Σήμερα είναι Τετάρτη, 6 Μαρτίου 2013.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:
Ο Φλωρεντίνος γλύπτης και ζωγράφος Μιχαήλ Άγγελος (1475-1564) είναι ίσως η σημαντικότερη προσωπικότητα που γεννήθηκε σαν σήμερα. Τα έργα του, από το άγαλμα του Δαβίδ μέχρι τις τοιχογραφίες της Καπέλα Σιξτίνα, αποτελούν μοναδικές και ανυπέρβλητες καλλιτεχνικές δημιουργίες.
Σαν σήμερα γεννήθηκε και ο Γάλλος στρατιωτικός και ποιητής Συρανό ντε Μπερζεράκ (1619-1655), ο οποίος είναι γνωστός όχι τόσο για τα έργα του, όσο διότι η μεγάλη μύτη του ενέπνευσε άλλους συγγραφείς, οι οποίοι έπλασαν τη φανταστική ιστορία για τον ανομολόγητο έρωτα του "άσχημου" Σιρανό προς την πανέμορφη Ρωξάνη.
Ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας (το 1982) Κολομβιανός συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου 1927. Τα πιο γνωστά του έργα είναι τα "Εκατό χρόνια μοναξιάς", "Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας" κλπ.
Ένας από τους μάγους του παγκόσμιου μπάσκετ, ο Σακίλ Ο'Νιλ κλείνει σήμερα τα 41, ενώ τα 36 κλείνει ο Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής Γιώργος Καραγκούνης.
ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΕΟΡΤΕΣ:
Στην Γκάνα γιορτάζεται η Ημέρα της Ανεξαρτησίας. Από το 1874, η περιοχή αποτελούσε βρετανική αποικία με την ονομασία "Χρυσή Ακτή", ενώ ανακηρύχτηκε ανεξάρτητο κράτος στις 6 Μαρτίου 1957, οπότε μετονομάστηκε σε Γκάνα, ενώ ήταν η πρώτη αποικία της υποσαχάριας Αφρικής που κέρδιζε την ανεξαρτησία της.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:
Στις 6 Μαρτίου 1933 εκδηλώθηκε το Στρατιωτικό Κίνημα του Στρατηγού Νικόλαου Πλαστήρα, μόλις την επομένη της διενέργειας εκλογών που ανέδειξε κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Ηνωμένης Αντιπολίτευσης - παρ'όλο που με μικρή διαφορά τις περισσότερες ψήφους είχε αποσπάσει ο Εθνικός Συνασπισμός με επικεφαλής τον Ελ. Βενιζέλο. Επρόκειτο για μια εντελώς παράλογη και αψυχολόγητη ενέργεια, που επέτρεψε στους αντιβενιζελικούς κύκλους να υποπτεύονται ότι το κίνημα προέκυψε ύστερα από πρωτοβουλία του Βενιζέλου, αν και αυτό δεν ίσχυε, ενώ οδήγησε ακόμη και στην εκδήλωση απόπειρας δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού τρεις μήνες αργότερα.
Με διάγγελμα του, που δημοσιεύτηκε στις απογευματινές εφημερίδες και ερρίφθη στις κεντρικές πλατείες της πρωτεύουσας, ο Πλαστήρας σημείωνε ότι, "Δύο, εν συνεχεία, εντός πέντε μηνών, εκλογαί απέδειξαν εκείνο το οποίον παρ' όλων επιστεύετο, ότι το κοινοβουλευτικόν πολίτευμα εκτός των άλλων του βαθέων ελαττωμάτων διά τα οποία υποκύπτει ολοέν εις περισσοτέρας χώρας, έχει παρ' ημίν επί πλέον το θανάσιμον διά την χώραν μειονέκτημα να μη δύναται με κανέν εκλογικόν σύστημα ν' αποδώση κυβέρνησιν βιώσιμον.
Αιχμάλωτον της δημαγωγίας από φύσεως το κοινοβουλευτικόν πολίτευμα, επέφερεν εδώ όχι μόνον κυβερνητικήν αδυναμίαν, αλλά και ενίσχυσε τον κομμουνισμόν τόσω μάλλον επίφοβον καθ' όσον συμπίπτει ακριβώς με την αδυναμίαν αναδείξεως ισχυράς κυβερνήσεως.
Παρά πάσαν προσπάθειαν μου, το ολέθριον τούτο αποτέλεσμα εγκυμονούν βεβαίους κινδύνους ακυβερνησίας και οικονομικής συμφοράς διά την χώραν, δεν έγινε δυνατόν ν' αποτραπή και την νύκτα σήμερον η απειλή της διασαλεύσεως της τάξεως και της αδελφοκτόνου αναρχίας εξεδηλώθη ωμή. Κατόπιν τούτου ηναγκάσθην να παρέμβω...."
Το κίνημα δεν είχε λαϊκή ή στρατιωτική υποστήριξη, ούτε ήταν καλά οργανωμένο και αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων θνησιγενές. Λίγες ώρες αργότερα, ο Πλαστήρας παρέδιδε την εξουσία στον Αλέξανδρο Οθωναίο, ο οποίος συγκρότησε προσωρινή, μεταβατική κυβέρνηση στρατιωτικών μέχρι την ορκωμοσία της κυβέρνησης Παναγή Τσαλδάρη στις 10 Μαρτίου.
Στις 6 Μαρτίου 1951 ξεκίνησε η δίκη των Τζούλιους και Έθελ Ρόζενμπεργκ, οι οποίοι κατηγορούνταν ότι ήταν μυστικοί πράκτορες της Σοβιετικής Ένωσης και ότι είχαν προδώσει το μυστικό της ατομικής βόμβας. Πρόκειται για μία από τις γνωστότερες δίκες "κατασκόπων", για την οποία μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες λεπτομέρειες στις αναρτήσεις:
Στις 6 Μαρτίου 1964, πέθανε ο τότε βασιλιάς της Ελλάδας Παύλος, σε ηλικία 62 ετών. Το λιτό ανακοινωθέν που διαβάστηκε μέσω των ραδιοφωνικών σταθμών έλεγε: Εκ του Μεγάλου Βασιλικού Αυλαρχείου ανακοινούται ότι την 16.12΄ ώραν της σήμερον απεβίωσεν η Α.Μ. ο Βασιλεύς". Λίγη ώρα αργότερα, στις 19.30΄, νέος βασιλιάς ορκίσθηκε ο γιος του Κωνσταντίνος, ο τελευταίος της δυναστείας.
Στις 6 Μαρτίου 1994 έφυγε από την ζωή η Μελίνα Μερκούρη, ένα μοναδικό σύμβολο Ελληνίδας με παγκόσμια απήχηση. Δεν πέθανε στην Ελλάδα - στην Αθήνα - που τόσο αγάπησε, αλλά στη Νέα Υόρκη (νοσοκομείο Μεμόριαλ), όπου έδινε άνιση μάχη κατά του καρκίνου. Όταν λίγους μήνες νωρίτερα είχε αναχωρήσει από την Αθήνα, ντυμένη στα γαλανόλευκα, είχε δηλώσει στους δημοσιογράφους: "Ελπίζω, πιστεύω, είμαι σίγουρη ότι δεν είναι τίποτα το σοβαρό και ότι γρήγορα θα σας ξαναδώ". Δυστυχώς, όταν επέτρεψε στη χώρα δεν μπόρεσε να δει τις δεκάδες χιλιάδες Έλληνες και τις Ελληνίδες που την υποδέχτηκαν στην Αθήνα στις 8 Μαρτίου, την παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, προσκύνησαν τη σωρό της στη Μητρόπολη και τη συνόδευσαν στην τελευταία της κατοικία, στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών, μια μέρα αργότερα.
Στην αυτοβιογραφία της με τίτλο "Είμαι Ελληνίδα", η Μελίνα Μερκούρη περιέγραφε: "Δεν θα γράψω με ταπεινοφροσύνη ή με επιφύλαξη, γιατί δεν είμαι ούτε ταπεινόφρων ούτε επιφυλακτική. Κι αν τη μια στιγμή φαίνεται πως είμαι αχαλίνωτη ηδονίστρια και την άλλη η Ιωάννα της Λωραίνης, αυτό συμβαίνει γιατί είμαι μια ηδονίστρια και είμαι η Ιωάννα της Λωραίνης".
[Σχετικά θέματα:
Μελίνα Μερκούρη: Αποσπάσματα από την αυτοβιογραφία της.
Μελίνα Μερκούρη: Αποσπάσματα από την αυτοβιογραφία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου