Σαν σήμερα: 21 Ιουλίου

Σήμερα είναι Κυριακή, 21 Ιουλίου 2013.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:

Ο Αμερικανός συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγουεϊ, που οι μισοί αναγνώστες τον θαυμάζουν και οι άλλοι μισοί τον θεωρούν υπερτιμημένο, είναι η πιο γνωστή προσωπικότητα που γεννήθηκε σαν σήμερα, το 1899. Πέθανε στις 2 Ιουλίου 1961, ενώ το 1954 τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Ο Χέμινγουεϊ δεν ήταν ο μοναδικός Νομπελίστας που γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου. Την ίδια μέρα, το 1923 γεννήθηκε ο Καναδός χημικός Ρούντολφ Μάρκους "για τις συνεισφορές του στη θεωρία μεταφοράς ηλεκτρονίων στα χημικά συστήματα".

Σαν σήμερα γεννήθηκε και ο γερμανικής καταγωγής Βρετανός δημοσιογράφος Πολ Ρόιτερ (1816-1899), που ίδρυσε το ομώνυμο ειδησεογραφικό πρακτορείο, αλλά και γνωστοί ηθοποιοί, όπως ο Ρόμπιν Ουίλιαμς (62 ετών), η Σαρλότ Γκαινσμπούργκ (42), ο Τζος Χάρνετ (35) και ο συνομήλικός του Τζάστιν Μπάρθα (είναι ο φίλος της παρέας του Hangover, που δεν μεθάει ποτέ).

Τέλος, γενέθλια έχει σήμερα και ο Ιταλός κωμικός ηθοποιός Μπέπε Γκρίλο (65 ετών), που όμως στην υπόλοιπη Ευρώπη έγινε γνωστός από την πρόσφατη πολιτική του δραστηριότητα, ως αρχηγού του ανατρεπτικού Κόμματος των 5 Αστέρων, που θορύβησε την καθωσπρέπει ευρωπαϊκή ελίτ.

ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:

Το Βέλγιο γιορτάζει την εθνική του γιορτή, που σχετίζεται με το μοναδικό συνεκτικό στοιχείο των δύο κοινοτήτων που συμβιώνουν στα σύνορά του (γαλλόφωνοι και ολλανδόφωνοι), δηλαδή το βασιλιά. Στις 21 Ιουλίου 1831, βασιλιάς του Βελγίου, που ήταν ακόμη ένα νέο κράτος και δεν αναγνωριζόταν από την Ολλανδία, ορκίστηκε ο Λεοπόλδος Α΄ του Σαξ-Κόμπουργκ.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:

Στις 21 Ιουλίου 1950, η Βουλή αποφάσισε την παραπομπή σε Ειδικό Δικαστήριο του πρώην υπουργού Μεταφορών Πάνου Χατζηπάνου με την κατηγορία της απιστίας κατά του Δημοσίου για την "υπόθεση των καυσίμων", δηλαδή την ανάθεση της εισαγωγής και διανομής πετρελαίου σε γνωστά του πρόσωπα. 

Την ίδια μέρα, στο Παναθηναϊκό Στάδιο πραγματοποιήθηκε παλλαϊκή συγκέντρωση με πρωτοβουλία της Εκκλησίας και με αίτημα την ένωση της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. 

Στις 21 Ιουλίου 1965, πολύ σοβαρά επεισόδια, 258 συλλήψεις, 200 τραυματίες και 1 νεκρός, ο Σωτήρης Πέτρουλας, σημάδεψαν την τεράστια διαδήλωση στους δρόμους της Αθήνας κατά του βασιλικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου. Όπως συμβαίνει πάντα, οι μισές εφημερίδες έκαναν λόγο για αναρχικά στοιχεία που προκάλεσαν τα επεισόδια και οι άλλες μισές αναφέρονταν στην υπέρμετρη χρήση αστυνομικής βίας. 

Για ένα σημερινό, νέο σε ηλικία αναγνώστη της εφημερίδας "Τα Νέα", προξενεί ίσως έκπληξη το λεξιλόγιο και η πολιτική στάση της εφημερίδας, που τον Ιούλιο του 1965 πολύ ορθά πρωτοστάτησε στον αγώνα για τη δημοκρατία αντί της βαθύτατα συντηρητικής αρχής "προς Θεού να μην υπάρχει πολιτική αναταραχή.... ο λαός αποφασίζει με τις εκλογές και όχι στους δρόμους". (Στο κάτω-κάτω, θα μπορούσε κάποιος προβοκάτορας την εποχή εκείνη να ισχυριστεί ότι το -όντως- πραξικόπημα του βασιλιά δεν κατάργησε τη βουλή ούτε απαγόρευσε το να διεξαχθούν οι εκλογές στην ώρα τους).

"Την περασμένη Πέμπτη επρόδωσαν. Χθες εγκλημάτισαν. Ο ελληνικός λαός στιγματίζει τους ενόχους. Τον αυλόδουλο "ποιητή" Γ. Αθανασιάδη-Νόβα και τους "σκληρούς" της ομάδας των ανδρεικέλων, Τούμπα και Μητσοτάκη. Ο φοιτητικός κόσμος, πρώτος πάντα στον αγώνα για τη Δημοκρατία, την ομαλότητα και τις πολιτικές ελευθερίες, θρηνεί από χθες τον νεκρό του. Ο Σωτήρης Πέτρουλας, ετών 23, φοιτητής της Ανωτάτης Εμπορικής, έπεσε στην μάχη για τη Δημοκρατία. τον δολοφόνησαν, άνανδρα, αυτοί που απεργάζονται το κακό του τόπου. Οι κήρυκες του μίσους, του διχασμού, της ανωμαλίας. 

Το αίμα του Πέτρουλα, που έβαψε τους δρόμους της Αθήνας, είναι ο φόρος τιμής που προσέφερε η νεότητα, οι αυριανοί επιστήμονες, οι μελλοντικοί ηγέτες της Ελλάδας, στον βωμό της Δημοκρατίας. Η σπουδάζουσα νεολαία απόκτησε άλλο ένα σύμβολο. Σήμερα, ο φοιτητικός κόσμος, ολόκληρη η δημοκρατική Ελλάδα κηδεύουν τον ήρωα νεκρό τους...."

Και από την περιγραφή των επεισοδίων:

"Η Αστυνομία του Νόβα ξεπέρασε την Αστυνομία του Καραμανλή. Οι νέοι βουτήχθηκαν στο αίμα. Αμάρτημά τους μοναδικό, ότι θέλησαν να υψώσουν ειρηνικά την φωνή τους για την Δημοκρατία. Μετά την συγκέντρωση χιλιάδες φοιτητών κατευθύνθηκαν προς την Ομόνοια και από εκεί διά της οδού Σταδίου επεχείρησαν να φθάσουν μέχρι της πλατείας Συντάγματος.Στο Σύνταγμα θα διεμαρτύροντο, πάντα ειρηνικά κατά της ψευτοκυβερνήσεως και αφού έψελναν τον Εθνικό Ύμνο θα αποχωρούσαν, όπως έγινε το περασμένο Σάββατο και Δευτέρα. Η Αστυνομία, εκτελούσα εντολές της "Κυβερνήσεως" των ανδρεικέλων, απαγόρευσε στους φοιτητές να προχωρήσουν πέραν της οδού Χρήστου Λαδά. Στη συμβολή Σταδίου και Χρήστου Λαδά, οι κ.κ. Καραμπέτσος και Αρχοντουλάκης είχαν παρατάξει τέσσερις "ζώνες" αστυνομικών. Ανάμεσα στην πρώτη και δεύτερη "ζώνη" η γνωστή "Αύρα", τα δακρυγόνα της Ασφαλείας. Ακόμα, δύο πυροσβεστικές αντλίες και μερικά περιπολικά της Αμέσου Δράσεως σε παρόδους. 

Άλλες φορές η Αστυνομία απευθύνει επιμόνους "παρακλήσεις" -όπως το Σάββατο και την Δευτέρα- σε διαδηλωτές να διαλυθούν.

Χθες υπήρξε φειδωλή στις "παρακλήσεις" της. Αφού με τηλεβόα μετεδόθη κατ' επανάληψη εντολή του Εισαγγελέως να διαλυθούν, εξαπολύθηκε η επίθεση. Ήταν τόσο κεραυνοβόλα και ξαφνική η επίθεση, ώστε δεν προλάβαινε ο Σταθμός Πρώτων Βοηθειών να περιθάλψη τους τραυματίες. Οι νεαροί διαδηλωτές τσακίστηκαν κυριολεκτικά. Την ίδια τύχη είχαν τουρίστες και ανύποπτοι πολίτες. Τα αστυνομικά όργανα χρησιμοποιήσαν όλα τα μέσα για να... επιβάλλουν την τάξη. Την επέβαλαν αφού έπεσαν στο δρόμο ένας νεκρός και δύο εκατοντάδες τραυματίες.... 

... Αντικειμενικοί παρατηρηταί των χθεσινών γεγονότων υποστηρίζουν, ότι την αρχή έκαναν τα αστυνομικά όργανα, που για μια ακόμη φορά έχασαν την ψυχραιμία τους. Επετέθησαν άγρια, με πρωτοφανή βιαιότητα, με τα γκλομπς ανά χείρας επί "δικαίων και αδίκων". Την ίδια στιγμή δύο πυροσβεστικές αντλίες εξηκόντιζαν κρουνούς ύδατος, ενώ βόμβες δακρυγόνων της Γενικής Ασφαλείας "ώργωναν" την οδόν Σταδίου. Από τις δακρυγόνες βόμβες υπέστησαν "τύφλωση" εκατοντάδες πολιτών. Το αέριο εισήλθε σε τρόλλεϋ, αυτοκίνητα, καταστήματα, κτίρια, ακόμη και σ' αυτή την Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών. Εκ των δακρυγόνων διελύθησαν ομάδες διαδηλωτών, καθώς και ομάδες αστυνομικών.

Κατά το άγριο κυνηγητό των φοιτητών υπό των αστυνομικών οργάνων υπέστησαν ζημίες οι προθήκες των επί της οδού Σταδίου καταστημάτων Αγαλιώτη, Βασιλόπουλου, Κωνσταντάρα και Στρογγυλού, καθώς επίσης, και κρύσταλλο του επί της οδού Ακαδημίας 60 κτιρίου της Γενικής Διευθύνσεως Πολιτικής Αμύνης. 

Καταδιωκόμενοι αγρίως οι διαδηλωτές υπό αστυνομικών απωθήθηκαν στην Ομόνοια, όπου σημειώθηκαν τέτοιας έντασης και πρωτοφανούς βιαιότητας σκηνές με πρωταγωνιστές αστυνομικούς, οι οποίες είναι αδύνατον να περιγραφούν. Το κέντρο της πόλεως είχε παραδοθεί στην "αύρα" του κ. Τούμπα. Η "αύρα" είναι τα δακρυγόνα της αστυνομίας...." 

(Τα αποσπάσματα ήταν από το ρεπορτάζ της εφημερίδας "Τα Νέα",  22.07.1965, σελ. 7).


ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Κάποτε, δεν υπήρχαν ούτε cd, ούτε βινύλια, ούτε κασέτες, ούτε καν πλάκες για γραμμόφωνα. Οι τραγουδιστές ξεδίπλωναν το ταλέντο τους μόνο σε "ζωντανές" εμφανίσεις και το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα "πέθαινε" ακριβώς τη στιγμή που "γεννιόταν". Η εμφάνιση των φωνογράφων και οι πρώτες ηχογραφήσεις τραγουδιών -πρώτα στην Ευρώπη- προκάλεσε μεγάλη απορία και θαυμασμό, ενώ η εφημερίδα "Το Άστυ" της 21ης Ιουλίου 1899 έκανε λόγο για "νέον επάγγελμα", με το οποίο εξοικείωνε τους αναγνώστες της.
"Νέον επάγγελμα ευρέθη εν Γαλλία, αριθμούν όχι ολίγους προσηλύτους, των μουσικών και τραγουδιστών διά τους φωνογράφους. Τενόροι μισθούνται, μουσικοί ενοικιάζονται, διευθυντής ορχήστρας τίθεται επί κεφαλής όλου του θιάσου και το έργον αρχίζει. Ο θίασος τραγουδεί, η μουσική παίζει και ο φωνογράφος αποτυπώνει τα άσματα διά να τα μεταδώση εις τα πέρατα του κόσμου, όπου κατά χιλιάδας τώρα αγοράζονται τοιαύτα χάριν διασκεδάσεως και τέρψεως. Προς τούτο οι τραγουδισταί μανθάνουν να τραγουδούν προ του φωνογράφου κατ' ιδιαίτερον τρόπον εν ιδιαιτέρα αιθούση, όπως η επί της μεταλλικής πλακός του φωνογράφου αποτύπωσις καταστή τελεία".