Το έχουν ονομάσει ως το "σημείο του Διαβόλου" και "το πιο μυστηριώδες μέρος της Ρωσίας". Ένας κρατήρας αγνώστου προέλευσης και ταυτότητας που βρίσκεται χαμένος σ' ένα δάσος στα βόρεια του Ιρκτσούκ (στη νοτιοανατολική Σιβηρία) δίνει τροφή στους κατοίκους της περιοχής και όχι μόνο για ένα σωρό ευφάνταστα σενάρια: είναι δημιούργημα κάποιου αρχαίου πολιτισμού, ίχνος που άφησαν πίσω τους εξωγήινοι, αποτέλεσμα πτώσης μετεωρίτη ή πρόκειται απλά για ένα γεωλογικό φαινόμενο;
Οπτικά, δίνει την εντύπωση ενός πιθανού ηφαιστειακού κρατήρα στη μέση του δάσους. Έγινε ευρύτερα γνωστός το 1949, όταν ο Βαντίμ Κολπάκοβ εξερεύνησε την περιοχή. Φυσικά, οι κάτοικοι του Ιρκτσούκ γνώριζαν την ύπαρξη του και είχαν εξυφάνει ένα σωρό από μύθους γύρω από αυτόν τον "καταραμένο κρατήρα", όπως τον αποκαλούν.
Ο θρύλος λέει ότι όποιος άνθρωπος τον πλησιάζει θα πάθει κάτι κακό: θα αρρωστήσει, θα εξαφανιστεί ή και θα πεθάνει. Τα ελάφια, πάντως, δεν πλησιάζουν στην περιοχή. Τα δέντρα που περιβάλλουν τον κρατήρα, δεν αναπτύσσονται πάνω σε αυτόν ή στις πλαγιές του. Το 2005, ο επικεφαλής μιας αποστολής που θα πήγαινε στην περιοχή για να εξετάσει το μυστηριώδες αυτό σημείο από κοντά, έχασε ξαφνικά τη ζωή του σε μικρή απόσταση από τον κρατήρα.
Ωστόσο, ο Κολπάκοβ, ο άνδρας που τον πρωτοανακάλυψε πριν από 63 χρόνια, δεν έπαθε το παραμικρό. "Όταν είδα τον κρατήρα για πρώτη φορά, νόμιζα ότι θα τρελαινόμουν από την ζέστη. Και πράγματι, ένα τέλεια σχηματισμένο βουνό του μεγέθους ενός 25όροφου κτιρίου με κομμένη την κορυφή να βρίσκεται στη μέση του δάσους ήταν μια αρκετά απρόσμενη ανακάλυψη" σύμφωνα με την περιγραφή του ίδιου.
Η επίσημη ονομασία του κρατήρα είναι "κρατήρας Πατόμσκιγι" από το όνομα του βουνού Πατόμσκογκο, στις πλαγιές του οποίου βρίσκεται. Το ύψος του φτάνει τα 40 μέτρα, ενώ η διάμετρος του κρατήρα είναι 76 μέτρα. Στο εσωτερικό του κρατήρα υπάρχει ένα ανάχωμα με ύψος 12 μέτρων, ενώ ο συνολικός του όγκος εκτιμάται στα 230.000 με 250.000 κυβικά μέτρα.
Η ηλικία του προσδιορίστηκε από τον ίδιο τον Kolpakov σε 200 με 250 χρόνια. Ωστόσο, πολλοί είναι εκείνοι που τον συνδέουν με την πτώση μετεωρίτη στον ποταμό Τουνγκούσκα, στην περιοχή του Κρασνογιάρσκ, στις 30 Ιουνίου 1908, αρκετά χιλιόμετρα δυτικότερα του κρατήρα Πατόμσκιγι. Δεν αποκλείεται, ωστόσο, να πρόκειται για κάποιο μη ενεργό ηφαίστειο. Το σχήμα του, τουλάχιστον, εκεί παραπέμπει.
Σύμφωνα με γεωλογικές μετρήσεις που έγιναν το 2006, στο εσωτερικό του κρατήρα παρατηρείται σημαντική μαγνητική ανωμαλία. Ενδεχομένως στο βάθος του να υπάρχει σίδηρος ή κάποιο παρόμοιο μέταλλο. Είναι αυτό ακόμη μια ένδειξη ότι προήλθε από πτώση μετεωρίτη; Το σχήμα δεν παραπέμπει σε άλλες τοποθεσίες όπου είναι αποδεδειγμένη η πτώση μετεωριτών. Δεν υπάρχει βαθούλωμα, αλλά ύψωμα. Εξάλλου, σύμφωνα με τις έρευνες του Βίκτορ Βορόνιν, επικεφαλής του εργαστηρίου στο Ινστιτούτο Φυσιολογίας των Φυτών της Σιβηρίας, ο κρατήρας υπολογίζεται ότι είναι τουλάχιστον 250 ετών, όπως τον προσδιόρισε το 1949 και ο άνθρωπος που τον ανακάλυψε.
Ο Βορόνιν υπολόγισε την ηλικία των δέντρων της περιοχής. Το παλαιότερο στην ευρύτερη περιοχή ήταν 480 ετών, ενώ το παλαιότερο δέντρο στις πλαγιές του κρατήρα φύτρωσε γύρω στο 1770. "Ένα δέντρο δεν μπορεί να φυτρώσει σε γυμνούς βράχους, οπότε πρώτα δημιουργήθηκε το χώμα, δηλαδή πρέπει να προσθέσουμε άλλα 20 χρόνια" επισημαίνει ο Ρώσος επιστήμονας.
Ωστόσο, κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον που πρόσεξε ο Βορόνιν, ήταν μια ανωμαλία στους ετήσιους κύκλους ζωής των δέντρων που είχαν ηλικία μεγαλύτερη των 200 ετών. Φαίνεται ότι κάτι συνέβη στα δέντρα αυτά γύρω στο 1841-1842. Πολλά δέντρα έσπασαν εκείνη την περίοδο, όμως όσα δέντρα βρίσκονταν πιο κοντά στον κρατήρα, άρχισαν να ψηλώνουν εντυπωσιακά για μια περίοδο 40 περίπου ετών.
Η μοναδική περίπτωση καταγραφή μιας ασυνήθιστης ανάπτυξης δέντρων έγινε μετά το ατύχημα του Τσέρνομπιλ και την απελευθέρωση τεράστιας ποσότητας ραδιενέργειας στην ατμόσφαιρα. Υπάρχει, άραγε, κάποια αντίστοιχη εξήγηση και στην περίπτωση του κρατήρα Πατόμσκιγι; Και αν ναι, ποια θα μπορούσε να είναι η αιτία για την έκλυση ραδιενέργειας στην περιοχή, εκατό χρόνια πριν να μπορέσει ο άνθρωπος να εκμεταλλευτεί την πυρηνική ενέργεια για πρώτη φορά; Κάπου εδώ προστίθεται στην κουβέντα το σενάριο που εμπλέκει προηγμένους εξωγήινους πολιτισμούς με την όλη υπόθεση.
Ωστόσο, ο Αλεξάντερ Ποσπίβ, καθηγητής γεωλογίας και ορυκτολογίας, είναι απόλυτος: "Αν και δεν έχουμε ανακαλύψει την καταγωγή του κρατήρα, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι έχει γήινη προέλευση. Θα μπορούσε να έχει προκληθεί από την απελευθέρωση ορισμένων υπόγειων αερίων, όπως το υδρογόνο ή κάποιο άλλο ρευστό, το οποίο δεν γνωρίζουμε".
Οι ξαφνικές αλλαγές στην ανάπτυξη των δέντρων πρέπει να προήλθαν από την απότομη άνοδο της θερμοκρασίας μετά την έκλυση του όποιου αερίου, σύμφωνα με τον καθηγητή Ποσπίβ. Όταν αυτή σταμάτησε μετά από κάποια χρόνια, όλα επανήλθαν στο φυσιολογικό. Εξάλλου, οι μετρήσεις δεν έδειξαν ιδιαίτερη συγκέντρωση ραδιενέργειας στο σημείο αυτό - το ακριβώς αντίθετο. Τέλος, δε βρέθηκαν υπολείμματα από μετεωρίτη ή κάποιο μέταλλο.
Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές η επιστήμη προσγειώνει απότομα την ελεύθερη, αχαλίνωτη ανθρώπινη φαντασία και γίνεται δεκτή με απογοήτευση. Αν και η εξήγηση είναι όντως, μάλλον, επιστημονική και γήινη, χωρίς να υπάρχει η οποιαδήποτε σχέση με ΑΤΙΑ ή κάποιας άλλης μορφής ύλη που προήλθε από το διάστημα, ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Πηγή: Siberian Times
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου