Οι Γιάννηδες που άνοιγαν τάφους και άρπαζαν κρεμμύδια από μάπες και ορλάνδους. (Ή αλλιώς η αργκό των Αθηναίων λωποδυτών πριν από 100 και πλέον χρόνια)

"Είναι κάποιοι Γιάννηδες πολύ τυχεροί, που την πέφτουν συνέχεια σε μάπες και κάνουν γερή μπάζα. Ένας φίλος Γιάννης ξάφρισε ένα λάχανο γεμάτο σεντόνια, παππούδες και παπλώματα, χωρίς ντον πάρει κανείς χαμπάρι. Ένας άλλος όμως, που βγήκε στη γύρα μ' έναν αβανταδόρο κι ένα ποντίκι κατέληξαν στο σκολειό, όταν προσπάθησαν να αρπάξουν την κρεμαστή ενός ορλάνδου, η οποία ήταν σχεδόν άδεια. Είχε μόνο ένα πετσί με δυο κούτσουρα. Κι εκεί που ετοιμάζονταν ν' ανοίξουν έναν τάφο δίπλα στην τσακιστή, ο ορλάνδος πρόλαβε και ειδοποίησε το δάσκαλο. Κρίμα τα κρεμμύδια και τα στενόχωρα που είχαν στις τσέπες τους από κάτι κορόιδα που είχαν πετύχει νωρίτερα".

Όλο αυτό το ακαταλαβίστικο κείμενο, θα μπορούσε να είναι η παραπονιάρικη αφήγηση ενός παράνομου αλητόμαγκα πριν από 100 και κάτι χρόνια. Η αργκό της εποχής, την οποία χρησιμοποιούσαν κατεξοχήν οι λωποδύτες των χρόνων εκείνων, διέφερε πολύ από τη σημερινή, αν και κάποιες λέξεις επιβίωσαν μέχρι σήμερα, όπως θα διαπιστώσετε στο (έξτρα) μίνι λεξικό της αργκό των λωποδυτών της Αθήνας πριν πολλά, πολλά χρόνια. It will be all greek to you?

Γιάννης = έτσι αποκαλούνταν οι λωποδύτες μεταξύ τους (οι "Γιάννηδες")

αβανταδόρος = ο συνεργός του "Γιάννη"

ποντίκι = ο μικρός βοηθός (Δεν ξέρω αν ισχύει μέχρι σήμερα, όμως σίγουρα η λέξη χρησιμοποιούταν τη δεκαετία του 50. Εξ ου και η σχετική ταινία - "Το ποντικάκι" - με την Αλίκη Βουγιουκλάκη)

κορόιδο = το θύμα (χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα ευρέως. "Μην γίνεσαι κορόιδο", δηλ. "μην γίνεσαι θύμα")

μάπας = κουτό θύμα (επίσης κοινή λέξη και σήμερα)

ορλάνδος = έξυπνο θύμα

μπάτσος = χωροφύλακας (Χωροφύλακες βέβαια δεν υπάρχουν σήμερα, όμως η λέξη "μπάτσος" όχι απλά δεν εξαφανίστηκε, αλλά έχει γενικευτεί ως προς το σύνολο των εκπροσώπων του αστυνομικού σώματος)

δάσκαλος = αστυνόμος

παντόφλα = πορτοφόλι

λάχανο = πορτοφόλι

πετσί = μικρό πορτοφόλι

κούτσουρο = πεντόδραχμο

σεντόνι = εικοσιπεντάρικο

παππούς = κατοστάρικο

πάπλωμα = πεντακοσάρικο

χήνα = χιλιάρικο (Δεν ξέρω για τα άλλα νομίσματα τι ίσχυε, αλλά η "χήνα" ήταν η αργκό λέξη του χιλιάρικου μέχρι το r.i.p. της δραχμής)

κρεμμύδι = ρολόι

στενόχωρο = δαχτυλίδι

κρεμαστή = τσάντα

τσακιστή = πόρτα

στριφτό = κλειδί

τάφος = χρηματοκιβώτιο

σκολειό = φυλακή

Κάτι σχετικό από το ιστολόγιο:
"Μωρή κακούργα Φυλακή...": Στίχοι ενός φυλακισμένου αναρχικού το 1896