Την 1η
Μαΐου του μακρινού 1906 η πατρινή εφημερίδα Νέος Αιών δημοσίευε στην πρώτη της σελίδα
έναν ύμνο για τον – κατά πολλούς – ομορφότερο μήνα του χρόνου. Εκείνη την εποχή
η πρωτομαγιά γιορταζόταν στην Ελλάδα επίσημα ως η ημέρα αποκλειστικά της άνοιξης
και των λουλουδιών, ώστε ήταν συνηθισμένο να δημοσιεύονται στον τύπο παρόμοια
κείμενα. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως του συγκεκριμένου χρονογραφήματος, ενός κειμένου
λυρικού και γεμάτου με νεανικό ενθουσιασμό (σε βαθμό υπερβολικό τουλάχιστον για
τα δεδομένα της σημερινής εποχής), βρισκόταν στον συντάκτη του, που δεν ήταν άλλος
από τον μόλις 18χρονο τότε φοιτητή της Νομικής, Γεώργιο Παπανδρέου (που βέβαια τότε
έγραφε το επίθετό του με δύο π), ο οποίος δεν φανταζόταν ακόμα το λαμπρό μέλλον
που θ’ ανοιγόταν μπροστά του τα επόμενα χρόνια στον ελάχιστα ρομαντικό κόσμο της
πολιτικής ούτε ότι θα γινόταν ένας από τους πολιτικούς που θα σφράγιζαν την
ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα!
Το κείμενο δεν
διεκδικεί λογοτεχνικές δάφνες, αν και σίγουρα θα το εκτιμήσουν πολλοί οι
ρομαντικοί φίλοι του Μάη. Εδώ μεταφέρεται ακριβώς με την ορθογραφία του
πρωτότυπο κειμένου, με σκοπό να γνωρίσουμε μια άλλη, ανεξερεύνητη πτυχή των
νεανικών χρόνων ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες πολιτικούς του περασμένου
αιώνα.
Μ Α Η Σ
(Πρωτομαγιά)
Θα ήρχιζα από το
ημερολόγιο…
[Δεν είναι
ευδιάκριτες μια-δυο λέξεις] θα σας έλεγα πως ευρήκα μπροστά μου σήμερα ένα μήνα
γελαστόν μέσα στα γράμματά του, ένα μήνα ανθισμένον, ραντισμένον με μύρα,
κυκλωμένον από εμμορφιές.
Και θα σας έλεγα
πολλά, θα σας έλεγα.. θα σας έλεγα για να μυρωθώ και να ψηλώσω κι εγώ κοντά με
τη δόξα του Μάη..
Τι τρελλός!!!
*
* *
Λουλούδια, μύρα,
ζωή, εμμορφιές……
Κάτι από την
αθανασία… Κάτι από το θάνατο… Κάτι από το τίποτε… Κάτι από τη δημιουργία… Κάτι,
που ισοδυναμεί με το παν.
Κάτι, που
ισοδυναμεί με το τίποτε…. Κάτι, γεννημένο και ζωντανεμμένο στην αθανασία…
Κάτι, θρεμμένο
στη γη…
Τι κάτι!!!
*
* *
Τρελλός,
τρελλός, τρελλός.
Ο κόσμος
τρελλός, οι άνθρωποι τρελλοί, τρελλά τα μύρα, τα λουλούδια τρελλά, τρελλό το
αγέρι, το βήμα τρελλό, τρελλή κι η ψυχή μας!! Τρελλοί, όλοι τρελλοί από μήκος
εις βάθος, και ύψος, πλάτος…
Τρελλές
εμορφιές, τρελλές κι η έμμορφες!
Τι χαρά!!!
* * *
Τονίζει
τραγούδια τ’ αηδόνι…
Και τραγουδάει η
ψυχή μας, και τραγουδάει η καρδιά!!!
Τραγουδάει ο
γκιώνης…
Και τραγουδάει η
ψυχή μας, και τραγουδάει η καρδιά!..
Μοσκοβολούνε τα
λούλουδα…
Κι η ψυχή μας μυρόνεται,
μοσχοβολάει η καρδιά μας…
Κοντά με τ’ αηδόνι,
κοντά με το γκιώνη, κοντά με τα λούλουδα, πάντα κοντά…
Τι κακό!!!
* * *
Μάης
Το πανηγύρι των
ανθών!!!
Η τρέλλα με τη
ζωή… Η ζωή με τα μύρα με τα τραγούδια.. Τα τραγούδια με την καρδιά. Κι από εκεί
στην Αγάπη….
Σιγά… Παλεύουν
απόψε δυο δημιουργοί… Σιγά… Πλάνα τα μύρα τους, πλάνα τα ρόδα τους, πλάνα τ’
αηδόνια… Σιγά…
* * *
Νικάει η Αγάπη…
Η ερωμένη των
μύρων!!.. Των αηδονιών η φωνή. Η χορδές της καρδιάς... Η θεά μιας νυχτιάς!!..
Μάης!! Νικάει η
Αγάπη…
Αγάπη και Μάης.
Τρέμ’ η αθανασία
μπροστά τους!!..
Καρδιές και
λουλούδια.
Μυρωδιές και
παλμοί.
Λαχτάρες και
γέλοια.
Κομμάτι από τον
Παράδεισο, κομμάτι από την Κόλασι, κομμάτι από παντού, κομμάτι αταίριαστο!!
Πρωτομαγιά!!!.......
Πάτραι – Μάης
Γ. Α. ΠΑΠΠΑΝΔΡΕΟΥ
(Φοιτητής της Νομικής)
Σχετικά θέματα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου