Είναι η πιο
γνώριμη ελληνική μουσική μελωδία διεθνώς. Είναι απόλυτα ταυτισμένη με την
Ελλάδα ακόμη και σήμερα, περισσότερα από 63 χρόνια από τότε που πρωτοακούστηκε
στα πλαίσια του σάουντρακ μιας κινηματογραφικής ταινίας, ώστε από τις πρώτες
δυο κιόλας νότες του τραγουδιού, μπορεί ο οποιοσδήποτε κάτοικος του πλανήτη να
το αναγνωρίσει ενθουσιασμένος, έτοιμος να το χορέψει. Άλλωστε, είναι το
τραγούδι που αναγόρευσε σε εθνικό χορό το... συρτάκι, που στην πραγματικότητα
είναι μια μικρή παραλλαγή του... μη ελληνικού χασάπικου!
Ετικέτες
μουσική
(718)
info
(665)
lifestyle
(628)
αρχείο
(450)
παράξενα
(390)
πρόσωπα
(344)
έρευνα
(286)
video
(279)
υγεία
(256)
τηλεόραση
(239)
cinema
(237)
funny
(217)
ιστορία
(214)
food & drinks
(212)
ρετρο
(212)
βιβλίο
(160)
τεχνολογία
(147)
σχόλιο
(140)
social media
(117)
ταξίδια
(117)
true stories
(116)
επιστήμη
(114)
wow
(109)
κατοικίδια
(82)
ποίηση
(78)
θρησκεία
(56)
Αλίκη Βουγιουκλάκη
(49)
θέατρο
(42)
Τζένη Καρέζη
(30)
Παλαμάς
(28)
12 Ιουλίου 2018
Ένα ελληνικό τραγούδι στα 10 δημοφιλέστερα όλων των εποχών στην Αυστρία
10 Ιουλίου 2018
Η καριέρα της ηθοποιού Μέλπως Ζαρόκωστα στην Αυστραλία τη δεκαετία του 1950
Η Μέλπω
Ζαρόκωστα δεν υπήρξε η μεγάλη πρωταγωνίστρια, μια σταρ του ελληνικού
κινηματογράφου, όμως την ξεχωρίσαμε μέσα από πολλούς και διαφορετικούς ρόλους
σε σειρά ελληνικών ταινιών: ως συμμαθήτρια της Αλίκης Βουγιουκλάκη (με την
οποία συνεργάστηκαν σε πολλές ακόμα ταινίες) στο «Ξύλο βγήκε απ’ τον
Παράδεισο»· ως η παράνομη ερωμένη του Λάμπρου Κωνσταντάρα στη «Βίλα των οργίων»·
ως η υποψήφια... πεθερά του Κωνσταντάρα και μητέρα της Νόρας Βαλσάμη (παρότι
μόλις 34 ετών η ίδια!) στα «Κάτι κουρασμένα παλικάρια»· ως η έμπιστη φίλη της
Ρένας Βλαχοπούλου στο «Μια τρελή, τρελή σαραντάρα» κλπ. Και πολλά χρόνια
αργότερα έπαιξε μικρότερους ή μεγαλύτερους ρόλους σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές,
κυρίως στην ιδιωτική τηλεόραση, με πιο πρόσφατη τη συμμετοχή της στον «Αστέρα
Ραχούλας» στο ρόλο μιας απίθανης γιαγιάς, της Μπιρμπίλως.
9 Ιουλίου 2018
Οι ηθοποιοί που βαριούνται τις καλοκαιρινές περιοδείες κι ένα ποίημα για τους ηθοποιούς των μπουλουκιών που επιβίωναν και πέθαιναν περιοδεύοντας
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο για ένα θεατρόφιλο κάτοικο επαρχιακής πόλης. Το ότι πρέπει να περιμένει τους πέντε – δέκα θιάσους (ή μήπως λέω πολλούς για ορισμένες περιοχές;) που θα κάνουν την τιμή να επισκεφτούν την πόλη ή τέλος πάντων την περιοχή του μέσα το καλοκαίρι, ακόμα και σε περίοδο που ο ίδιος ενδεχομένως θα έχει πάρει την άδειά του και θα λείπει σε κάποια παραλία; Το ότι ουσιαστικά δεν έχει πολλά περιθώρια επιλογών, αλλά καλείται να παρακολουθήσει την παράσταση ενός θιάσου που έρχεται στην πόλη ανεξάρτητα του αν αυτή είναι καλή ή όχι (συνήθως εύκολα θεατρικά έργα, κλασικές ξένες κωμωδίες περασμένων αιώνων ή αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες παρουσιασμένες σε ακατάλληλους χώρους), απλά για ν’ αποδείξει πόσο θεατρόφιλος είναι; Ή το ότι πολλοί ηθοποιοί, που βγαίνουν στις τηλεοπτικές εκπομπές για να διαφημίσουν τις περιοδείες τους στην επαρχία, δεν παραλείπουν ν’ αναφέρουν πόσο κουραστικές είναι οι περιοδείες αυτές και πώς θα τις απέφευγαν αν δεν υπήρχε η οικονομική κρίση, αλλά ας όψεται η άτιμη αυτή η κρίση και η ανάγκη της επαρχίας να ξεφύγει λίγο βρε αδερφέ…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)