14 Φεβρουαρίου 2013

Είναι η αγάπη "χαμένο παιχνίδι";

Ένα από τα 11 τραγούδια του "Back to Black", του δεύτερου στούντιο άλμπουμ της Έιμι Γουάινχαουζ, το "Love is a losing game" κινείται στο "μαύρο" ρυθμό των περισσότερων, υπολοίπων τραγουδιών. Άλλωστε, τα τραγούδια γράφτηκαν την περίοδο που ο Μπλέικ Φίλντερ, ο άνδρας που σημάδεψε τη σύντομη ζωή της, την είχε παρατήσει για να επιστρέψει στην πρώην του. Αναπόφευκτα, το συναίσθημα του πόνου και της θλίψης αποτυπώθηκε μεταξύ άλλων και στο "Love is a losing game". 


Είναι "χαμένο παιχνίδι" η αγάπη; Έτσι μοιάζει στο τέλος, όταν μας παρατάνε, χωρίς να έχει κλείσει μέσα μας ο κύκλος της σχέσης. Αν και η αντιπροσωπευτικότερη ερμηνεία του στίχου, θα ήταν ότι αναφέρεται όχι τόσο στην αγάπη, όσο στον έρωτα - η αγγλική λέξη "love" έχει διπλή ερμηνεία στα ελληνικά. 
Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα που όντως κάνει τον κύκλο του αργά ή γρήγορα, μας τελειώνει που λέμε, για να εξελιχθεί σε κάτι ωριμότερο και ουσιαστικότερο, όπως είναι η αγάπη, ή για να εξαφανιστεί τελείως - ο επιφανειακός έρωτας - και να αφήσει πίσω μόνο πληγές και τραύματα, που θέλουν πολύ καιρό να επουλωθούν. Και τότε αρχίζουν οι μεγαλόστομες δηλώσεις: "Δε θα ξαναερωτευτώ ποτέ", "Ο έρωτας είναι για τους ανόητους" κλπ, μόνο που εδώ ισχύει το ρητό, "ποτέ μη λες ποτέ". 
Αλήθεια, ποιος θέλει πραγματικά να είναι μόνος του - πέρα από τα πείσματα και τους εγωισμούς; Και δεν μιλάμε απαραίτητα για γάμο ή για συμβίωση κάτω από την ίδια στέγη. Δεν είναι έρωτας ή αγάπη να θέλεις να έχεις κάποιον δίπλα σου απλά για να του μιλάς ή για να σε πάει μέχρι το νοσοκομείο αν - ο μη γένοιτο - πάθεις κάτι. Αυτό είναι λύση ανάγκης. 
Μιλάμε για τη εμπειρία του να μοιράζεσαι τα συναισθήματα σου, να διεγείρονται τα εγκεφαλικά σου κύτταρα, να ερεθίζεται το κορμί, να νιώθεις ότι η ζωή σε ξεπερνάει, ότι σου δίνει κίνητρο να γίνεις καλύτερος. Αυτό σημαίνει έρωτας, να νιώθεις την ανάγκη να γίνεσαι διαρκώς καλύτερος για το σύντροφο σου - εν τέλει και για σένα τον ίδιο. 
Βέβαια, σήμερα, που είναι η "γιορτή των ερωτευμένων", οι χωρισμένοι έχουν κάθε δικαίωμα και να πλαντάξουν στο κλάμα και να νοσταλγήσουν και να πουν τα τετριμμένα κλισέ "δεν είναι για μένα οι έρωτες", αρκεί να μην κατεβάσουν τα παντζούρια της καρδιάς και αύριο να είναι έτοιμοι να αποκτήσουν κάτι καλύτερο από αυτό που έχασαν. Στο κάτω-κάτω, ουδείς αναντικατάστατος, ρε παιδιά!

Σχετικά θέματα:



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου