Ο Ελληνοαμερικανός που ήθελε να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ το 1940. Το πρόγραμμά του.

 

Οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές της 5^ης Νοεμβρίου 1940 ήταν αναμφίβολα ιστορικές: πρώτα απ’ όλα γιατί διενεργήθηκαν στη σκιά του πολέμου που είχε ξεσπάσει στην Ευρώπη το προηγούμενο δίμηνο και βέβαια εκ του αποτελέσματος, μετά την ιστορική, τρίτη κατά σειρά νίκη του Φράνκλιν Ρούζβελτ. Παρά λίγο να είχαν και ιστορικό ελληνικό ενδιαφέρον -έστω και ως φάρσα- αν γινόταν πραγματικότητα η απειλή το ενδιαφέρον που είχε εκδηλώσει ένας Έλληνας μετανάστης στη χώρα, ονόματι Γεώργιος Παναγιώταρος ή Τζορτζ Πάπας.

Η πρώτη εκδήλωση ενδιαφέροντος για την αμερικανική προεδρία από Ελληνοαμερικανό έγινε μέσω εφημερίδας του Σαν Φρανσίσκο, όταν ο Παναγιώταρος δημοσίευσε τη φωτογραφία και το… ας το πούμε «πρόγραμμά» του, με αναφορές στην ελληνική του καταγωγή.

Αυτός ήταν ο Παναγιώταρος…

… και αυτή ήταν η διακήρυξή του, απευθυνόμενη όχι προς όλο τον αμερικανικό, αλλά τον ελληνοαμερικανικό λαό (η οποία αναδημοσιεύτηκε μεταφρασμένη και στο ελληνικό τύπο):

«[...] Η Αμερική, η πατρίδα του Ουάσιγκτον, του Λίνκολν και τόσων άλλων λαμπρών και περήφανων υπάρξεων με καλεί και υπακούοντας στην πρόσκλησή της χαιρετίζω τον πρώτο άρχοντα της χώρας αυτής και όλες τις αρχές. Και αναγγέλλω με χαρά την απόφασή μου στις προσεχείς εκλογές να τύχω της ομόθυμης υποστήριξής σας, διότι θα εκτεθώ ως υποψήφιος πρόεδρος των 48 Αστεριών της αχανής και δίκαιης αυτής χώρας, της χώρας των ευτυχισμένων, η οποία έθρεψε, θρέφει και θα θρέφει πολλά έθνη, διότι είναι η χώρα η ευλογημένη από το Θεό.

Δεν θα ζητήσω την ψήφο σας για ατομικά συμφέροντα ούτε για ατομική δόξα, αλλά σεβόμενος την ένδοξη ιστορία του ελληνικού γένους, τη μνήμη των αθάνατων προγόνων μας και τις ευκλεείς παραδόσεις μας, θα προσπαθήσω να συντελέσω όπως ο πάλαι ποτέ Λυκούργος της Σπάρτης και ο πάλαι ποτέ Σόλωνας της Αθήνας στη δίκαιη διοίκηση της Δημοκρατίας, η οποία προήλθε από τα σπλάγχνα της μητέρας Ελλάδας.

Γνωρίζω ότι ο αγώνας είναι άνισος, αλλά ο Θεός μας είναι κοντά μου και με προτρέπει να αποδυθώ στον ιερό αυτό αγώνα, για ν’ αποδώσω δικαιοσύνη σε όλους.

Δεν θα στέκομαι στο άρμα του φαραώ, αλλά θα είμαι υπηρέτης, πιστός δούλος της δικαιοσύνης, της ευσέβειας, της αγάπης και με αλτρουισμό θα προσπαθήσω να συγκεντρώσω τους πάντες κάτω από το σκήπτρο της κραταιάς σημαίας των 48 αστεριών.

Ο ήλιος της δόξας και της ευλάβειας δεν θα δύσει ποτέ. Θα σας φωτίζει πάντοτε στην ζωή σας. Η σελήνη θα στέλνει τις ασημένιες ακτίνες της σε όλους Επί γης θα ρέει μέλι και γάλα.

Επί των ημερών μου όλοι οι πολίτες θα είναι ίσοι.

Επί των ημερών μου θα εκλείψει η πείνα, η δυστυχία και η σωματεμπορία.

Επί των ημερών μου θα έρθει η ποθητή ειρήνη!

Τα έθνη θ’ αναγαλλιάσουν. Οι αποθήκες τους θα είναι γεμάτες σιτάρι, λάδι, κρασί, χρυσό, ασήμι, χαλκό και όχι όπλα σφαγής.

Φτώχεια δεν θα υπάρχει, ούτε και δουλεία.

Όλες οι φυλές θα είναι ίσες μεταξύ τους.

Η ισχύς μου η αγάπη του λαού και η προστασία μου η δικαιοσύνη του Θεού.

Εμπρός, λοιπόν, αδελφοί Πανέλληνες, ενισχύστε με όχι με το όστρακο της εξορίας του δίκαιου Αριστείδη, αλλά με την αγάπη σας και τη συνδρομή σας.

Κι επειδή, παρ’ όλες τις αγαθές διαθέσεις μου, είμαι φτωχός, έχω να τονίσω προς τους αναγνώστες και φίλους του προγράμματός μου ότι πρέπει να τύχη της συνδρομής όλων ανεξαιρέτως.

Η ψήφος σας και η βοήθειά σας θα είναι η ισχύς μου και η δύναμή μου στην εξουσία. Ψηφίστε με και θα γνωρίσετε σύντομα ότι είμαι οστό από τα οστά σας και σάρκα από τη σάρκα σας.».

..........................................................................................

Οι «αδελφοί Πανέλληνες» όμως φαίνεται ότι δεν του έστειλαν αρκετά χρήματα, ο Παναγιώταρος ή Πάπας δεν κατέβηκε τελικά υποψήφιος -και πώς να κατέβαινε από τη στιγμή που είχε γεννηθεί εκτός της αμερικανικής επικράτειας- κι έτσι ως Έλληνες δεν έχουμε να λέμε (και να κλαίμε) ότι ο πρώτος ομογενής υποψήφιος για την αμερικανική προεδρία ήταν ένας γραφικός κύριος Τίποτα.

Έπρεπε να έρθει το 1988 για να κερδίσει το χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματος ο Μάικλ Δουκάκης, ο πρώτος -σίγουρα όχι γραφικός ούτε κύριος Τίποτα- Ελληνοαμερικανός που φλέρταρε με την προεδρία των ΗΠΑ (και ο οποίος -να τα λέμε κι αυτά- επικρίθηκε από μερίδα της ελληνοαμερικανικής κοινότητας γιατί... δεν ήταν Ορθόδοξος). Αλλά αυτή η ιστορία είναι άλλου παπά ευαγγέλιο...