Γιατί υπερασπιζόμουν τον Παντελή Παντελίδη και τη μουσική του, χωρίς ν' ανήκω στους φανατικούς θαυμαστές του

Ένα τόσο απροσδόκητο γεγονός, ο ξαφνικός θάνατος ενός πολυαγαπημένου τραγουδιστή, ενός λαϊκού ειδώλου σε μια εποχή που τα είδωλα ανήκουν κατά κύριο λόγο στα μουσεία! Υπάρχει κάτοικος αυτής της χώρας που πληροφορήθηκε την είδηση και δεν συγκινήθηκε; Ίσως λίγοι, όμως εγώ δεν ήμουν μεταξύ τους..Και όχι, δεν ήμουν ένας από τους πολλούς που προσκυνούσαν τον Παντελή Παντελίδη ούτε όμως ανήκα σ' εκείνους που τον κατηγορούσαν απλά επειδή υπήρχε και ζούσε τη μεγάλη του αγάπη, το τραγούδι. Ήμουν επιφυλακτικός, μπορεί να με ξένιζαν μερικές φορές το ύφος και η γλώσσα ορισμένων στίχων, υπήρχαν όμως και ορισμένα τραγούδια του, που ακόμη κι αν είχαν απλοϊκούς στίχους, ήταν εξαιρετικά εύστοχα. Όμως αυτό δεν είναι και το μυστικό της επιτυχίας ενός τραγουδιού; Όχι να αναμασά κλισέ φράσεις ή τρόπους έκφρασης, αλλά να ξεκλειδώνει την ψυχή των ανθρώπων, στους οποίους απευθύνεται, με ξεχωριστό τρόπο.

Κι ενώ οι Ευρωπαίοι αποκαλύπτουν το ρατσιστή που έκρυβαν μέσα τους, μαθητές από την Ισλανδία υποδέχονται τους νέους τους συμμαθητές, πρόσφυγες από τη Συρία, τραγουδώντας ένα παιδικό τραγούδι για την ενότητα των λαών στα αραβικά

Μια φορά κι έναν καιρό, η Ισλανδία ήταν μια μικρή και παγωμένη νησιωτική χώρα στο βόρειο Ατλαντικό, απομονωμένη θαρρείς από την ηπειρωτική Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, την οποία πολλοί ίσως και να αγνοούσαν - ή απλά ήξεραν ότι υπήρχε μια χώρα που το όνομά της έμοιαζε με της Ιρλανδίας. Τα τελευταία χρόνια, η Ισλανδία μας έβαλε πολλές φορές τα γυαλιά: από το πώς κατάφερε να ξεπεράσει την οικονομική κρίση μετά τη χρεωκοπία της το 2008 πολύ γρηγορότερα απ' όσο χρειαζόμαστε εμείς για να ορθοποδήσουμε παρά το ότι τυπικά τη χρεωκοπία την έχουμε αποφύγει, από τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την υιοθέτηση ενός νέου Συντάγματος (αν και το δημοψήφισμα εκείνο έπαιξε μικρό ρόλο στην πράξη, ήταν όμως μια τολμηρή πρωτοβουλία), μέχρι στο χειρισμό του θέματος των προσφύγων.

Ο Σααδή για το φως του έρωτα που νικά το σκοτάδι

Το παρακάτω σύντομο, αλλά τόσο υπέροχο κείμενο του Σααδή, μεστό από συναίσθημα και ερωτισμό, το ανακάλυψα διαβάζοντας το αρχείο του πολύ παλιού περιοδικού Μπουκέτο, που έχει ψηφιοποιηθεί από το Πανεπιστήμιο Πατρών και περιλαμβάνεται στην ηλεκτρονική του συλλογή με την ονομασία "Πλειάς". Δεν ξέρω ποιος το μετέφρασε στα ελληνικά και είναι κρίμα, γιατί έκανε μια καταπληκτική απόδοση. Είναι μια ρομαντική απάντηση στο προαιώνιο ερώτημα, γιατί ο έρωτας φουντώνει περισσότερο μέσα στο σκοτάδι. Είναι η ντροπή, μια φυσική συστολή του ανθρώπου για τη γενετήσια πράξη ή μήπως ένα διαφορετικό, φυσικό φως που πηγάζει μέσα από τον έρωτα και επισκιάζει κάθε άλλη πηγή φωτισμού; Η ερμηνεία του Σααδή είναι υπέροχα τρυφερή. Ανεξάρτητα από το αν πλησιάζει η γιορτή των ερωτευμένων, αξίζει να το αφιερώσετε στο άτομο που αγαπάτε. Αφορά όμως κι όσους δεν είμαστε ερωτευμένοι - καιρός είναι να το τολμήσουμε!

Ένα ερωτικό ποίημα του Διονυσίου Σολωμού

Στις 15 Ιανουαρίου 1849, η εφημερίδα Αιών ξεκίνησε να δημοσιεύει (σε ακανόνιστα διαστήματα) ορισμένα ποιήματα του Διονυσίου Σολωμού, προσφορά κάποιου Μ.Π.Β., στον οποίο είχε περιέλθει εκείνη την περίοδο μια χειρόγραφη συλλογή ποιημάτων του εθνικού μας ποιητή. Ήταν ποιήματα, τα οποία σήμερα ελάχιστοι γνωρίζουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν κακογραμμένα. Μεταξύ αυτών και ένα ερωτικό ποίημα, που δημοσιεύτηκε από την εφημερίδα στις 16 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς. Το ποίημα αυτό αναφερόταν με τον τίτλο "Ερωτικόν", ίσως όμως να το γνωρίζετε και ως "Το όνειρο". Με αυτόν τον τίτλο άλλωστε μελοποιήθηκε από το Μάνο Χατζηδάκη και το ερμήνευσε ο Δημήτρης Ψαριανός. 

Πώς βρέθηκαν οι πρώτοι Έλληνες στην Αιθιοπία; Κέρδισαν από την πρώτη στιγμή την εμπιστοσύνη του αυτοκράτορα Ιασού και κατέκτησαν υψηλά αξιώματα

Στην εποχή μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, στην Αιθιοπία ζούσαν περίπου 3.000 Έλληνες. Ωστόσο, μετά την ανατροπή του αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ το 1974 και την υιοθέτηση μιας εχθρικής πολιτικής απέναντι στους ξένους, πολλοί από αυτούς εγκατέλειψαν τη χώρα, ώστε σήμερα στην Αιθιοπία ζουν περίπου 500 Έλληνες, εκ των οποίων οι 120 είναι μαθητές (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών το 2009). Πώς όμως βρέθηκαν οι πρώτοι Έλληνες στην περιοχή και πώς πήραν την απόφαση να εγκατασταθούν σε μια τόσο άγνωστη γι' αυτούς χώρα;

Πώς η εξάρτηση από ουσίες όπως η μεθαμφεταμίνη αντικατοπτρίζεται στο πρόσωπο του χρήστη. Η τρομακτική διαφορά ενός άνδρα σε διάστημα 14 ετών μέσα από 6 φωτογραφίες

Η κινέζικη παροιμία ότι "μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις" δεν δημιουργήθηκε τυχαία. Η εικόνα αποτελεί πηγή φαντασίας, θετικής έμπνευσης για πιο δημιουργικές δραστηριότητες, αλλά καταδεικνύει και τα παραδείγματα προς αποφυγή, όταν απεικονίζεται η αποκρουστική όψη της ζωής. Ο λόγος για τον εθισμό σε ναρκωτικές ουσίες, όπως η μεθαμφεταμίνη. Έχουμε διαβάσει ή έχουμε ακούσει κηρύγματα για το πώς επηρεάζεται, πώς εκφυλίζεται ο εγκέφαλος του εθισμένου. Αυτός ο εκφυλισμός εκφράζεται και στην εικόνα, στο πρόσωπο του χρήστη που όχι απλά αλλοιώνεται φυσιογνωμικά - αυτό είναι ίσως το μικρότερο κακό, που αφορά ίσως μόνο τους ματαιόδοξους - αλλά αποτελεί καμβά έκφρασης της ψυχολογικής διαταραχής του ναρκομανή.

Τι καπνό αληθινά φουμάρουν οι ηθοποιοί, όταν γυρίζουν σκηνές με κάπνισμα;

Σε πόσες ταινίες δεν έχουμε δει τους ηθοποιούς να φουμάρουν ασύστολα, γιατί αυτό επιβάλλει ο ρόλος που υποδύονται ή η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κινηματογραφικός ήρωας. Πρέπει ένας ηθοποιός να είναι καπνιστής για να εισπνέει όλον αυτόν τον καπνό; Και τι γίνεται με τις ατέλειωτες ώρες προβών; Όσοι εργάζονται πίσω από τις κάμερες θα γίνουν παθητικοί καπνιστές; Και με τα ναρκωτικά; Είναι εντυπωσιακά ρεαλιστικές οι σκηνές, όπου ο ήρωας (ή η ηρωίδα) χτυπάει ενέσεις ή σνιφάρει ό,τι βρεθεί πρόχειρο, αλλά τι ακριβώς έχουν μπροστά τους οι ηθοποιοί; 

Πώς το νέο cd της Ριάνα έγινε πλατινένιο, ενώ οι πραγματικές του πωλήσεις στις ΗΠΑ ήταν μόλις.... 460 άλμπουμ!

Από το 2005, οπότε πρωτοεμφανίστηκε στη δισκογραφία σε ηλικία μόλις 17 ετών, μέχρι το 2012 η Ριάνα κυκλοφόρησε εφτά άλμπουμ, δηλαδή σχεδόν ένα κάθε χρόνο με εξαίρεση το 2008. Σε όλα υπήρχε τουλάχιστον μία παγκόσμια επιτυχία, τραγούδια που καθιέρωσαν τη Ριάνα ως παγκόσμια σταρ. Ξαφνικά, αυτό το σερί διακόπηκε για περισσότερα από τρία χρόνια, παρότι η ίδια η Ριάνα είχε ανακοινώσει ήδη από το Νοέμβριο του 2014 ότι το επόμενο άλμπουμ της θα κυκλοφορούσε "πολύ σύντομα", με την τραγουδίστρια να βρίσκεται σταθερά στις στήλες των gossip περιοδικών με αφορμή κυρίως της σέξι εμφανίσεις της και τις διάφορες φήμες για την προσωπική της ζωή. Όταν λοιπόν κυκλοφόρησε - επιτέλους - το "ANTI" με επεισοδιακό τρόπο στα τέλη Ιανουαρίου 2016, αναμενόμενα - θα έλεγε κανείς - γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία, ώστε έγινε πλατινένιο μέσα σε λίγες ημέρες. Ή μήπως οι πραγματικές πωλήσεις του άλμπουμ δεν δικαιολογούν αυτήν την "επιτυχία"; 

Μην "πυροβολείτε" την Αθανασία Νταβαρίνου

Αθανασία Νταβαρίνου, Κωνσταντίνα Κοντονιά και εσχάτως, όπως διαβάζω στη Lifo, Μηνάς Λομβάρδος. Τρία ονόματα που κάνουν το γύρο του διαδικτύου, παρότι οι ίδιοι δεν φαίνονται καν να έχουν ένα προφίλ στο facebook(!), επειδή κέρδισαν αμέτρητα δώρα στους διαγωνισμούς των διαφόρων τηλεοπτικών εκπομπών. Τα σόσιαλ μίντια έκαναν πάρτι μαζί τους και κυρίως με την πιο άτυχη των τριών Αθανασία Νταβαρίνου, καθώς το όνομά της προέκυψε πρώτο - και μάλιστα ημέρα Παρασκευή, δίνοντας αφορμή για ένα ξέφρενο σαββατοκύριακο στην ελληνική Τουίτερλαντ. 

Ρετρό tv: Περιλήψεις 93 επεισοδίων του θρυλικού "Λούνα Παρκ"

Ξεκίνησε να προβάλλεται λίγες μέρες πριν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την πτώση της χούντας στην Ελλάδα, ενώ σταμάτησε λίγους μήνες πριν την "Αλλαγή" με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Με τον τρόπο του, όσο μπορεί να παρακολουθήσει την επικαιρότητα μια τηλεοπτική σειρά, το "Λούνα Παρκ" του Γιάννη Δαλιανίδη απεικόνισε μια ολόκληρη μεταβατική εποχή για τη χώρα, που κράτησε εφτά χρόνια παρά δυο μήνες. Είναι μια από τις μακροβιότερες σειρές στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης, ενώ δημιούργησε χαρακτήρες που έμειναν έντονα χαραγμένες στη μνήμη των τηλεθεατών της εποχής.