28 Νοεμβρίου 2012

"Η εμπειρία μου στο σπίτι του τρόμου". 37 χρονιά μετά ένας από τους ενοίκους του σπιτιού στο Amityville θυμάται...


Γιατί μας ιντριγκάρουν τόσο πολύ οι ιστορίες για στοιχειωμένα σπίτια; Έχουμε πραγματικά μεταφυσικές ανησυχίες και μας προβληματίζει το τι γινόμαστε μετά θάνατον ή θέλουμε απλά να σπάσουμε τη μονοτονία της βαρετής ζωής μας; Το πιο διάσημο, σύγχρονο, "στοιχειωμένο" σπίτι είναι αυτό της οδού 112 Ocean Avenue (σήμερα το σπίτι φέρει τον αριθμό 108) στο Amityville του Λονγκ Άιλαντ. Η πραγματική ιστορία μιας οικογένειας, που δεν άντεξε περισσότερο από 28 ημέρες στο συγκεκριμένο κτίριο στα μέσα της δεκαετίας του 1970, έγινε βιβλίο και στη συνέχεια κινηματογραφική ταινία με τίτλο "The Amityville Horor". Τριάντα εφτά χρόνια μετά, ένα από τα παιδιά της οικογένειας που έζησαν στο "σπίτι του τρόμου" έσπασε τη σιωπή του με συνέντευξη που παραχώρησε για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ."My Amityville Horor".

Στις 19 Δεκεμβρίου του 1975, ο Τζορτζ και η Κάθι Λατζ, μαζί με τα τρία παιδιά της Κάθι, μετακόμισαν στο σπίτι της 112 Ocean Avenue στο Amityville. Δεκατρείς μήνες νωρίτερα, στο συγκεκριμένο σπίτι, ο 23χρονος - τότε - Ρόναλντ ντεΦέο τζούνιορ σκότωσε έξι μέλη της οικογένειας του (τους γονείς και τέσσερα αδέρφια του), ένα έγκλημα για το οποίο καταδικάστηκε σε έξι φορές ισόβια, ενώ εκτίει την ποινή του μέχρι σήμερα στις φυλακές υψίστης ασφαλείας Green Haven Correctional Facility της Νέας Υόρκης.
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των μελών της οικογένειας, στις 28 μέρες που έμειναν στο συγκεκριμένο σπίτι ήρθαν αντιμέτωποι με σειρά παραφυσικών φαινομένων, όπως περίεργοι θόρυβοι και μυρωδιές, μάτια που τους παρακολουθούσαν, ένα δωμάτιο που δεν πλησίαζε ούτε ο σκύλος της οικογένεια κλπ. Αν και οι επόμενοι ιδιοκτήτες ουδέποτε διαμαρτυρήθηκαν για το οποιοδήποτε περίεργο φαινόμενο, το συγκεκριμένο σπίτι αποτελεί σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν σε ιστορίες φαντασμάτων. 
Στη συνέντευξη που παραχώρησε ύστερα από 37 χρόνια για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ, που ήδη προβάλλεται σε διεθνή φεστιβάλ, ο 47χρονος σήμερα Ντάνιελ Λατζ θυμάται τις ημέρες του τρόμου. Ένα από τα περιστατικά που διηγείται ήταν για την ημέρα που βρήκε εκατοντάδες μύγες μαζεμένες στο παιδικό δωμάτιο: "Στεκόμουν εκεί με μια εφημερίδα και τις χτυπούσα στους τοίχους και στα παράθυρα. Σκότωσα περίπου 100 μύγες μέσα σε πέντε λεπτά. Μετά, κατέβηκα στον κάτω όροφο για να το πω στη μαμά μου και όταν επέστρεψα οι νεκρές μύγες είχαν εξαφανιστεί. Ακόμα και η εφημερίδα είχε εξαφανιστεί".
Η εξήγηση που δίνει είναι θεολογικού περιεχομένου: "Πιστεύω ότι το κακό μπορεί να μεταμφιεστεί σε οτιδήποτε, με όποιο σχήμα ή μορφή επιλέξει, και εγώ ήμουν θύμα του". Άλλωστε, το περιστατικό με τις μύγες δεν είναι το μοναδικό που θυμάται από εκείνες τις 28 ημέρες. "Ένα πνεύμα μπήκε στο σπίτι, προσέκρουσε στη μητέρα μου, πέρασε μέσα από τα χέρια της, έριξε ένα μαχαίρι αλοιφής στο πάτωμα κι έκατσε. Μέσα σε τρία δευτερόλεπτα εξαφανίστηκε".
Στη συνέντευξη του, ο 47χρονος Ντάνιελ αναφέρεται και σε άλλα περιστατικά, όπως αιωρήσεις, διάφορες επισκέψεις από πνεύματα, αλλά και σ' ένα γουρούνι με δόντια λύκου, που κοίταζαν από μια κρεβατοκάμαρα του σπιτιού. Παράλληλα, θυμάται και την τελευταία του μέρα στο σπίτι, στις 16 Ιανουαρίου 1976: "Εγώ και ο αδερφός μου είχαμε μια εμπειρία αιώρησης στα κρεβάτια μας. Ξυπνήσαμε και οι δύο και οι άκρες των κρεβατιών μας χτυπούσαν μεταξύ τους στο ταβάνι. Η μαμά μας είπε "Πηγαίνετε να μαζέψετε τα πράγματα σας. Πηγαίνουμε στης γιαγιάς. Φεύγουμε από εδώ". Δεν ήξερα ότι δεν θα επιστρέφαμε ποτέ".
Οι γονείς του Ντάνιελ Λατζ έχουν πλέον πεθάνει, ενώ ο ίδιος κατοικεί στο Γουάιτστοουν και οδηγεί ένα φορτηγάκι για διανομές. Παραδέχεται ότι έχει σταματήσει εδώ και χρόνια να προσπαθεί να μεταείσει τους ανθρώπους που αμφισβητούν τους ισχυρισμούς του, ενώ πιστεύει ότι ήρθε η ώρα ν' αντιμετωπίσει το παρελθόν. Πάντως, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Τζορτζ Λατζ, ο θετός πατέρας του Ντάνιελ, ασχολιόταν με τον αποκρυφισμό ήδη πριν τη μετακόμιση της οικογένειας στο συγκεκριμένο σπίτι στο Amityville. Τυχαίο ή, μήπως, εδώ κρύβεται η εξήγηση;

Πηγή: New York Post

Διάβασε επίσης:



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου