Είναι φορές που ακόμα και ο πιο χαρούμενος άνθρωπος του κόσμου χάνει την καλή του διάθεση. Λίγο η κούραση εξαιτίας της δουλειάς και των διαφόρων μικροϋποχρεώσεων, λίγο οι - απρόοπτες και προβλέψιμες - δυσκολίες της καθημερινότητας, αλλά και οι ανθρώπινες αδυναμίες με κορυφαία την ζήλια ("γιατί αυτός κι όχι εγώ") μπορούν να μας ρίξουν τη διάθεση. Ειδικά στην εποχή των σόσιαλ μίντια είναι πιο εύκολο να δει πεσμένη την ψυχολογία του (κατ' επέκταση και την αυτοεκτίμησή του) είτε ως θύμα διαδικτυακού μπούλινγκ (που από ορισμένους Πόντιους Πιλάτους του τουίτερ βαφτίζεται "εξυπνάδα" και "τρολιά" νομίζοντας ότι έτσι κάνουν το ψάρι κρέας) είτε παρασυρόμενος σ' ένα άδικο παιχνίδι σύγκρισης ανάμεσα στον ήσυχο εαυτό του και αυτούς τους κουλ τύπους του Instagram, οι οποίοι ανεβάζουν όλη την ώρα εξαιρετικές - έστω και φιλτραρισμένες - φωτογραφίες σε μαγευτικά τοπία και μ' ένα πλατύ χαμόγελο ευτυχίας - άσχετα αν το χαμόγελο αυτό φώτισε το πρόσωπο του Instagramer μόνο για το ένα δευτερόλεπτο του φωτογραφικού κλικ!
Το θέμα είναι να βρει κάποιος τον τρόπο για να βελτιώσει την ψυχολογία του, όποτε αυτή είναι πεσμένη, και εν τέλει να αισθανθεί μεγαλύτερη εσωτερική πληρότητα και κατ' επέκταση πιο ευτυχισμένος. Μια ερευνητική ομάδα από το δημόσιο πανεπιστήμιο της αμερικανικής πολιτείας της Άιοβα ασχολήθηκε με το συγκεκριμένο πρόβλημα και τα αποτελέσματα της ερευνάς τους δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Happiness Studies το Μάρτιο του 2019.
Στην έρευνα συμμετείχαν φοιτητές χωρισμένοι σε τέσσερα γκρουπ, από τους οποίους ζητήθηκε να περπατήσουν γύρω από ένα κτίριο για 12 λεπτά, αφού προηγουμένως μετρήθηκαν από τους ερευνητές διάφορα στοιχεία της ψυχολογίας τους, όπως ο βαθμός άγχους, ευτυχίας, στρες, ενσυναίσθησης και της ικανότητας να συνδέονται με άλλους ανθρώπους.
Από τους φοιτητές του πρώτου γκρουπ ζητήθηκε, κάθε φορά που συναντούσαν στο δρόμο τους κάποιον άγνωστο, να σκέφτονται μέσα τους με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη θέρμη σαν να το εννοούν πραγματικά, "Εύχομαι αυτός ο άνθρωπος να είναι ευτυχισμένος".
Οι φοιτητές της δεύτερης ομάδας έπρεπε να σκέφτονται τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν οι ίδιοι να συνδεθούν με τους αγνώστους που συναντούσαν σ' αυτό το δωδεκάλεπτο, π.χ. από τις κοινές ελπίδες και τα συναισθήματα μέχρι το ενδεχόμενο να μοιραζόντουσαν μαζί τους το ίδιο μάθημα στο πανεπιστήμιο.
Από τους φοιτητές του τρίτου γκρουπ ζητήθηκε να επιδείξουν μια σαφώς πιο εγωκεντρική συμπεριφορά, σκεφτόμενοι σε τι θα μπορούσαν να υπερτερούν έναντι του κάθε περαστικού. Τέλος, από τα μέλη της τέταρτης ομάδας ζητήθηκε να περιοριστούν σε επιφανειακές παρατηρήσεις των ατόμων που συναντούσαν (από τα ρούχα που φορούσαν μέχρι τους χρωματικούς συνδυασμούς, το μέικ-απ, τα αξεσουάρ κλπ.).
Τι διαπιστώθηκε:
Μετά το πέρας της έρευνας, τα μέλη της πρώτης ομάδας, που επέδειξαν έναν πιο αγαπησιάρικο τρόπο σκέψης απέναντι στους αγνώστους, αισθάνθηκαν πιο χαρούμενοι, πιο τρυφεροί, πιο κοντά στους άλλους, με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση και λιγότερο άγχος. Μάλιστα, οι θετικές αυτές επιδράσεις ήταν ίδιες σε όλα τα μέλη της ομάδας ανεξάρτητα από το ψυχολογικό τους προφίλ πριν την έναρξη του πειράματος, είτε για παράδειγμα ήταν ήδη τρυφεροί με τους άλλους είτε επρόκειτο για άτομα με ναρκισσιστικό προφίλ.
Οι φοιτητές του δεύτερου γκρουπ, οι οποίοι επιχείρησαν να αισθανθούν κοινά στοιχεία με τους περαστικούς, παρουσίασαν μεν μεγαλύτερη ενσυναίσθηση και ισχυρότερη σύνδεση μαζί τους, ωστόσο οι ίδιοι δεν εισέπραξαν το οποιοδήποτε συναισθηματικό όφελος.
Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι οι φοιτητές που απλά συνέκριναν τους εαυτούς τους με τους περαστικούς, είχαν στη συνέχεια χαμηλότερα επίπεδα ενσυναίσθησης, δεσίματος και φροντίδας.
Με άλλα λόγια, αν νιώθετε ψυχολογικά πεσμένοι και δυσκολεύεστε να επαναφέρετε την ψυχολογία σας σε ανεβασμένα επίπεδα, δεν έχετε να χάσετε κάτι κάνοντας μια ολιγόλεπτη βόλτα διάρκειας τουλάχιστον 12 λεπτών, στη διάρκεια της οποίας θα κάνετε θετικές σκέψεις και θα εύχεστε ολόψυχα την ευτυχία όσων τυχόν συναντήσετε.
Περισσότερα για την έρευνα εδώ: ScienceDaily και Journal of Happiness Studies
Και κάτι σχετικό από το μπλογκ:
Είναι αυτός ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου;
Το θέμα είναι να βρει κάποιος τον τρόπο για να βελτιώσει την ψυχολογία του, όποτε αυτή είναι πεσμένη, και εν τέλει να αισθανθεί μεγαλύτερη εσωτερική πληρότητα και κατ' επέκταση πιο ευτυχισμένος. Μια ερευνητική ομάδα από το δημόσιο πανεπιστήμιο της αμερικανικής πολιτείας της Άιοβα ασχολήθηκε με το συγκεκριμένο πρόβλημα και τα αποτελέσματα της ερευνάς τους δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Happiness Studies το Μάρτιο του 2019.
Στην έρευνα συμμετείχαν φοιτητές χωρισμένοι σε τέσσερα γκρουπ, από τους οποίους ζητήθηκε να περπατήσουν γύρω από ένα κτίριο για 12 λεπτά, αφού προηγουμένως μετρήθηκαν από τους ερευνητές διάφορα στοιχεία της ψυχολογίας τους, όπως ο βαθμός άγχους, ευτυχίας, στρες, ενσυναίσθησης και της ικανότητας να συνδέονται με άλλους ανθρώπους.
Από τους φοιτητές του πρώτου γκρουπ ζητήθηκε, κάθε φορά που συναντούσαν στο δρόμο τους κάποιον άγνωστο, να σκέφτονται μέσα τους με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη θέρμη σαν να το εννοούν πραγματικά, "Εύχομαι αυτός ο άνθρωπος να είναι ευτυχισμένος".
Οι φοιτητές της δεύτερης ομάδας έπρεπε να σκέφτονται τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν οι ίδιοι να συνδεθούν με τους αγνώστους που συναντούσαν σ' αυτό το δωδεκάλεπτο, π.χ. από τις κοινές ελπίδες και τα συναισθήματα μέχρι το ενδεχόμενο να μοιραζόντουσαν μαζί τους το ίδιο μάθημα στο πανεπιστήμιο.
Από τους φοιτητές του τρίτου γκρουπ ζητήθηκε να επιδείξουν μια σαφώς πιο εγωκεντρική συμπεριφορά, σκεφτόμενοι σε τι θα μπορούσαν να υπερτερούν έναντι του κάθε περαστικού. Τέλος, από τα μέλη της τέταρτης ομάδας ζητήθηκε να περιοριστούν σε επιφανειακές παρατηρήσεις των ατόμων που συναντούσαν (από τα ρούχα που φορούσαν μέχρι τους χρωματικούς συνδυασμούς, το μέικ-απ, τα αξεσουάρ κλπ.).
Τι διαπιστώθηκε:
Μετά το πέρας της έρευνας, τα μέλη της πρώτης ομάδας, που επέδειξαν έναν πιο αγαπησιάρικο τρόπο σκέψης απέναντι στους αγνώστους, αισθάνθηκαν πιο χαρούμενοι, πιο τρυφεροί, πιο κοντά στους άλλους, με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση και λιγότερο άγχος. Μάλιστα, οι θετικές αυτές επιδράσεις ήταν ίδιες σε όλα τα μέλη της ομάδας ανεξάρτητα από το ψυχολογικό τους προφίλ πριν την έναρξη του πειράματος, είτε για παράδειγμα ήταν ήδη τρυφεροί με τους άλλους είτε επρόκειτο για άτομα με ναρκισσιστικό προφίλ.
Οι φοιτητές του δεύτερου γκρουπ, οι οποίοι επιχείρησαν να αισθανθούν κοινά στοιχεία με τους περαστικούς, παρουσίασαν μεν μεγαλύτερη ενσυναίσθηση και ισχυρότερη σύνδεση μαζί τους, ωστόσο οι ίδιοι δεν εισέπραξαν το οποιοδήποτε συναισθηματικό όφελος.
Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι οι φοιτητές που απλά συνέκριναν τους εαυτούς τους με τους περαστικούς, είχαν στη συνέχεια χαμηλότερα επίπεδα ενσυναίσθησης, δεσίματος και φροντίδας.
Με άλλα λόγια, αν νιώθετε ψυχολογικά πεσμένοι και δυσκολεύεστε να επαναφέρετε την ψυχολογία σας σε ανεβασμένα επίπεδα, δεν έχετε να χάσετε κάτι κάνοντας μια ολιγόλεπτη βόλτα διάρκειας τουλάχιστον 12 λεπτών, στη διάρκεια της οποίας θα κάνετε θετικές σκέψεις και θα εύχεστε ολόψυχα την ευτυχία όσων τυχόν συναντήσετε.
Περισσότερα για την έρευνα εδώ: ScienceDaily και Journal of Happiness Studies
Και κάτι σχετικό από το μπλογκ:
Είναι αυτός ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου