της Βραζιλίας, δεν προϋπήρχε, ενώ θεωρείτο "πρότυπο πόλης του 20ου αιώνα", καθώς είχαν εφαρμοστεί όλες οι σύγχρονες τάσεις της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής.
Στις 21 Απριλίου 1967, η Δημοκρατία καταλύθηκε και ο στρατός ανέλαβε την εξουσία, σε μια από τις πιο μαύρες μέρες της εξουσίας. Και η 21η Απριλίου 1967 ήταν μαύρη, όχι απλά γιατί κάποιοι παράφρονες αξιωματικοί πίστεψαν ότι είχαν δικαίωμα να ανατρέψουν την πολιτική και κοινωνική ομαλότητα και να επιβάλλουν ετσιθελικά - καταπατώντας τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα - τις προσωπικές τους ιδεολογικές εμμονές, αλλά κυρίως γιατί οι πολίτες ανέχτηκαν το απριλιανό καθεστώς και δεν αντέδρασαν για την ανατροπή του εν τη γενέσει του.
Στις 22 Απριλίου δεν κυκλοφόρησαν εφημερίδες, εκτός από τις πρωινές, που έγραφαν σ' ένα μονόστηλο - και αν... - την είδηση. Η "Καθημερινή", που θα έκλεινε ύστερα από απόφαση της εκδότριας της Ελένης Βλάχου να μη δεχτεί την επιβολή της λογοκρισίας, έγραφε:
"Την 2.30΄ πρωινήν δύναμις τεθωρακισμένων κατέλαβεν το κέντρον των Αθηνών. Υπό τα έκπληκτα βλέμματα των ολίγων Αθηναίων, που εκυκλοφόρουν, την προκεχωρημένην αυτήν ώραν, τεθωρακισμένα απέκλεισαν τα Παλαιά Ανάκτορα, ενώ στρατιωτικαί δυνάμεις κατελάμβανον τον Ο.Τ.Ε., τους ραδιοφωνικούς θαλάμους του Ε.Ι.Ρ. εις το Ζάππειον και τα Υπουργεία..."
Στις 21 Απριλίου 2002, ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία έκρυβε εκπλήξεις, καθώς για πρώτη φορά υποψήφιος της Άκρας Δεξιάς, ο Ζαν Μαρί Λεπέν, πέρασε στο δεύτερο γύρο υποσκελίζοντας το Σοσιαλιστή υποψήφιο Λιονέλ Ζοσπέν. Η Ευρώπη τρόμαξε, καθώς συνειδητοποίησε ότι ο ρατσισμός έχει απήχηση σε μεγάλη μερίδα των λαϊκών στρωμάτων και ότι αποτελεί απειλή για το μέλλον της ευρωπαϊκής ηπείρου, όπως όμως συμβαίνει πάντοτε, η ανησυχία αυτή εξαντλήθηκε σε λόγους καταδίκης, χωρίς την ανάληψη καμίας απολύτως πολιτικής πρωτοβουλίας, που να διερευνά τα αίτια που ένα ακραίο κήρυγμα μισαλλοδοξίας βρίσκει απήχηση στην κοινή γνώμη. Όμως ποτέ κανένα πρόβλημα δεν λύνεται απλά με ευχές, προτροπές και καταδικαστικά κείμενα, που αποφεύγουν να θέσουν το πρόβλημα "επί τον τύπον των ήλων". Όσο η Ευρώπη δεν το συνειδητοποιεί αυτό, τόσο το πρόβλημα της ακροδεξιάς ρητορικής θα γιγαντώνεται.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Πέντε μόλις μέρες μετά την ταπεινωτική ήττα στις εκλογές της 16.04.1895, κατά τις οποίες ο πρώην πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης δεν εξελέγη καν για δυο ψήφους, στις 21 Απριλίου 1895, η εφημερίδα "Το Άστυ" δημοσίευσε μια αμφιλεγόμενη ιδιωτική συνομιλία του Τρικούπη με φίλους του σχετικά με τα αίτια της εκλογικής του ήττας και με την πρόθεση του να αποσυρθεί οριστικά από τον πολιτικό βίο της χώρας, την οποία άλλωστε είχε ήδη ανακοινώσει μέσω της εφημερίδας "Εωθινή", διευθυντής της οποίας ήταν ο ίδιος ο Τρικούπης, στο τελευταίο της φύλλο.
Σύμφωνα με την - αληθινή ή φανταστική - ιδιωτική εκείνη συνομιλία, Τρικούπης φερόταν να απέδιδε τα αίτια της ήττας στους "εκ φύσεως αγνώμονες" Μεσολογγίτες, αλλά και στις διαβολές "αίτινες πανταχόθεν κατ' εμού επεσωρεύοντο. Εν τούτοις και μεθ' όλα ταύτα πάλιν θα εξελεγόμην βουλευτής, εάν η κυβέρνησις δεν απεδίωκεν εκ Μεσολογγίου πολλούς φίλους μου αξιωματικούς κατά τας παραμονάς των εκλογών και εάν εντεύθεν δεν ημποδίζοντο διά της γνωστής ανοήτου εγκυκλίου υπάλληλοι φίλοι μου να έλθωσιν εις Μεσολόγγιον και εξασκήσωσι το δικαίωμα των".
Επίσης, ο Τρικούπης φερόταν να δήλωνε ότι η απόφαση του να αποσυρθεί ήταν αμετάκλητη, καθώς "ο ελληνικός λαός τρις ήδη απεδοκίμασε την πολιτικήν μου, επομένως ουδείς λόγος υπάρχει να εξακολουθήσω πολιτευόμενος, μη έχων ούτε την υποστήριξιν του Λαού, ούτε την υποστήριξιν του Στέμματος. .... Πάντοτε, οσάκις αποφασίζω τι μετά ώριμον σκέψιν, το αποφασίζω οριστικώς, ουδέποτε δε εις τας αποφάσεις μου απέτυχον. Μόνον είδον την αποτυχίαν, όταν εναντίον της γνώμης μου ηναγκάσθην να πράξω τι παρασυρθείς υπό των πολιτικών μου φίλων. Τούτο μοι συνέβη, ότε μετά την αποτυχίαν της αποστολής του κ. Θεοτόκη εις Λονδίνον και την πρωθυπουργίαν του κ.Σωτηροπούλου εναντίον της γνώμης μου, αλλά συμφώνως προς την γνώμην των φίλων μου, λίαν προώρως ανέλαβον και πάλιν την αρχήν. Και επήλθεν η αποτυχία".
Η διάψευση από τον Χαρίλαο Τρικούπη την ίδια κιόλας μέρα με επιστολή του, που δημοσιεύτηκε στην απογευματινή εφημερίδα "Εστία" (16.04.1895). Όπως έγραφε η εφημερίδα, οι διάλογοι που δημοσιεύονταν στο "Άστυ" ήταν "εντελώς ανύπαρκτοι και επινοήματα της φαντασίας του γράψαντος". Μάλιστα, ο Τρικούπης δήλωσε ότι δεν επρόκειτο να δώσει συνέντευξη για εύλογο διάστημα - θα το έκανε "μόνον όταν κατά την κρίσιν του δύναται αβλαβώς προς την χώρα να ομιλήση περί του θέματος" - και αυτό γιατί "τοιαύται εξηγήσεις διδόμεναι σήμερον θα ήσαν επιβλαβείς εις την χώραν".
Στις 21 Απριλίου 1896, η εφημερίδα "Το Άστυ" ενημέρωνε για την ανακάλυψη του αγάλματος του Ηνιόχου στους Δελφούς. Συγκεκριμένα, το δημοσίευμα αναφερόταν στην ανακάλυψη του πάω μέρους (κεφάλι), τρις μέρες μετά τον εντοπισμό του κορμού.
"Τηλεγραφικώς ανηγγέλθη χθες εκ Δελφών ότι ευρέθη, απώτερον του μέρους όπου τριών ημερών είχεν ανακαλυφθή κορμός ορειχαλκίνου αγάλματος, κεφαλή νεανίου μετά της δεξιάς χειρός κρατούσης ίσως ηνία μετά μέρους του θώρακος. Το εύρημα τούτον, όπερ διατηρείται εις αρίστην κατάστασιν, δοκιμασθέν προσαρμόζεται ακριβώς, επί του ευρεθέντος προ ημερών κορμού. Τοιουτοτρόπως το άγαλμα τούτο, όπερ είνε αρίστης τέχνης, φυσικού δε μεγέθους, προσκτάται ήδη αξίαν ανυπολόγιστον. Κατά πρόχειρον εξέτασιν πιστεύεται ότι τούτον ανήκει εις την 5ην π.Χ. εκατονταετηρίδα, αποτελεί δ' ίσως μέρος μεγαλοπρεπούς αναθήματος, διότι το ευρεθέν άγαλμα παριστάνει ηνίοχον. Λεπτομερέστεραι έρευναι του πέριξ χώρου θα φέρουν ίσως εις το φως και τ' άλλα συμπληρωματικά μέρη του τούτου ευρήματος, όπερ και όπως ευρέθη αποτελεί πολύτιμον απόκτημα".
Για τη "μόδα Μουσολίνι", που κατέκτησε τις γυναίκες της ιταλικής αριστοκρατίας, έγραφε η εφημερίδα "Βραδυνή" στη δεύτερη σελίδα της στις 21 Απριλίου 1929, ενώ παρέθετε και μια φωτογραφία της δεσποινίδας Αρλέτε, "η πρώτη που ελάνσαρε την "μόδαν Μουσσολίνι"". Τι φορούσε; "ένα τυρμπάν από μαύρο βελούδο με πλατύ τοπάζι εις τη μέση και φόρεμα από μαύρο βελούδο και κίτρινο σατέν με μακρυά μανίκια και ψηλό γιακά". Δείτε την:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου