Ποια η προέλευση του τραγουδιού «Έλα, βρε Χαραλάμπη, να σε παντρέψουμε»;

Ήταν το τραγούδι που σημάδεψε την αθηναϊκή ζωή το 1899 –από τις αρχές κιόλας του χρόνου– και η φήμη του μπορεί να ξεθώριασε αναπόφευκτα στο πέρασμα τόσων χρόνων, όμως δεν έσβησε. Ο «Χαραλάμπης» έχει έξυπνους, εύθυμους στίχους, γύρω από την απροθυμία ενός άνδρα να παντρευτεί με το ζόρι, αψηφώντας τις πιέσεις των συγγενών και φίλων, οι οποίοι επέμεναν «Έλα, βρε Χαραλάμπη, να σε παντρέψουμε, να φάμε και να πιούμε και να χορέψουμε».

Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι επρόκειτο για μελοποίηση μιας αληθινής ιστορίας, πολύ συνηθισμένης στην Αθήνα της εποχής, προεξοφλώντας ότι το τραγούδι ήταν όντως αθηναϊκό. Καθώς το όνομα του ποιητή μάς είναι άγνωστο, θα λέγαμε ότι ο «Χαραλάμπης» είναι  πράγματι ένα λαμπρό δείγμα αστικού δημοτικού τραγουδιού των τελών του 19ου αιώνα, έχει όμως αθηναϊκή καταγωγή;

Την 1η Μαρτίου 1899, η εφημερίδα Εστία αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της πρώτης σελίδας της στην παρτιτούρα του τραγουδιού, όπως είχε αποστηθίσει της νότες ο σημαντικός Έλληνας συνθέτης της εποχής, Διονύσιος Λαυράγκας. Και στη δεύτερη σελίδα η ίδια εφημερίδα προσπαθεί να κατατοπίσει τους αναγνώστες της για την προέλευση του τραγουδιού, το οποίο φαίνεται ότι ήρθε από τη Σμύρνη, χωρίς να δίνονται πολλές κατατοπιστικές λεπτομέρειες.

Μάλιστα, σύμφωνα με το δημοσίευμα θα μπορούσαμε εύκολα να βρούμε ακόμη και το στιχουργό του «Χαραλάμπη», αφού περιγραφόταν ως κάποιος κουρέας, συγγραφέας θεατρικού κωμειδυλλίου. Και πάλι όμως, δεν διευκρινίζεται πότε γράφτηκε το έργο αυτό, πώς λεγόταν και αν είχε παιχτεί πρόσφατα στη Σμύρνη ή όπου αλλού. Οι Αθηναίοι πάντως φαίνεται να το αγνοούσαν, εξ ου και το δημοσίευμα.

Ας κρατάμε πάντως και μια επιφύλαξη, κατά πόσο επρόκειτο για την πραγματική ιστορία του τραγουδιού ή αν ο συντάκτης του δημοσιεύματος είχε πέσει θύμα φημών και παραπληροφόρησης.

Αυτά πάντως έγραφε η εφημερίδα:

«[...] Επί τη ευκαιρία αυτή δεν πειράζει αν μάθετε και τι είνε το τραγούδι του Χαραλάμπη.

Πατρίς του η Σμύρην. Εκεί ευρίσκεται –ως εμάθομεν– κουρεύς, όστις έγραψε κωμειδύλλιον ολόκληρον, το μέρος δε τούτο είνε η μονωδία του Χαραλάμπη με χορόν.

Και του λέγει ο χορός.

Έλα μωρέ Χαραλάμπη

Να σε παντρέψουμε

Να φάμε και να πιούμε

Και να χορέψουμε.

Απαντά δε ο Χαραλάμπης:

- Δεν την παίρνω

Και ο χορός του λέγει:

- Θα την πάρης

Και ο Χαραλάμπης άπελπις επιφωνεί:

- Άλλα λόγια βρε παιδιά.

Τι καμώματα είνε τούτα

Με το ζόρι παντριά.

[...]»

Όσον αφορά τη δημοτικότητα του τραγουδιού στην Αθήνα της εποχής εκείνης, αρκεί ν’ αναφέρουμε ότι αυτό είχε γίνει και θέμα σ’ ένα από τα άρματα της Αποκριάς, το οποίο μάλιστα είχε ετοιμάσει ο περιβόητος Θεοδοσίου. Αυτός ο Θεοδοσίου ήταν ένας χαρακτηριστικός τύπος της εποχής, ο οποίος κάθε χρόνο έκλεβε τις εντυπώσεις με τις εμπνεύσεις του στο αθηναϊκό καρναβάλι.

Ειδικά το 1899, ο Θεοδοσίου εμφάνισε ένα γάιδαρο, στον οποίο είχε φορέσει μια βλάχικη φορεσιά, πίσω από το ζώο κόλλησε την επιγραφή «Ο Χαραλάμπης». Δίπλα του παρέλαυνε ένας δεύτερος γάιδαρος, στον οποίο επέβαινε η «νύφη», ενώ προπορεύονταν οβελίες και κοκορέτσι μ’ ένα φλάμπουρο. Και το υπερθέαμα ολοκλήρωναν δύο άλλα κάρα: το ένα είχε τα στέφανα, κουφέτα, αλλά και μουσική που παιάνιζε το τραγούδι του «Χαραλάμπη», ενώ στο δεύτερο κάρο υπήρχαν τα δήθεν προικιά, δηλαδή κάτι σκάφες της κακιάς ώρας, καναπές, καθίσματα και τρυπημένα καζάνια.

Το όλο σκηνικό έκλεψε τις εντυπώσεις, η δε Ελλανόδικος Επιτροπή πρόσθεσε ειδικό πέμπτο βραβείο (αφού στην τρίτη θέση είχαν ισοβαθμήσει δύο άρματα) και απένειμε στον Θεοδοσίου το ποσό των 100 δρχ. για το «γάμο του Χαραλάμπη».

Ποιο ήταν το εθνικό φαγητό των Ελλήνων πριν τη φασολάδα;

Ποιο είναι το εθνικό φαγητό των Ελλήνων; Ένας ξένος θα υποθέσει πιθανότερα ότι το πιο χαρακτηριστικό φαγητό της Ελλάδας είναι ο μουσακάς ή ο γύρος. Ένας Έλληνας σχετικά μεγάλης ηλικίας -ή και μικρότερος που άκουσε από τους γονείς και τους παππούδες του τα περί φασολάδας- θα επέλεγε ως απάντηση ένα από τα λιγότερο δημοφιλή πιάτα της ελληνικής κουζίνας, ιδιαίτερα μεταξύ των παιδιών.

Κακά τα ψέματα, η φασολάδα είναι μεν ένα φαγητό που δεν έχει εκλείψει από το ελληνικό τραπέζι, όμως θεωρείται λιγότερο ελκυστική απ’ όσο θα περίμενε κανείς από ένα πιάτο υποτίθεται «εθνικό». Αντίθετα, με βάση τη δημοφιλία, σήμερα ως «εθνικά πιάτα» θα μπορούσαμε να περιγράψουμε μάλλον φαγητά όπως το παστίτσιο, τις τηγανητές πατάτες συνοδεία μιας μερίδας κρέατος, το αρνάκι στη σούβλα (που είναι συνδεδεμένο και με το παραδοσιακό ελληνικό Πάσχα) και γενικότερα φαγητά με βάση ή απαραίτητο συστατικό στοιχείο το κρέας.

Η Κατίνα Παξινού ως δασκάλα, μέσα από τις περιγραφές μιας μαθήτριάς της στη δραματική σχολή του Εθνικού: «Μια τέτοια ανθρώπινη φύση δεν μπορείς να την μετρήσεις με τα κοινά μέτρα»

Φωτογραφία της Παξινού το 1930, σε ηλικία 30 ετών.

Η Κατίνα Παξινού υπήρξε μια σπουδαία ηθοποιός, η μόνη Ελληνίδα ηθοποιός βραβευμένη με Όσκαρ, για το χαρακτήρα της οποίας όμως γνωρίζουμε ελάχιστα. Δεν έδινε συχνά συνεντεύξεις στον ελληνικό τύπο, ενώ δεν πρόλαβε την περίοδο της μεγάλης άνθισης της ελληνικής τηλεόρασης με τις μεγάλες αφιερωματικές εκπομπές, καθώς η ίδια έφυγε από τη ζωή υποκύπτοντας στον καρκίνο στις 22 Φεβρουαρίου 1973.

Για όποιον ενδιαφέρεται να σκιαγραφήσει καλύτερα την Κατίνα πίσω από την Παξινού, ιδιαίτερα κατατοπιστικές είναι συνεντεύξεις του εγγονού της, του ηθοποιού Αλέξανδρου Αντωνόπουλου, ο οποίος κατά καιρούς έχει θυμηθεί αρκετές απολαυστικές στιγμές της γυναίκας/γιαγιάς Κατίνας Παξινού έξω από το χώρο του θεάτρου. Οι απαντήσεις του Αντωνόπουλου δίνουν το προφίλ μιας ακομπλεξάριστης γυναίκας, μάλλον απλής και αξιαγάπητης στην καθημερινή της ζωή παρά τα όποια αναπόφευκτα ελαττώματά της, με άφθονο και αφοπλιστικό χιούμορ.

Οι καλύτεροι καλλιτέχνες και τα καλύτερα μουσικά άλμπουμ του 1989, όπως τα ψήφισαν οι αναγνώστες του Έθνους

Το 1989 η εφημερίδα Έθνος ζήτησε από τους αναγνώστες της να ψηφίσουν τους αγαπημένους «καλύτερους» τραγουδιστές (γυναίκες, άνδρες και συγκροτήματα) και τους «καλύτερους» μουσικούς δίσκους της χρονιάς. Τίθεται βέβαια το ερώτημα πόσο αντιπροσωπευτικά ήταν τα αποτελέσματα, τα οποία δημοσιεύτηκαν από την εφημερίδα λίγο πριν το τέλος της χρονιάς. Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες για τον αριθμό των ψηφισάντων ούτε για την αντιπροσωπευτικότητα του δείγματος σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό της χώρας τότε. Άλλωστε ήταν μια έρευνα με οικειοθελή συμμετοχή των αναγνωστών της εφημερίδας και όχι κάποιο επίσημο γκάλοπ. Ήταν όμως μια χρονιά, κατά την οποία οι απογευματινές εφημερίδες είχαν σημειώσει ρεκόρ πωλήσεων και μάλιστα το Έθνος διέθετε μια από τις μεγαλύτερες κυκλοφορίες, η δε σχέση των πολιτών με τον τύπο ήταν πολύ πιο στενή απ’ ό,τι σήμερα –για μια σειρά από λόγους που δεν χρήζουν ανάλυσης εδώ.

Ας δούμε όμως τι είχαν ψηφίσει οι αναγνώστες, ποιες ήταν οι δημοφιλέστερες πεντάδες στις τέσσερες κατηγορίες! Μαντεύετε τα αποτελέσματα;

Ποιες ομάδες υποστήριζαν στο ποδόσφαιρο οι Έλληνες σταρ της δεκαετίας του 1960;

Τη δεκαετία του ’60, όταν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι influencers αποτελούσαν τρελό σενάριο επιστημονικής φαντασίας, τα «είδωλα» του μέσου Έλληνα είχαν κυρίως τρεις πηγές προέλευσης: το ποδόσφαιρο, τον κινηματογράφο και το τραγούδι. Ο δε συνδυασμός τους πάντα προσείλκυε το ενδιαφέρον είτε επρόκειτο για κάποιον -πραγματικό ή φημολογούμενο- ερωτικό δεσμό αγαπημένου ποδοσφαιριστή με μία σταρ του κινηματογράφου ή του τραγουδιού είτε για κάποιο γκάλοπ του τύπου σχετικά με τις οπαδικές προτιμήσεις αγαπημένων καλλιτεχνών της εποχής.

Το 1962 στον τύπο δημοσιεύτηκαν τουλάχιστον δύο γκάλοπ με αυτό το ερώτημα, τα οποία εντόπισα... εξ αντανακλάσεως: το ένα αναδημοσιεύτηκε στο νεοϋορκέζικο Εθνικό Κήρυκα στις 08.07.1962, ενώ το δεύτερο μνημονεύτηκε σ’ ένα αφιέρωμα του αείμνηστου Πάνου Γεραμάνη το 1993 (το οποίο επίσης εντόπισα από αναδημοσίευσή του στην ελληνική εφημερίδα της Νέας Υόρκης).

Τι πίστευε η 30χρονη Ειρήνη Παπά για την ομορφιά

Ανακοινώνοντας στην ιστοσελίδα της την είδηση του θανάτου της σπουδαίας Ελληνίδας ηθοποιού Ειρήνης Παπά με διεθνή κινηματογραφική καριέρα σε Ιταλία και Χόλιγουντ, η ιταλική εφημερίδα La Stampa την αποκαλεί «ηθοποιό σύμβολο της ελληνικής ομορφιάς» («attrice simbolo della bellezza greca»). Και είναι αλήθεια ότι η αείμνηστη ηθοποιός με τη δωρικότητα του προσώπου και εν γένει της εξωτερικής της εμφάνισης θωρούταν σύμβολο της κλασικής αρχαιοελληνικής ομορφιάς, ώστε οι φωτογράφοι συνήθιζαν να την αποθανατίζουν δίπλα σε αρχαιοελληνικά αγάλματα.

Επαγγέλματα στην Ελλάδα του 1837

Επιχειρώντας ένα μακρινό ταξίδι στο παρελθόν για να εντοπίσουμε τα επαγγέλματα ή -ορθότερα- τα επιτηδεύματα των Ελλήνων κατά τα πρώτα χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, πρέπει να σταθούμε στον πρώτο νόμο περί φόρου επιτηδευμάτων με ημερομηνία 4 Νοεμβρίου 1837, όπου γινόταν αναλυτική αναφορά των επιτηδευματιών της εποχής. Βέβαια, πολλά εξ αυτών δεν υφίστανται σήμερα -σχεδόν δύο αιώνες μετά- ή έχει αλλάξει η ονομασία τους, ώστε μας φαίνονται και ακούγονται κάπως παράξενα. 

Σε κάθε περίπτωση, το 1837 όσοι Έλληνες δεν ήταν γεωργοί, εργάτες, υπηρέτες, δικηγόροι, δάσκαλοι, γιατροί, ιερείς, εισοδηματίες ή άνεργοι, πολύ πιθανόν ασκούσαν ένα από τα επόμενα επαγγέλματα, τα εξής:

Η ελιά του Πλάτωνα

Ζωντανός συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην Ελλάδα του 21ου αιώνα και τη «χρυσή» εποχή του ελληνικού πνεύματος τον 4ο και τον 5ο αιώνα π.Χ., η γνωστή και ως «ελιά του Πλάτωνα» στεκόταν επί χιλιετίες στην Ιερά Οδό χωρίς να καταστραφεί ούτε από το πέρασμα του χρόνου ούτε από τα ακραία καιρικά φαινόμενα (όπως για παράδειγμα η θύελλα του 1852 που έριξε έναν από τους στύλους του Ολυμπίου Διός) ούτε από τα κανόνια του Μοροζίνη, θύμα των οποίων αποτέλεσε ένα μεγάλο τμήμα του Παρθενώνα το μακρινό 1687. Τελικά, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το δένδρο αποδείχτηκε ότι ήταν ένα από τα επιτεύγματα του 20ου αιώνα και πιο συγκεκριμένα ένα από τα λεωφορεία που κυκλοφορούν νυχθημερόν στους δρόμους της Αθήνας, το οποίο έπεσε πάνω στο δένδρο τον Οκτώβριο του 1976 προκαλώντας μεγάλη ζημιά στον κορμό του. Έτσι αποφασίστηκε η μεταφορά και φύλαξη της ελιάς στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, όπου διατηρείται μέχρι σήμερα παρά τις ανυπόστατες φήμες που είχαν κυκλοφορήσει το 2013 ότι δήθεν ο κορμός της είχε γίνει καυσόξυλα. 

Οι βιβλικές τηλενουβέλες της Βραζιλίας

 Οι βραζιλιάνικες σαπουνόπερες ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες λατινοαμερικάνικες κυρίως για τις πιο ρεαλιστικές ιστορίες και για την τόλμη τους να ασχολούνται με σύγχρονα κοινωνικά θέματα. Αυτός είναι ίσως κι ένας λόγος που εδώ και πολλά χρόνια οι βραζιλιάνικες τηλενουβέλες –παρά την παγκόσμια επιτυχία τους– έχουν επισκιαστεί στη χώρα μας από τις πιο εύπεπτες μεξικάνικες. Όμως τα τελευταία χρόνια ένα νέο είδος σαπουνόπερας γεννήθηκε στη χώρα της σάμπα και του καϊπιρίνια με ιστορίες εμπνευσμένες από τη Βίβλο!

Οι θρησκευτικές σαπουνόπερες του τηλεοπτικού σταθμού Record έσπασαν την πολυετή κυριαρχία του Global στο συγκεκριμένο τηλεοπτικό είδος και αποτελούν δημοφιλές εξαγώγιμο προϊόν στη διεθνή τηλεοπτική αγορά –άσχετα αν η ελληνική τηλεόραση δεν τις έχει ανακαλύψει ακόμα. Ενδεχομένως δεν αποτελεί ασήμαντη λεπτομέρεια το γεγονός ότι από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο σταθμός Record είχε εξαγοραστεί από τον Εντίρ Μακέντο, ιδρυτή μιας ευαγγελικής προτεσταντικής εκκλησίας σε μια κατεξοχήν ρωμαιοκαθολική χώρα όπως η Βραζιλία, χωρίς πάντως να τα οποιαδήποτε θρησκευτικά παρατράγουδα.

Οι πρώτες βιβλικές σειρές είχαν λίγα επεισόδια και προβάλλονταν στη βραδινή ζώνη ήδη στα τέλη της δεκαετίας του ’90, όμως με μικρή επιτυχία.

Η πρώτη απόπειρα μεταφοράς μιας βιβλικής ιστορίας σε μορφή σίριαλ έγινε με το «O Desafio de Elias» (στα ελληνικά «Η πρόκληση του Ηλία»), η οποία αναφερόταν στον προφήτη Ηλία και στον αγώνα του να επαναφέρει τον εβραϊκό λαό στο δρόμο του Θεού κάμπτοντας την περηφάνεια του βασιλιά Αχάαβ και την ακόλαστη βασίλισσα Ιεζαβέλ. Η μίνι σειρά πέντε επεισοδίων προβλήθηκε από τις 22 έως τις 26 Δεκεμβρίου 1997.

Ένα χρόνο μετά, από τις 14 έως τις 25 Δεκεμβρίου 1998, προβλήθηκε η «Ιστορία της Εσθήρ» («A Historia de Ester»), μια μίνι σειρά δέκα επεισοδίων βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης.

Το ριμέικ της συγκεκριμένης σειράς (με σαφώς μεγαλύτερο προϋπολογισμό και μεγαλύτερη τηλεοπτική απήχηση) το Μάρτιο του 2010 ήταν αυτό που για πρώτη φορά έκανε μόδα τα θρησκευτικά σίριαλ του Record Tv.

Από τότε:

- τον Ιανουάριο του 2011 προβλήθηκε η σειρά «Sansao e Dalila» («Σαμψών και Δαλιδά»), 18 επεισοδίων

- από τις 24 Ιανουαρίου έως τις 3 Μαΐου 2012 προβλήθηκε ο «Rei Davi» («Βασιλιάς Δαβίδ»), 30 επεισοδίων

- από τις 30 Ιανουαρίου έως τις 9 Οκτωβρίου 2013 προβλήθηκε ο «José de Egito» («Ο Ιωσήφ από την Αίγυπτο»), μια από τις ακριβότερες παραγωγές στην ιστορία της βραζιλιάνικης τηλεόρασης με γυρίσματα στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, στο Ισραήλ και την Αίγυπτο. Σύνολο επεισοδίων: 38

- από τις 22 Ιανουαρίου 2014 έως τις 24 Φεβρουαρίου 2015 (για δύο σεζόν με συνολικά 35 αυτοτελή επεισόδια 50λεπτης διάρκειας) ακολούθησαν τα «Θαύματα του Ιησού» («Milagres de Jesus»), μια πρώτη απόπειρα τηλεοπτικής μεταφοράς της ζωής του Ιησού από το κανάλι της Βραζιλίας, ξεκινώντας από τη συνάντηση του Ιησού με τον Πέτρο μέχρι την ιστορία της Σταύρωσης.

- Όμως η πραγματική επανάσταση ήρθε στις 23 Μαρτίου 2015, όταν στον αέρα του Record Tv προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο της πρώτης βιβλικής τηλενουβέλας, που δεν ήταν άλλη από τις «Δέκα Εντολές» («Os Dez Mandamentos»). Η σειρά αποτελείτο από 242 επεισόδια διάρκειας 40 έως 70 λεπτών και η επιτυχίας της ήταν τόσο μεγάλη, ώστε για πρώτη φορά ύστερα από 40 χρόνια μια σαπουνόπερα του συγκεκριμένου τηλεοπτικού σταθμού ξεπέρασε σε τηλεθέαση τον ανταγωνισμό.

Μετά την ολοκλήρωσή της η σειρά έγινε... ταινία, η οποία βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες της Βραζιλίας στις 28 Ιανουαρίου 2016! Πώς οι δημιουργοί της σειράς κατάφεραν να συμπυκνώσουν 242 επεισόδια σε 120 λεπτά αποτελεί μυστήριο. Αποτέλεσε άλλωστε ένα από τα βασικά σημεία των αρνητικών κριτικών (πολλές ασύνδετες σκηνές χωρίς το σενάριο να εστιάζει σε μια συγκεκριμένη ιστορία, μοντέρνα χρήση γλώσσας σε μια ιστορία που διαδραματιζόταν στην αρχαία Αίγυπτο, επικρίσεις για τα κουστούμια κλπ). Πάντως εισπρακτικά η ταινία τα πήγε περίφημα, έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ εσόδων και μέχρι σήμερα (Απρίλιος 2022) αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες στην ιστορία του βραζιλιάνικου κινηματογράφου.

- «A Terra Prometida», αλλιώς «Η Γη της Επαγγελίας» ήταν η επόμενη θρησκευτική τηλενουβέλα του τηλεοπτικού σταθμού, κατά κάποιον τρόπο η συνέχεια των «Δέκα εντολών», αφού η ιστορία εξελισσόταν μετά το θάνατο του Μωυσή, όταν οι περιπλανώμενοι Εβραίοι εξέλεξαν για αρχηγό τους τον Ιησού του Ναυή. Αποτελούμενη από 179 επεισόδια, η σειρά προβλήθηκε μεταξύ 5 Ιουλίου 2016 και 13 Μαρτίου 2017, συνέχισε τις υψηλές τηλεθεάσεις (χάρη και σε μια σειρά από ειδικά εφέ, π.χ. για την αναπαράσταση της διάσχισης του ποταμού Ιορδάνη), ωστόσο κατηγορήθηκε από αρκετούς για αντιγραφή ιστοριών από το «Game of Thrones».

- Την ιστορία μετά το θάνατο του Ιησού του Ναυή επιχείρησε ν’ αφηγηθεί η σαπουνόπερα που αντικατέστησε το «A Terra Prometida» το Μάρτιο του 2017 μέχρι τις 20 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς. Τίτλος της: «O Rico e Lazaro», δηλαδή «Ο πλούσιος και ο Λάζαρος», που στην πραγματικότητα ήταν η εξιστόρηση ενός ερωτικού τριγώνου με δύο παιδικούς φίλους, έναν πλούσιο κι έναν φτωχό, να ερωτεύονται την ίδια γυναίκα. Κι όλο αυτό με φόντο τις προειδοποιήσεις του προφήτη Ιερεμία στον λαό του Ισραήλ, τη Βαβυλώνα του Ναβουχοδονόσωρ και την ιστορία του Δανιήλ.

- Ακολούθησε ένα χρονολογικό άλμα από το πολύ μακρινό παρελθόν στο πολύ μακρινό μέλλον, ώστε από τις 21 Νοεμβρίου 2017 μέχρι τις 25 Ιουνίου 2018 οι Βραζιλιάνοι είχαν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν μια δραματοποιημένη εκδοχή (και μάλιστα σε μορφή σαπουνόπερας 155 επεισοδίων) την... «Αποκάλυψη» («Apocalipse»)! Πώς στο καλό προσαρμόστηκε στην τηλεόραση ως σαπουνόπερα ένα τόσο δυσνόητο βιβλίο γεμάτο προφητείες και με ανύπαρκτη δραματική συνθήκη; Πολύ απλά, η σειρά παρακολουθεί τις ζωές τεσσάρων φίλων πρώτα στη Νέα Υόρκη στα τέλη της δεκαετίας του ’80, αργότερα στη Νέα Υόρκη και άλλα σημεία του πλανήτη το 2001 και τέλος στο παρόν, οπότε κάνει την εμφάνισή του ο Αντίχριστος, αφού όλα τα προηγούμενα χρόνια υποτίθεται ότι είχαν εμφανιστεί τα διάφορα σημάδια της Αποκάλυψης (μεταξύ των οποίων π.χ. η τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου).

- Στη συνέχεια το Record Tv θυμήθηκε τις μίνι σειρές και την Παλαιά Διαθήκη προτείνοντας την «Λία» (πρωτότυπος τίτλος «O desafio de Lia»), μια διαφορετική οπτική στο ερωτικό τρίγωνο του Ιακώβ με τις δύο αδερφές, που έγιναν και σύζυγοί του, τη Λία και την Ραχήλ. Ηρωίδα της σειράς ήταν η πρώτη, η οποία ως μεγαλόθυμη σύζυγος συγχωρεί τον έρωτα του Ιακώβ για την αδερφή της και στο τέλος του αποδεικνύει ότι ήταν η πιο ταιριαστή για εκείνον –άσχετα αν σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη ο Ιακώβ ήταν ερωτευμένος από την αρχή με την Ραχήλ και η Λία τον παντρεύτηκε με δόλιο τρόπο. Η σειρά ολοκληρώθηκε σε 10 επεισόδια και προβλήθηκε από τις 26 Ιουνίου έως τις 9 Ιουλίου 2018.

- Σύντομα ο τηλεοπτικός σταθμός έκανε δυναμική επιστροφή στις βιβλικές τηλενουβέλες με τον «Ιησού» («Jesus»), την πιο μεγάλη σε διάρκεια τηλεοπτική εξιστόρηση της ζωής του Ιησού Χριστού, διάρκειας 193 επεισοδίων (πρώτη προβολή από 24 Ιουλίου 2018 έως 22 Απριλίου 2019).

- Ακολούθησε επιστροφή στην Παλαιά Διαθήκη με μια αρνητική φιγούρα, την Ιεζαβέλ («Jesabel»), στα χρόνια του προφήτη Ηλία. Η σειρά διήρκεσε 80 επεισόδια (προβλήθηκε από τις 23 Απριλίου έως τις 12 Αυγούστου 2019) και επικρίθηκε για τις πολύ βίαιες σκηνές της.

- Η επόμενη βιβλική τηλενουβέλα του Record Tv ήταν η «Γένεσις» («Genesis»), μια απόπειρα τηλεοπτικής μεταφοράς των πρώτων κεφαλαίων της Παλαιάς Διαθήκης από τον Κήπο της Εδέμ μέχρι και την ιστορία του Ιωσήφ στην Αίγυπτο σε 220 ωριαία επεισόδια. Η σειρά ξεκίνησε να προβάλλεται –ύστερα από πολλές αναβολές στην έναρξη των γυρισμάτων– στις 19 Ιανουαρίου 2021 και ολοκληρώθηκε στις 22 Νοεμβρίου την ίδια χρονιά.

- Η πιο πρόσφατη σαπουνόπερα του είδους είναι οι «Βασιλιάδες («Reis»). Ξεκίνησε να προβάλλεται στις 22 Μαρτίου 2022 και θα διαπραγματευτεί τις ιστορίες των σημαντικών βασιλιάδων του Ισραήλ ξεκινώντας από τον Σαούλ και θα συνεχίσει με τον Δαβίδ, τον Σαμουήλ κλπ.

* Τρέιλερ με αγγλικούς υπότιτλους ή μεταγλωττισμένους στ' αγγλικά για ορισμένες, τις λίγο πιο παλιές, τηλενουβέλες μπορείτε να βρείτε στο RECORD TV NETWORK - YouTube

Παρόμοια θέματα που ίσως σας ενδιαφέρουν:

-- Οι πρώτες βραζιλιάνικες τηλενουβέλες στην ελληνική τηλεόραση

-- Λάουρα Μεντόγια, η πρώτη αγία από την Κολομβία. Ήθελε να ζήσει ως "Ινδιάνα ανάμεσα σε Ινδιάνους", το όνομά της συνδέθηκε με θαύματα και η ζωή της μεταφέρθηκε στην τηλεόραση ξεσηκώνοντας... μηνύσεις

Το ελληνικό έπος του 1940 μέσα από 13 αμερικανικές γελοιογραφίες

Kάθε χρόνο, με αφορμή την επέτειο του «ΟΧΙ» και της ελληνικής εποποιίας στα αλβανικά βουνά απέναντι στον υπερφίαλο ιταλικό στρατό του Μουσολίνι, ανατρέχουμε στις  απολαυστικές γελοιογραφίες των ελληνικών εφημερίδων του '40, οι οποίες «έκαναν κέφι» -κατά το κοινώς λεγόμενο- με τον Ιταλό δικτάτορα και τη νίλα που έπαθε. Όμως δεν ήταν μόνοι οι Έλληνες γελοιογράφοι που είχαν εμπνευστεί καλλιτεχνικά από τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940. Το ίδιο συνέβη και με αρκετούς Αμερικανούς συναδέλφους τους, οι οποίοι δεν φάνηκαν λιγότερο επιεικείς μαζί του. 

Η ελληνοαμερικανική εφημερίδα της Νέας Υόρκης «Εθνικός Κήρυξ» αναδημοσίευε τακτικά γελοιογραφίες από διάφορες αμερικανικές εφημερίδες, από τις οποίες έκανα μια επιλογή όσων θεώρησα πιο επιτυχείς. Πού τις εντόπισα; Ανατρέχοντας στο ψηφιοποιημένο αρχείο του Εθνικού Κήρυκα στη διεύθυνση http://digital.olivesoftware.com/Olive/APA/Ekirikas/#panel=browse.