Έχετε αναρωτηθεί ποτέ αν τα ψάρια κοιμούνται ή αν ακούνε ήχους; Έχετε προβληματιστεί γιατί μπορούν κι επιπλέουν τόσο εύκολα στο νερό ή γιατί, όταν πεθάνουν, επιπλέουν στην επιφάνεια του νερού; Όλες οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα - και όχι μόνο - ακολουθούν πιο κάτω.
Όσοι έχετε στο σπίτι σας ενυδρείο με ψάρια, θα έχετε προσέξει ότι τα υποβρύχια κατοικίδια σας δεν κλείνουν ποτέ τα μάτια τους. Δεν μπορούν να το κάνουν, γιατί δεν έχουν βλέφαρα. Αυτό, όμως δε σημαίνει ότι δεν παίρνουν κι έναν υπνάκο - το αντίθετο. Όχι απλά κοιμούνται, αλλά ενίοτε υποφέρουν και από αϋπνίες, οι οποίες μπορούν να τα αποδιοργανώσουν, όπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους, σύμφωνα με μελέτη που πρόκειται να δημοσιευτεί στις 16 Οκτωβρίου στο περιοδικό PLoS Biology.
Τα ψάρια δεν έχουν αυτιά και για ν' ακριβολογούμε δεν έχουν εξωτερικά αυτιά. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν ακούνε ήχους. Στην πραγματικότητα, τα ψάρια έχουν μικρά αυτιά στο εσωτερικό του κεφαλιού τους, στα οποία φτάνουν οι ήχοι των απειλητικών εχθρών τους. Εξάλλου, τα ψάρια μπορούν ν' αντιληφθούν τις όποιες εχθρικές κινήσεις και από τις γραμμές που διαγράφονται στα θαλάσσια ύδατα.
Θα εκπλαγείτε μαθαίνοντας ότι τα ψάρια έχουν ακόμη και.. ψείρες. Πρόκειται για παρασιτικούς μικροοργανισμούς που μεταφέρονται στις λίμνες, στα ποτάμια και στα ενυδρεία ,έσω άλλων ψαριών ή φυτών. Οι ψείρες των ψαριών είναι σχεδόν διαφανείς, κρύβονται πίσω από τα πτερύγια ή κοντά στα μάτια και τα βράγχια, ενώ μεταδίδονται εύκολα από ψάρι σε ψάρι.
Γενικότερα τα ψάρια έχουν πολλές ικανότητες, που δεν μπορούμε να φανταστούμε: χασμουριούνται, βήχουν, ρεύονται. Ωστόσο, ίσως να απογοητευτείτε αν μάθετε ότι τα ψάρια δεν κλαίνε. Το κλάμα είναι μια καθαρά συναισθηματική αντίδραση που συμβαίνει στο εσωτερικό του εγκεφάλου μόνο των θηλαστικών.
Έχετε αναρωτηθεί γιατί είναι τόσο εύκολο για τα ψάρια να κολυμπούν στο νερό; Ok, η προφανής απάντηση είναι ότι έτσι είναι φτιαγμένα από τη φύση του. Τι σημαίνει, όμως, αυτό; Τα ψάρια έχουν σχεδόν ουδέτερη πλευστότητα, καθώς έχουν λίγο μεγαλύτερη πυκνότητα από το νερό στο οποίο κολυμπούν. Τα περισσότερα ψάρια καταφέρνουν να υπερκεράσουν τη διαφορά στην πίεση του νερού ανάλογα με το βάθος του, χάρη σε μια εσωτερική θήκη που έχουν και ονομάζεται νηκτική κύστη. Το νερό που εισέρχεται από το στόμα του ψαριού περνάει μέσα από τα βράγχια του, όπου εξάγεται το οξυγόνο και μεταφέρεται μέσω της αιμοσφαιρίνης μέχρι τη νηκτική κύστη, ενώ η πλευστότητα ενός ψαριού εξαρτάται από την ποσότητα του οξυγόνου που απελευθερώνεται στην κύστη.
Τι συμβαίνει, όμως, όταν ένα ψάρι πεθάνει και γιατί αυτό επιπλέει στην επιφάνεια του νερού; Οι βιολόγοι παρομοιάζουν τα ψάρια με κλειστά δοχεία. Καθώς αυτά αποσυντίθενται, τα αέρια γεμίζουν το σώμα τους. Η κοιλιά τους γίνεται σαν μπαλόνι κι έτσι ανεβαίνουν σιγά σιγά στην επιφάνεια, όπου επιπλέουν. Καθώς δε, το μεγαλύτερο μέρος της μάζας τους βρίσκεται συγκεντρωμένο στη ράχη τους, τα νεκρά ψάρια γυρνούν ανάποδα.
Τα περισσότερα ψάρια είναι προορισμένα να ζουν είτε μόνο στα γλυκά νερά (λίμνες, ποτάμια) είτε μόνο στο αλμυρό νερό της θάλασσας. Εκείνα που μπορούν να ζήσουν παντού ονομάζονται ευρύαλα και διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: τα ανάδρομα και τα κατάδρομα. Τα πρώτα ζουν κυρίως στη θάλασσα, αλλά μετακομίζουν στα γλυκά νερά για να αναπαραχθούν. Ορισμένα ανάδρομα ψάρια είναι ο σολομός, η αθερίνα, ο οξύρριγχος κλπ. Αντίθετα, τα κατάδρομα ζουν κατά κανόνα στις λίμνες και τα ποτάμια και μετακινούνται στα αλμυρά νερά, όταν έρθει η ώρα της αναπαραγωγής. Το χαρακτηριστικότερο κατάδρομο ψάρι είναι τα χέλια που ζουν στη Βόρειο Αμερική και την Ευρώπη.
Τα μεγαλύτερα ψάρια στον κόσμο είναι οι φαλαινοκαρχαρίες. Το μήκος τους μπορεί να φτάσει τα 12 μέτρα και το βάρος τους κυμαίνεται κατά μέσο όρο στους 20 τόνους. Γενικά, οι φαλαινοκαρχαρίες θεωρούνται φιλικοί προς τον άνθρωπο, ενώ πολλοί είναι οι τολμηροί που κολυμπούν δίπλα στα τεράστια αυτά θηλαστικά της θάλασσας.
Το μεγαλύτερο ψάρι του γλυκού νερού που έχει αλιευτεί ποτέ είναι ένα γατόψαρο σε μέγεθος αρκούδας που ζούσε στον ποταμό Μεκόνγκ της Ταϊλάνδης το 2005 και ζύγιζε 294 κιλά.
Πηγή: www.lifeslittlemysteries.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου