Σαν σήμερα: 23 Φεβρουαρίου

Σήμερα είναι Σάββατο, 23 Φεβρουαρίου 2013. 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:

Στο χώρο της μουσικής, η σημαντικότερη προσωπικότητα που γεννήθηκε σαν σήμερα ήταν ο Γερμανός συνθέτης θρησκευτικών ορατορίων Γκέοργκ Χάιντελ (1685-1759). 

Σαν σήμερα γεννήθηκε και ο Νοτιοαφρικανός επιστήμονας Άλαν Μακλέοντ Κόρμακ (1924-1998), ο οποίος τιμήθηκε με το Νόμπελ Ιατρικής το 1979 για την ανάπτυξη της ηλεκτρονικής τομογραφίας.

Από το χώρο του κινηματογράφου, δεσπόζει ο Αμερικανός παραγωγός και σκηνοθέτης Βίκτορ Φλέμινγκ (1889-1949), ο οποίος βραβεύτηκε με Όσκαρ για την ταινία-θρύλος "Όσα παίρνει ο άνεμος", ενώ σε αυτόν οφείλονταν πολλές από τις μεγαλύτερες, και κλασσικές μέχρι σήμερα, επιτυχίες της εταιρίας  Metro-Goldwyn-Mayer.

Ηθοποιοί που έχουν σήμερα γενέθλια είναι η Γαλλίδα Ζαν Μορό (85 ετών), η Έμιλι Μπλαντ (30 ετών) και η Ντακότα Φάνινγκ (19 ετών), η οποία "έκλεψε" τις εντυπώσεις της από την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση σε ηλικία 7 ετών, στην ταινία "I Am Sam" με το Σον Πεν. 

Τέλος, σαν σήμερα το 1923 γεννήθηκε ο πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου και υπηρεσιακός πρωθυπουργός της χώρας (11 Οκτωβρίου - 23 Νοεμβρίου 1989), Γιάννης Γρίβας. 

ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΕΟΡΤΕΣ:

Στη Ρωσία γιορτάζεται η Ημέρα του Υπερασπιστή της Πατρώας Γης. Ήταν μια από τις σημαντικότερες γιορτές την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης, οπότε ονομαζόταν Ημέρα του Κόκκινου Στρατού και αναφερόταν στην επέτειο από τις πρώτες μαζικές κατατάξεις πολιτών στις τάξεις του σοβιετικού στρατού το Φεβρουάριο του 1918. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το 1991, η γιορτή καταργήθηκε και επανήλθε από το 2002 με ευρύτερο περιεχόμενο, ενώ θεωρείται μια γιορτή των ανδρών, αντίστοιχη με τη γιορτή της γυναίκας στις 8 Μαρτίου. Η σημερινή μέρα είναι αργία (με την ίδια ονομασία) και σε μία ακόμη πρώην σοβιετική δημοκρατία, το Κιργιστάν.

Στο Μπρουνέι γιορτάζεται η επέτειος από την αποχώρηση και των τελευταίων βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων από τη χώρα στις 23 Φεβρουαρίου 1984, 53 ημέρες μετά την ανεξαρτησία του σουλτανάτου.

Στη Γουιάνα, που αν και βρίσκεται στην ηπειρωτική Λατινική Αμερική εντάσσεται στα κράτη της Καραϊβικής, κατάλοιπο από τη περίοδο της βρετανικής αποικιοκρατίας, σήμερα γιορτάζεται η Ημέρα της Δημοκρατίας, γνωστή και ως Mashramani - δηλαδή "γιορτασμός της δουλειάς που έγινε καλά", στη γλώσσα των αυτοχθόνων κατοίκων. Το γεγονός που γιορτάζεται είναι η ανακήρυξη της Γουιάνας ως Δημοκρατίας το Φεβρουάριο του 1970 - 4 χρόνια μετά την ανεξαρτησία της - και αυτό γίνεται με καρναβαλικές εκδηλώσεις.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:

Στις 23 Φεβρουαρίου 1945 η Τουρκία, που καθ' όλη τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου τήρησε ουδέτερη στάση, κήρυξε τον πόλεμο κατά της Γερμανίας και της Ιαπωνίας προκειμένου να μπορέσει να συμμετάσχει στη Διάσκεψη του Αγίου Φραγκίσκου (25 Απριλίου 1945), όπου θα καθοριζόταν η οργάνωση του κόσμου μετά το τέλος του πολέμου.

Στις 23 Φεβρουαρίου 1966 η τηλεόραση ήρθε επισήμως στην Ελλάδα, καθώς το ΕΙΡΤ (Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης) εξέπεμψε για πρώτη φορά το πρόγραμμα του - μόνο στην περιφέρεια της πρωτεύουσας. Στις 6.30 το απόγευμα, μετά το σήμα έναρξης του σταθμού, έκανε την εμφάνιση της η Ρένα Κυπραίου, η πρώτη παρουσιάστρια στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Το πρόγραμμα της πρώτης ημέρας είχε ως εξής:
18.30 Διεθνή Επίκαιρα
18.45 Για σας, κυρία μου (Γαλλική εκπομπή μόδας)
19.00 Αυστραλία. Ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ
19.25 Ο Άγγλος γλύπτης Χένρι Μουρ
19.55 Η ορχήστρα Ανρί Λεκάν
20.15 Ο κλέφτης . Μία σύντομη βραζιλιάνικη ιστορία χωρίς λόγια
20.30 Τέλος προγράμματος
Ένα αφιέρωμα στις πρώτες μέρες της τηλεόρασης στην Ελλάδα, μπορείτε να διαβάσετε κλικάροντας στις παρακάτω αναρτήσεις:
ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

[Επίσης, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στα πρώτα βήματα της τηλεόρασης (πειράματα και προφητείες, που άλλες επαληθεύτηκαν και άλλες όχι) μέσα από τις σελίδες των ελληνικών εφημερίδων της εποχής, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:

Όταν γεννιόταν η τηλεόραση: Τι έγραφαν οι ελληνικές εφημερίδες του Μεσοπολέμου για το νέο μέσο που άλλαξε τον τρόπο ζωής της ανθρωπότητας]

Στις 23 Φεβρουαρίου 1976 δημοσιοποιήθηκαν οι εκθέσεις του Κρατικού Εργαστηρίου Ελέγχων Φαρμάκου και του Δημοκρίτειου, που έθεταν τέλος στην παράκρουση των προηγούμενων ημερών περί του δήθεν.... θαυματουργού νερού της Κω, που έμεινε γνωστό ως "το νερό του Καματερού", από το όνομα του δικηγόρου που μοίραζε το νερό ισχυριζόμενος ότι το νερό εκείνο θεράπευε τον καρκίνο! Τα εργαστήρια αποφάνθηκαν ότι επρόκειτο για κοινό νερό. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η έκθεση του Κ.Ε.Ε.Φ., "Τα φυσικά και χημικά χαρακτηριστικά του εξετασθέντος υγρού δυνατόν να του προσδώσουν τον χαρακτηρισμόν "ύδωρ". Δεδομένου, μάλιστα, ότι ως μέσον συγκρίσεως εχρησιμοποιήθη κοινόν πόσιμον ύδωρ Αττικής, δεν δυνάμεθα προφανώς να αποφανθώμεν ότι πρόκειται περί "ποσίμου", δεδομένου ότι είναι δυνατόν να είναι μολυσμένον". Η υπόθεση με το "νερό του Καματερού" θα μπορούσε να είναι και κωμική, αν δεν είχαν πεθάνει άνθρωποι που παρασυρόμενοι παράτησαν τη φαρμακευτική αγωγή που έπαιρναν, πιστεύοντας ότι θα γιατρευτούν από το εν λόγω νερό.

Στις 23 Φεβρουαρίου 1981 σημειώθηκε απόπειρα πραξικοπήματος στην Ισπανία. Στις 20.30΄ τοπική ώρα, ο αντισυνταγματάρχης Τεκέρο μαζί με μια ομάδα 200 ένοπλων αξιωματικών κατέλαβαν το ισπανικό Κοινοβούλιο, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης στο νέο πρωθυπουργό Λεοπόλντο Κάλβο Σοτέλο. 

Όπως περιέγραφε έκπληκτος ο ανταποκριτής του BBC, "Ξαφνικά, σημειώθηκε αναταραχή στο διάδρομο έξω από την αίθουσα και μετά, από δύο πόρτες μπήκαν πολιτοφύλακες με επικεφαλής έναν αντισυνταγματάρχη, που κρατούσε πιστόλι. Αυτός προχώρησε απειλητικά στο βήμα του προέδρου του σώματος και έβαλε την κάννη του πιστολιού του στο κεφάλι του προέδρου της βουλής, καθώς οι βουλευτές κοίταζαν κατάπληκτοι χωρίς να μιλούν. Ο συνταγματάρχης μέσα στα ζωηρά φώτα των τηλεοπτικών συνεργείων κραύγασε τότε στους βουλευτές "Πέστε κάτω, πέστε κάτω, όλοι στο πάτωμα"". 

Η ομηρεία των βουλευτών κράτησε 30 ώρες και καλύφθηκε ζωντανά από την ισπανική τηλεόραση. Καθοριστικός ήταν ο ρόλος του Ισπανού βασιλιά Χουάν Κάρλος, ο οποίος σε τηλεοπτικό του μήνυμα αποκήρυξε ρητά και κατηγορηματικά το στρατιωτικό κίνημα, που άλλωστε είχε μικρή υποστήριξε στις τάξεις του ισπανικού στρατού, και υπερασπίστηκε σθεναρά τη δημοκρατική ομαλότητα της χώρας. Αυτή η στάση του Χουάν Κάρλος θεωρείται ότι τον νομιμοποίησε στα μάτια πολλών Ισπανών, που μέχρι τότε είχαν ερωτηματικά για το ρόλο που είχε παίξει το παλάτι κατά τη διάρκεια του φρανκικού καθεστώτος.