Το ναυάγιο του Τιτανικού στις 15 Απριλίου 1912 δεν πέρασε απαρατήρητο από την πένα του Γεώργιου Σουρή, ο οποίος αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της σατιρικής του εφημερίδας " Ο Ρωμηός" - ημ/νία του τεύχους είναι η 14η.04.1912, επειδή στην Ελλάδα ίσχυε ακόμα το παλαιό ημερολόγιο, αλλιώς δώδεκα μέρες μετά το ναυάγιο του υπερωκεανείου.
Πρόκειται για έναν διάλογο ανάμεσα στους δύο φίλους, τον Φασουλετο και τον Περικλέτο, μέσω των οποίων ο Σουρής σχολίαζε την επικαιρότητα. Ο Φασουλέτος είναι ο πιο συγκλονισμένος από το τραγικό δυστύχημα, που μάλιστα συνέβη Απρίλη μήνα, οπότε κελαηδούν τα πουλιά και μοσχοβολούν οι λεμονιές, δηλαδή έχει μπει η άνοιξη.
Αντίθετα, ο Περικλέτος εκφράζει τον πιο κυνικό και εσωστρεφή Έλληνα, που δεν νοιάζεται, δεν δίνει δεκάρα για ό,τι συμβαίνει στα ξένα, αλλά ασχολείται με τους ελληνικούς "Τιτανικούς", δηλαδή τους εκπροσώπους του παλαιοκομματισμού, που είχαν υποστεί πανωλεθρία ένα μήνα νωρίτερα, στις κοινοβουλευτικές εκλογές της 11ης Μαρτίου (1912). Απαντώντας ο Φασουλέτος λέει στο φίλο του να μην κλαίει για κείνους, καθώς από το "ναυάγιο" τους θα βγουν νέοι και δυνατότεροι πολιτικοί, που δεν θα συντρίβονται από "πάγους λαϊκούς".
Περί των Τιτανικών
και των άλλων ξαφνικών
Φασουλέτος:
Απρίλης είναι γύρω μας, βρε Περικλή κωθώνι,
και με κελάηδημα γλυκό
στον κήπο τον Βασιλικό
γλυκολαλεί τ' αηδόνι.
Χορεύουνε και νιοί και νιές,
μοσχοβολούν οι λεμονιές,
κι αναγαλλιάζ' η πλάσις
της γης και της θαλάσσης.
Απρίλης είναι γύρω μας... τι χλόη στους λειμώνες....
χυμός εδώ, χυμός εκεί,
συγκρούονται Τιτανικοί
μαζί με παγετώνες.
Θνητοί καημένοι τρέμετε,
και πάλι δαίμων βρέμεται
καταστροφής αλάστωρ.
Τάφος υγρός ανοίγεται,
καθένας πένης πνίγεται,
μα και καθένας Άστορ.
Αμέτρητα δεινά δεινών
εν μέσω των Ωκεανών,
καταστροφή και κλάμα.
Και ταλαράδες Άστορες
κι ευδαίμονες προγάστορες
στο φούντο παν αντάμα.
Μεγάλων καταποντισμών βλέπω παντού συντρίμματα,
κάνουν μια τρύπα στο νερό κι η φτώχιες και τα χρήματα,
κι όσοι δεν έχουν τίποτε καν όσιο καν άγιο
ανατριχιάζουνε κι αυτοί με τούτο το ναυάγιο.
Τιτανικός, Τιτανικός...
Θεούλη μου, τι πανικός,
τι φρίκη θαλασσία.
Θανάτων άγριος τυφών,
καταστροφή καταστροφών,
δευτέρα παρουσία.
Περικλέτος:
Τι μου τα λες αυτά;
για να με συγκινήσει;
δεν δίνω δυο λεπτά
κι αν όλη σβήσει η κτήση.
Εγώ για τους πνιγμένους δεν έχω συλλογή...
αυτός που ταξιδεύει μια μέρα θα πνιγεί.
Δεν χάνομαι κι εγώ για συμφορές του κόσμου...
κανένας απ' αυτούς δεν ήταν γνώριμος μου.
Κι αν πνίγηκαν εκείνοι,
βρε Φασουλή μεσκίνη,
εσένα τι σε μέλει;... μην τάχατες κανείς
ήταν ποτέ δικός σου, φίλος ή συγγενής;
Δεν φρικιώ μ' ολέθρους Τιτανικών δεινούς,
γιατ' είδα τους Τιτάνας
φυλής γλωσσοκοπάνας
να πνίγονται σε μαύρων κουκιών Ωκεανούς.
Εκείνων των Τιτάνων το πνίξιμο με κάνει
να κλαίω, στραβοκάνη.
Εκείνων των Τιτάνων η τρομερά μαυρίλα
μου φέρνει τεταρταίου ρίγος κι ανατριχίλα.
Κι αν τούτους τους Τιτάνες
εξύμνεις με παιάνες
και πανηγυρικούς.
Μα τούτων τώρα θρήνει
το μαύρο το μπουρίνι,
κι όχι Τιτανικούς.
Εκείνων των Τιτανικών τις Τιτανείους δράσεις
ποτέ σου μην ξεχάσεις.
Εκείνους τους Τιτανικούς,
βρε Φασουλή, συγχώρα,
τους συγκρουσθέντες τώρα
με παγετώνες λαϊκούς.
Γι' αυτούς τους κυριάρχους δεν έλιωσαν οι πάγοι,
κι η νέα τους ορμή
κι η δράση η θερμή
σ' εκείνους διερράγη.
Συντρίμματα κοιτούν
συγκρούσεως αγρίας,
κι απέλπιδες ζητούν
σανίδα σωτηρίας.
Φασουλέτος:
Πάψε, Περικλέτο, να θρηνείς πνιγμούς
παλαιών Τιτάνων, πόνους, σπαραγμούς.
Τούτων των δυστύχων
το φρικτό ναυάγιο
μη μου λες σε ήχου
τροπαρίου πλάγιο.
Μη θρηνείς με θρήνους
τόσο τραγικούς
όλους μας εκείνους τους Τιτανικούς.
Ποίοι κολοσσοί...
δόξα στ' όνομα τους,
μα μην κλαις και συ
τα συντρίμματα τους.
Απ' αυτά θα βγουν άλλοι περισσότεροι
μα και δυνατότεροι,
απ' αυτά θα γίνουν οι Τιτανικοί
γενεάς γενναίας
και καθ' όλα νέας,
που δεν θα τους θραύουν πάγοι λαϊκοί.
[Σημ.: Ο Άστορ (συνταγματάρχης Τζον Τζέικομπ Άστορ) ήταν ένας πολυεκατομμυριούχος της εποχής, που πνίγηκε στο ναυάγιο του Τιτανικού]
Σχετικά θέματα:
Οι τελευταίες στιγμές του Τιτανικού - Η μαρτυρία μιας επιβάτιδας του πλοίου, που παρέσυρε στο βυθό του Ατλαντικού 1500 ανθρώπους
Σχετικά θέματα:
Οι τελευταίες στιγμές του Τιτανικού - Η μαρτυρία μιας επιβάτιδας του πλοίου, που παρέσυρε στο βυθό του Ατλαντικού 1500 ανθρώπους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου