Το Φεβρουάριο του 1968 (3-15 Φεβρουαρίου), η διευρυμένη συνεδρίαση της ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ στη Βουδαπέστη κατέληξε στην ιστορική διάσπαση του κόμματος, ου αντικατόπτριζε και τις διαφορετικές τάσεις που είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται εντός του ααντολικοευρωπαϊκού, σοσιαλιστικού μπλοκ με τις μεταρρυθμίσεις στην Τσεχοσλοβακία (Άνοιξη της Πράγας). Ειδικά όσον αφορά την περίπτωση του ελληνικού Κομμουνιστικού Κόμματος, συνέτρεχαν διαφωνίες σε θέματα στρατηγικής ειδικά μετά την επιβολή στρατιωτικής χούντας στην Ελλάδα.
Τρία μέλη της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ, οι Δημήτρης Παρτσαλίδης, Ζήσης Ζωγράφος και Πάνος Δημητρίου απέστειλαν ανοικτή επιστολή στα μέλη του κόμματος, με την οποία καταφέρονταν εναντίον της ηγεσίας του κόμματος και ειδικότερα κατά του Γενικού Γραμματέα, Κώστα Κολιγιάννη. Η επιστολή δόθηκε στη δημοσιότητα στις 17 Φεβρουαρίου 1968, μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού "Φωνή της Αλήθειας", επίσημος ραδιοφωνικός σταθμός του ΚΚΕ, που λειτουργούσε από το 1958 και εξέπεμπε στα ερτζιανά από το εξωτερικό.
Δύο μέρες μετά, το σοβιετικό πρακτορείο ειδήσεων Τας και η εφημερίδα Πράβδα, το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο της σοβιετικής ηγεσίας, ανακοίνωσαν ότι οι τρεις άνδρες που υπέγραφαν τη συγκεκριμένη επιστολή είχαν διαγραφεί από την κεντρική επιτροπή του ΚΚΕ από τις 16 Φεβρουαρίου, κατηγορούμενοι "για φραξιονιστική επίθεση κατά της γραμμής και της ηγεσίας του κόμματος υπό τριών εκ των κορυφαίων αξιωματικών του", ενώ μετά τη δημοσιοποίηση της ανοικτής επιστολής διαμαρτυρίας διεγράφησαν και από το κόμμα λόγω "οπορτουνιστικής γραμμής, η οποία αντικειμενικώς οδήγησε στη διάλυση του Κ.Κ. και στη μεταβολή του σε παράρτημα της αστικής τάξης (μπουρζουαζίας)".
Ένα εκτενές απόσπασμα της δήλωσης της 17ης Φεβρουαρίου των Παρτσαλίδη, Ζωγράφου και Δημητρίου αναμεταδόθηκε από τις ελληνικές εφημερίδες και έχει ως εξής:
"Στις αρχές του Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση των μελών της κεντρικής επιτροπής που βρίσκονται στο εξωτερικό και που είναι λιγότερα από τα μισά του συνόλου των τακτικών μελών της κεντρικής επιτροπής. Στη συνεδρίαση πήραν μέρος σαν προσκεκλημένοι, στελέχη των οργανώσεων των πολιτικών προσφύγων που διαμένουν στις σοσιαλιστικές χώρες και ένας ελάχιστος αριθμός της οργανώσεως της δυτικής Ευρώπης. Δεν πήρε μέρος κανένα μέλος της κεντρικής επιτροπής, ούτε άλλο κομματικό στέλεχος από την Ελλάδα, παρά την επιτακτική ανάγκη και τη ρητή απαίτηση των καθοδηγητικών στελεχών του κόμματος που σηκώνουν το βάρος της κομματικής δουλειάς στην Ελλάδα, να συμμετάσχουν στην πρώτη ολομέλεια μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Αυτή η συνεδρίαση με αυτήν τη σύνθεση ονομάστηκε "δωδέκατη ευρεία ολομέλεια της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ".
Τρία μέλη της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ, οι Δημήτρης Παρτσαλίδης, Ζήσης Ζωγράφος και Πάνος Δημητρίου απέστειλαν ανοικτή επιστολή στα μέλη του κόμματος, με την οποία καταφέρονταν εναντίον της ηγεσίας του κόμματος και ειδικότερα κατά του Γενικού Γραμματέα, Κώστα Κολιγιάννη. Η επιστολή δόθηκε στη δημοσιότητα στις 17 Φεβρουαρίου 1968, μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού "Φωνή της Αλήθειας", επίσημος ραδιοφωνικός σταθμός του ΚΚΕ, που λειτουργούσε από το 1958 και εξέπεμπε στα ερτζιανά από το εξωτερικό.
Δύο μέρες μετά, το σοβιετικό πρακτορείο ειδήσεων Τας και η εφημερίδα Πράβδα, το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο της σοβιετικής ηγεσίας, ανακοίνωσαν ότι οι τρεις άνδρες που υπέγραφαν τη συγκεκριμένη επιστολή είχαν διαγραφεί από την κεντρική επιτροπή του ΚΚΕ από τις 16 Φεβρουαρίου, κατηγορούμενοι "για φραξιονιστική επίθεση κατά της γραμμής και της ηγεσίας του κόμματος υπό τριών εκ των κορυφαίων αξιωματικών του", ενώ μετά τη δημοσιοποίηση της ανοικτής επιστολής διαμαρτυρίας διεγράφησαν και από το κόμμα λόγω "οπορτουνιστικής γραμμής, η οποία αντικειμενικώς οδήγησε στη διάλυση του Κ.Κ. και στη μεταβολή του σε παράρτημα της αστικής τάξης (μπουρζουαζίας)".
Ένα εκτενές απόσπασμα της δήλωσης της 17ης Φεβρουαρίου των Παρτσαλίδη, Ζωγράφου και Δημητρίου αναμεταδόθηκε από τις ελληνικές εφημερίδες και έχει ως εξής:
"Στις αρχές του Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση των μελών της κεντρικής επιτροπής που βρίσκονται στο εξωτερικό και που είναι λιγότερα από τα μισά του συνόλου των τακτικών μελών της κεντρικής επιτροπής. Στη συνεδρίαση πήραν μέρος σαν προσκεκλημένοι, στελέχη των οργανώσεων των πολιτικών προσφύγων που διαμένουν στις σοσιαλιστικές χώρες και ένας ελάχιστος αριθμός της οργανώσεως της δυτικής Ευρώπης. Δεν πήρε μέρος κανένα μέλος της κεντρικής επιτροπής, ούτε άλλο κομματικό στέλεχος από την Ελλάδα, παρά την επιτακτική ανάγκη και τη ρητή απαίτηση των καθοδηγητικών στελεχών του κόμματος που σηκώνουν το βάρος της κομματικής δουλειάς στην Ελλάδα, να συμμετάσχουν στην πρώτη ολομέλεια μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Αυτή η συνεδρίαση με αυτήν τη σύνθεση ονομάστηκε "δωδέκατη ευρεία ολομέλεια της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ".
Οποιαδήποτε συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής, ακόμη και μια πραγματική ευρεία ολομέλεα της, θα έπρεπε στις σημερινές συνθήκες να εμβαθύνει πιο πολύ στη μελέτη και εκτίμηση της κατάστασης που δημιουργήθηκε μετά την 21η Απριλίου, να συγκεντρώσει όλες τις προσπάθειες τω κομμουνιστών στην αυτόνομη οργάνωση στην ανάπτυξη της δράσης των κομματικών των δυνάμεων, να δώσει νέα ώθηση στη δουλειά. Υπάρχει βέβαια το σοβαρότερο πρόβλημα του καθορισμού των βαρύτερων αιτίων της ήττας, των ελλείψεων, των αδυναμιών και των λαθών της καθοδήγησης του κόμματος και του καταμερισμού των ευθυνών, καθώς και η ανάγκη της ανανέωσης της καθοδήγησης του κόμματος. Τα προβλήματα αυτά όμως θα μπορούσαν να τεθούν και να λυθούν σωστά μόνο από ένα πραγματικά αντιπροσωπευτικό σώμα και ύστερα από πλατιά συζήτηση σε κλίμα εσωκομματικής δημοκρατίας, συναίσθηση ευθύνης και με βασική προϋπόθεση την ουσιαστική συμμετοχή των συντρόφων του εσωτερικού. Για ένα τέτοιο προσανατολισμό επιμείναμε τόσο στο πολιτικό γραφείο όσο και στα πλαίσια της κεντρικής επιτροπής. Ο προσανατολισμός αυτός συνάντησε την πεισματική εναντίωση του συντρόφου Κώστα Κολιγιάννη και των υπολοίπων τριών μελών του πολιτικού γραφείου. Οι σύντροφοι αυτοί επεδίωξαν με όλα τα μέσα να επιβάλουν μια εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Θέλησαν να αποσείσουν και να μεταθέσουν αλλού τις ευθύνες που έχουν και οι ίδιοι στα πλαίσια των συλλογικών ευθυνών του πολιτικού γραφείου. Ακολούθησαν τη γνωστή μεθοδολογία της αναζήτησης εξιλαστηρίων θυμάτων, που τόσο ολέθρια αποδείχθηκε για το κόμμα μας στο παρελθόν.
Για να πετύχουν τον σκοπό αυτό δεν δίστασαν να καταφύγουν σε μηχανορραφίες και συκοφαντικές κατηγορίες για να στηρίξουν πάνω σ' αυτές αυθαίρετα και αντικαταστατικά κομματικά μέτρα σε βάρος μελών του πολιτικού γραφείου και της κεντρικής επιτροπής, που αντιστάθηκαν αποφασιστικά σ' αυτήν τη μεθοδολογία. Με το πνεύμα και τη μεθοδολογία αυτή προπαρασκετάστηκε και διεξήχθηκε η αποκαλούμενη "Δωδέκατη ευρεία ολομέλεια της κεντρικής επιτροπής". Επιστέγασμα της απετέλεσαν τα αυθαίρετα οργανωτικά μέτρα εναντίον μελών του πολιτικού γραφείου και της κεντρικής επιτροπής και ιδιαίτερα η ευρεία ανασύνθεση του πολιτικού γραφείου και της πολιτικής επιτροπής, αποκλειστικά από στελέχη που διαμένουν στο εξωτερικό επί μία εικοσαετία περίπου, με σκοπό την εδραίωση της ομάδος Κολιγιάννη στην καθοδήγηση του κόμματος.
Οφείλουμε να τονίσουμε ότι όλη αυτή η διαδικασία στηρίχθηκε σε κατάφωρη παραβίαση των καταστατικών αρχών και των κανόνων λειτουργίας του κόμματος με τη βοήθεια μιας διαβλητής πλειοψηφίας τριών ψήφων. Η αποδοχή μιας τέτοιας κατάστασης θα είχε σαν συνέπεια να εμποδισθεί και πάλι το κόμμα από το να βρει τις βαθύτερες αιτίες των λαθών, αδυναμιών και ελλείψεων του και από του να συναγάγει τα αναγκαία συμπεράσματα για τη σημερινή δύσκολη πάλη του. Θα είχε σαν συνέπεια να μειωθεί πιο πολύ το κύρος της καθοδήγησης του κόμματος, να καταφερθεί βαρύτατο πλήγμα στην ενότητα των γραμμών του κόμματος, να κλονισθεί πιο πολύ η εμπιστοσύνη των μαζών σ' αυτό.
Δώδεκα χρόνια μετά την έκτη ολομέλεια του 1956, ο σύντροφος Κολιγιάννης και η ομάδα του εκπροσωπώντας τη συντηρητική και τη δογματική σκληρότητα επιχειρεί να ολοκληρώσει μια πορεία απομάκρυνσης από το πνεύμα της έκτης ολομέλειας και επιστροφής στο ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς του παρελθόντος, που τόσα δεινά προεκάλεσε στο ΚΚΕ και στο λαϊκό κίνημα της χώρας μας. το βαθύτερο νόημα της δικής μας εναντίωσης και θέσης ως και των άλλων μελών της κεντρικής επιτροπής, μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος της επιτροπής κομματικού ελέγχου της κεντρικής επιτροπής και ο πρόεδρος της κεντρικής εκτελεστικής επιτροπής συνίσταται στο να συνεχισθεί η πορεία που χάραξε η έκτη ολομέλεια, να εκσυγχρονισθεί το κόμμα μας, να στηριχθεί πιο γερά στην ελληνική πραγματικότητα, να γίνει ικανό να ανταποκριθεί στην οριστική αποστολή του.
Αυτοί είναι οι λόγοι διά ους οποίους εθεωρήσαμε χρέος μας, μαζί με τα μισά από τα τακτικά και αναπληρωματικά μέλη της κεντρικής επιτροπής που είναι στο εξωτερικό, να διαχωρίσουμε τις ευθύνες μας από την ομάδα Κολιγιάννη, να μη δεχθούμε να συνεργήσουμε σε μια πορεία που θα είχε βαρύτατες συνέπειες για το ΚΚΕ και το κίνημα. Την ευθύνη για τη δύσκολη κατάσταση στην οποία οδηγήθηκε το κόμμα, τη φέρει ακέραια πρώτα απ' όλα ο σύντροφος Κολιγιάννης, καθώς και τα μέλη του πολιτικού γραφείου και τα μέλη της πολιτικής επιτροπής που τον υποστήριξαν και τον υποστηρίζουν στις διασπαστικές του ενέργειες.
Υπογραφές:
Μήτσος Παρτσαλίδης, Ζήσης Ζωγράφος, Πάνος Δημητρίου, μέλη του πολιτικού γραφείου της κεντρικής επιτροπής του Κ.Κ.Ε."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου