Ο Φρέντρικ Ράινφελντ (Fredrik Reinfeldt) είναι ο ηγέτης του συντηρητικού Κόμματος των Μετριοπαθών (Moderata samlingspartiet) και πρωθυπουργός της Σουηδίας από το 2006. Το 2010 μάλιστα έγινε ο πρώτος κεντροδεξιός πρωθυπουργός στην Ιστορία της χώρας που επανεξελέγη στο αξίωμα του. Μπορεί να θεωρούσαμε τη Σουηδία ως μία από τις πιο εύρωστες οικονομικά χώρες και με μεγάλο βιοτικό επίπεδο, όμως μια συνέντευξη του Σουηδού πρωθυπουργού στη σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter γεννά πολλά ερωτηματικά, αν όχι για την πραγματική κατάσταση της οικονομίας της σκανδιναβικής χώρας, τότε για τις πραγματικές προθέσεις των συντηρητικών Ευρωπαίων ηγετών, οι οποίοι πανικόβλητοι από το ξέσπασμα της κρίσης στη γηραιά ήπειρο, κάνουν ό,τι μπορούν για να οδηγήσουν τους λαούς μια ώρα αρχύτερα στον γκρεμό με τις ακατανόητες πράξεις και δηλώσεις τους.
Για τον κύριο Ράινφελντ το μεγάλο πρόβλημα της Σουηδίας σήμερα είναι το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης. Δε διαφέρει από το μέσο ευρωπαϊκό, ίσως και να είναι λίγο υψηλότερο, καθώς είναι ορισμένο στα 65 χρόνια. Η πρόταση του Σουηδού πρωθυπουργού είναι να ανέβει στα ...75! Το επιχείρημα είναι το τετριμμένο ότι "αν οι άνθρωποι νομίζουν ότι μπορούμε να ζούμε περισσότερο και να μικραίνουμε τα χρόνια που εργαζόμαστε, τότε οι συντάξεις θα κατέβουν". Δεν ξέρω αν ξαφνικά ο μέσος όρος ζωής των Σουηδών ανέβηκε κατά μία δεκαετία, ώστε να ανέβει αντίστοιχα κατά μία δεκαετία ο χρόνος δουλειάς, εκτός κι αν στη Σουηδία τα 65 χρόνια καθιερώθηκαν ως ηλικιακό όριο για συνταξιοδότηση στα μέσα του 19ου αιώνα. Άλλον τρόπο για να κατανοήσω αυτόν τον παραλογισμό - έναν από τους πολλούς που μας έχουν προσφέρει τα τελευταία χρόνια οι συντηρητικοί πολιτικοί της Ευρώπης - δεν μπορώ να εντοπίσω. Το άλλο .. ατράνταχτο - στη φαντασία του κυρίου Ράινφελντ - επιχείρημα είναι ότι όσοι μένουν άνεργοι και είναι πάνω από 55 ετών, θα είναι πιο ελκυστικοί στους εργοδότες, αφοί οι τελευταίοι θα γνωρίζουν ότι αν τους προσλάβουν θα τους απασχολούν στη δουλειά τους για μια εικοσαετία. Και φυσικά, δεν παρέλειψε να αναπαράγει τη λογική του Μόντι (του ιταλού πρωθυπουργού), ότι θα πρέπει οι Σουηδοί να συνηθίζουν στην ιδέα να αλλάζουν καριέρες στη διάρκεια της ζωής τους.
Το ότι όλα αυτά λέγονται σε μια ξένη χώρα τόσο μακριά από εμάς και που μάλιστα βρίσκεται εκτός ευρώ, δεν είναι καθόλου καθησυχαστικό, αλλά το αντίθετο. Συζητείται σε μία χώρα που υποτίθεται είναι εκτός κρίσης, που έχει μακρά παράδοση κοινωνικού κράτους. Είναι απόλυτα ενδεικτικό του πόσο στενόμυαλοι είναι οι σύγχρονοι Ευρωπαίοι ηγέτες. Δεν παίρνουν κανένα μάθημα από την κρίση του 1929. Αναλώνονται να κάνουν συνέχεια δηλώσεις στα ΜΜΕ είτε άμεσα είτε μέσω κύκλων σα να είναι κοινοί σχολιαστές και όχι υπεύθυνοι ηγέτες. Σκέφτονται με ιδεολογικές αγκυλώσεις και όχι οικουμενικά. Δεν υπάρχουν μονόδρομοι στις πολιτικές, αλλά είναι τόσο στενόμυαλοι που δεν μπορούν ούτε αυτό το βασικό να κατανοήσουν. Αν όλα ήταν μονολιθικά και αποδεικνυόταν ότι κάποιοι κατέχουν την "απόλυτη αλήθεια", τότε σε λίγο θα πρέπει να μας ζητήσουν να καταργήσουμε τα πολιτικά κόμματα ή την ανάγκη των εκλογών. Πού θα σταματήσει αυτός ο "κατήφορος" ανθρώπων που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και συμπτωματικά βρέθηκαν στην εξουσία μέχρι κάποια στιγμή να την απολέσουν, γιατί δεν είναι προορισμένοι να κυβερνούν και για πάντα. Ο Σαρκοζί κατά πάσα πιθανότητα θα χάσει τις εκλογές, ενώ και η Μέρκελ, παρά την άνοδο της δημοτικότητας της, δύσκολα θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές από τη στιγμή που οι κυβερνητικοί της εταίροι βρίσκονται υπό κατάρρευση. Και τότε τι θα γίνει; Θα μας πουν "κάναμε λάθος που πήραμε όλη την Ευρώπη στο λαιμό μας"; Θα ήταν πολύ αστεία όλα αυτά που ζούμε, αν δεν ήταν ταυτόχρονα και πολύ τραγικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου