26 Ιουλίου 2013

Σαν σήμερα: 26 Ιουλίου


Σήμερα είναι Παρασκευή, 26 Ιουλίου 2013.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:
Ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες, ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ (1928-1999), αλλά κι ένας από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς, ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σο (1856-1950, Νόμπελ Λογοτεχνίας 1925) γεννήθηκαν σαν σήμερα. 
Λιγότερο γνωστός είναι ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου, Ωγκίστ Μπέερναρτ (1829-1912), ο οποίος τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης 1909 ως μέλος του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου.
"Αγωνία με λαχτάρα" για να γιορτάσει τα γενέθλιά του έχει σήμερα ο Τόλης Βοσκόπουλος, που κλείνει τα 73, ενώ 67 κεράκια μόνο θα έχει η τούρτα γενεθλίων του Μικ Τζάγκερ. 
Ηθοποιοί που έχουν γενέθλια είναι η κινηματογραφική "Βασίλισσα" Έλεν Μίρεν (68 ετών), ο Κέβιν Σπέισι (54), η Σάντρα Μπούλοκ (49) και η Κέιτ Μπέκινσεϊλ (40).
Τέλος, τα 52 κλείνει σήμερα ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Δημήτρης Σαραβάκος. 

ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:
Στην Κούβα γιορτάζεται η Ημέρα της Επανάστασης. Σαν σήμερα το 1953, ο Φιντέλ Κάστρο έκανε την πρώτη του απόπειρα για την ανατροπή του δικτάτορα Μπατίστα της Κούβας.Η απόπειρα απέτυχε και ο Κάστρο συνελήφθη, ενώ καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 ετών. Ωστόσο, σύντομα αμνηστεύτηκε και διέφυγε στο εξωτερικό, όπου οργάνωσε καλύτερα την επανάσταση του. 
Την επέτειο της ανεξαρτησίας τους γιορτάζουν δύο κράτη, οι Μαλδίβες (βρετανική αποικία μέχρι τις 26 Ιουλίου 1965) και η Λιβερία, που μπορεί να μην υπήρξε ποτέ αποικία κάποιας μεγάλης δύναμης, όμως από το 1820 μέχρι τις 26 Ιουλίου 1847 τελούσε υπό ένα ιδιόμορφο καθεστώς, ως τόπος προορισμού των σκλάβων της Αμερικής που ελευθερώνονταν. Τη μέρα εκείνη άλλωστε απέκτησε και τη σημερινή της ονομασία, που σημαίνει "Ελευθερία", καθώς μέχρι τότε η περιοχή ήταν γνωστή ως "Ακτή του Πιπεριού".


ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:
Στις 26 Ιουλίου 1945 ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των εκλογών της 5ης Ιουλίου στη Βρετανία. Για πρώτη φορά ανέβηκε στην εξουσία το Εργατικό Κόμμα, ενώ έκπληξη θεωρήθηκε η ήττα των Συντηρητικών του Ουίνστον Τσόρτσιλ, παρότι ο τελευταίος είχε πιστωθεί προσωπικά τη νίκη κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. 
Επί της ουσίας δεν επρόκειτο για έκπληξη. Η καθημερινότητα δεν έχει καμία σχέση με το τι θα γράψει η ιστορία, ούτε ποτέ είναι δυνατόν μια κοινωνία, που επιδιώκει την αλλαγή για ένα διαφορετικό μέλλον, να εγκλωβιστεί στο χθες κοιτώντας πίσω.

Στις 26 Ιουλίου 1956, ο πρόεδρος της Αιγύπτου, Νάσερ, αποφάσισε την εθνικοποίησε της διώρυγας του Σουέζ, απόφαση που πυροδότησε τους επόμενους μήνες μια από τις χειρότερες κρίσεις στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και κατέληξε σε μικρό πόλεμο μεταξύ Αιγύπτου και συμμαχίας του Ισραήλ με τη Βρετανία και τη Γαλλία.
Μιλώντας στο λαό στην πλατεία Ταχρίρ, ο Νάσερ δικαιολόγησε την απόφαση του λέγοντας, "Παίρνουμε πίσω ό,τι μας ανήκει.... Δεν έχουμε ανάγκη να επαιτούμε χρήματα από την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο ή τη Μόσχα" και ανέφερε χαρακτηριστικά ότι "Τα έσοδα της διώρυγας ανέρχονται σε 100 εκατομμύρια δολάρια ετησίως, ενώ μέχρι τώρα η αιγυπτιακή κυβέρνηση λάμβανε μόνο 3 εκατομμύρια δολάρια. Δεν θα ανεχθούμε να μας κλέβουν".

Στις  26 Ιουλίου 1957, έφυγε από την ζωή ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Δωρόθεος, ο οποίος νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Στοκχόλμης. Ο Δωρόθεος βρισκόταν στην κεφαλή της ελλαδικής εκκλησίας μόλις 16 μήνες.

Στις 26 Ιουλίου 1963, ισχυρότατος σεισμός ισοπέδωσε τα Σκόπια κατά τις πρώτες πρωινές ώρες αφήνοντας τουλάχιστον 1.100 νεκρούς. 
Χαρακτηριστικό της έκτασης της καταστροφής ήταν το δημοσίευμα της γιουγκοσλαβικής εφημερίδας Πολίτικα:  "Το θέαμα της κατεστραμμένης πόλης είναι εφιαλτικό. Οι ασθενείς των νοσοκομείων των Σκοπίων, κυριεύτηκαν από φόβο και έπεφταν από τα παράθυρα. Πολλοί εξ αυτών υπέστησαν κατάγματα. Σε κάθε βήμα περιμένει το διαβάτη η θέα των ερειπίων και της απόγνωσης. Κάτω από τα ερείπια του ξενοδοχείου "Μακεδονία" θάφτηκαν οι ένοικοι, ξένοι περιηγητές και μέλη του προσωπικού. Πολλοί επιβάτες θάφτηκαν επίσης κάτω από τα ερείπια του σιδηροδρομικού σταθμού. Άκουσα τις κραυγές πολλών εξ αυτών, που ζητούσαν βοήθεια..... Πολλοί επιζήσαντες αντιμετωπίζουν ενώπιον των ερειπίων της οικίας τους ένα τραγικό δίλημμα. Να ανασύρουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, που έχουν εξαφανισθεί κάτω από τους σωρούς, ή να εγκαταλείψουν την κατεστραμμένη πόλη, η οποία συνεχίζει αραιά το χορό των σεισμικών δονήσεων; Είναι τρομερό να διέρχεται κανείς μπροστά από τα εκατοντάδες κατεστραμμένα σπίτια και ν' ακούει τις σπαρακτικές κραυγές των καταπλακωθέντων από τα ερείπια. Ποιος δεν θέλει να τους βοηθήσει; Ατυχώς, κάθε βοήθεια είναι αδύνατη....".

Στις 26 Ιουλίου 1974 ολοκληρώθηκε η σύνθεση της πρώτης πολιτικής κυβέρνησης στην Ελλάδα ύστερα από επτά και πλέον χρόνια με την ορκωμοσία 21 ακόμη υπουργών και υφυπουργών. 
Την ίδια μέρα, στις το απόγευμα, επέστρεψε στην Ελλάδα και η Μελίνα Μερκούρη, συνοδευόμενη από τον Ζιλ Ντασσέν και το σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο. "Ευχαριστώ τον ελληνικό λαό για τους αγώνες του. Ευχαριστώ τα παιδιά του Πολυτεχνείου, ευχαριστώ την Κύπρο μας που καίγεται. Είμαι συγκινημένη που επιστρέφω στην Ελλάδα μας ύστερα από οκτώ χρόνια εξορίας, οκτώ αβάστακτα χρόνια. Είμαι ευτυχισμένη για τον ελληνικό λαό", ήταν οι πρώτες δηλώσεις της στους δημοσιογράφους, ενώ σημείωσε ότι δεν σκόπευε πλέον να ξαναφύγει. "Δεν αντέχω άλλο έξω από την Ελλάδα", τόνισε χαρακτηριστικά.
Πλήθος κόσμου υποδέχτηκε τη Μελίνα Μερκούρη. Μεταξύ αυτών ο Γιώργος Φούντας, στο αυτοκίνητο του οποίου επιβιβάστηκε επιστρέφοντας στην Αθήνα, αλλά και πολλοί Έλληνες ηθοποιοί, οι οποίοι έκαναν και σχετικές δηλώσεις, όπως η Τζένη Καρέζη: "Αγωνίστηκε τόσα χρόνια έξω και δεν το περιμέναμε να τη δούμε κοντά μας τόσο γρήγορα. Επιτυχία για το θέατρο και για τον ελληνικό κινηματογράφο αποτελεί η παρουσία της στο χώρο μας, αλλά πιο πολύ μετράει το ότι βρίσκεται ύστερα από τόσα χρόνια ξανά κοντά μας". Στο αεροδρόμιο βρισκόταν και η Αλίκη Βουγιουκλάκη, που δήλωσε "πολύ ευτυχισμένη και τόσο περήφανη μάλιστα, γιατί μια αγωνίστρια σαν τη Μελίνα ανήκει στο δικό μας κλάδο. Έκανε τον αγώνα έντιμα με πάθος και συνέπεια. Σήμερα γυρίζει νικήτρια στον τόπο μας, για να προσθέσει και αυτή της δικές της δυνάμεις, για να λύσουμε πρώτα το θέμα της Κύπρου που μας καίει και ύστερα να χαρούμε τη δημοκρατία μας". 

Στις 26 Ιουλίου 1979, ο ηθοποιός Ανδρέας Μπάρκουλης καταδικάστηκε από το πενταμελές Εφετείο Αθηνών σε φυλάκιση οκτώ μηνών για παράβαση του νόμου "περί ναρκωτικών ουσιών". Ο ηθοποιός είχε συλληφθεί το Νοέμβριο του 1973 έξω από το θέατρο, όπου πρωταγωνιστούσε, ύστερα από τη σύλληψη μιας Ολλανδέας που φαίνεται ότι ήταν το "βαποράκι". Ωστόσο, η δίκη αναβλήθηκε αρκετές φορές τα επόμενα χρόνια.
Πάντως, ο ηθοποιός αρνήθηκε τις κατηγορίες στην απολογία του. "Εκείνη, η δήθεν Ολλανδέζα, με είχε επισκεφθεί στο καμαρίνι μου και μου πρόσφερε τσιγάρα με χασίς. Εγώ της είπα ότι δεν έχω ανάγκη, διότι δεν κάνω χρήση ναρκωτικών ουσιών. Τότε εκείνη μου άφησε δύο τσγαριλίκια για να τα δώσω σε κανένα φίλο, που θα ήθελε να κάνει χρήση. Εγώ τα έβαλα στο τσεπάκι του γιλέκου μου και εκεί τα βρήκε η αστυνομία, όταν μετά από τρεις μέρες με συνέλαβε", κατέθεσε ο ηθοποιός, που δεν έπεισε τους δικαστές, παρόλο που ο εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή του για την κατηγορία. 


ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - κείμενα:
Αλήθεια, πότε κατέστη αναξιόπιστη η ελληνική δημόσια τηλεόραση; Σίγουρα όχι μετά τη δεκαετία του '80 και πάντως η οκταετία Καραμανλή δεν ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα στη διάθεση των κυβερνώντων να ελέγξουν την ΕΡΤ - το ακριβώς αντίθετο.
Είναι χαρακτηριστική η επιστολή του Γεώργιου Μαύρου, ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προς των τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, με ημερομηνία 26 Ιουλίου 1976. Ακολουθούν ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα, όπως δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες τις επόμενες μέρες: ".... Αντί να είναι όργανο αντικειμενικής πληροφορήσεως και διαφωτίσεως του κοινού, η ΕΡΤ έχει μεταβληθεί σε όργανο συσκοτίσεως και παραπλανήσεως της κοινής γνώμης. Οι πολιτικού περιεχομένου εκπομπές της ΕΡΤ δεν αρκεί ότι κατά πλείστον προβάλλουν τις κυβερνητικές μόνο θέσεις, αλλά και όταν ασχολούνται με τις απόψεις της αντιπολιτεύσεως, το πράττουν κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να προκαλείται σύγχυση και να μην αντιλαμβάνεται το κοινό τι υποστηρίζει η αντιπολίτευση.... Ο χρόνος τον οποίο η ΕΡΤ διαθέτει για τη μετάδοση των συζητήσεων (σ.σ. στη βουλή), ρυθμίζεται αποκλειστικώς και μόνο από το χρόνο που απαιτείται για να μεταδοθεί ολόκληρος ο λόγος του προέδρου της κυβερνήσεως. Υπό το πρόσχημα της ίσης μεταχειρίσεως κυβερνήσεως και αντιπολιτεύσεως, ο ίδιος χρόνος διατίθεται για όλα τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως, κατανεμόμενος μεταξύ αυτών διά της μεταδόσεως περικοπών από τις ομιλίες των αρχηγών της αντιπολιτεύσεως, κατ' επιλογήν των οργάνων της ΕΡΤ. Έτσι, ο ελληνικός λαός πληροφορείται με ακρίβεια τις κυβερνητικές απόψεις επί των μεγάλων ενικών θεμάτων, αλλά δεν μπορεί να αντιληφθεί από τις μεταδιδόμενες περικοπές των αρχηγών της αντιπολιτεύσεως ποιες είναι οι απόψεις των....".
Ποια ήταν η επίσημη απάντηση της ΕΡΤ - ουσιαστικά της διορισμένης από την κυβέρνηση διοίκησης του σταθμού; Μεταξύ άλλων σημείωνε: "... εις τας αναγκαίας διά λόγους περιωρισμένης χρονικής διαρκείας των δελτίων ειδήσεων, περιλήψεις των πολιτικών συντακτών, προτιμώνται τα σημεία εκείνα, τα οποία δεν περιέχουν αντιδικίες με άλλα κόμματα, διά τον απλόν λόγον, ότι θα εδημιουργείτο τοιουτοτρόπως άλυσις απαντήσεως και ανταπαντήσεων, διά τους οποίους δεν υπάρχει χρόνος στην τηλεόραση...."! Με άλλα λόγια, η ΕΡΤ του 1976 παραδεχόταν τη λογοκρισία, υποτίθεται για να δίδεται η εντύπωση ενός ήρεμου πολιτικού κλίματος, ασχέτως αν δεν αντικατόπτριζε την αλήθεια!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου