ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:
Χωρίς αμφιβολία, ο πιο σημαντικός Έλληνας που γεννήθηκε σαν σήμερα υπήρξε ο εθνικός ποιητής, Διονύσιος Σολωμός (08.04.1798-09.02.1857). Στα ληξιαρχικά βιβλία του ναού της αγίας Παρασκευής στην Ζάκυνθο, μπορεί κάποιος να διαβάσει τη βαφτιστήρια πράξη του:
"1798 Ιουνίου 8. Εβαπτίσθη παιδίον αρσενικόν φυσικόν του ευγενούς κυρίου Κόντε Νικολάου Σολωμού και ωνομάσθη παρά του αναδόχου αυτού εκλαμπροτάτου κυρίου Αντωνίου Καπνίση, Διονύσιος. Ήτο μηνών 2".
[Δύο αφιερώματα για το Σολωμό, περιέχονται στις εξής αναρτήσεις: Η άγνωστη ζωή του Διονυσίου Σολωμού και Οι ιταλικές ρίζες του εθνικού μας ποιητή}
"1798 Ιουνίου 8. Εβαπτίσθη παιδίον αρσενικόν φυσικόν του ευγενούς κυρίου Κόντε Νικολάου Σολωμού και ωνομάσθη παρά του αναδόχου αυτού εκλαμπροτάτου κυρίου Αντωνίου Καπνίση, Διονύσιος. Ήτο μηνών 2".
[Δύο αφιερώματα για το Σολωμό, περιέχονται στις εξής αναρτήσεις: Η άγνωστη ζωή του Διονυσίου Σολωμού και Οι ιταλικές ρίζες του εθνικού μας ποιητή}
Γενέθλια έχει σήμερα ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν (75 ετών), η μεταμοντέρνα σχεδιάστρια μόδας Βίβιαν Γουέστγουντ (72) και οι ηθοποιοί Ρόμπιν Ράιτ (47) και Πατρίσια Αρκέτ (45).
ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΕΟΡΤΕΣ:
Σύμφωνα με το ιουδαϊκό ημερολόγιο σήμερα είναι η 27η μέρα του μήνα Νισάν κι έτσι στο Ισραήλ η σημερινή μέρα, που δεν είναι όμως αργία, είναι αφιερωμένη στη μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος.
Επίσης, σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Ρομά.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:
Στις 8 Απριλίου 1896 ξεκίνησε μια από τις μεγαλύτερες απεργίες στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, γνωστή και ως "Λαυρεωτικά" - το 1982 μεταφέρθηκε και στη μικρή οθόνη ως σίριαλ με αυτόν τον τίτλο. Σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής, τα αιτήματα ήταν κυρίως μισθολογικά. Όπως σημείωνε το "Άστυ" στις 10 Απριλίου, αν και οι εργολάβοι είχαν δηλώσει στην εταιρία (Γαλλική Μεταλλουργική Εταιρία Λαυρίου) ότι το ημερομίσθιο των εργατών είχε οριστεί στις 4 δραχμές, εκείνοι πληρώνονταν μόνο 2.5 ή 3 δραχμές. Επίσης, άλλη αιτία δυσαρέσκειας ήταν ότι οι Ιταλοί εργάτες πληρώνοντας σε χρυσό, ενώ οι ίδιοι σε χαρτονομίσματα, ότι δεν υπήρχε νοσοκομείο στην Καμάριζα, όπου βρισκόταν και η κεντρική αρτηρία των εργασιών και διενεργούνταν οι σπουδαιότερες εργασίες, αλλά αν κάποιος χρειαζόταν ιατρική φροντίδα θα έπρεπε να ταξιδέψει μια ώρα μέχρι το πλησιέστερο νοσοκομείο κλπ.
Εξάλλου, ήταν απάνθρωπες και οι συνθήκες εργασίες. "Οι εργολάβοι αυτοί διά παντοίων τρόπων ως λέγουσι, θέλουν να εκμεταλλεύωνται τους δυστυχείς υποχθονίους Παρίας! να τους στερώσιν όσον το δυνατόν πλειότερον της γλίσχρας εκείνης αμοιβής την οποίαν κερδίζουν απέννατι της υπερανθρώπου εργασίας, απέναντι της βαθμιαίας αυτοκτονίας, την οποίαν ως εκ των όρων της ζωής είναι ηναγκασμένοι εις τα έγκατα της γης, υπό θερμοκρασίαν ασφυκτικήν και ατμόσφαιραν δηλητηριώδη" ("Το Άστυ", 10.04.1896).
Η απεργία ήταν μεγάλη (συμμετείχαν δύο χιλιάδες εργάτες), δυναμική και βίαιη, όπως και η απάντηση τους στρατού που στάλθηκε για να την καταστείλει με αποτέλεσμα να διαδραματιστούν αιματηρές σκηνές ήδη κατά την πρώτη μέρα της απεργίας, που θα διαρκούσε μέχρι τις 21 Απριλίου - "σκηνάς αίτινες μέχρι τούδε δεν είχον συμβή", όπως σχολίαζε το "Άστυ" στις 10.04.
Στις 9 Απριλίου 1896, την επομένη από την κήρυξη της απεργίας, η εφημερίδα "Καιροί" βεβαιώνε ότι "η συμπλοκή ήτο αληθής μάχη, καθ' ην πέντε εξωντώθησαν και πολλοί επληγώθησαν. Οι απεργήσαντες έκλεισαν τους ανωτέρους υπαλλήλους της Γαλλικής Εταιρίας εις τας αποθήκας και έθεσαν έπειτα πυρ. Αι αποθήκαι εκάησαν ως και τα συνεχόμενα γραφεία. Έσπευσεν αμέσως στρατιωτική δύναμις, αλλ' οι μαινόμενοι εργάται, κρατούντες φυσίγγια δυναμίτιδος, ηπείλησαν επίθεσιν, εξηνάγκασαν δε οπλίτας και αξιωματικούς να υποχωρήσωσι και να κλεισθώσιν εις οικίσκον. Αι αρχαί του Λαυρίου διά να προλάβωσι μείζονας καταστροφάς εζήτησαν εντεύθεν μείζονα στρατιωτικήν δύναμιν, ανεχώρησαν δε εντεύθεν εις Λαύριον 260 άνδρες υπό την διοίκησιν ανωτέρου αξιωματικού, του κ. Θεοφιλοπούλου.
Εκτός του αποσταλέντος στρατού υπό τον ταγματάρχην κ. Θεοφιλόπουλον, απεστάλησαν την 9ην νυκτός 70 αστυφύλακες δι' εκτάκτου αμαξοστοιχίας. Βεβαιούται ότι οι εργάται εσκόπουν να επιτεθώσι κατά του κ. Σερπιέρη... Κατά τας διαδόσεις της νυκτός, οι φονευμένοι εργάται ανέρχονται εις 15 πλείστοι δε είσιν οι πληγωμένοι. Η κατάστασις είναι λίαν κρίσιμος, η δε κυβέρνησις καθ' όλην σχεδόν την χθεσινήν νύκτα διετέλει εις ανησυχίαν και εις κίνησιν. Φόβοι υπάρχουσιν ότι οι εργάται θα αντισταθώσι και κατά του στρατού, εντεύθεν δε αυξάνει η ανησυχία και ο κίνδυνος δεινοτέρου στασιαστικού κινήματος".
Στις 8 Απριλίου 1928 πραγματοποιήθηκε ο πρώτος επίσημος αγώνας γυναικείας πυγμαχίας στην Ελλάδα. Τόπος διεξαγωγής το θέατρο "Κοτοπούλειον" και αντίπαλες ήταν οι δεσποινίδες Κούλα Γκιουζέπε, που αγωνίστηκε με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, και Ερασμία Βελλιανίτου, αθλήτρια του Συλλόγου Πυγμαχίας.
Ο αγώνας θεωρήθηκε νίκη του φεμινιστικού κινήματος. "Ο φεμινισμός. εν Ελλάδι φαίνεται ότι δεν θέλει να έχη και μίαν στάσιν εν τη εξελίξει του, ένα σταθμόν! Προχωρεί ακάθεκτος διά να καταλάβη τα πάντα", σχολίαζε την επόμενη μέρα η εφημερίδα "Πατρίς". "Η Ατθίς από τα παλαιότατα κοπανέλλια, χορεύουσα σήμερον φοξ, περιβληθείσα την τήβεννον του δικηγόρου και ζητούσα ψήφον, ήρπασε το ακόντιον, τον δίσκον και ήρχισε να εκγυμνάζεται εις ταύτα μανιωδώς.... Το ποδόσφαιρον το άφησε προς στιγμήν διά να περιβληθή τα γάντια του μποξέρ. Ίσως της εχρειάζετο να μάθη να δίδη πρώτα καλές γροθιές και κατόπιν να εξασκηθή εις τις καλές κλωτσιές.."
Όπως διαβάζουμε στην ίδια εφημερίδα (Πατρίς, 09.04.1928), υπήρχαν αρκετές γυναίκες που εξασκούνταν στην πυγμαχία, όμως η συγκεκριμένη αναμέτρηση ήταν "το πρώτον γυναικείον ματς πυγμαχίας" Νικήτρια αναδείχθηκε η Κούλα Γκιουζέπε του Παναθηναϊκού και μαθήτρια του πυγμάχου Δημοσθένη Γεωργιάδη, η οποία μπήκε δυναμικά στον αγώνα κατορθώνοντας να δώσει "μερικά γερά κτυπήματα εις το πρόσωπον" της αντιπάλου της και "να την κάνη να χάση την ψυχραιμίαν της". Στο τέλος, το κοινό, που παρακολουθούσε με αρκετό ενδιαφέρον τον αγώνα, "χειροκροτεί και επευφημεί την νικήτριαν δίδα Γκιουζέπε, εις την οποίαν απονέμεται μετάλλιον και ο τίτλος της πρωταθλήτριας".
Στο ίδιο δημοσίευμα βρίσκουμε και μια φωτογραφία της πρώτης γυναίκας πρωταθλήτριας πυγμάχου.
Στις 8 Απριλίου 1990 πραγματοποιήθηκαν βουλευτικές εκλογές (η τρίτη αναμέτρηση σε διάστημα 10 μηνών), κατά τις οποίες πρώτο κόμμα αναδείχτηκε η Νέα Δημοκρατία με ποσοστό 46.89% και 150 έδρες (αργότερα θα κέρδιζε μια επιπλέον έδρα με απόφαση του Εκλογοδικείου), το ΠΑΣΟΚ ήρθε δεύτερο με 38.61% (123 έδρες) και ακολούθησε ο Συνασπισμός με 10.28% (19 έδρες). Ένα βουλευτή εξέλεξε η Δημοκρατική Ανανέωση του Κωστή Στεφανόπουλου - ήταν ο Θ. Κατσίκης που συνεργάστηκε και τελικά προσχώρησε στη Ν.Δ.. Καθώς το σύστημα που ίσχυε ήταν η απλή αναλογική χωρίς κάποιο εκλογικό όριο, στη νέα Βουλή είχε εκλεγεί και μία βουλευτής του κόμματος "Οικολόγοι Εναλλακτικοί", δύο Μουσουλμάνοι βουλευτές που είχαν κατέβει με ξεχωριστό συνδυασμό, αλλά και 4 κοινοί υποψήφιοι ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμού σε μονοεδρικές περιφέρειες.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Πολλοί δεν είναι ευχαριστημένοι με την εικόνα της σημερινής Βουλής, όμως υπήρχαν και χειρότερα. Για παράδειγμα, τον Απρίλιο του 1902 οι βουλευτές... ξέχασαν να επιστρέψουν από τις επαρχίες τους. Διαβάζουμε στο "Άστυ" στις 8 Απριλίου 1902:
"Των βουλευτών η απροθυμία όπως συγκεντρωθούν εν τη Πρωτευούση χάριν της επαναλήψεως των εργασιών της Βουλής είναι ανεξήγητος. Παρήλθε σχεδόν το πρώτον δεκαήμερον του Απριλίου και μόλις χθες εσκέφθη η Κυβέρνησις να ειδοποιήση τηλςγραφικώς τους φίλους της, όπως επισπεύσουν την εις Αθήνας επάνοδον. Καθ' όλα δε τα φαινόμενα, θα παρέλθη και ολόκληρος η προσεχής εβδομάς διά να κατορθωθή η συγκρότησις επαρκούς αριθμού βουλευτών χάριν της απαρτίας.
Αλλ' η βραδύτης αύτη δεν δικαιολογείται, οι βουλευταί είνε υποχρεωμένοι να επισπεύσουν την επάνοδόν των, διά να συνεχισθή η νομοθετική εργασία της Βουλής. Δεν πιστεύομεν δε να νομίζουν, ότι ο ελληνικός λαός εξέλεξεν αυτούς αντιπροσώπους του μόνον διά ν' αποκτήσουν τον τίτλον του βουλευτού και να λαμβάνουν τας τακτικάς και εκτάκτους αποζημιώσεις των και να ταξιδεύουν δι' ατμοπλοίων και σιδηροδρόμων δωρεάν, ενώ εν τη Βουλή υπάρχει τόσον σπουδαιοτάτη εκκρεμής εργασία προς συζήτησιν...."
"Η κορυφή Ουχούρου του Κιλιμάντζαρο στην Κεντρική Αφρική, κατελήφθη υπό τους Έλληνες στις 4 και 15΄το απόγευμα της 13ης Μαρτίου 1967", ενημέρωνε τους αναγνώστες της η εφημερίδα "Ελευθερία" στις 8 Απριλίου 1967. "Δέκα ημέρες αργότερα, στις 23 Μαρτίου, την ίδια περίπου ώρα, ελληνικές δυνάμεις... κατελάμβανον και την κορυφήν Μπωτιάν του βουνού της Κένυα. Ήσαν από τις πιο ειρηνικές κατακτήσεις, που εσημείωσε η ιστορία. Δεν χρειάσθηκε ν' ανοίξη ούτε μύτη. Τρεις "στρατιώτες του βουνού" ύψωσαν, μονάχα, στις δύο κορυφές την γαλανόλευκη. Και ξανακατέβηκαν ειρηνικά - ειρηνικά. Σε τρεις ημέρες ήσαν, πάλι, στα σπίτια τους, οι δύο στην Ελλάδα κι ο τρίτος στη Νιγηρία.... Σταθμοί στην ιστορία της ελληνικής ορειβασίας θεωρούνται και οι δύο αναβάσεις. Πρώτον, γιατί είναι η πρώτη φορά που ο Ε.Ο.Σ. εξορμά επίσημα έξω από την ευρωπαϊκή ήπειρο. Και δεύτερον, γιατί πρώτη φορά Έλληνες ανέβηκαν στο βουνό της Κένυα. Την ανάβασι στο Κιλιμάντζαρο έκαναν οι γνωστοί ορειβάτες-αναρριχητές Γεώργιος Μιχαηλίδης (μέλος του κεντρικού συμβουλίου του Ε.Ο.Σ.) και Πρόδρομος Ιδοσίδης. Την ανάβασι στις κορυφές του Κένυα έκαναν ο Ιδοσίδης με τον Γιώργο Μαρτζούκο, παλαιό μέλος του Ε.Ο.Σ., που είναι εγκατεστημένος στην Νιγηρία".
Στις 8 Απριλίου 1896 ξεκίνησε μια από τις μεγαλύτερες απεργίες στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, γνωστή και ως "Λαυρεωτικά" - το 1982 μεταφέρθηκε και στη μικρή οθόνη ως σίριαλ με αυτόν τον τίτλο. Σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής, τα αιτήματα ήταν κυρίως μισθολογικά. Όπως σημείωνε το "Άστυ" στις 10 Απριλίου, αν και οι εργολάβοι είχαν δηλώσει στην εταιρία (Γαλλική Μεταλλουργική Εταιρία Λαυρίου) ότι το ημερομίσθιο των εργατών είχε οριστεί στις 4 δραχμές, εκείνοι πληρώνονταν μόνο 2.5 ή 3 δραχμές. Επίσης, άλλη αιτία δυσαρέσκειας ήταν ότι οι Ιταλοί εργάτες πληρώνοντας σε χρυσό, ενώ οι ίδιοι σε χαρτονομίσματα, ότι δεν υπήρχε νοσοκομείο στην Καμάριζα, όπου βρισκόταν και η κεντρική αρτηρία των εργασιών και διενεργούνταν οι σπουδαιότερες εργασίες, αλλά αν κάποιος χρειαζόταν ιατρική φροντίδα θα έπρεπε να ταξιδέψει μια ώρα μέχρι το πλησιέστερο νοσοκομείο κλπ.
Εξάλλου, ήταν απάνθρωπες και οι συνθήκες εργασίες. "Οι εργολάβοι αυτοί διά παντοίων τρόπων ως λέγουσι, θέλουν να εκμεταλλεύωνται τους δυστυχείς υποχθονίους Παρίας! να τους στερώσιν όσον το δυνατόν πλειότερον της γλίσχρας εκείνης αμοιβής την οποίαν κερδίζουν απέννατι της υπερανθρώπου εργασίας, απέναντι της βαθμιαίας αυτοκτονίας, την οποίαν ως εκ των όρων της ζωής είναι ηναγκασμένοι εις τα έγκατα της γης, υπό θερμοκρασίαν ασφυκτικήν και ατμόσφαιραν δηλητηριώδη" ("Το Άστυ", 10.04.1896).
Η απεργία ήταν μεγάλη (συμμετείχαν δύο χιλιάδες εργάτες), δυναμική και βίαιη, όπως και η απάντηση τους στρατού που στάλθηκε για να την καταστείλει με αποτέλεσμα να διαδραματιστούν αιματηρές σκηνές ήδη κατά την πρώτη μέρα της απεργίας, που θα διαρκούσε μέχρι τις 21 Απριλίου - "σκηνάς αίτινες μέχρι τούδε δεν είχον συμβή", όπως σχολίαζε το "Άστυ" στις 10.04.
Στις 9 Απριλίου 1896, την επομένη από την κήρυξη της απεργίας, η εφημερίδα "Καιροί" βεβαιώνε ότι "η συμπλοκή ήτο αληθής μάχη, καθ' ην πέντε εξωντώθησαν και πολλοί επληγώθησαν. Οι απεργήσαντες έκλεισαν τους ανωτέρους υπαλλήλους της Γαλλικής Εταιρίας εις τας αποθήκας και έθεσαν έπειτα πυρ. Αι αποθήκαι εκάησαν ως και τα συνεχόμενα γραφεία. Έσπευσεν αμέσως στρατιωτική δύναμις, αλλ' οι μαινόμενοι εργάται, κρατούντες φυσίγγια δυναμίτιδος, ηπείλησαν επίθεσιν, εξηνάγκασαν δε οπλίτας και αξιωματικούς να υποχωρήσωσι και να κλεισθώσιν εις οικίσκον. Αι αρχαί του Λαυρίου διά να προλάβωσι μείζονας καταστροφάς εζήτησαν εντεύθεν μείζονα στρατιωτικήν δύναμιν, ανεχώρησαν δε εντεύθεν εις Λαύριον 260 άνδρες υπό την διοίκησιν ανωτέρου αξιωματικού, του κ. Θεοφιλοπούλου.
Εκτός του αποσταλέντος στρατού υπό τον ταγματάρχην κ. Θεοφιλόπουλον, απεστάλησαν την 9ην νυκτός 70 αστυφύλακες δι' εκτάκτου αμαξοστοιχίας. Βεβαιούται ότι οι εργάται εσκόπουν να επιτεθώσι κατά του κ. Σερπιέρη... Κατά τας διαδόσεις της νυκτός, οι φονευμένοι εργάται ανέρχονται εις 15 πλείστοι δε είσιν οι πληγωμένοι. Η κατάστασις είναι λίαν κρίσιμος, η δε κυβέρνησις καθ' όλην σχεδόν την χθεσινήν νύκτα διετέλει εις ανησυχίαν και εις κίνησιν. Φόβοι υπάρχουσιν ότι οι εργάται θα αντισταθώσι και κατά του στρατού, εντεύθεν δε αυξάνει η ανησυχία και ο κίνδυνος δεινοτέρου στασιαστικού κινήματος".
Στις 8 Απριλίου 1928 πραγματοποιήθηκε ο πρώτος επίσημος αγώνας γυναικείας πυγμαχίας στην Ελλάδα. Τόπος διεξαγωγής το θέατρο "Κοτοπούλειον" και αντίπαλες ήταν οι δεσποινίδες Κούλα Γκιουζέπε, που αγωνίστηκε με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, και Ερασμία Βελλιανίτου, αθλήτρια του Συλλόγου Πυγμαχίας.
Ο αγώνας θεωρήθηκε νίκη του φεμινιστικού κινήματος. "Ο φεμινισμός. εν Ελλάδι φαίνεται ότι δεν θέλει να έχη και μίαν στάσιν εν τη εξελίξει του, ένα σταθμόν! Προχωρεί ακάθεκτος διά να καταλάβη τα πάντα", σχολίαζε την επόμενη μέρα η εφημερίδα "Πατρίς". "Η Ατθίς από τα παλαιότατα κοπανέλλια, χορεύουσα σήμερον φοξ, περιβληθείσα την τήβεννον του δικηγόρου και ζητούσα ψήφον, ήρπασε το ακόντιον, τον δίσκον και ήρχισε να εκγυμνάζεται εις ταύτα μανιωδώς.... Το ποδόσφαιρον το άφησε προς στιγμήν διά να περιβληθή τα γάντια του μποξέρ. Ίσως της εχρειάζετο να μάθη να δίδη πρώτα καλές γροθιές και κατόπιν να εξασκηθή εις τις καλές κλωτσιές.."
Όπως διαβάζουμε στην ίδια εφημερίδα (Πατρίς, 09.04.1928), υπήρχαν αρκετές γυναίκες που εξασκούνταν στην πυγμαχία, όμως η συγκεκριμένη αναμέτρηση ήταν "το πρώτον γυναικείον ματς πυγμαχίας" Νικήτρια αναδείχθηκε η Κούλα Γκιουζέπε του Παναθηναϊκού και μαθήτρια του πυγμάχου Δημοσθένη Γεωργιάδη, η οποία μπήκε δυναμικά στον αγώνα κατορθώνοντας να δώσει "μερικά γερά κτυπήματα εις το πρόσωπον" της αντιπάλου της και "να την κάνη να χάση την ψυχραιμίαν της". Στο τέλος, το κοινό, που παρακολουθούσε με αρκετό ενδιαφέρον τον αγώνα, "χειροκροτεί και επευφημεί την νικήτριαν δίδα Γκιουζέπε, εις την οποίαν απονέμεται μετάλλιον και ο τίτλος της πρωταθλήτριας".
Στο ίδιο δημοσίευμα βρίσκουμε και μια φωτογραφία της πρώτης γυναίκας πρωταθλήτριας πυγμάχου.
Στις 8 Απριλίου 1990 πραγματοποιήθηκαν βουλευτικές εκλογές (η τρίτη αναμέτρηση σε διάστημα 10 μηνών), κατά τις οποίες πρώτο κόμμα αναδείχτηκε η Νέα Δημοκρατία με ποσοστό 46.89% και 150 έδρες (αργότερα θα κέρδιζε μια επιπλέον έδρα με απόφαση του Εκλογοδικείου), το ΠΑΣΟΚ ήρθε δεύτερο με 38.61% (123 έδρες) και ακολούθησε ο Συνασπισμός με 10.28% (19 έδρες). Ένα βουλευτή εξέλεξε η Δημοκρατική Ανανέωση του Κωστή Στεφανόπουλου - ήταν ο Θ. Κατσίκης που συνεργάστηκε και τελικά προσχώρησε στη Ν.Δ.. Καθώς το σύστημα που ίσχυε ήταν η απλή αναλογική χωρίς κάποιο εκλογικό όριο, στη νέα Βουλή είχε εκλεγεί και μία βουλευτής του κόμματος "Οικολόγοι Εναλλακτικοί", δύο Μουσουλμάνοι βουλευτές που είχαν κατέβει με ξεχωριστό συνδυασμό, αλλά και 4 κοινοί υποψήφιοι ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμού σε μονοεδρικές περιφέρειες.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Πολλοί δεν είναι ευχαριστημένοι με την εικόνα της σημερινής Βουλής, όμως υπήρχαν και χειρότερα. Για παράδειγμα, τον Απρίλιο του 1902 οι βουλευτές... ξέχασαν να επιστρέψουν από τις επαρχίες τους. Διαβάζουμε στο "Άστυ" στις 8 Απριλίου 1902:
"Των βουλευτών η απροθυμία όπως συγκεντρωθούν εν τη Πρωτευούση χάριν της επαναλήψεως των εργασιών της Βουλής είναι ανεξήγητος. Παρήλθε σχεδόν το πρώτον δεκαήμερον του Απριλίου και μόλις χθες εσκέφθη η Κυβέρνησις να ειδοποιήση τηλςγραφικώς τους φίλους της, όπως επισπεύσουν την εις Αθήνας επάνοδον. Καθ' όλα δε τα φαινόμενα, θα παρέλθη και ολόκληρος η προσεχής εβδομάς διά να κατορθωθή η συγκρότησις επαρκούς αριθμού βουλευτών χάριν της απαρτίας.
Αλλ' η βραδύτης αύτη δεν δικαιολογείται, οι βουλευταί είνε υποχρεωμένοι να επισπεύσουν την επάνοδόν των, διά να συνεχισθή η νομοθετική εργασία της Βουλής. Δεν πιστεύομεν δε να νομίζουν, ότι ο ελληνικός λαός εξέλεξεν αυτούς αντιπροσώπους του μόνον διά ν' αποκτήσουν τον τίτλον του βουλευτού και να λαμβάνουν τας τακτικάς και εκτάκτους αποζημιώσεις των και να ταξιδεύουν δι' ατμοπλοίων και σιδηροδρόμων δωρεάν, ενώ εν τη Βουλή υπάρχει τόσον σπουδαιοτάτη εκκρεμής εργασία προς συζήτησιν...."
"Η κορυφή Ουχούρου του Κιλιμάντζαρο στην Κεντρική Αφρική, κατελήφθη υπό τους Έλληνες στις 4 και 15΄το απόγευμα της 13ης Μαρτίου 1967", ενημέρωνε τους αναγνώστες της η εφημερίδα "Ελευθερία" στις 8 Απριλίου 1967. "Δέκα ημέρες αργότερα, στις 23 Μαρτίου, την ίδια περίπου ώρα, ελληνικές δυνάμεις... κατελάμβανον και την κορυφήν Μπωτιάν του βουνού της Κένυα. Ήσαν από τις πιο ειρηνικές κατακτήσεις, που εσημείωσε η ιστορία. Δεν χρειάσθηκε ν' ανοίξη ούτε μύτη. Τρεις "στρατιώτες του βουνού" ύψωσαν, μονάχα, στις δύο κορυφές την γαλανόλευκη. Και ξανακατέβηκαν ειρηνικά - ειρηνικά. Σε τρεις ημέρες ήσαν, πάλι, στα σπίτια τους, οι δύο στην Ελλάδα κι ο τρίτος στη Νιγηρία.... Σταθμοί στην ιστορία της ελληνικής ορειβασίας θεωρούνται και οι δύο αναβάσεις. Πρώτον, γιατί είναι η πρώτη φορά που ο Ε.Ο.Σ. εξορμά επίσημα έξω από την ευρωπαϊκή ήπειρο. Και δεύτερον, γιατί πρώτη φορά Έλληνες ανέβηκαν στο βουνό της Κένυα. Την ανάβασι στο Κιλιμάντζαρο έκαναν οι γνωστοί ορειβάτες-αναρριχητές Γεώργιος Μιχαηλίδης (μέλος του κεντρικού συμβουλίου του Ε.Ο.Σ.) και Πρόδρομος Ιδοσίδης. Την ανάβασι στις κορυφές του Κένυα έκαναν ο Ιδοσίδης με τον Γιώργο Μαρτζούκο, παλαιό μέλος του Ε.Ο.Σ., που είναι εγκατεστημένος στην Νιγηρία".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου