"Την πρώτη στιγμή που είδαν την Τζένιφερ ήξερα. Ήξερα ότι ήταν η μία. Ήξερα, ακριβώς όπως ο πατέρας μου όταν το χειμώνα του 1951 τραγουδούσε στις αδερφές του, μετά από την πρώτη συνάντηση με τη μητέρα μου, "Τη βρήκα"". Ο 39χρονος Άντζελο Μερεντίνο περιγράφει τη γνωριμία του με την Τζένιφερ - τυχαία έξω από έναν κινηματογράφο - στο Κλίβελαντ του Οχάιο το 2005, όμως η ιστορία τους δεν είναι απλά ακόμη μία ιστορία αγάπης. Πρόκειται για ένα μάθημα ζωής και εξοικείωσης με αυτόν τον "μπαμπούλα", που πολλοί φοβούνται ακόμη και να προφέρουν το όνομα του, τον καρκίνο.
Μόλις ένα μήνα μετά τη γνωριμία τους, η Τζένιφερ χρειάστηκε να αφήσει το Κλίβελαντ και μετακόμισε στο Μανχάταν, όπου της είχε προσφερθεί μια θέση εργασίας. Έξι μήνες μετά και ύστερα από πολλές, συχνές επισκέψεις στη Νέα Υόρκη, δήθεν ότι επισκεπτόταν τον αδερφό του, ο Άντζελο βρήκε το θάρρος κι έκανε την πρόταση γάμου στο αγαπημένο τους ιταλικό εστιατόριο. Ο γάμος τους σαν παραμύθι έγινε στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης σε λιγότερο από ένα χρόνο, όμως στην περίπτωση τους δεν ίσχυσε το ευτυχισμένο τέλος των παραμυθιών - "κι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα".
Μόλις πέντε μήνες μετά το γάμο τους, η Τζένιφερ διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. Η στιγμή που του ανακοίνωσε την είδηση, στοιχειώνει μέχρι σήμερα το μυαλό του Άντζελο. "Ποτέ δεν θα κοιτάξω πώς κοιτάξαμε ο ένας τον άλλο στα μάτια και κρατήσαμε ο ένας τα χέρια του άλλου. "Είμαστε μαζί, θα είμαστε εντάξει"".
Πράγματι, ο Άντζελο έκανε τα πάντα για να στηρίξει την Τζένιφερ στην άνιση μάχη με τον καρκίνο του μαστού, όμως πρόσωπα του στενού τους περιβάλλοντος δεν ήταν σε θέση να κατανοήσουν τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε το ζευγάρι στην καθημερινή του ζωή. Τέσσερα χρόνια θεραπείας με νοσηλείες στα νοσοκομεία, φαρμακευτικές αγωγές και με την κατάσταση υγείας της Τζένιφερ να επιδεινώνεται συνεχώς, σε σημείο να περπατάει μόνο με πατερίτσες.
"Δυστυχώς, οι άνθρωποι δεν θέλουν ν' ακούσουν αυτές τις αλήθειες και ορισμένες φορές νιώθαμε ότι η υποστήριξε μας εξασθενούσε", γράφει ο Άντζελο στη σελίδα mywifesfightwithbreastcancer.com (Ο αγώνας της γυναίκας μου με τον καρκίνο του μαστού). "Οι άνθρωποι φαντάζονται ότι η θεραπεία σε κάνει καλύτερα, ότι τα πράγματα γίνονται Ok, ότι η ζωή επιστρέφει στο "φυσιολογικό". Όμως δεν υπάρχει φυσιολογικό στη χώρα του καρκίνου. Οι επιζήσαντες του καρκίνου πρέπει να ορίσουν ένα νέο περιεχόμενο του φυσιολογικού, συχνά κάθε μέρα. Και πώς μπορούν οι άλλοι να καταλάβουν τι έπρεπε ν' αντιμετωπίσουμε καθημερινά;"
Έτσι, ο Άντζελο σκέφτηκε ν' αποτυπώσει στο φωτογραφικό φακό την καθημερινότητα της Τζένιφερ, τις δυσκολίες, τις προκλήσεις, τους φόβους, τη στενοχώρια, τη μοναξιά που πολλές φορές αισθανόταν. Ήθελε να εξανθρωπίσει τον καρκίνο στο πρόσωπο της συζύγου του. Και τα κατάφερε. Η Τζένιφερ έχασε βέβαια τη μάχη και έφυγε από την ζωή στις 22 Δεκεμβρίου 2011. Όμως οι φωτογραφίες που αποτύπωναν την τελευταία διετία της ζωής της - την αλήθεια της ζωής με τον καρκίνο - υπάρχουν τόσο στο σάιτ mywifesfightwithbreastcancer.com, όσο και σε ειδική σελίδα του Facebook με την ίδια ονομασία ("My Wife’s Fight With Breast Cancer" με περισσότερα από 46.000 like), εμπνέοντας και άλλους ασθενείς να πράξουν το ίδιο.
Όπως υπογράμμισε και ο ίδιος ο Άντζελο σε συνέντευξη του στο FoxNews, "υπάρχουν πολλά πράγματα στον κόσμο που είναι αρνητικά και παρόλο που η Τζεν πέθανε, είμαι χαρούμενος που μπορέσαμε να φτιάξουμε κάτι που μιλάει για αγάπη και για ζωή. Αυτές οι φωτογραφίες δεν είναι απλά για τον καρκίνο. Είναι για την ζωή".
Οι παρακάτω φωτογραφίες, που περιέχονται στο σάιτ και στη σελίδα στο Facebook, δεν είναι καταθλιπτικές - μην τις δείτε με αυτήν την οπτική γωνία. Είναι η ζωή, η ζωή που συνεχίζεται και μετά τον καρκίνο πιο δύσκολη, πιο μοναχική - αλλά όμως συνεχίζεται. Ίσως ισχύει αυτό που λένε ότι "ζούμε μαζί, αλλά πεθαίνουμε μόνοι". Μέχρι, όμως, να έρθει η στιγμή που θα κλείσουμε οριστικά τα μάτια μας, εξακολουθούμε να ζούμε και εξακολουθούμε να έχουμε ανάγκη αυτό το "μαζί". Ας μην το ξεχνάμε.
Επισκεφθείτε:
Σχετικά θέματα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου